Onze-Lieve-Vrouw-ten-Hemelopnemingkerk (Utrecht)

De Biltstraat is een straat in de Nederlandse stad Utrecht, die de wijken Noordoost en Oost scheidt. De Biltstraat loopt vrijwel kaarsrecht naar het oosten en is iets meer dan een kilometer lang.

De Deken Roesstraat is een straat van de Nederlandse stad Utrecht in de wijk Buiten Wittevrouwen. Deze circa 100 meter lange vrij smalle straat loopt vanaf de Sweelinckstraat tot de Adriaanstraat. De Sweelinckstraat die van de Biltstraat komt gaat over in de Deken Roesstraat maar zwenkt ook rechtsaf en vormt zo een Y met de Deken Roesstraat. De Deken Roesstraat heeft geen zijstraten. De straat is vernoemd naar monseigneur Th. S. Roes deken van Utrecht.

De Monseigneur van de Weteringstraat is een straat van de Nederlandse stad Utrecht in de wijk Buiten Wittevrouwen. Deze circa 0,5 km lange straat loopt vanaf de Nachtegaalstraat tot de Biltstraat. Vroeger heette ze de Weistraat (tot 1929). De straat is vernoemd naar Henricus van de Wetering, aartsbisschop van Utrecht van 1895 tot 1929. De Mgr. van de Weteringstraat heeft zeven zijstraten, de meeste in westelijke richting: Kerkdwarstraat, Thinstraat, Appelstraat, Tulpstraat, Pallaesstraat, Deken Roesstraat en Maliestraat. In de straat bevond zich vroeger het hoofdgebouw van het Leger des Heils. Vroeger waren er de nodige winkels te vinden maar deze zijn verdrongen door de komst van supermarkten en grote winkelketens. De huizen in de Mgr. van de Weteringstraatstraat zijn meest vrij groot, vaak met een souterrain alsook boven- en benedenwoningen. Enkele negentiende-eeuwse herenhuizen zijn rijksmonument. Op nummer 13 bevond zich vroeger een openbare Montessorischool, nu een school voor moderne dans, en nog vroeger de Wilhelminaschool op nr. 124-126.

Het Vrelinghuis is een Nederlandse abortuskliniek aan de Biltstraat 423 in Utrecht. Het Vrelinghuis is gevestigd in de Stadskliniek Utrecht en is gespecialiseerd om zwangerschapsafbreking (abortus) uit te voeren tot en met 22 weken. Het Vrelinghuis is aangesloten bij de Stichting Samenwerkende Abortusklinieken Nederland (StiSAN). Ook onderhoudt het Vrelinghuis samenwerking met het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMC Utrecht). De kliniek wordt beheerd door de Stichting voor Hulpverlening bij Zwangerschapsonderbreking Utrecht en Omgeving, opgericht op 10 december 1970 met als doel om op verantwoorde wijze zwangerschappen te kunnen beëindigen. De kliniek begon haar werkzaamheden in 1972.

ZIMIHC theater Wittevrouwen is een theater in de Nederlandse stad Utrecht. Het theater zit in de voormalige Nederlands Hervormde Gemeente School aan de Bouwstraat 55 te Utrecht in de wijk Wittevrouwen. Het theater biedt 80 zitplaatsen en is een kunsthuis voor en door amateurkunstenaars en organisaties uit de provincie Utrecht. ZIMIHC heeft naast haar locatie in Wittenvrouwen nog twee locaties in de stad Utrecht. ZIMIHC theater Stefanus (voormalige Stefanuskerk) staat in de wijk Overvecht en ZIMIHC theater Zuilen is gevestigd in het Vorstelijk Complex te Zuilen. ZIMIHC Maatwerk organiseert projecten en evenementen.

Het Speyart van Woerden's Hofje is een 19e-eeuws hofje in de Nederlandse stad Utrecht. Het hofje aan de Kerkstraat is ontstaan na het overlijden in 1874 van Wilhelmina van Linschoten, douairière baron Speyart van Woerden. Uit haar nalatenschap kwam de opdracht met de financiële middelen voort aan de Conferentie van O.L. Vrouw van de Sint-Vincentiusvereniging om dit hofje te laten bouwen. De woningen zouden worden bestemd voor kinderloze weduwen en vrouwen van boven de 50 jaar. Binnen enkele jaren na haar overlijden zijn de 17 woningen van het hofje gebouwd. De architect A.G. Tollenaar verzorgde het ontwerp. De woningen zijn verdeeld in drie bouwblokken die als geheel in een U-vorm staan. In het midden bevindt zich een omsloten tuin. Het hofje is tot in de jaren 1970 door de Sint-Vincentiusvereniging beheerd waarna (onder meer) studenten en krakers er huisvesting vonden. In 2001 werd het hofje aangewezen als rijksmonument.

De Bouwsteen (in de volksmond ook vaak Bouwstraatschool genoemd) was een Nederlands Hervormde Gemeente School voor uitgebreid lager onderwijs (ULO), gevestigd aan de Bouwstraat 53-55 in de Utrechtse buurt Wittevrouwen . Er zat een dependance op ongeveer 400 meter van deze school, aan de Poortstraat 73. Later werd daar ook een mulo gevestigd. De school werd in 1914 gesticht, maar het gebouw bestond al langer. Het was voorheen een wijkgebouw dat eigendom was van mejuffrouw Grothe. Zij bood in 1910 de regenten aan het gebouw van haar te kopen. Indien zij er dan een diaconieschool van zouden maken, zou ze de koopsom aan hen teruggeven.De school had een christelijke identiteit, en was daarom nauw verbonden met de Nieuwe Kerk in de Bollenhofsestraat te Utrecht. De school werd in 1984 gesloten. In het gebouw is nu een theater gevestigd onder de naam Zimihc, die de school praktisch geheel in de oude staat heeft gelaten op de gymzaal na. Deze is omgebouwd tot theaterzaal. De vroegere kleuterschool achter de lagere school is nu een kindercrèche.

De Poortstraat is een straat in de Nederlandse stad Utrecht in de wijk Wittevrouwen, die loopt vanaf de Biltstraat tot aan de Alexander Numankade. Zijstraten van de Poortstraat zijn de Hoefsmederijstraat, Veeartsenijpad, Bollenhofsestraat (deze kruist de Poortstraat) Griftstraat, Zandhofsestraat, Gildstraat (deze kruist de Poortstraat), Ooftstraat, Palmstraat (deze kruist de Poortstraat) en de Bouwstraat. De school aan de Poortstaat hoek Bollenhofsenstraat heeft diverse denominaties meegemaakt. Zo was dit eerst een Openbare Lagere School met een dependance van de school De Bouwsteen erbij in. En later werd dit de R.K. basisschool "St Willibrordus". Nu is het een Jenaplan basisschool. Het huis naast de school op nummer 71 was van het hoofd van de ernaast gelegen school. De Poortstraat kenmerkte zich vroeger door de vele herenhuizen veelal met een souterrain en ook was de straat rijk bedeeld met winkels. Thans is de middenstand grotendeels vertrokken en de herenhuizen die toentertijd door één gezin werden bewoond, worden nu grotendeels door meerderen gezinnen alsook door vele studenten bewoond en de Poortstraat is zijn allure van vroeger grotendeels kwijt.

Buiten Wittevrouwen is een buurt in de wijk Oost in Utrecht.

De Stevensfundatie was een hofje in Utrecht. Slechts enkele woningen zijn bewaard gebleven waardoor het niet meer als hofje herkenbaar is. Gerardus Hendrikus Stevens bepaalde bij testament van 18 juni 1853 dat een deel van zijn nalatenschap zou moeten worden aangewend voor de oprichting van vrijwoningen voor protestantse ambachtslieden. Na zijn dood kochten de beheerders van de Stevensfundatie een stuk grond van het Heilige Kruisgasthuis aan tussen de Kruissteeg (vanaf 1869 Kruisstraat), de Biltstraat, de Stadsbuitengracht en de Gasthuisstraat, waar zich de Breyerskameren bevinden. In 1860 werden op dit terrein 50 woningen gebouwd op een binnentuin. De architect S.A. van Lunteren kwam uit een familie van tuinders. Het hofje werd volgens die tijd moderne hygiënische maatstaven gebouwd. Tijdens een uitbraak van cholera in de Gasthuisstraat viel in de Stevensfundatie slechts één dode. De bepaling dat de huizen bedoeld waren voor mannelijke ambachtslieden werd strikt nageleefd: als een man overleed, moesten zijn vrouw en kinderen het hofje verlaten terwijl een man die weduwnaar werd mocht blijven. De regels zijn in de jaren 30 versoepeld. Door de komst van de Rijkshogereburgerschool in 1866 en concertgebouw Tivoli in 1871 was de Kruisstraat een drukke straat geworden en de gemeente wilde de straat verbreden. Plannen hiertoe werden in 1935 ingetrokken maar in 1955 alsnog uitgevoerd. Hierdoor moest de Stevensfundatie terrein inleveren: één fundatiewoning werd afgebroken en het voorterrein verkleind. Het ijzeren hek werd vervangen door een laag muurtje. Het gebouw Tivoli werd in 1955 afgebroken en de gemeente was van plan een nieuw cultuurcentrum te bouwen op de plaats van de Stevensfundatie. De fundatie (stichting) vroeg hiervoor 500.000 gulden en in 1959 werd de gemeente eigenaar. De fundatie bouwde vervangende woningen in Zuilen. Inmiddels waren de plannen van de gemeente weer gewijzigd en werd het terrein niet aangewend voor Tivoli. Het hofje werd bewoond door studenten en oorspronkelijke bewoners. Ondanks protesten werd in 1968 begonnen met de sloop van het merendeel van het hofje, dat plaats maakte voor een parkeerplaats. In 1986 werden hier een parkeergarage en etagewoningen gebouwd. De stichting Stevensfundatie verkocht in 1988 haar woningen in Zuilen maar bleef bestaan en keert incidenteel uitkeringen uit. Een tweetal waterpompen van de Stevensfundatie zijn hergebruikt en vormen naast de Jacobikerk een rijksmonumentale waterpomp.

Het aartsbisschoppelijk paleis van Utrecht is het woon- en werkpaleis van de aartsbisschop van Utrecht, momenteel kardinaal Wim Eijk, en is gelegen aan de Maliebaan 40 te Utrecht. Het pand werd in 1868 gebouwd als villa voor Hermanus Ameshof, de toenmalige directeur van de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij. Hij nam een architect in de arm die veel voor de spoorwegen ontwierp: Nicolaas Johannes Kamperdijk. Het zou diens enige uitgevoerde woonhuisontwerp worden. In 1898 werd de villa aangekocht door mgr. Henricus van de Wetering, die hem liet verbouwen tot aartsbisschoppelijk paleis van het aartsbisdom Utrecht. Na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie woonden de aartsbisschoppen eerst in Den Bosch (Zwijsen) en in de pastorie van de Catharijnekerk aan de Nieuwegracht 61 (Schaepman en Snickers). Het bisdom liet de villa uitbreidde met een neogotische kapel. De architect van deze kapel was J.W.F. van Schaik. De verbouwing werd in 1902 voltooid. Voordien was de residentie van de Nederlandse aartsbisschop gevestigd in het pand Nieuwegracht 61.

De Maliebaan is een laan even buiten de singels van de Nederlandse stad Utrecht.