Vrije Universiteit Berlijn

Het Museum für Asiatische Kunst was een van de drie musea van het museumcomplex Musea Berlin-Dahlem in Berlijn en behoort tot de Staatliche Museen zu Berlin. De collectie is vanaf de herst van 2021 in het nieuw gebouwde Humboldt Forum op de locatie van het oude Berliner Stadtschloss op het Spree-eiland te bezichtigen.

Het museumcomplex Berlin-Dahlem is gevestigd in het stadsdeel Dahlem (Lansstraße 8) van de Duitse hoofdstad Berlijn. In het complex zijn drie musea gevestigd met elk een eigen collectie. De musea in Berlijn-Dahlem maken deel uit van de Staatliche Museen zu Berlin.

Het Museum Europäischer Kulturen is een van de drie musea van het museumcomplex Musea Berlin-Dahlem in Berlijn en behoort tot de Staatliche Museen zu Berlin.

Het Ethnologisches Museum is het nationale volkenkundig museum van Duitsland. Het was tot 2020 gevestigd in het museumcomplex Musea Berlin-Dahlem in Berlijn en behoort tot de Staatliche Museen zu Berlin. Het museum verhuisde in 2020 naar het nieuwe (herbouwde) Humboldt Forum, op de plek van het oude Berliner Stadtschloss. De collectie werd in december 2020 terug digitaal ontsloten, en zal in de herst van 2021 terug op de site te bezichtigen zijn. Het zwaartepunt van de collectie ligt op voorwerpen uit kunst en cultuur van niet-Europese volkeren en etnische groepen.

Dahlem-Dorf is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan de Königin-Luise-Straße in het centrum van het Berlijnse stadsdeel Dahlem. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. In de directe omgeving van station Dahlem-Dorf bevinden zich onder meer de Freie Universität, het openluchtmuseum Domäne Dahlem en het Museumszentrum Berlin-Dahlem. De naam van het station ("Dahlem-dorp") verraadt het oorspronkelijk zeer landelijke karakter van de omgeving. Doordat Dahlem ten tijde van de opening van Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn nog grotendeels onbebouwd was, trok de lijn slechts weinig reizigers en werden er grote verliezen geleden. In station Fehrbelliner Platz moest men dan ook op kortere treinen richting Thielplatz overstappen. Het gebied is inmiddels ontwikkeld en de nabijheid van de Freie Universität zorgt voor een grote toeloop van reizigers naar station Dahlem-Dorf. Het metrostation is gelegen in een uitgraving en heeft een eilandperron. Aan de noordzijde van het station leiden trappen naar het aan de Königin-Luise-Straße gelegen toegangsgebouw. Dit vakwerkgebouw in Noord-Duitse landhuisstijl met rieten dak werd ontworpen door Friedrich en Wilhelm Hennings. Vanwege de voorname locatie van het station, op een voormalig koninklijk domein, bemoeide keizer Wilhelm II zich persoonlijk met het ontwerp. Het interieur van de stationshal doet door het beschilderde houten dak eerder aan een jachtslot denken dan aan een metrostation. Toch past het gebouw, dat op de monumentenlijst is opgenomen, goed in de omgeving, die door het openluchtmuseum en villawijken nog steeds landelijk aandoet. Van later datum is de uitgang aan de westzijde van het station, bij het viaduct van de Fabeckstraße. Hier bevindt zich tevens een lift. In 1980 brandde het monumentale stationsgebouw bijna volledig af, waarna het een jaar later getrouw aan het origineel werd herbouwd.

Freie Universität (Thielplatz) is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het Thielpark, tussen de Löhleinstraße en de Brümmerstraße, in het Berlijnse stadsdeel Dahlem. Het metrostation werd op 12 oktober 1913 geopend onder de naam Thielplatz, als zuidwestelijk eindpunt van het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Per 11 december 2016 kreeg het de huidige naam. Het station heeft de monumentenstatus.Doordat Dahlem ten tijde van de opening van Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn nog grotendeels onbebouwd was, trok de lijn slechts weinig reizigers en werden er grote verliezen geleden. In station Fehrbelliner Platz moest men dan ook overstappen op kortere treinen richting Thielplatz. De provisorische werkplaats die zich oorspronkelijk achter het eindstation bevond werd met de verlenging van de lijn naar Krumme Lanke op 22 december 1929 gesloten. Tegenwoordig brengt met name de nabijgelegen campus van de Freie Universität station Thielplatz een groot aantal reizigers. Het metrostation is gelegen in een uitgraving en heeft een eilandperron. Het boven het perron gelegen toegangsgebouw aan de noordoostzijde van het station is van de hand van Heinrich Straumer. Kenmerkend voor dit gebouw zijn de grote klok boven de ingang en de plattegrond in de vorm van een halve zeshoek, die gebaseerd is op de door Hermann Muthesius ontworpen villa Haus Freudenberg in Nikolassee. In de twee zijvleugels zijn kiosken gevestigd. In 1980 bouwde men aan de zuidwestzijde een tweede toegangsgebouw, waarin ook een onderstation is ondergebracht. Deze toegang is een kopie van het gebouw van Straumer.

Dahlem is een stadsdeel van de Duitse hoofdstad Berlijn in het district Steglitz-Zehlendorf. Het ligt in het zuidwesten van de stad, tussen de stadsdelen Steglitz, Lichterfelde, Zehlendorf en Wilmersdorf en het Grunewald. Het stadsbeeld van Dahlem wordt gekenmerkt door ruim aangelegde villawijken en parken, waardoor het stadsdeel een voor Berlijnse begrippen lage bevolkingsdichtheid kent. Daarnaast is er een aantal wetenschappelijke instellingen gevestigd in Dahlem, waaronder de Vrije Universiteit Berlijn en de Max-Planck-Gesellschaft. Ook bevindt zich een complex van de Staatliche Museen zu Berlin in het stadsdeel (Museumszentrum Berlin-Dahlem), waar onder andere een beroemde etnologische verzameling ondergebracht is.

Lichterfelde West is een S-Bahnstation in het Berlijnse stadsdeel Lichterfelde. Station Lichterfelde West ligt aan de Wannseebahn en werd geopend op 15 december 1872; de S-Bahn stopt er sinds 1933.

Berlin-Lichterfelde is een stadsdeel van Steglitz-Zehlendorf, een district van de Duitse hoofdstad Berlijn. In 2023 waren er bijna 86.000 inwoners.

Podbielskiallee is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan de Kaiser-Wilhelm-Platz (kruising Pobielskiallee / Archivstraße) in het Berlijnse stadsdeel Dahlem, nabij de faculteit voor land- en tuinbouw van de Humboldt Universiteit en het instituut voor genetica van de Vrije Universiteit van Berlijn. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Het station is vernoemd naar Viktor von Podbielski. Ten tijde van de opening van Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn was het Koninklijke Domein Dahlem een nog grotendeels onbebouwd, landelijk gebied. De lijn trok daardoor slechts weinig reizigers en er werden grote verliezen geleden. In station Fehrbelliner Platz moest men dan ook overstappen op kortere treinen richting Thielplatz. Inmiddels is de omgeving van station Podbielskiallee vrijwel volledig bebouwd, al is het landelijke karakter niet helemaal verloren gegaan. Station Podbielskiallee ligt in een uitgraving aan de ingang van de metrotunnel. Treinen in westelijke richting (Krumme Lanke) vervolgen hun weg vanaf hier bovengronds, richting het centrum van de stad loopt de lijn onder de grond. Het toegangsgebouw aan de Kaiser-Wilhelm-Platz, dat dwars boven de sporen staat, is uitgevoerd als een middeleeuws kasteeltje en werd ontworpen door Heinrich Schweitzer. Alleen de U boven de ingang verraadt dat het hier om een metrostation gaat. Dit soort rijk gedecoreerde stations is kenmerkend voor de U3. Het rijke Wilmersdorf spaarde kosten noch moeite bij de inrichting van haar ondergrondse stations, die als visitekaartje voor de goedburgerlijke stad dienden; in Dahlem besteedde men vooral aandacht aan de toegangsgebouwen, aangezien de bovengrondse perrons weinig mogelijkheden tot opsmuk boden. Vrijwel alle stations op de U3, waaronder Podbielskiallee, staan dan ook onder monumentenbescherming.

Botanischer Garten Berlin is de populaire naam van de botanische tuin van Berlijn. De botanische tuin behoort met een oppervlakte van 43 hectare en circa 22.000 plantensoorten tot de grootste en belangrijkste botanische tuinen van de wereld en is de grootste op het vasteland van Europa. Organisatorisch behoort de tuin tot de Freie Universität Berlin. De botanische tuin is verbonden aan het Botanische Museum waarvan een verzameling geprepareerde planten (Herbarium Berolinense) en een wetenschappelijke bibliotheek deel uitmaken. De volledige naam van het complex is Botanischer Garten und Botanisches Museum Berlin-Dahlem (BGBM). De botanische tuin is de bron van vele wetenschappelijke publicaties, waaronder het botanische tijdschrift Willdenowia. De tuin is aangesloten bij Botanic Gardens Conservation International, een non-profitorganisatie die botanische tuinen samen wil brengen in een wereldwijd samenwerkend netwerk om te komen tot het behoud van de biodiversiteit van planten.

Botanischer Garten is een S-Bahnstation in het Berlijnse stadsdeel Lichterfelde. Het station is genoemd naar de nabijgelegen botanische tuin van de Freie Universität. Station Botanischer Garten ligt aan de Wannseebahn en werd geopend op 1 mei 1909. De Wannseebahn opende in 1891 als aparte voorstadslijn parallel aan de sporen van de Stammbahn. Tussen 1900 en 1902 vond op deze lijn het eerste proefbedrijf in Berlijn met elektrische tractie (750 V gelijkstroom plaats, maar toen in 1909 het station Botanischer Garten in gebruik kwam, werd de Wannseebahn nog altijd gedomineerd door stoomtreinen. Het nieuwe station moest de ontwikkeling van de omgeving, waar een villawijk gebouwd werd, een impuls geven en werd dan ook betaald door de projectontwikkelaar. Voor het ontwerp van het station werden de architecten Gustav Erdmann en Ernst Spindler aangetrokken. Ten noorden van de sporen verrees een drie verdiepingen tellend representatief gebouw waarin de stationshal en een aantal woningen werd ondergebracht. Van hieruit leidt een overdekte brug naar het eilandperron. Een tweede, eenvoudigere ingang, eveneens aan de westzijde van het station, bevindt zich aan de Enzianstraße, die de sporen op een viaduct kruist. Het geheel is opgenomen op de Berlijnse monumentenlijst.In 1933 was de Wannseebahn een van de laatste voorstadslijnen in Berlijn die door elektrificatie (800 V gelijkstroom via een derde rail) in het S-Bahnnet werd opgenomen. Op 15 mei stopten de eerste elektrische S-Bahntreinen in station Botanischer Garten. De Tweede Wereldoorlog overleefde het station ongeschonden, maar de naoorlogse deling van de stad zou grotere gevolgen hebben. Station Botanischer Garten lag in de Amerikaanse sector en was deel van West-Berlijn. De S-Bahn werd echter zowel in het oosten als in het westen van de stad geëxploiteerd door de Oost-Duitse spoorwegen (Deutsche Reichsbahn). Na de bouw van de Muur in 1961 werd de S-Bahn daarom massaal geboycot in West-Berlijn. Het dalende aantal reizigers leidde tot bezuiniging op het onderhoud van stations en sporen, en ook de dienstregeling werd steeds verder uitgedund. Na een staking van het West-Berlijnse S-Bahnpersoneel in september 1980 zou een groot aantal trajecten, waaronder de Wannseebahn, zelfs helemaal niet meer bediend worden. Station Botanischer Garten sloot zijn deuren. Nadat het stadsvervoerbedrijf BVG in 1984 het westelijke deel van de Berlijnse S-Bahn had overgenomen werd een aantal jarenlang verwaarloosde lijnen opgeknapt en geleidelijk weer in bedrijf genomen. Op 1 februari 1985 kwam de Wannseebahn, die het lijnnumer S1 had gekregen, weer in dienst en stopten er voor het eerst in vier en een half jaar weer treinen in station Botanischer Garten, dat sindsdien weer onafgebroken in dienst is.