Siemensdamm (metrostation)

Rohrdamm is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Nonnendammallee, nabij de kruising met de Rohrdamm, in het Berlijnse stadsdeel Siemensstadt. Station Rohrdamm werd geopend op 1 oktober 1980 als voorlopig noordwestelijke eindpunt van lijn U7. Precies vier jaar later verlengde men deze lijn naar zijn huidige eindpunt Rathaus Spandau. Het metrostation bevindt zich op de grens tussen een groot industriegebied en de woonwijken van de Siemensstadt. De Rohrdamm (Buisweg) dankt zijn naam aan een belangrijke waterleiding, die sinds 1873 tussen het Scheepvaartkanaal Berlijn-Spandau en de Spree ligt en het tracé van de huidige weg volgt.Voor het ontwerp van station Rohrdamm tekende architect Rainer Rümmler, die verantwoordelijk was vooral vrijwel alle naoorlogse stations op de U7. In Rümmlers werk spelen verwijzingen naar de omgeving een belangrijke rol en station Rohrdamm is hierop geen uitzondering. De industriële omgeving komt tot uitdrukking in afbeeldingen van buizen en tandraderen, die dicht opeen zijn aangebracht op aan de betonnen wanden bevestigde metaalplaten. Ook het dak draagt met in het zicht gelaten ophangingselementen voor de verlichting bij aan het industriële uiterlijk van het station. De zuilen op het perron zijn bekleed met de vooral in jaren zeventig in de Berlijnse metro populaire aluminiumplaten. Station Rohrdamm heeft eilandperron met uitgangen aan beide uiteinden. Via een tussenverdieping bereikt men beide zijden van de Nonnendammallee ten westen van de kruising met de Rohrdamm. Het station is vooralsnog alleen toegankelijk via trappen en roltrappen, maar moet uiteindelijk zoals alle Berlijnse metrostations over een lift beschikken. Volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat zal de inbouw van een lift in het niet bijzonder drukke station Rohrdamm pas na 2010 plaatsvinden.

Siemensstadt is een stadsdeel van Spandau, een district van de Duitse hoofdstad Berlijn. In 1897 werd het grotendeels braakliggende terrein gekocht door het bedrijf Siemens. Aanvankelijk stond het gebied bekend als Kolonie Nonnendamm, maar in 1914 werd de naam Siemensstadt voor het eerst gebruikt. De aangrenzende, door beroemde architecten ontworpen flatwijk Großsiedlung Siemensstadt ligt in Charlottenburg-Nord. De wijk heeft ook een eigen sportclub, SC Siemensstadt.

Halemweg is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het stadsdeel Charlottenburg-Nord. Het station bevindt zich in een rechte hoek onder de Halemweg, waaraan het zijn naam dankt, midden in een woonwijk uit de jaren 1950. Station Halemweg werd geopend op 1 oktober 1980 en is onderdeel van lijn U7. Het metrostation werd ontworpen door Rainer Rümmler, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro, en heeft een eilandperron. Net als het naburige station Jakob-Kaiser-Platz kreeg Halemweg een wandbekleding van verticaal geplaatste houten panelen, die hier oranje zijn. Ook de met aluminiumplaten afgewerkte pilaren dragen de kleur oranje, waardoor het station een zeer monochroom uiterlijk heeft. Voor de stationsborden koos de architect de contrasterende kleur groen. In het midden van het station bevindt zich een trappenhuis dat naar een bovengrondse stationshal leidt. De inbouw van een lift zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 plaatsvinden. Op den duur moeten alle Berlijnse metrostations volledig toegankelijk voor mindervaliden zijn.

De Dreieck Charlottenburg is een knooppunt in de Duitse deelstaat Berlijn. Op deze splitsing sluit de A111 vanaf Dreieck Kreuz Oranienburg aan op de A100, de Berliner Stadtring.

Charlottenburg-Nord is een stadsdeel in het Berlijnse district (Bezirk) Charlottenburg-Wilmersdorf (Duitsland). Het huidige stadsdeel is ontstaan in 2004 door de opdeling van het grondgebied van het voormalige district Charlottenburg.

Jakob-Kaiser-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het stadsdeel Charlottenburg-Nord. Het station ligt in een rechte hoek onder snelweg BAB 111 en ten noorden van de Jakob-Kaiser-Platz, een verkeersplein waar een aantal hoofdwegen en snelwegaansluitingen samenkomt. In de omgeving bevinden zich typische jaren-vijftig-woonwijken met afwisselend flats en laagbouw te midden van veel groen. Station Jakob-Kaiser-Platz werd geopend op 1 oktober 1980 en is onderdeel van lijn U7. Het metrostation werd ontworpen door Rainer Rümmler, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro, en heeft een eilandperron. Net als het naburige station Halemweg kreeg het een wandbekleding van verticaal geplaatste houten panelen, die hier geel zijn. Ook de met aluminiumplaten afgewerkte pilaren dragen de kleur geel, waardoor het station net als zijn oranje westerbuur een zeer monochroom uiterlijk heeft. Voor de stationsborden en het perronmeubilair koos de architect de contrasterende kleur rood. In het midden van het station leidt een trappenhuis naar een tussenverdieping, met uitgangen aan weerszijden van de Kurt-Schumacher-Damm, die parallel aan de BAB 111 loopt. De inbouw van een lift zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 plaatsvinden. Op den duur moeten alle Berlijnse metrostations volledig toegankelijk voor mindervaliden zijn.

Westend is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen in een uitgraving nabij de Spandauer Damm en parallel aan de stadssnelweg BAB 100 in het gelijknamige Berlijnse stadsdeel Westend. Het station ligt aan de Ringbahn en werd geopend op 15 november 1877, aanvankelijk onder de naam Charlottenburg-Westend. Nadat 1871 het oostelijke deel van de ringspoorlijn om het Berlijnse stadscentrum, die een aantal reeds bestaande kopstations met elkaar moest verbinden, gereed was gekomen, nam men in 1877 ook het westelijke deel van de Ringbahn in gebruik. Een van de nieuwe stations op dit deel van de lijn, die zowel gebruikt werd voor goederenvervoer als door stadstreinen, was Charlottenburg-Westend. De naam van het station verwees naar zijn ligging in het uiterste westen van de stad Charlottenburg, die in 1920 geannexeerd werd door Groot-Berlijn. Het gebied ten westen van het station was nog vrijwel onbebouwd en zou pas aan het begin van de 20e eeuw ontwikkeld worden. Hier ligt nu het stadsdeel Westend. Op 15 oktober 1881 werd het station hernoemd en kreeg het zijn huidige naam. Drie jaar later volgde een grootschalige ombouw van het station, dat voortaan over twee doorgaande en twee kopperrons zou beschikken (zie sporenplan). Tegelijkertijd verrees een roodbakstenen stationsgebouw in neorenaissancestijl van de hand van de architecten Heinrich Kayser en Karl von Großheim, dat inmiddels onder monumentenbescherming staat. Aanvankelijk vond al het vervoer op de Ringbahn plaats met stoomtractie, maar in de jaren 1920 begon men de voorstadslijnen in en om Berlijn te elektrificeren. In november 1928 startte het elektrische bedrijf op het zuidelijke deel van de ringlijn en in februari 1929 was ook de noordelijke Ringbahn, waartoe station Westend behoort, geëlektrificeerd. Een jaar later ging de ring samen met de Stadtbahn en een aantal buitenlijnen het nieuwe S-Bahnnet vormen. Ondertussen was ten noorden van station Westend, langs de sporen richting Jungfernheide, een werkplaats voor het S-Bahnmaterieel aangelegd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte de werkplaats dermate beschadigd dat hij na de oorlog gesloten werd. In het S-Bahnstation zelf waren voortaan alleen de perrons met doorgaande sporen nog in gebruik, aangezien het kopperron A na de Tweede Wereldoorlog werd gesloten en het perron D reeds rond de eeuwwisseling afgebroken was. In de zestiger jaren van de twintigste eeuw ontstond stadsringweg 100, die grotendeels parallel aan de S-Bahnring werd aangelegd. Ten zuiden van station Westend verlopen de sporen van de Ringbahn zelfs enige tijd over de middenberm van de stadssnelweg. Langs de snelweg werden enkele bushaltes gecreëerd, die bereikt konden worden via trappen en voetgangerstunnels. Ook onder de Spandauer-Damm-Brücke bij S-Bahnstation Westend bestond een dergelijke halte, die bediend werd door boycot-lijn 65/105. Na de bouw van de Berlijnse Muur in 1961 volgde in West-Berlijn namelijk een grootschalige boycot van de door de Oost-Duitse spoorwegen (Deutsche Reichsbahn) bedreven S-Bahn. Het stadsvervoerbedrijf BVG stelde daarop een aantal parallel aan S-Bahntrajecten verlopende buslijnen in. Ook onder het West-Berlijnse personeel van de S-Bahn bestond een groeiende weerstand tegen de Reichsbahn, die zijn hoogtepunt bereikte met een staking in september 1980. De DR beantwoordde de staking met een massale inkrimping van de dienstregeling. Een aantal trajecten, waaronder de al jaren verwaarloosde Ringbahn, zou helemaal niet meer bediend worden. Station Westend werd gesloten en viel al snel ten prooi aan vandalisme en verval. De hal van het ongebruikte S-Bahnstation kreeg na een restauratie in 1985 een nieuwe functie als kunstenaarscentrum. Er ontstonden zestien ateliers, een kleine concertzaal en een galerie, onderdeel van de Berlijnse Universiteit van de Kunsten. In 1984 had de West-Berlijnse BVG de exploitatie van het westelijke S-Bahnnet van de DR overgenomen. Men heropende een aantal verbindingen, maar de Ringbahn bleef nog altijd onbediend. In september 1989, twee maanden voor de val van de Muur, werd in station Westend het symbolische startschot voor het herstel van de Ringbahn gegeven. Het vroegere perron C voor treinen in zuidelijke richting werd verbreed heraangelegd als eilandperron en iets naar het noorden verschoven, zodat er aan beide zijden van de Spandauer-Damm-Brücke toegangen gecreëerd konden worden. Het oude perron B, waar tot 1980 treinen in noordelijke richting stopten, bleef behouden maar wordt niet meer gebruikt. Op 17 december 1993 werd het station samen het zuidelijke en westelijke deel van de S-Bahnring weer in gebruik genomen. Westend was aanvankelijk het eindstation, maar zou dit niet lang blijven: in 1997 trok men de dienst door naar Jungfernheide en in 1999 en 2002 werden de laatste ontbrekende delen van de noordelijke ring heropend. In 2006 voerde men de Vollring-dienst (doorgaande treinen over de gehele ring) opnieuw in; sindsdien wordt station Westend bediend door de lijnen S41 (ring met de klok mee), S42 (tegen de klok in) en S46 (Königs Wusterhausen - Westend). Tussen 2008 en 2011 zal de verouderde Spandauer-Damm-Brücke over de stadsringweg en de S-Bahnring volledig herbouwd worden. Het is nog niet bekend wat de gevolgen zullen zijn voor de bereikbaarheid van station Westend, waarvan de ingangen zich op deze brug bevinden. Bij eerdere werkzaamheden aan de Spandauer-Damm-Brücke moest een van de toegangen gesloten worden.

De Gipsformerei is een instelling die van gips kopieën van beelden maakt voor de Staatliche Museen zu Berlin in Berlijn. Bijvoorbeeld voor het het Pergamonmuseum en het Altes Museum De Gipsformerei begon rond 1820 als 'Köninglich Preußische Gipsabgußanstalt' en is sindsdien niet meer gestopt met het produceren van mallen en kopieën van bekende en/of belangrijke beelden. Bijvoorbeeld de buste van Nefertiti, de Apollo van Belvedère, maar ook beelden in het buitenland die snel beschadigd raken, of die gevoelig zijn voor vandalisme. Andere stukken zijn nagemaakt omdat zij van onschatbare waarde zijn voor de wetenschap, zoals de steen van Rosetta. Het oudste stuk dat anno 2008 is nagemaakt, is de Venus van Willendorf; het origineel is 25.000 jaar oud. Het grootste stuk is de 42 meter hoge afdruk van de Marcus-Aureliuszuil welke in Rome staat. Het kleinste stuk is een afdruk van een Egyptische Scarabee, ter grootte van een vingernagel. De Gipsformerei is de oudste staatsinstelling van Duitsland. Ze werd opgericht door de Pruisische koning Frederik Willem III in 1819, maar pas een jaar later kon het beginnen met werken. De eerste directeur was Christian Daniel Rauch. Het doel van de instelling is het bewaren van belangrijke stukken voor de musea en het verschaffen van studiemateriaal voor universiteiten en kunstacademies. Maar tegenwoordig zijn ook de kunst minnende burgers een doel op zich. Anno 2008 is de Gipsformerei met ruim 7000 modellen de grootste instelling in zijn soort.

Neu-Westend is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Olympische Straße, nabij de Steubenplatz, in het Berlijnse stadsdeel Westend. Het metrostation kwam reeds in ruwbouw gereed in 1913, maar werd pas negen jaar later in gebruik genomen. Station Neu-Westend, een beschermd monument, maakt deel uit van lijn U2.

Paulsternstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen op de grens van de Berlijnse stadsdelen Haselhorst en Siemensstadt. Het station bevindt zich onder de kruising van de Nonnendammallee en de Paulsternstraße, in een hoofdzakelijk industrieel gebied. Station Paulsternstraße werd geopend op 1 oktober 1984 en is onderdeel van lijn U7. De Paulsternstraße is genoemd naar een voormalige herberg die in de negentiende eeuw de naam van zijn eigenaar Paul Stern kreeg.Zoals alle stations op het westelijke deel van de U7 werd Paulsternstraße ontworpen door Rainer Rümmler, die tekende voor het merendeel van de naoorlogse Berlijnse metrostations. Het station kan tot de bontste in Berlijn gerekend worden. De blauw betegelde wanden zijn gedecoreerd met kleurrijke bloemmotieven, terwijl de vierkante zuilen op het perron zijn uitgevoerd als bomen, waarbij de kapitelen het bladerdek vormen. Het dak, in overeenstemming met de wanden blauw geschilderd, vormt met afbeeldingen van sterren rond de lampen de nachtelijke lucht boven het sprookjesachtige bos. Dit soort "totaalontwerp", waarbij een maximaal aantal bouwkundige elementen bij de kunstzinnige aankleding wordt betrokken, is kenmerkend voor Rümmlers late stijl. Uitgangen bevinden zich in het midden van het eilandperron en leiden via een tussenverdieping naar de zuidkant van de Nonnendammallee. Het alleen via trappen en roltrappen bereikbare station zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 van een lift voorzien worden. Op den duur moeten alle Berlijnse metrostations volledig toegankelijk voor mindervaliden zijn.

Westend is een stadsdeel van Berlijn dat deel uitmaakt van het district Charlottenburg-Wilmersdorf. Het stadsdeel telt bijna 41.000 inwoners en ligt, zoals zijn naam aangeeft, ten westen van Charlottenburg. Westend werd gesticht als villadorp, vernoemd naar het Londense Westend, maar kent ook dichter bebouwde wijken met een stedelijk karakter. In het zuiden van het stadsdeel bevindt zich het uitgestrekte beurs- en tentoonstellingscomplex Messe Berlin. Ook het Olympiastadion, gebouwd voor de Olympische Spelen van 1936, staat in Westend. Het stadsdeel Westend ontstond op 30 september 2004 als afsplitsing van Charlottenburg. De nieuwe indeling volgde op de fusie van het voormalige district Charlottenburg met Berlin-Wilmersdorf, die in 2001 plaatsvond. Westend wordt in het noorden begrensd door de Spree, in het oosten door de stadsringweg en de S-Bahnring, in het zuiden door het Grunewald en in het westen door de Stößensee en de Spandauer Vorortbahn. Volgende wijken maken thans deel uit van Westend: Villenkolonie Westend Neu-Westend Pichelsberg Ruhleben Siedlung Eichkamp Siedlung Heerstraße

Theodor-Heuss-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Westend. Het metrostation werd geopend op 29 maart 1908 als voorlopig eindpunt van de lijn naar het Westend en droeg aanvankelijk de naam Reichskanzlerplatz. Tegenwoordig wordt station Theodor-Heuss-Platz bediend door metrolijn U2.