Ruhleben (metrostation)

Het Olympiastadion ligt in het westen van Berlijn, in het stadsdeel Westend. Het stadion is onderdeel van het grote Olympiagelände (voorheen Reichssportfeld), waartoe verder het Sportforum, olympisch hockeystadion, olympisch zwemstadion, Reitstadion, de Waldbühne, het Maifeld (meiveld), de beroemde klokkentoren en de Langemarckhalle behoren.

Olympia-Stadion is een station van de metro van Berlijn, gelegen nabij het Olympiastadion in het stadsdeel Westend. Het metrostation werd geopend op 8 juni 1913 onder de naam Stadion en maakt tegenwoordig deel uit van lijn U2. Even ten noorden van het station, dat ook een metromuseum herbergt, bevindt zich de hoofdwerkplaats Grunewald voor kleinprofielmaterieel.

Paulsternstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen op de grens van de Berlijnse stadsdelen Haselhorst en Siemensstadt. Het station bevindt zich onder de kruising van de Nonnendammallee en de Paulsternstraße, in een hoofdzakelijk industrieel gebied. Station Paulsternstraße werd geopend op 1 oktober 1984 en is onderdeel van lijn U7. De Paulsternstraße is genoemd naar een voormalige herberg die in de negentiende eeuw de naam van zijn eigenaar Paul Stern kreeg.Zoals alle stations op het westelijke deel van de U7 werd Paulsternstraße ontworpen door Rainer Rümmler, die tekende voor het merendeel van de naoorlogse Berlijnse metrostations. Het station kan tot de bontste in Berlijn gerekend worden. De blauw betegelde wanden zijn gedecoreerd met kleurrijke bloemmotieven, terwijl de vierkante zuilen op het perron zijn uitgevoerd als bomen, waarbij de kapitelen het bladerdek vormen. Het dak, in overeenstemming met de wanden blauw geschilderd, vormt met afbeeldingen van sterren rond de lampen de nachtelijke lucht boven het sprookjesachtige bos. Dit soort "totaalontwerp", waarbij een maximaal aantal bouwkundige elementen bij de kunstzinnige aankleding wordt betrokken, is kenmerkend voor Rümmlers late stijl. Uitgangen bevinden zich in het midden van het eilandperron en leiden via een tussenverdieping naar de zuidkant van de Nonnendammallee. Het alleen via trappen en roltrappen bereikbare station zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 van een lift voorzien worden. Op den duur moeten alle Berlijnse metrostations volledig toegankelijk voor mindervaliden zijn.

Haselhorst is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het gelijknamige stadsdeel Haselhorst (district Spandau). Het station bevindt zich onder de Nonnendammallee ter hoogte van de Ferdinand-Friedensburg-Platz, op de grens tussen een industriegebied en woonwijken. Station Haselhorst werd geopend op 1 oktober 1984 en is onderdeel van lijn U7. Zoals alle stations op de in 1984 geopende verlenging van de U7 naar Spandau werd Haselhorst ontworpen door Rainer Rümmler. Terwijl in de andere stations op dit deel van de lijn vooral de wanden en pilaren gedecoreerd zijn, valt in station Haselhorst met name de dakconstructie op. Een reliëf in de dwarsbalken zorgt in combinatie met de verlichting voor een diffuus schaduwspel. De wanden zijn, in contrast met de fleurigheid van de meeste aangrenzende stations, bekleed met antracietkleurige metaalplaten. Uitgangen bevinden zich aan beide uiteinden van het eilandperron en leiden via een tussenverdieping naar de Nonnendammallee. Het alleen via trappen en roltrappen bereikbare station zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 van een lift voorzien worden. Op den duur moeten alle Berlijnse metrostations volledig toegankelijk voor mindervaliden zijn.

Het Georg-Kolbe-Museum is gelegen aan de Sensburger Allee 25 in Berlijn.

Neu-Westend is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Olympische Straße, nabij de Steubenplatz, in het Berlijnse stadsdeel Westend. Het metrostation kwam reeds in ruwbouw gereed in 1913, maar werd pas negen jaar later in gebruik genomen. Station Neu-Westend, een beschermd monument, maakt deel uit van lijn U2.

Rohrdamm is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Nonnendammallee, nabij de kruising met de Rohrdamm, in het Berlijnse stadsdeel Siemensstadt. Station Rohrdamm werd geopend op 1 oktober 1980 als voorlopig noordwestelijke eindpunt van lijn U7. Precies vier jaar later verlengde men deze lijn naar zijn huidige eindpunt Rathaus Spandau. Het metrostation bevindt zich op de grens tussen een groot industriegebied en de woonwijken van de Siemensstadt. De Rohrdamm (Buisweg) dankt zijn naam aan een belangrijke waterleiding, die sinds 1873 tussen het Scheepvaartkanaal Berlijn-Spandau en de Spree ligt en het tracé van de huidige weg volgt.Voor het ontwerp van station Rohrdamm tekende architect Rainer Rümmler, die verantwoordelijk was vooral vrijwel alle naoorlogse stations op de U7. In Rümmlers werk spelen verwijzingen naar de omgeving een belangrijke rol en station Rohrdamm is hierop geen uitzondering. De industriële omgeving komt tot uitdrukking in afbeeldingen van buizen en tandraderen, die dicht opeen zijn aangebracht op aan de betonnen wanden bevestigde metaalplaten. Ook het dak draagt met in het zicht gelaten ophangingselementen voor de verlichting bij aan het industriële uiterlijk van het station. De zuilen op het perron zijn bekleed met de vooral in jaren zeventig in de Berlijnse metro populaire aluminiumplaten. Station Rohrdamm heeft eilandperron met uitgangen aan beide uiteinden. Via een tussenverdieping bereikt men beide zijden van de Nonnendammallee ten westen van de kruising met de Rohrdamm. Het station is vooralsnog alleen toegankelijk via trappen en roltrappen, maar moet uiteindelijk zoals alle Berlijnse metrostations over een lift beschikken. Volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat zal de inbouw van een lift in het niet bijzonder drukke station Rohrdamm pas na 2010 plaatsvinden.

Westend is een stadsdeel van Berlijn dat deel uitmaakt van het district Charlottenburg-Wilmersdorf. Het stadsdeel telt bijna 41.000 inwoners en ligt, zoals zijn naam aangeeft, ten westen van Charlottenburg. Westend werd gesticht als villadorp, vernoemd naar het Londense Westend, maar kent ook dichter bebouwde wijken met een stedelijk karakter. In het zuiden van het stadsdeel bevindt zich het uitgestrekte beurs- en tentoonstellingscomplex Messe Berlin. Ook het Olympiastadion, gebouwd voor de Olympische Spelen van 1936, staat in Westend. Het stadsdeel Westend ontstond op 30 september 2004 als afsplitsing van Charlottenburg. De nieuwe indeling volgde op de fusie van het voormalige district Charlottenburg met Berlin-Wilmersdorf, die in 2001 plaatsvond. Westend wordt in het noorden begrensd door de Spree, in het oosten door de stadsringweg en de S-Bahnring, in het zuiden door het Grunewald en in het westen door de Stößensee en de Spandauer Vorortbahn. Volgende wijken maken thans deel uit van Westend: Villenkolonie Westend Neu-Westend Pichelsberg Ruhleben Siedlung Eichkamp Siedlung Heerstraße

Siemensstadt is een stadsdeel van Spandau, een district van de Duitse hoofdstad Berlijn. In 1897 werd het grotendeels braakliggende terrein gekocht door het bedrijf Siemens. Aanvankelijk stond het gebied bekend als Kolonie Nonnendamm, maar in 1914 werd de naam Siemensstadt voor het eerst gebruikt. De aangrenzende, door beroemde architecten ontworpen flatwijk Großsiedlung Siemensstadt ligt in Charlottenburg-Nord. De wijk heeft ook een eigen sportclub, SC Siemensstadt.

Zitadelle (Duits voor citadel) is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het stadsdeel Haselhorst (district Spandau). Het station bevindt zich onder de straat Am Juliusturm, nabij de Citadel van Spandau, waaraan het zijn naam dankt, in een overwegend industrieel gebied. Station Zitadelle werd geopend op 1 oktober 1984 en is onderdeel van lijn U7. Voor de verlenging van lijn 7 naar Spandau maakte men gebruik van een grote variatie aan tunnelbouwtechnieken. Station Zitadelle en de aansluitende tunnels ontstonden in de zogenaamde diepwandmethode met onderwaterbeton. Deze techniek heeft als voordeel dat het grondwaterpeil ook bij toepassing in zeer drassige grond niet aangepast hoeft te worden, hetgeen in deze omgeving belangrijk was om verzakking van de nabije Spandause citadel te voorkomen. Voor de kruising van de Havel, iets ten westen van station Zitadelle, gebruikte men de afzinkmethode. Net als alle stations op het westelijke deel van de U7 werd Zitadelle ontworpen door Rainer Rümmler. Zoals vaak het geval is in Rümmlers werk verwijst de inrichting van het station naar zijn omgeving: de Citadel van Spandau. De met rode bakstenen beklede muren, de houten afwerking van het plafond, vierkante zuilen en de beschildering van de deuren van de dienstruimtes geven de perronhal de aanblik van een middeleeuwse zaal. De wanden worden bovendien gesierd door afbeeldingen die de geschiedenis van de tot 1920 zelfstandige stad Spandau illustreren. Terwijl de grote meerderheid van de Berlijnse metrostations met een eilandperron is uitgerust, beschikt station Zitadelle over twee zijperrons. In het midden van het station leiden trappen en roltrappen naar een tussenverdieping, die uitgangen heeft aan beide zijden van de straat Am Juliusturm. Ook aan de bovengrondse toegangen, ondergebracht in uit rode baksteen opgetrokken gebouwtjes met zadeldak, besteedde de architect bijzondere aandacht. Boven de ingangen prijkt een beeld van Rochus zu Lynar, de Italiaanse bouwmeester van de Spandause citadel die in 1596 in Spandau overleed.Sinds een aantal jaren worden de Berlijnse metrostations een voor een toegankelijk gemaakt voor mindervaliden. Station Zitadelle zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 van een lift voorzien worden.

De Britse begraafplaats aan de Heerstraße is een Britse militaire begraafplaats in Duitsland in de Berlijnse wijk Westend. Op de begraafplaats liggen omgekomen militairen van het Verenigd Koninkrijk en Gemenebest uit de Tweede Wereldoorlog die worden beheerd door de Commonwealth War Graves Commission.Na de oorlog werden gevallen soldaten van het Gemenebest in Berlijn en de rest van Oost-Duitsland naar de begraafplaats overgebracht. Het grootste deel, circa tachtig procent, zijn vliegeniers. De overige slachtoffers zijn voornamelijk krijgsgevangenen. In totaal rusten er 3594 slachtoffers, waarvan er 397 niet geïdentificeerd zijn. Daarnaast liggen er nog 266 naoorlogse graven.

Stresow is een S-Bahnstation in het noordwestelijke Berlijnse stadsdeel Spandau. In 1846 opende het eerste spoorwegstation op de locatie van het huidige station Stresow. Hoewel het niet bijzonder centraal gelegen is (de Spandause binnenstad bevindt zich verder naar het westen, aan de overzijde van de rivier de Havel), was Stresow lange tijd het belangrijkste station van de tot 1920 zelfstandige stad Spandau en heette het zelfs ooit Spandau Hauptbahnhof. Deze functie werd in de jaren 1990 echter definitief overgenomen door het nieuwe station Berlin-Spandau. Station Stresow, genoemd naar de gelijknamige wijk waarin het ligt, is tegenwoordig een eenvoudige halte en wordt bediend door de S-Bahn van Berlijn.