Maliebaan (Utrecht)

Het aartsbisschoppelijk paleis van Utrecht is het woon- en werkpaleis van de aartsbisschop van Utrecht, momenteel kardinaal Wim Eijk, en is gelegen aan de Maliebaan 40 te Utrecht. Het pand werd in 1868 gebouwd als villa voor Hermanus Ameshof, de toenmalige directeur van de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij. Hij nam een architect in de arm die veel voor de spoorwegen ontwierp: Nicolaas Johannes Kamperdijk. Het zou diens enige uitgevoerde woonhuisontwerp worden. In 1898 werd de villa aangekocht door mgr. Henricus van de Wetering, die hem liet verbouwen tot aartsbisschoppelijk paleis van het aartsbisdom Utrecht. Na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie woonden de aartsbisschoppen eerst in Den Bosch (Zwijsen) en in de pastorie van de Catharijnekerk aan de Nieuwegracht 61 (Schaepman en Snickers). Het bisdom liet de villa uitbreidde met een neogotische kapel. De architect van deze kapel was J.W.F. van Schaik. De verbouwing werd in 1902 voltooid. Voordien was de residentie van de Nederlandse aartsbisschop gevestigd in het pand Nieuwegracht 61.

De Oosterkerk was een Gereformeerde Kerk aan de Maliebaan 53 in de Nederlandse stad Utrecht. Deze kerk is in gebruik genomen op 1887 en gesloopt in 1984. Deze kerk was gebouwd in eclectisch-neoclassicistische stijl en was voorzien van galerijen. De kerk stond op de hoek van de Maliebaan en de Burgemeester Reigerstraat en was beeldbepalend. Het enige weinige wat bewaard is gebleven van deze kerk is het antieke Ruprecht-orgel uit ca. 1715, dat hier in 1891 werd geplaatst en in 1985 een nieuwe bestemming kreeg in de Tuindorpkerk te Utrecht waar het tot op heden nog is. Dit orgel heeft overigens vele verhuizingen meegemaakt van onder andere uit de Minderbroederskerk te Roermond naar de Munsterkerk in dezelfde stad, om vervolgens naar de Gereformeerde Oosterkerk in Utrecht te verhuizen tot aan de sloop van de kerk.

De Burgemeester Reigerstraat is een straat van de Nederlandse stad Utrecht, lopend vanaf de Maliebaan, Nachtegaalstraat (waarmee het in het verlengde ligt) tot aan het Wilhelminapark in de buurt Oudwijk. De straat is vernoemd naar de oud-burgemeester Bernardus Reiger die van 1891 t/m 1908 burgemeester was van Utrecht. Oudwijk wordt door de Burgemeester Reigerstraat in tweeën gesplitst: Oudwijk-Noord met als belangrijkste straat de Oudwijkerveldstraat, en Oudwijk-Zuid met de Oudwijkerdwarsstraat, welke beide op de Burgemeester Reigerstraat uitkomen. Naast deze beide straten komen ook de Wagenstraat, Wolter Heukelslaan, J.M. Kemperstraat en de Van Hogendorpstraat op de Burgemeester Reigerstraat uit. Aan het einde van de Burgemeester Reigerstraat bevindt zich een rotonde waaraan zich de Nicolaasweg, Van Limburg Stirumstraat en het Wilhelminapark bevinden. De bebouwing bestaat voor het grootse gedeelte uit monumentale herenhuizen, al is er met de jaren veel bijgebouwd, voornamelijk kantoorpanden welke het gezicht van vroeger behoorlijk hebben aangetast. Op de hoek Maliebaan - Burgemeester Reigerstraat bevond zich tot 1984 de Oosterkerk. Met een spoorwegovergang kruist de Burgemeester Reigerstraat de Oosterspoorweg (Utrecht Lunetten - Hilversum), waaraan ook het Maliebaanstation (het huidige Spoorwegmuseum) ligt. Vanaf januari 2009 rijdt over dit spoor weer maandelijks een trein van Utrecht Maliebaan naar Hilversum, de Heimwee Express geheten.

Stadsgezicht Utrecht-Oost is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in de wijken Oost en Noordoost van de Nederlandse gemeente Utrecht. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 21 september 2005. Het gebied werd in 2013 aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 106 hectare. Het gebied omvat onder meer de Maliebaan, het Wilhelminapark, het Veeartsenijterrein, de buitenplaats Het Hoogeland, een rosarium en de begraafplaats Sint Barbara. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Holy Trinity Church is een anglicaanse parochiekerk in de Utrechtse wijk Oudwijk aan het Van Limburg Stirumplein bij de Van Limburg Stirumstraat, gewijd aan de Heilige Drie-eenheid. De eerste steen werd gelegd op 9 november 1911 door de anglicaanse bisschop voor Noord-Europa Herbert Bury. Een jaar later werd de eerste kerkdienst gehouden en uiteindelijk werd de kerk op 2 juni 1913 ingewijd. Architect was Petrus Johannes Houtzagers, de glas-in-loodramen zijn van de hand van Henry Bosdet en zijn geplaatst in de periode tussen 1913 en 1925.

De Sint-Stevensabdij of abdij (van) Oudwijk is een verdwenen benedictinessenabdij in de Nederlandse stad Utrecht en was gelegen in de buurt Oudwijk.

De Stevensfundatie was een hofje in Utrecht. Slechts enkele woningen zijn bewaard gebleven waardoor het niet meer als hofje herkenbaar is. Gerardus Hendrikus Stevens bepaalde bij testament van 18 juni 1853 dat een deel van zijn nalatenschap zou moeten worden aangewend voor de oprichting van vrijwoningen voor protestantse ambachtslieden. Na zijn dood kochten de beheerders van de Stevensfundatie een stuk grond van het Heilige Kruisgasthuis aan tussen de Kruissteeg (vanaf 1869 Kruisstraat), de Biltstraat, de Stadsbuitengracht en de Gasthuisstraat, waar zich de Breyerskameren bevinden. In 1860 werden op dit terrein 50 woningen gebouwd op een binnentuin. De architect S.A. van Lunteren kwam uit een familie van tuinders. Het hofje werd volgens die tijd moderne hygiënische maatstaven gebouwd. Tijdens een uitbraak van cholera in de Gasthuisstraat viel in de Stevensfundatie slechts één dode. De bepaling dat de huizen bedoeld waren voor mannelijke ambachtslieden werd strikt nageleefd: als een man overleed, moesten zijn vrouw en kinderen het hofje verlaten terwijl een man die weduwnaar werd mocht blijven. De regels zijn in de jaren 30 versoepeld. Door de komst van de Rijkshogereburgerschool in 1866 en concertgebouw Tivoli in 1871 was de Kruisstraat een drukke straat geworden en de gemeente wilde de straat verbreden. Plannen hiertoe werden in 1935 ingetrokken maar in 1955 alsnog uitgevoerd. Hierdoor moest de Stevensfundatie terrein inleveren: één fundatiewoning werd afgebroken en het voorterrein verkleind. Het ijzeren hek werd vervangen door een laag muurtje. Het gebouw Tivoli werd in 1955 afgebroken en de gemeente was van plan een nieuw cultuurcentrum te bouwen op de plaats van de Stevensfundatie. De fundatie (stichting) vroeg hiervoor 500.000 gulden en in 1959 werd de gemeente eigenaar. De fundatie bouwde vervangende woningen in Zuilen. Inmiddels waren de plannen van de gemeente weer gewijzigd en werd het terrein niet aangewend voor Tivoli. Het hofje werd bewoond door studenten en oorspronkelijke bewoners. Ondanks protesten werd in 1968 begonnen met de sloop van het merendeel van het hofje, dat plaats maakte voor een parkeerplaats. In 1986 werden hier een parkeergarage en etagewoningen gebouwd. De stichting Stevensfundatie verkocht in 1988 haar woningen in Zuilen maar bleef bestaan en keert incidenteel uitkeringen uit. Een tweetal waterpompen van de Stevensfundatie zijn hergebruikt en vormen naast de Jacobikerk een rijksmonumentale waterpomp.

ZIMIHC theater Wittevrouwen is een theater in de Nederlandse stad Utrecht. Het theater zit in de voormalige Nederlands Hervormde Gemeente School aan de Bouwstraat 55 te Utrecht in de wijk Wittevrouwen. Het theater biedt 80 zitplaatsen en is een kunsthuis voor en door amateurkunstenaars en organisaties uit de provincie Utrecht. ZIMIHC heeft naast haar locatie in Wittenvrouwen nog twee locaties in de stad Utrecht. ZIMIHC theater Stefanus (voormalige Stefanuskerk) staat in de wijk Overvecht en ZIMIHC theater Zuilen is gevestigd in het Vorstelijk Complex te Zuilen. ZIMIHC Maatwerk organiseert projecten en evenementen.

De Bouwsteen (in de volksmond ook vaak Bouwstraatschool genoemd) was een Nederlands Hervormde Gemeente School voor uitgebreid lager onderwijs (ULO), gevestigd aan de Bouwstraat 53-55 in de Utrechtse buurt Wittevrouwen . Er zat een dependance op ongeveer 400 meter van deze school, aan de Poortstraat 73. Later werd daar ook een mulo gevestigd. De school werd in 1914 gesticht, maar het gebouw bestond al langer. Het was voorheen een wijkgebouw dat eigendom was van mejuffrouw Grothe. Zij bood in 1910 de regenten aan het gebouw van haar te kopen. Indien zij er dan een diaconieschool van zouden maken, zou ze de koopsom aan hen teruggeven.De school had een christelijke identiteit, en was daarom nauw verbonden met de Nieuwe Kerk in de Bollenhofsestraat te Utrecht. De school werd in 1984 gesloten. In het gebouw is nu een theater gevestigd onder de naam Zimihc, die de school praktisch geheel in de oude staat heeft gelaten op de gymzaal na. Deze is omgebouwd tot theaterzaal. De vroegere kleuterschool achter de lagere school is nu een kindercrèche.

De Van Limburg Stirumstraat is een straat van de Nederlandse stad Utrecht in de buurt Oudwijk. De straat werd vernoemd naar Leopold van Limburg Stirum (1758-1840), kapitein van het Staatse leger. Hij nam in 1813 met Van Hogendorp en Van der Duyn van Maasdam het voorlopig bewind op zich en bereidde de komst voor van Willem Frederik van Oranje-Nassau. De straat ligt aan het einde van de Burgemeester Reigerstraat waar zich een rotonde bevindt met aan de andere zijde van de rotonde de Nicolaasweg. Voor de aanleg van de wijk was de straat een deel van de Nicolaasweg. De Van Limburg Stirumstraat ligt aan het Wilhelminapark. De Van Limburg Stirumstraat wordt gekenmerkt door enorme monumentale herenhuizen. Hij ligt tussen de Oudwijkerveldstraat (welke overgaat in Oudwijk) en aan de andere kant de rotonde in met als enige drie zijstraten de Prinsenstraat, Van Hogendorpstraat en de Van der Duijnstraat. plus het ernaast gelegen Van Limburg Stirumplein.

De Vuurproef is een simulator in het Het Spoorwegmuseum.

De Nicolaasweg is een straat in de wijk Oudwijk in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. De straat loopt van de Baanstraat en Van Limburg Stirumstraat in het noorden tot de Abstederdijk in het zuiden en kruist de Minstroom via de Nicolaasbrug. Zijstraten van de Nicolaasweg zijn de Paarlstraat, het Minervaplein en de Homeruslaan/Mecklenburglaan. De bewoners van Het Bildt, een buurtschap op de plaats van het huidige De Bilt, trokken sinds mensenheugenis langs de Nicolaasweg en het Absteder Zandpad (nu Abstederdijk) naar hun parochiekerk van St. Nicolaas binnen de stadsmuren van het Middeleeuwse Utrecht, die zij via de Tolsteegpoort bereikten. Tegen het einde van de dertiende eeuw werd de Biltstraat aangelegd door de toen drooggelegde moerassen. Deze werd al spoedig met stenen geplaveid en was daarmee een van de oudste straatwegen van Nederland (Biltse Steenstraat). Hiermee verloor de Nicolaasweg haar doorgaande functie. Eind negentiende eeuw, bij de aanleg van het Wilhelminapark verloor de straat de helft van haar lengte aan de Van Limburg Stirumstraat.