EP NL Rijnmond centrale

EPNL Rijnmond 2 is een 428 MW hoog rendement gas-gestookte centrale op de Vondelingenplaat bij Rotterdam-Pernis. EPNL Rijnmond 2 is gebouwd als Maasstroom Energie en is door Siemens Energy gebouwd met een contract ter waarde van € 320 miljoen. De centrale kwam is in opdracht gebouwd door het Amerikaanse Intergen. Afnemer van de elektriciteit was bij opstart van de centrale het Engelse Centrica, welke toen nog met Oxxio op de Nederlandse markt aanwezig was. Deze heeft het contract begin 2017 opgezegd. Medio juli 2017 is de centrale overgenomen door het Amerikaanse Castleton Commodities International. Op 23 mei 2023 verkocht Castleton Commodities International de centrale aan EP NL, een dochteronderneming van Energetický a průmyslový holding. 19 februari 2024 is de naam Maasstroom Energie komen te vervallen en verder gegaan als EPNL Rijnmond 2 [1]

De Tweede Petroleumhaven is een haven in Rotterdam-Pernis. De Tweede Petroleumhaven is gegraven tussen 1938 en 1941 en ontworpen voor de overslag van aardolie voor de raffinaderij van Koninklijke Olie (Shell). De aanvoer van aardolie vindt tegenwoordig niet in de Tweede Petroleumhaven plaats, maar in Europoort en op de Maasvlakte. De aanvoer van ruwe olie naar Pernis gaat met pijpleidingen. In de Tweede Petroleumhaven vindt tegenwoordig scheepvaarttransport op kleinere schaal van olie en chemicaliën plaats. Bij besluit van de burgemeester van Rotterdam van 10 februari 1942 kreeg de haven de naam Benzinehaven (zie ook Vliethaven). Bij zijn besluit van 21 april daarop volgend, dus nog geen twee maanden later, werd de naam veranderd in Tweede Petroleumhaven. Bij hetzelfde besluit kreeg de Petroleumhaven de naam Eerste Petroleumhaven.

In 1885 werd in Vlaardingen een watertoren gebouwd met een hoogte van 21,80 meter en een ijzeren reservoir met een inhoud van 100 m3. Deze watertoren, die op het terrein van de drinkwaterleiding stond, bestaat niet meer. Tien jaar na de bouw was het watergebruik in de stad door de groei van het aantal inwoners dusdanig gegroeid dat de capaciteit niet meer voldeed. Er verrees elders in Vlaardingen, aan de Emmastraat, een tweede watertoren, die jarenlang naast de oude heeft bestaan. Sinds 1955 staat in Vlaardingen een andere watertoren. Toen die in gebruik werd genomen werden de oude watertorens gesloopt. Op stafkaarten tussen 1891 en 1955 is de eerste watertoren gemarkeerd. Hij stond aan de Nieuwe Maas, iets ten oosten van de ingang naar de Buitenhaven. Op die plek, tegenwoordig ten westen van de Koningin Wilhelminahaven, bevond zich een terrein van de waterleiding.

De Eerste Petroleumhaven - tot 21 april 1942 Petroleumhaven genoemd - is een vooroorlogse haven in Rotterdam-Pernis. De Eerste Petroleumhaven is gegraven tussen 1929 en 1933 en ontworpen voor de aanvoer van aardolie voor de raffinaderij van Koninklijke Olie (Shell). Shell was gestart aan de Sluisjesdijk in het Waalhaven-gebied. Dit terrein moest echter na 1935 (einde huurcontract 31 december 1935) in verband met een andere bestemming worden ontruimd; bovendien was het te klein geworden. De oppervlakte van Shell Pernis is tegenwoordig ruim 400 hectare. De aanvoer van aardolie vindt tegenwoordig niet in de Eerste Petroleumhaven plaats, maar in Europoort en op de Maasvlakte. De aanvoer van ruwe olie naar Pernis gaat met pijpleidingen.

De Koningin Wilhelminahaven of 'Nieuwe Haven' is een (gemeentelijke) handels- en visserijhaven in de Nederlandse gemeente Vlaardingen die vanaf het einde van de negentiende eeuw werd aangelegd langs de Nieuwe Maas. Aanvankelijk was deze haven verbonden met de Buitenhaven; later werd deze doorgang gedempt. Op de plaats van de gedempte verbinding tussen beide havens bevindt zich thans het Grote Visserijplein. De naam 'Grote Visserij' verwijst naar de haringvisserij op de Noordzee.

De Buitenhaven van Vlaardingen bevindt zich ten zuiden van de Delflandse Buitensluis en loopt tot aan de Nieuwe Maas, waarmee de haven in open verbinding staat. Ten noorden van de Buitenhaven bevindt zich de Oude Haven. De sluis tussen beide havens bestaat sinds 1888, toen de Spoorlijn Schiedam - Hoek van Holland werd aangelegd over een waterkerende dijk, voorzien van een keersluis ter bescherming tegen hoge waterstand. In 1920 werd iets ten noorden van deze keersluis een tweede sluis aangelegd als versterking van de waterkering. Tot de aanleg van de Delflandse Buitensluis in 1995 was er echter geen sprake van een schutsluis. Een klein stukje ten zuiden van de sluis bevond zich de Spoorhaven, een kleine haven ten westen van de Buitenhaven. Op dezelfde hoogte bevond zich aan de oostkant een verbinding met de Koningin Wilhelminahaven, met over de aansluiting een beweegbare brug. Op die plek ligt nu het Grote Visserijplein. Op het oostelijke havenhoofd bevindt zich de lichtbaak van Speyk, nu een Rijksmonument. Vanaf het westelijke havenhoofd vertrok tot de aanleg van de Beneluxtunnel de veerpont naar Pernis.

De Kroepoekfabriek is sinds 2011 een poppodium in de Zuid-Hollandse plaats Vlaardingen. Het programma biedt optredens van bekende bands en artiesten zowel als van lokale en minder bekende artiesten. Daarnaast zijn er vaste en wisselende concertavonden, elk met een eigen thema, variërend van singer-songwriter, rock, hiphop en pop. De organsatie verzorgt ook workshops en projecten in het kader van talentontwikkeling.

Het Delta Hotel is een hotel aan de Maasboulevard in Vlaardingen.

De Delflandse Buitensluis is een schutsluis in Vlaardingen, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De sluis faciliteert het passeren van schepen van de Buitenhaven naar de Oude Haven en vice versa. De Delflandse Buitensluis is tegenwoordig voornamelijk nog van betekenis voor de pleziervaart. Kleine bootjes kunnen door de Oude Haven via de Vlaardinger Driesluizen naar de Vlaardingervaart doorvaren. Grotere schepen kunnen niet verder dan de Oude Haven. De openingstijden van de sluis zijn onder meer afhankelijk van de dienstregeling van de Nederlandse Spoorwegen, omdat over de sluis een spoorbrug ligt die deel uitmaakt van de Hoekse Lijn. Schepen dienen zich bij de Havendienst te melden voor de bediening van de sluis. De huidige sluis, spoorbrug en de Deltabrug voor het autoverkeer zijn in 1995 tegelijkertijd aangelegd, als sluitstuk van de dijkverhoging.

De Galgkade is een weg in Vlaardingen die, van de aanleg omstreeks 1890, tot de demping omstreeks 1957, de zuidelijke kade aan de voormalige Spoorhaven vormde. De Galgkade loopt parallel aan de voormalige Hoekse Lijn, die sinds 2019 deel uitmaakt van de Rotterdamse metro en bediend wordt door de metrolijnen A en B. Op de tegenoverliggende kade bevond zich oorspronkelijk een laad- en losplek voor goederenvervoer via het spoor, bij station Vlaardingen Centrum. De naam van de weg is misleidend, want reeds bij de aanleg van de haven was de galg al bijna een eeuw verdwenen. Deze stond op een plek die bekendstond als "Het Gerecht", een open terrein ongeveer daar waar nu het einde van de Galgkade ligt. Aan de Galgkade was het plaatselijke zwembad (in de Spoorhaven) gelegen, en ook drie inmiddels verdwenen windmolens: runmolen De Bonte Os, zaagmolen De Roos (omstreeks 1890 afgebroken) en snuifmolen De Vrijheid (afgebroken in 1925). Vanwege de molens die langs de weg stonden had de weg vroeger de naam Molenpad.

De Spoorhaven was een haven in Vlaardingen die omstreeks 1890 is gegraven tijdens de aanleg van de Hoekse Lijn. Het oorspronkelijke doel van de haven was voor overslag van goederen die per spoor werden aangevoerd en per schip naar elders werden getransporteerd en vice versa. Aan de noordzijde van de haven bevond zich het rangeerterrein dat bij station Vlaardingen Centrum behoorde; aan de zuidzijde werd de Galgkade aangelegd. De haven was een zijhaven van de Buitenhaven en bevond zich ten westen hiervan. De spoorlijn zelf was aangelegd op een waterkerende dijk. De Spoorhaven bevond zich in buitendijks gebied, waar de getijdenwerking duidelijk merkbaar was. Na enkele tientallen jaren verviel de functie van overslaghaven en werd de Spoorhaven in gebruik genomen als gemeentelijk zwembad. Een drijvend gebouw met kleedruimtes werd daartoe in de haven gebouwd. In 1929 werd zelfs een tweede gebouw in Duitsland aangekocht met een bassin van 30 x 8 meter, waarna de dames en heren gescheiden konden zwemmen. Dat gebouw heeft dienst gedaan tot de opening van het Kolpabad (genoemd naar de kort daarvoor overleden directeur van gemeentewerken) in 1955. Later in hetzelfde jaar werd de Spoorhaven gedempt. De weg aan de zuidzijde draagt nog steeds de naam Galgkade, ook al is deze weg sinds 1955 geen kade meer.

De Vulcaanhaven is een particuliere zeehaven aan de oostkant van Vlaardingen aan de Nieuwe Maas, tussen de Koningin Wilhelminahaven en Schiedam. De haven werd in 1911 aangelegd en was gedurende langere tijd de grootste particuliere zeehaven van Europa. Het havenbasin was vooral van belang vanwege de doorvoer van steenkool naar Duitsland (ijzerindustrie in het Ruhrgebied). In de Vulcaanhaven werden kolen en ook wel ijzererts overgeladen van zeeschepen op rijnaken. Mede daardoor kon de voormalige vissersplaats Vlaardingen in de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog uitgroeien tot de derde zeehaven en tweede Rijnhaven van Nederland; een positie die de stad verloor door de groei van de havens van IJmuiden en Delfzijl. Behalve voor overslag - naast steenkool en ijzererts ook plantaardige en dierlijke oliën - was de haven ook in gebruik bij de scheepswerf en anker- en kettingfabriek Vlaardingen Oost. Het terrein van dat laatste bedrijf wordt gebruikt door de DFDS Seaways en Rotterdam Bulk Terminal (R.B.T.) B.V.