Podbielskiallee (metrostation)

Het Ethnologisches Museum is het nationale volkenkundig museum van Duitsland. Het was tot 2020 gevestigd in het museumcomplex Musea Berlin-Dahlem in Berlijn en behoort tot de Staatliche Museen zu Berlin. Het museum verhuisde in 2020 naar het nieuwe (herbouwde) Humboldt Forum, op de plek van het oude Berliner Stadtschloss. De collectie werd in december 2020 terug digitaal ontsloten, en zal in de herst van 2021 terug op de site te bezichtigen zijn. Het zwaartepunt van de collectie ligt op voorwerpen uit kunst en cultuur van niet-Europese volkeren en etnische groepen.

Het museumcomplex Berlin-Dahlem is gevestigd in het stadsdeel Dahlem (Lansstraße 8) van de Duitse hoofdstad Berlijn. In het complex zijn drie musea gevestigd met elk een eigen collectie. De musea in Berlijn-Dahlem maken deel uit van de Staatliche Museen zu Berlin.

Het Museum Europäischer Kulturen is een van de drie musea van het museumcomplex Musea Berlin-Dahlem in Berlijn en behoort tot de Staatliche Museen zu Berlin.

Het Museum für Asiatische Kunst was een van de drie musea van het museumcomplex Musea Berlin-Dahlem in Berlijn en behoort tot de Staatliche Museen zu Berlin. De collectie is vanaf de herst van 2021 in het nieuw gebouwde Humboldt Forum op de locatie van het oude Berliner Stadtschloss op het Spree-eiland te bezichtigen.

Dahlem-Dorf is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan de Königin-Luise-Straße in het centrum van het Berlijnse stadsdeel Dahlem. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. In de directe omgeving van station Dahlem-Dorf bevinden zich onder meer de Freie Universität, het openluchtmuseum Domäne Dahlem en het Museumszentrum Berlin-Dahlem. De naam van het station ("Dahlem-dorp") verraadt het oorspronkelijk zeer landelijke karakter van de omgeving. Doordat Dahlem ten tijde van de opening van Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn nog grotendeels onbebouwd was, trok de lijn slechts weinig reizigers en werden er grote verliezen geleden. In station Fehrbelliner Platz moest men dan ook op kortere treinen richting Thielplatz overstappen. Het gebied is inmiddels ontwikkeld en de nabijheid van de Freie Universität zorgt voor een grote toeloop van reizigers naar station Dahlem-Dorf. Het metrostation is gelegen in een uitgraving en heeft een eilandperron. Aan de noordzijde van het station leiden trappen naar het aan de Königin-Luise-Straße gelegen toegangsgebouw. Dit vakwerkgebouw in Noord-Duitse landhuisstijl met rieten dak werd ontworpen door Friedrich en Wilhelm Hennings. Vanwege de voorname locatie van het station, op een voormalig koninklijk domein, bemoeide keizer Wilhelm II zich persoonlijk met het ontwerp. Het interieur van de stationshal doet door het beschilderde houten dak eerder aan een jachtslot denken dan aan een metrostation. Toch past het gebouw, dat op de monumentenlijst is opgenomen, goed in de omgeving, die door het openluchtmuseum en villawijken nog steeds landelijk aandoet. Van later datum is de uitgang aan de westzijde van het station, bij het viaduct van de Fabeckstraße. Hier bevindt zich tevens een lift. In 1980 brandde het monumentale stationsgebouw bijna volledig af, waarna het een jaar later getrouw aan het origineel werd herbouwd.

De Vrije Universiteit Berlijn (Duits: Freie Universität Berlin, afgekort als FU Berlin), is de grootste universiteit van Berlijn.

Breitenbachplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein op de grens van de Berlijnse stadsdelen Dahlem en Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. De geplande naam van het station was Rastatter Platz, maar kort voor de opening werd het bovenliggende plein vernoemd naar Paul von Breitenbach (1850-1930), die als toenmalig minister van openbare werken verantwoordelijk was voor de spoorwegen en een belangrijke rol speelde bij de bouw van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn. Station Breitenbachplatz is zoals alle stations van de U3 opgenomen op de monumentenlijst.Breitenbachplatz is het laatste ondergrondse station aan de lijn en het laatste dat door de voormalig zelfstandige stad Wilmersdorf werd gebouwd. Verder naar het zuidwesten liep de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn over het nog grotendeels onbebouwde grondgebied van Dahlem. Vanwege het geringe aantal reizigers op het zuidelijke deel van de lijn traject eindigden de reguliere treinen aanvankelijk in station Fehrbelliner Platz, waar men op kortere treinen richting Thielplatz moest overstappen. Station Breitenbachplatz heeft een eilandperron en werd zoals alle stations op het Wilmersdorfse deel van de U3 ontworpen door Wilhelm Leitgebel. Het station is rijk gedecoreerd en moest het goedburgerlijke karakter van de stad weerspiegelen. In de wanden van de perronhal zijn pilasters aangebracht die doorlopen tot in het dak. In de nissen die hierdoor ontstaan werden in 1988 spoorwegprenten van Heinz-Joachim Szymczak opgehangen, een verwijzing naar de naamgever van het station. Door een aantal ellipsvormige openingen in het dak kan op enkele plaatsen daglicht tot op het perron doordringen.Aan beide uiteinden gaat het perron over in kleine stationshallen, van waaruit trappen naar het plein leiden. Alleen de noordelijke ingang heeft zijn oorspronkelijke portaal behouden. In 1969 werd in het midden van het perron een derde toegang geopend.

Dahlem is een stadsdeel van de Duitse hoofdstad Berlijn in het district Steglitz-Zehlendorf. Het ligt in het zuidwesten van de stad, tussen de stadsdelen Steglitz, Lichterfelde, Zehlendorf en Wilmersdorf en het Grunewald. Het stadsbeeld van Dahlem wordt gekenmerkt door ruim aangelegde villawijken en parken, waardoor het stadsdeel een voor Berlijnse begrippen lage bevolkingsdichtheid kent. Daarnaast is er een aantal wetenschappelijke instellingen gevestigd in Dahlem, waaronder de Vrije Universiteit Berlijn en de Max-Planck-Gesellschaft. Ook bevindt zich een complex van de Staatliche Museen zu Berlin in het stadsdeel (Museumszentrum Berlin-Dahlem), waar onder andere een beroemde etnologische verzameling ondergebracht is.

Botanischer Garten Berlin is de populaire naam van de botanische tuin van Berlijn. De botanische tuin behoort met een oppervlakte van 43 hectare en circa 22.000 plantensoorten tot de grootste en belangrijkste botanische tuinen van de wereld en is de grootste op het vasteland van Europa. Organisatorisch behoort de tuin tot de Freie Universität Berlin. De botanische tuin is verbonden aan het Botanische Museum waarvan een verzameling geprepareerde planten (Herbarium Berolinense) en een wetenschappelijke bibliotheek deel uitmaken. De volledige naam van het complex is Botanischer Garten und Botanisches Museum Berlin-Dahlem (BGBM). De botanische tuin is de bron van vele wetenschappelijke publicaties, waaronder het botanische tijdschrift Willdenowia. De tuin is aangesloten bij Botanic Gardens Conservation International, een non-profitorganisatie die botanische tuinen samen wil brengen in een wereldwijd samenwerkend netwerk om te komen tot het behoud van de biodiversiteit van planten.

Freie Universität (Thielplatz) is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het Thielpark, tussen de Löhleinstraße en de Brümmerstraße, in het Berlijnse stadsdeel Dahlem. Het metrostation werd op 12 oktober 1913 geopend onder de naam Thielplatz, als zuidwestelijk eindpunt van het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Per 11 december 2016 kreeg het de huidige naam. Het station heeft de monumentenstatus.Doordat Dahlem ten tijde van de opening van Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn nog grotendeels onbebouwd was, trok de lijn slechts weinig reizigers en werden er grote verliezen geleden. In station Fehrbelliner Platz moest men dan ook overstappen op kortere treinen richting Thielplatz. De provisorische werkplaats die zich oorspronkelijk achter het eindstation bevond werd met de verlenging van de lijn naar Krumme Lanke op 22 december 1929 gesloten. Tegenwoordig brengt met name de nabijgelegen campus van de Freie Universität station Thielplatz een groot aantal reizigers. Het metrostation is gelegen in een uitgraving en heeft een eilandperron. Het boven het perron gelegen toegangsgebouw aan de noordoostzijde van het station is van de hand van Heinrich Straumer. Kenmerkend voor dit gebouw zijn de grote klok boven de ingang en de plattegrond in de vorm van een halve zeshoek, die gebaseerd is op de door Hermann Muthesius ontworpen villa Haus Freudenberg in Nikolassee. In de twee zijvleugels zijn kiosken gevestigd. In 1980 bouwde men aan de zuidwestzijde een tweede toegangsgebouw, waarin ook een onderstation is ondergebracht. Deze toegang is een kopie van het gebouw van Straumer.

Botanischer Garten is een S-Bahnstation in het Berlijnse stadsdeel Lichterfelde. Het station is genoemd naar de nabijgelegen botanische tuin van de Freie Universität. Station Botanischer Garten ligt aan de Wannseebahn en werd geopend op 1 mei 1909. De Wannseebahn opende in 1891 als aparte voorstadslijn parallel aan de sporen van de Stammbahn. Tussen 1900 en 1902 vond op deze lijn het eerste proefbedrijf in Berlijn met elektrische tractie (750 V gelijkstroom plaats, maar toen in 1909 het station Botanischer Garten in gebruik kwam, werd de Wannseebahn nog altijd gedomineerd door stoomtreinen. Het nieuwe station moest de ontwikkeling van de omgeving, waar een villawijk gebouwd werd, een impuls geven en werd dan ook betaald door de projectontwikkelaar. Voor het ontwerp van het station werden de architecten Gustav Erdmann en Ernst Spindler aangetrokken. Ten noorden van de sporen verrees een drie verdiepingen tellend representatief gebouw waarin de stationshal en een aantal woningen werd ondergebracht. Van hieruit leidt een overdekte brug naar het eilandperron. Een tweede, eenvoudigere ingang, eveneens aan de westzijde van het station, bevindt zich aan de Enzianstraße, die de sporen op een viaduct kruist. Het geheel is opgenomen op de Berlijnse monumentenlijst.In 1933 was de Wannseebahn een van de laatste voorstadslijnen in Berlijn die door elektrificatie (800 V gelijkstroom via een derde rail) in het S-Bahnnet werd opgenomen. Op 15 mei stopten de eerste elektrische S-Bahntreinen in station Botanischer Garten. De Tweede Wereldoorlog overleefde het station ongeschonden, maar de naoorlogse deling van de stad zou grotere gevolgen hebben. Station Botanischer Garten lag in de Amerikaanse sector en was deel van West-Berlijn. De S-Bahn werd echter zowel in het oosten als in het westen van de stad geëxploiteerd door de Oost-Duitse spoorwegen (Deutsche Reichsbahn). Na de bouw van de Muur in 1961 werd de S-Bahn daarom massaal geboycot in West-Berlijn. Het dalende aantal reizigers leidde tot bezuiniging op het onderhoud van stations en sporen, en ook de dienstregeling werd steeds verder uitgedund. Na een staking van het West-Berlijnse S-Bahnpersoneel in september 1980 zou een groot aantal trajecten, waaronder de Wannseebahn, zelfs helemaal niet meer bediend worden. Station Botanischer Garten sloot zijn deuren. Nadat het stadsvervoerbedrijf BVG in 1984 het westelijke deel van de Berlijnse S-Bahn had overgenomen werd een aantal jarenlang verwaarloosde lijnen opgeknapt en geleidelijk weer in bedrijf genomen. Op 1 februari 1985 kwam de Wannseebahn, die het lijnnumer S1 had gekregen, weer in dienst en stopten er voor het eerst in vier en een half jaar weer treinen in station Botanischer Garten, dat sindsdien weer onafgebroken in dienst is.

Rüdesheimer Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Wilmersdorf was ten tijde van de aanleg van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn nog een zelfstandige stad. De metrostations die ze op haar grondgebied bouwde werden alle ontworpen door Wilhelm Leitgebel en kregen een luxueus gedecoreerd uiterlijk, dat het goedburgerlijke karakter van de stad moest weerspiegelen. Rüdesheimer Platz is hierop geen uitzondering: natuurstenen zuilen, gestucte plafonds, wandnissen en mozaïeken bepalen hier het beeld. Aanvankelijk sierden motieven uit de wijnbouw de wanden langs de sporen, maar bij een modernisering van het station in 1988 werden deze vervangen door schilderijen in graffitistijl. Zoals vrijwel alle stations op de U3 staat metrostation Rüdesheimer Platz onder monumentenbescherming. Het station heeft een eilandperron, dat aan beide uiteinden overgaat in een klein voorportaal, van waaruit trappen rechtstreeks naar de middenberm van de Rüdesheimer Straße leiden. Station Rüdesheimer Platz ligt namelijk direct onder het straatniveau. De bovengrondse toegangen zijn gedecoreerd met balustrades en lantaarns.