Rohrdamm (metrostation)

Siemensstadt is een stadsdeel van Spandau, een district van de Duitse hoofdstad Berlijn. In 1897 werd het grotendeels braakliggende terrein gekocht door het bedrijf Siemens. Aanvankelijk stond het gebied bekend als Kolonie Nonnendamm, maar in 1914 werd de naam Siemensstadt voor het eerst gebruikt. De aangrenzende, door beroemde architecten ontworpen flatwijk Großsiedlung Siemensstadt ligt in Charlottenburg-Nord. De wijk heeft ook een eigen sportclub, SC Siemensstadt.

Siemensdamm is een station van de metro van Berlijn in het Berlijnse stadsdeel Siemensstadt. Het metrostation bevindt zich onder het plein waar de Nonnendammallee, de Siemensdamm en de Popitzweg samenkomen. Station Siemensdamm werd geopend op 1 oktober 1980 en is onderdeel van lijn U7. De Siemensdamm en het stadsdeel Siemensstadt danken hun naam aan Werner von Siemens, oprichter van het elektronicaconcern Siemens, waarvan zich in de omgeving een aantal fabrieken bevindt. Station Siemensdamm werd ontworpen door de architecten Ralf Schüler en Ursulina Witte en wijkt daarmee af van de andere Berlijnse metrostations uit deze periode, die vrijwel alle van de hand van Rainer Rümmler zijn. In ronde lijsten op de wanden zijn afbeeldingen aangebracht die de geschiedenis van Siemens in beeld brengen. Het oorspronkelijke ontwerp vertoonde met kaal gelaten beton en rode en blauwe wandelementen overeenkomsten met metrostation Schloßstraße, dat eveneens van de hand van Schüler & Witte is. In 2003 onderging station Siemensdamm echter een renovatie, waarbij de wanddecoratie, met uitzondering van de ronde afbeeldingen, werd verwijderd en de wanden groen geschilderd werden. Ook de oude stationsborden verdwenen van de muren, hoewel ze door een vergelijkbaar ontwerp werden vervangen. Een bijzonderheid is dat station Siemensdamm (net als station Pankstraße) in noodsituaties kan fungeren als schuilkelder voor 4500 personen.Station Siemensdamm heeft eilandperron dat via een trappenhuis in het midden is verbonden met een tussenverdieping, vanwaar uitgangen leiden naar alle zijden van het bovenliggende plein. Het station is vooralsnog alleen toegankelijk via trappen en roltrappen, maar moet uiteindelijk zoals alle Berlijnse metrostations over een lift beschikken. Volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat zal de inbouw van een lift inog voor 2010 plaatsvinden.Ruim honderd meter ten oosten van station Siemensdamm kruist de U7 de Siemensbahn, maar men creëerde hier geen overstapmogelijkheid tussen metro en S-Bahn. Het dichtstbijzijnde S-Bahnstation op de lijn, Wernerwerk, bevond zich dan ook verder naar het zuiden. Een echt overstapstation zou er hoe dan ook nooit hebben kunnen komen, aangezien de dienst op Siemensbahn een maand voor de opening van de verlenging van de U7 naar Siemensstadt definitief werd gestaakt. In station Jungfernheide, gelegen op hetzelfde deel van de U7, ontstond bij de heropening van de eveneens in september 1980 gesloten Ringbahn alsnog een overstap op de S-Bahn.

Paulsternstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen op de grens van de Berlijnse stadsdelen Haselhorst en Siemensstadt. Het station bevindt zich onder de kruising van de Nonnendammallee en de Paulsternstraße, in een hoofdzakelijk industrieel gebied. Station Paulsternstraße werd geopend op 1 oktober 1984 en is onderdeel van lijn U7. De Paulsternstraße is genoemd naar een voormalige herberg die in de negentiende eeuw de naam van zijn eigenaar Paul Stern kreeg.Zoals alle stations op het westelijke deel van de U7 werd Paulsternstraße ontworpen door Rainer Rümmler, die tekende voor het merendeel van de naoorlogse Berlijnse metrostations. Het station kan tot de bontste in Berlijn gerekend worden. De blauw betegelde wanden zijn gedecoreerd met kleurrijke bloemmotieven, terwijl de vierkante zuilen op het perron zijn uitgevoerd als bomen, waarbij de kapitelen het bladerdek vormen. Het dak, in overeenstemming met de wanden blauw geschilderd, vormt met afbeeldingen van sterren rond de lampen de nachtelijke lucht boven het sprookjesachtige bos. Dit soort "totaalontwerp", waarbij een maximaal aantal bouwkundige elementen bij de kunstzinnige aankleding wordt betrokken, is kenmerkend voor Rümmlers late stijl. Uitgangen bevinden zich in het midden van het eilandperron en leiden via een tussenverdieping naar de zuidkant van de Nonnendammallee. Het alleen via trappen en roltrappen bereikbare station zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 van een lift voorzien worden. Op den duur moeten alle Berlijnse metrostations volledig toegankelijk voor mindervaliden zijn.

Neu-Westend is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Olympische Straße, nabij de Steubenplatz, in het Berlijnse stadsdeel Westend. Het metrostation kwam reeds in ruwbouw gereed in 1913, maar werd pas negen jaar later in gebruik genomen. Station Neu-Westend, een beschermd monument, maakt deel uit van lijn U2.

Halemweg is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het stadsdeel Charlottenburg-Nord. Het station bevindt zich in een rechte hoek onder de Halemweg, waaraan het zijn naam dankt, midden in een woonwijk uit de jaren 1950. Station Halemweg werd geopend op 1 oktober 1980 en is onderdeel van lijn U7. Het metrostation werd ontworpen door Rainer Rümmler, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro, en heeft een eilandperron. Net als het naburige station Jakob-Kaiser-Platz kreeg Halemweg een wandbekleding van verticaal geplaatste houten panelen, die hier oranje zijn. Ook de met aluminiumplaten afgewerkte pilaren dragen de kleur oranje, waardoor het station een zeer monochroom uiterlijk heeft. Voor de stationsborden koos de architect de contrasterende kleur groen. In het midden van het station bevindt zich een trappenhuis dat naar een bovengrondse stationshal leidt. De inbouw van een lift zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 plaatsvinden. Op den duur moeten alle Berlijnse metrostations volledig toegankelijk voor mindervaliden zijn.

Olympia-Stadion is een station van de metro van Berlijn, gelegen nabij het Olympiastadion in het stadsdeel Westend. Het metrostation werd geopend op 8 juni 1913 onder de naam Stadion en maakt tegenwoordig deel uit van lijn U2. Even ten noorden van het station, dat ook een metromuseum herbergt, bevindt zich de hoofdwerkplaats Grunewald voor kleinprofielmaterieel.

Westend is een stadsdeel van Berlijn dat deel uitmaakt van het district Charlottenburg-Wilmersdorf. Het stadsdeel telt bijna 41.000 inwoners en ligt, zoals zijn naam aangeeft, ten westen van Charlottenburg. Westend werd gesticht als villadorp, vernoemd naar het Londense Westend, maar kent ook dichter bebouwde wijken met een stedelijk karakter. In het zuiden van het stadsdeel bevindt zich het uitgestrekte beurs- en tentoonstellingscomplex Messe Berlin. Ook het Olympiastadion, gebouwd voor de Olympische Spelen van 1936, staat in Westend. Het stadsdeel Westend ontstond op 30 september 2004 als afsplitsing van Charlottenburg. De nieuwe indeling volgde op de fusie van het voormalige district Charlottenburg met Berlin-Wilmersdorf, die in 2001 plaatsvond. Westend wordt in het noorden begrensd door de Spree, in het oosten door de stadsringweg en de S-Bahnring, in het zuiden door het Grunewald en in het westen door de Stößensee en de Spandauer Vorortbahn. Volgende wijken maken thans deel uit van Westend: Villenkolonie Westend Neu-Westend Pichelsberg Ruhleben Siedlung Eichkamp Siedlung Heerstraße

Ruhleben is een station van de metro van Berlijn, gelegen langs de Charlottenburger Chaussee in de wijk Ruhleben, op de grens van de stadsdelen Westend en Spandau. Het metrostation werd geopend op 22 december 1929 en is het westelijke eindpunt van lijn U2. Station Ruhleben ligt op een spoordijk in een overwegend groen gebied en bestaat uit een overdekt eilandperron en een daaronder gelegen stationshal. Onder de sporen bevinden zich tevens enkele winkels. Voor het ontwerp van het metrostation, een beschermd monument, tekende Alfred Grenander, destijds huisarchitect van de Berlijnse metro. Terwijl de meeste eindstations over uitloopsporen beschikken, keren de treinen in station Ruhleben aan het perron. Ruhleben was oorspronkelijk bedoeld als tijdelijk eindpunt van de lijn, die uiteindelijk naar Spandau zou moeten leiden. Vanwege de economische crisis verdween de westelijke verlenging echter voorlopig in de ijskast. Terwijl de plannen bleven bestaan, ontwikkelde het metrostation zich tot een bijzonder druk overstappunt, vanwaar diverse buslijnen reizigers uit het centrum van de stad verder vervoerden. Het station werd vanwege het hoge aantal passagiers met roltrappen uitgerust en speciale lampen op het op het voorplein gelegen busstation gaven een zojuist binnengekomen trein aan. Nadat in 1984 echter lijn U7 in plaats van de U2 naar Spandau werd verlengd, werd het een stuk rustiger in het station. Sinds 2004 komt ongeveer de helft van de treinen van de U2 niet eens meer in het dunbevolkte Ruhleben – zij eindigen aan de Theodor-Heuss-Platz. Desondanks werd het station aan het einde van de jaren 1990 voorzien van een lift. Volgens de laatste plannen voor de U2 zal de lijn ooit via Rathaus Spandau, waar reeds extra sporen aanwezig zijn, het Falkenhagener Feld bereiken. Of deze verlenging ooit realiteit zal worden valt nog te bezien, aangezien ze niet opgenomen is in het uitbreidingsplan tot 2030. Daarnaast zou het traject grotendeels parallel lopen aan de S-Bahnlijn naar Spandau (Spandauer Vorortbahn).

De Dreieck Charlottenburg is een knooppunt in de Duitse deelstaat Berlijn. Op deze splitsing sluit de A111 vanaf Dreieck Kreuz Oranienburg aan op de A100, de Berliner Stadtring.

Het Georg-Kolbe-Museum is gelegen aan de Sensburger Allee 25 in Berlijn.

Westend is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen in een uitgraving nabij de Spandauer Damm en parallel aan de stadssnelweg BAB 100 in het gelijknamige Berlijnse stadsdeel Westend. Het station ligt aan de Ringbahn en werd geopend op 15 november 1877, aanvankelijk onder de naam Charlottenburg-Westend. Nadat 1871 het oostelijke deel van de ringspoorlijn om het Berlijnse stadscentrum, die een aantal reeds bestaande kopstations met elkaar moest verbinden, gereed was gekomen, nam men in 1877 ook het westelijke deel van de Ringbahn in gebruik. Een van de nieuwe stations op dit deel van de lijn, die zowel gebruikt werd voor goederenvervoer als door stadstreinen, was Charlottenburg-Westend. De naam van het station verwees naar zijn ligging in het uiterste westen van de stad Charlottenburg, die in 1920 geannexeerd werd door Groot-Berlijn. Het gebied ten westen van het station was nog vrijwel onbebouwd en zou pas aan het begin van de 20e eeuw ontwikkeld worden. Hier ligt nu het stadsdeel Westend. Op 15 oktober 1881 werd het station hernoemd en kreeg het zijn huidige naam. Drie jaar later volgde een grootschalige ombouw van het station, dat voortaan over twee doorgaande en twee kopperrons zou beschikken (zie sporenplan). Tegelijkertijd verrees een roodbakstenen stationsgebouw in neorenaissancestijl van de hand van de architecten Heinrich Kayser en Karl von Großheim, dat inmiddels onder monumentenbescherming staat. Aanvankelijk vond al het vervoer op de Ringbahn plaats met stoomtractie, maar in de jaren 1920 begon men de voorstadslijnen in en om Berlijn te elektrificeren. In november 1928 startte het elektrische bedrijf op het zuidelijke deel van de ringlijn en in februari 1929 was ook de noordelijke Ringbahn, waartoe station Westend behoort, geëlektrificeerd. Een jaar later ging de ring samen met de Stadtbahn en een aantal buitenlijnen het nieuwe S-Bahnnet vormen. Ondertussen was ten noorden van station Westend, langs de sporen richting Jungfernheide, een werkplaats voor het S-Bahnmaterieel aangelegd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte de werkplaats dermate beschadigd dat hij na de oorlog gesloten werd. In het S-Bahnstation zelf waren voortaan alleen de perrons met doorgaande sporen nog in gebruik, aangezien het kopperron A na de Tweede Wereldoorlog werd gesloten en het perron D reeds rond de eeuwwisseling afgebroken was. In de zestiger jaren van de twintigste eeuw ontstond stadsringweg 100, die grotendeels parallel aan de S-Bahnring werd aangelegd. Ten zuiden van station Westend verlopen de sporen van de Ringbahn zelfs enige tijd over de middenberm van de stadssnelweg. Langs de snelweg werden enkele bushaltes gecreëerd, die bereikt konden worden via trappen en voetgangerstunnels. Ook onder de Spandauer-Damm-Brücke bij S-Bahnstation Westend bestond een dergelijke halte, die bediend werd door boycot-lijn 65/105. Na de bouw van de Berlijnse Muur in 1961 volgde in West-Berlijn namelijk een grootschalige boycot van de door de Oost-Duitse spoorwegen (Deutsche Reichsbahn) bedreven S-Bahn. Het stadsvervoerbedrijf BVG stelde daarop een aantal parallel aan S-Bahntrajecten verlopende buslijnen in. Ook onder het West-Berlijnse personeel van de S-Bahn bestond een groeiende weerstand tegen de Reichsbahn, die zijn hoogtepunt bereikte met een staking in september 1980. De DR beantwoordde de staking met een massale inkrimping van de dienstregeling. Een aantal trajecten, waaronder de al jaren verwaarloosde Ringbahn, zou helemaal niet meer bediend worden. Station Westend werd gesloten en viel al snel ten prooi aan vandalisme en verval. De hal van het ongebruikte S-Bahnstation kreeg na een restauratie in 1985 een nieuwe functie als kunstenaarscentrum. Er ontstonden zestien ateliers, een kleine concertzaal en een galerie, onderdeel van de Berlijnse Universiteit van de Kunsten. In 1984 had de West-Berlijnse BVG de exploitatie van het westelijke S-Bahnnet van de DR overgenomen. Men heropende een aantal verbindingen, maar de Ringbahn bleef nog altijd onbediend. In september 1989, twee maanden voor de val van de Muur, werd in station Westend het symbolische startschot voor het herstel van de Ringbahn gegeven. Het vroegere perron C voor treinen in zuidelijke richting werd verbreed heraangelegd als eilandperron en iets naar het noorden verschoven, zodat er aan beide zijden van de Spandauer-Damm-Brücke toegangen gecreëerd konden worden. Het oude perron B, waar tot 1980 treinen in noordelijke richting stopten, bleef behouden maar wordt niet meer gebruikt. Op 17 december 1993 werd het station samen het zuidelijke en westelijke deel van de S-Bahnring weer in gebruik genomen. Westend was aanvankelijk het eindstation, maar zou dit niet lang blijven: in 1997 trok men de dienst door naar Jungfernheide en in 1999 en 2002 werden de laatste ontbrekende delen van de noordelijke ring heropend. In 2006 voerde men de Vollring-dienst (doorgaande treinen over de gehele ring) opnieuw in; sindsdien wordt station Westend bediend door de lijnen S41 (ring met de klok mee), S42 (tegen de klok in) en S46 (Königs Wusterhausen - Westend). Tussen 2008 en 2011 zal de verouderde Spandauer-Damm-Brücke over de stadsringweg en de S-Bahnring volledig herbouwd worden. Het is nog niet bekend wat de gevolgen zullen zijn voor de bereikbaarheid van station Westend, waarvan de ingangen zich op deze brug bevinden. Bij eerdere werkzaamheden aan de Spandauer-Damm-Brücke moest een van de toegangen gesloten worden.

Theodor-Heuss-Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Westend. Het metrostation werd geopend op 29 maart 1908 als voorlopig eindpunt van de lijn naar het Westend en droeg aanvankelijk de naam Reichskanzlerplatz. Tegenwoordig wordt station Theodor-Heuss-Platz bediend door metrolijn U2.