Chiesa del Gesù

De Tempel van Isis en Serapis was een heiligdom gewijd aan de Egyptische goden Isis en Serapis in het oude Rome. Het was een ommuurd complex, waarbinnen twee tempels stonden. Het heiligdom stond bekend als Iseum, Isis Campensis en als Iseum et Serapeum en was ooit het grootste heiligdom gewijd aan deze goden in de Romeinse wereld.

Het Palazzo Venezia is een paleis in de Italiaanse hoofdstad Rome gelegen aan Piazza Venezia. Het is een van de eerste grote burgerlijke bouwwerken uit de renaissance in Rome.

Het graf van Gaius Publicius Bibulus is een monument in Rome en uit de eerste helft van de eerste eeuw v.C. Het staat aan de noordzijde van de Capitolijn aan de voet van de heuvel, namelijk op het grasperk tussen het Vittoriano en de Fontein van de Adriatische Zee, dus in de hoek van Piazza Venezia en de Via dei Fori Imperiali. Dit grafmonument is een van de weinig graven uit het antieke Rome die te zien zijn in het centrum van de stad. In de oudheid was het immers verboden om afgestorvenen te begraven of te cremeren binnen het pomerium, de symbolische en heilige stadsgrens. Dat verbod werd al opgelegd door de alleroudste wetten: de Twaalftafelenwet uit de 5de eeuw v.C. Uit de locatie concluderen de historici dat die heilige stadsgrens in die periode precies langs de voet van de Capitolijn liep. Het graf stond daar aan het begin van de Via Flaminia / Via Lata, de heirbaan die nu wordt gevolgd door de Via del Corso. Door de stijging van het straatniveau steekt nu enkel nog het bovenste deel van het monument uit, maar eigenlijk was het nog veel hoger. Onderaan is nog het grafschrift te zien dat als volgt luidt: C(aio) Poplicio Bibulo ead(ili) pl(ebis) honoris' 'virtutisque caussa Senatusconsulto populique iussu locusmonumento quo ipse postereiqueeius inferrentur publice datus est. Vertaling: "Omwille van zijn roem en verdiensten is dit terrein volgens besluit van de Senaat en op last van het volk geschonken aan Caius Publicius Bibulus, volksediel, bestemd voor het monument waarin hijzelf en zijn nakomelingen zullen worden bijgezet." De toekenning van een graf op staatskosten was hoogst uitzonderlijk in het antieke Rome. De reden voor de waardering die hij genoot en de aanleiding voor dit eerbetoon namens Senaat en volk, is niet bekend. Zelfs over de persoon of daden van de begunstigde is verder niets geweten. Dat dit bouwwerk van tufsteen en travertijn nog gedeeltelijk bewaard is gebleven, is te danken aan het hergebruik ervan. In latere eeuwen werd het gedeeltelijk geïntegreerd in de zijgevel van een woonhuis. Dat woonhuis werd in 1902 afgebroken om vrije ruimte te creëren rondom het Vittoriano, maar Bibulus’ graf bleef gelukkig gespaard.

De Via del Plebiscito is een straat in de Italiaanse hoofdstad Rome. De Via del Plebiscito verbindt de Corso Vittorio Emanuele II met de Piazza Venezia en kruist met de Via degli Astalli. Via del Plebiscito betekent letterlijk vertaald "Straat van de Volksstemming" en herinnert aan de historische "plebiscito" van 2 oktober 1870. Het tijdelijk bestuur van Rome organiseerde deze volksraadpleging over de aansluiting van Rome bij het Koninkrijk Italië van Vittorio Emanuele II. Tot 1870 heette deze straat Via del Gėsu, naar de Chiesa del Gesù die op de hoek met de Piazze del Gesù staat. De straat maakte deel uit van de Via Papalis, de weg van de Sint-Pietersbasiliek naar de Sint-Jan van Lateranen, die voor pauselijke processies werd gebruikt.

De Galleria Doria Pamphilj is een museum in de Italiaanse stad Rome gelegen aan de Via del Corso. Het museum is gevestigd in het paleis van de familie Doria (die er nog steeds woont) en exposeert voornamelijk schilderijen.

De Basilica Santa Maria sopra Minerva (Ned.:Basiliek van Maria, gebouwd over de tempel van Minerva) is een basiliek in Rome. Ze ligt aan de Piazza della Minerva op het Marsveld, vlak bij het Pantheon. De Santa Maria sopra Minerva is de enige gotische kerk in het centrum van Rome; de voorgevel stamt echter uit de renaissance.

De Santa Maria in Via Lata is een aan de Via del Corso, de voormalige Romeinse Via Lata - vandaar de naam - gelegen basiliek in Rome. De kerk is gewijd aan de Heilige Maria. Volgens - overigens omstreden - overlevering, zou de apostel Petrus nabij de plaats waarop de kerk staat twee jaar gevangengezeten hebben. De huidige kerk staat op de plaats van een kapel uit de vijfde eeuw. De oorspronkelijke delen hiervan vormen thans nog de benedenkerk. De bovenkerk werd, in eerste aanleg, in de negende eeuw gerealiseerd. De belangrijkste bezienswaardigheid van de kerk is een icoon van de Vergine Avvocata (Maagd Voorspreekster), waaraan verschillende wonderen zijn toegeschreven. In de kerk is ook het graf te vinden van Antonio Tebaldeo, een dichter van de Italiaanse renaissance. De kerk werd in 1639 grondig gerestaureerd, onder leiding van de architect Cosimo Fanzago. De façade is van een halve eeuw later, van de architect Pietro da Cortona. Giovanni Maria Mastai-Ferretti, de latere paus Pius IX, werd in 1825 benoemd tot kanunnik van deze kerk.

Largo di Torre Argentina is een grote open ruimte op het Marsveld in Rome, waar een belangrijke Romeinse archeologische vindplaats is, de Area Sacra del Largo Argentina. Op een open plaats, een paar meter onder het huidige straatniveau, zijn de restanten van vier Romeinse tempels uit de 4e tot 1e eeuw v.Chr. zichtbaar.

Piazza Venezia is het centrale plein van de Italiaanse hoofdstad Rome, gelegen aan de voet van de Capitolijn. Het ontleent zijn naam aan het Palazzo Venezia, dat aan de westzijde van het plein ligt.

De Santa Maria in Campitelli of Santa Maria in Portico is een kerk ter ere van Maria, gelegen op het Piazza di Campitelli te Rome. De kerk is gebouwd op de restanten van de Porticus van Octavia, waar de tweede naam van afgeleid is. In de kerk is een 25 cm hoog icoon van de Heilige Maagd te zien, dat dankzij de techniek van dendrochronologie kan gedateerd worden tot de 11e eeuw, hoewel het volgens de legende op mirakuleuze wijze op de tafel van Galla tevoorschijn kwam in 524. Galla was een Romeinse vrouw die de armen hielp. Sinds 590 wordt het icoon rondgedragen tijdens processies. Nog volgens de legende zou het icoon de stad van de plaag gered hebben in 1656 (of 1658), net omdat het rondgedragen werd tijdens processies en getoond werd aan het volk door de straten van Rome. Als dank werd de kerk die er voordien stond vervangen door de huidige, tussen 1659 en 1667 in opdracht van Paus Alexander VII. De kerk werd ontworpen door Carlo Rainaldi in late barokstijl. De voorgevel is in kalksteen opgetrokken. De zuilen, die er niet aan vast staan, doen het gebouw groter en langer lijken. Oorspronkelijk waren er hier ook nog beelden voorzien, echter deze zijn er nooit gekomen. De relikwieënkast, waar het icoon bewaard wordt, werd gebouwd rond dezelfde periode als het icoon zelf, naar een ontwerp van de Maltese kunstenaar Melchiorre Caffà. In de zijkapellen zijn werken te zien van Sebastiano Conca en Il Baciccia, alsook een portret van de heilige Anna van Luca Giordano. Voor de kerk staat een fontein gebouwd door Giacomo della Porta. Kardinaal Bartolomeo Pacca ligt begraven in deze kerk.

De Thermen van Agrippa (Latijn:Thermae Agrippae) was een openbaar thermencomplex in het oude Rome.

De Boog van Diocletianus (Latijn:Arcus Diocletiani), beter bekend als de Arcus Novus (nieuwe boog), was een triomfboog in het oude Rome. De boog werd in 303-304 gebouwd in opdracht van Diocletianus, ter ere van het 10-jarig regeringsjubileum (decennalia) van de door hem bedachte tetrarchie. De marmeren boog stond over de Via Lata, ter hoogte van de kerk Santa Maria in Via Lata. De ereboog bleef lang bewaard; pas rond 1490 liet paus Innocentius VIII hem afbreken. De laatste restanten werden in 1523 verwijderd. Van de boog zijn enkele reliëfs bewaard gebleven, die tegenwoordig worden tentoongesteld in de Villa Medici. Twee met gevleugelde Victoria's versierde voeten van zuilen, die in de Boboli-tuinen in Florence staan, zijn zeer waarschijnlijk ook afkomstig van de Arcus Novus.