Oosterkerk (Utrecht)

Het aartsbisschoppelijk paleis van Utrecht is het woon- en werkpaleis van de aartsbisschop van Utrecht, momenteel kardinaal Wim Eijk, en is gelegen aan de Maliebaan 40 te Utrecht. Het pand werd in 1868 gebouwd als villa voor Hermanus Ameshof, de toenmalige directeur van de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij. Hij nam een architect in de arm die veel voor de spoorwegen ontwierp: Nicolaas Johannes Kamperdijk. Het zou diens enige uitgevoerde woonhuisontwerp worden. In 1898 werd de villa aangekocht door mgr. Henricus van de Wetering, die hem liet verbouwen tot aartsbisschoppelijk paleis van het aartsbisdom Utrecht. Na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie woonden de aartsbisschoppen eerst in Den Bosch (Zwijsen) en in de pastorie van de Catharijnekerk aan de Nieuwegracht 61 (Schaepman en Snickers). Het bisdom liet de villa uitbreidde met een neogotische kapel. De architect van deze kapel was J.W.F. van Schaik. De verbouwing werd in 1902 voltooid. Voordien was de residentie van de Nederlandse aartsbisschop gevestigd in het pand Nieuwegracht 61.

De Maliebaan is een laan even buiten de singels van de Nederlandse stad Utrecht.

Buiten Wittevrouwen is een buurt in de wijk Oost in Utrecht.

Het Speyart van Woerden's Hofje is een 19e-eeuws hofje in de Nederlandse stad Utrecht. Het hofje aan de Kerkstraat is ontstaan na het overlijden in 1874 van Wilhelmina van Linschoten, douairière baron Speyart van Woerden. Uit haar nalatenschap kwam de opdracht met de financiële middelen voort aan de Conferentie van O.L. Vrouw van de Sint-Vincentiusvereniging om dit hofje te laten bouwen. De woningen zouden worden bestemd voor kinderloze weduwen en vrouwen van boven de 50 jaar. Binnen enkele jaren na haar overlijden zijn de 17 woningen van het hofje gebouwd. De architect A.G. Tollenaar verzorgde het ontwerp. De woningen zijn verdeeld in drie bouwblokken die als geheel in een U-vorm staan. In het midden bevindt zich een omsloten tuin. Het hofje is tot in de jaren 1970 door de Sint-Vincentiusvereniging beheerd waarna (onder meer) studenten en krakers er huisvesting vonden. In 2001 werd het hofje aangewezen als rijksmonument.

De Monseigneur van de Weteringstraat is een straat van de Nederlandse stad Utrecht in de wijk Buiten Wittevrouwen. Deze circa 0,5 km lange straat loopt vanaf de Nachtegaalstraat tot de Biltstraat. Vroeger heette ze de Weistraat (tot 1929). De straat is vernoemd naar Henricus van de Wetering, aartsbisschop van Utrecht van 1895 tot 1929. De Mgr. van de Weteringstraat heeft zeven zijstraten, de meeste in westelijke richting: Kerkdwarstraat, Thinstraat, Appelstraat, Tulpstraat, Pallaesstraat, Deken Roesstraat en Maliestraat. In de straat bevond zich vroeger het hoofdgebouw van het Leger des Heils. Vroeger waren er de nodige winkels te vinden maar deze zijn verdrongen door de komst van supermarkten en grote winkelketens. De huizen in de Mgr. van de Weteringstraatstraat zijn meest vrij groot, vaak met een souterrain alsook boven- en benedenwoningen. Enkele negentiende-eeuwse herenhuizen zijn rijksmonument. Op nummer 13 bevond zich vroeger een openbare Montessorischool, nu een school voor moderne dans, en nog vroeger de Wilhelminaschool op nr. 124-126.

De Burgemeester Reigerstraat is een straat van de Nederlandse stad Utrecht, lopend vanaf de Maliebaan, Nachtegaalstraat (waarmee het in het verlengde ligt) tot aan het Wilhelminapark in de buurt Oudwijk. De straat is vernoemd naar de oud-burgemeester Bernardus Reiger die van 1891 t/m 1908 burgemeester was van Utrecht. Oudwijk wordt door de Burgemeester Reigerstraat in tweeën gesplitst: Oudwijk-Noord met als belangrijkste straat de Oudwijkerveldstraat, en Oudwijk-Zuid met de Oudwijkerdwarsstraat, welke beide op de Burgemeester Reigerstraat uitkomen. Naast deze beide straten komen ook de Wagenstraat, Wolter Heukelslaan, J.M. Kemperstraat en de Van Hogendorpstraat op de Burgemeester Reigerstraat uit. Aan het einde van de Burgemeester Reigerstraat bevindt zich een rotonde waaraan zich de Nicolaasweg, Van Limburg Stirumstraat en het Wilhelminapark bevinden. De bebouwing bestaat voor het grootse gedeelte uit monumentale herenhuizen, al is er met de jaren veel bijgebouwd, voornamelijk kantoorpanden welke het gezicht van vroeger behoorlijk hebben aangetast. Op de hoek Maliebaan - Burgemeester Reigerstraat bevond zich tot 1984 de Oosterkerk. Met een spoorwegovergang kruist de Burgemeester Reigerstraat de Oosterspoorweg (Utrecht Lunetten - Hilversum), waaraan ook het Maliebaanstation (het huidige Spoorwegmuseum) ligt. Vanaf januari 2009 rijdt over dit spoor weer maandelijks een trein van Utrecht Maliebaan naar Hilversum, de Heimwee Express geheten.

De Nachtegaalstraat is een winkelstraat van de Nederlandse stad Utrecht, die loopt vanaf de Nobelstraat tot aan de Burgemeester Reigerstraat. Hij loopt door de wijk Buiten Wittevrouwen. De Nachtegaalstraat heeft 5 zijstraten, namelijk aan de noordzijde de Mulderstraat, Kerkstraat en Monseigneur van de Weteringstraat, en aan de zuidzijde de Schoolstraat en de Parkstraat. De Nachtegaalstraat kent van oudsher al veel winkels en heeft ook meerdere monumentale panden, waaronder het gebouw van de levensverzekeringsmaatschappij De Nederlanden van 1845, hoek Wittevrouwensingel / Nachtegaalstraat. De straat is vernoemd naar herberg "De Nachtegaal" die zich bevond op de hoek Kerkstraat en de Nachtegaalstraat. De latere heilsoldate Alida Bosshardt werd in 1913 geboren in de Nachtegaalstraat, op nummer 44, boven de kruidenierswinkel van haar ouders.

De Deken Roesstraat is een straat van de Nederlandse stad Utrecht in de wijk Buiten Wittevrouwen. Deze circa 100 meter lange vrij smalle straat loopt vanaf de Sweelinckstraat tot de Adriaanstraat. De Sweelinckstraat die van de Biltstraat komt gaat over in de Deken Roesstraat maar zwenkt ook rechtsaf en vormt zo een Y met de Deken Roesstraat. De Deken Roesstraat heeft geen zijstraten. De straat is vernoemd naar monseigneur Th. S. Roes deken van Utrecht.

De Vuurproef is een simulator in het Het Spoorwegmuseum.

Het Spoorwegmuseum, tot 2005 Nederlands Spoorwegmuseum (NSM), is sinds 1954 gevestigd in het in 1874 gebouwde Maliebaanstation aan de Oosterspoorweg in de stad Utrecht.

Station Utrecht Maliebaan is een in 1874 geopend station aan de spoorlijn Hilversum - Lunetten. Sinds 1954 is het Nederlands Spoorwegmuseum in het stationsgebouw gevestigd. Het station had tot eind 2012 twee sporen aan een eilandperron langs het doorgaande spoor en een kopspoor uit de richting Lunetten. Door de opbraak van de sporen in de richting van Lunetten is station Maliebaan een kopstation geworden, waarvan nog maar één spoor in gebruik is, bereikbaar vanuit de richting Blauwkapel. Het Maliebaanstation is een rijksmonument.

De Onze-Lieve-Vrouw-ten-Hemelopnemingkerk, ook bekend als de Biltstraatkerk, was een rooms-katholieke kerk aan de Biltstraat in Utrecht.