Ceciliaklooster (Utrecht)

De Drakenburgstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij de Oudegracht en eindigt zo'n 70 meter verder op de Neude. De straat bestond reeds omstreeks 1300. In de straat bevinden zich qua bebouwing het middeleeuwse stadskasteel Drakenburg, het voormalige hoofdpostkantoor (circa 1924) en de Neudeflat (circa 1961). In de 20e eeuw is de straat verbreed. In 1950 is de Drakenburgsteeg hernoemd naar de huidige straatnaam.

Het gebouw van het voormalige Hoofdpostkantoor van de Nederlandse stad Utrecht staat aan de Neude. Het gebouw staat bekend onder de namen "Post Neude" en "Post Utrecht".

De Neudeflat is een flatgebouw aan de Vinkenburgstraat (Neude) in de Nederlandse stad Utrecht. De toren is ontworpen door architect H.A. Maaskant en werd opgeleverd in 1961. Het gebouw is een voorbeeld van de nieuwe zakelijkheid die Utrecht ook Hoog Catharijne en de demping van een deel van de singels opgeleverd heeft. Met een hoogte van 62 meter en zestien verdiepingen was het destijds de hoogste kantoortoren van Nederland. De toren werd in de beginjaren onder meer Drakenburgh genoemd, een verwijzing naar het naastgelegen middeleeuwse stadskasteel Drakenburg. Het torengebouw is niet onderheid omdat naastgelegen bouwwerken zoals het voormalig Hoofdpostkantoor daarmee dreigden in te storten. Met behulp van grondverdichting en een grote betonnen funderingsplaat werd de basis gelegd voor de toren. Door middel van glijbekisting verrees de toren met zijn kern uit gewapend beton vervolgens in circa twee weken tijd op hoogte. De gevels bestaan deels uit natuursteen met een vliesgevel van metaal en glas. Aan de buitenzijde van de toren bevinden zich betonnen poten. In de loop der decennia bleef een zekere weerstand tegen de toren bestaan en werd meermaals gepleit voor sloop. In 2017 werd het gebouw aangewezen als gemeentelijk monument.

De Vinkenburgstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij de Bakkerbrug over de Oudegracht en eindigt zo'n 100 meter verder op de Neude. De straat bestond reeds omstreeks 1300. Waarschijnlijk is ze vernoemd naar het geslacht Vinck dat hier woonde. Tussen 1550 en 1650 is de straat aan beide zijden verbreed. In 1891 is de naam Vinkenburgsteeg gewijzigd in de huidige straatnaam. Anno 2013 staan in de Vinkenburgstraat acht panden op de monumentenlijst. In 2017 werd, hoewel deels verguisd, de Neudeflat daaraan toegevoegd. Nummer 19 is een rijksmonument dat rond 1838 is ontworpen als koetshuis voor de nabijgelegen Winkel van Sinkel. Willem Wagenaar had in de Vinkenburgstraat tussen 1928 en 1934 de galerie NORD. Sinds omstreeks het jaar 2000 is in de bestrating de Walk of Fame aangebracht.

Drakenburg is een rijksmonument in de Utrechtse binnenstad dat gelegen is op de hoek van de Oudegracht en de Drakenburgstraat.

De Potterstraat is een korte straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Deze straat loopt van de Oudegracht als verlengde van de Lange Viestraat naar de Neude, waar de tweerichtingstraat zich splitst in de eenrichtingstraten de Voorstraat (die weer in het verlengde ligt van de Wittevrouwenstraat) en de Lange Jansstraat. De straat is onderdeel van de Binnenstadsas. Aan de zuidzijde wordt de straat volledig in beslag genomen door de zijgevel van het Hoofdpostkantoor. De straat wordt in 1404 voor het eerst vermeld. Bij de Viebrug lagen rond die tijd wedden. Niet geheel zeker is waar de straat haar naam aan dankt maar vermoedelijk is die ontleend aan de Groote en Kleine Pot; twee huizen die in vroegere tijden hier stonden. Omstreeks 1925 werd de Potterstraat verbreed en daarvoor werd het rijtje huizen dat voor de zijgevel van het Hoofdpostkantoor stond gesloopt. Het pand Oudegracht 102, waarin glas- en verfwarenhandel J. de Waal en Zoon was gevestigd, was het laatst overgebleven pand. In de jaren 20 werd het gebouw gebouwd dat bekend werd als Heck's lunchroom (later Ruteck's Lunchroom). Deze lunchroom was een uitgaansgelegenheid voor menig Utrechter met een statige portier voor de deur in een speciaal pak en met een hoge hoed op. De mensen stonden er in rijen om naar binnen te mogen. Later vestigde zich in het pand een bruidsmodezaak en rond de eeuwwisseling van 2000 werd het een filiaal van Intersport.

De Neude is een plein in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht.

Putruwiel was een middeleeuws stadskasteel (versterkt stenen huis) in het huidige centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Gedurende de eeuwen is het pand aan de Oudegracht ingrijpend verbouwd. Huis Putruwiel behoorde tot een van de eerste stenen huizen in deze stad. De aanleg wordt gedateerd tussen 1175 en 1350. De locatie was bij de oude handelswijk Stathe. De huisnaam is ontstaan door het middeleeuwse echtpaar Jacob van Putte en Oedele van Ruwiel. Hoewel de stad Utrecht nauwelijks meedeed in de Hanze was er halverwege de 15e eeuw in Putruwiel enkele jaren een Hanzekantoor gevestigd. In de loop der tijd is het huis meermaals verbouwd, onder meer de voorgevel heeft verschillende gedaantewijzigingen ondergaan. Zo werd daarin Putruwiel voorzien van een schijngevel die 2 verdiepingshoogten was doorgezet. Een aantal oude constructiedelen is vandaag de dag nog bewaard gebleven. Putruwiel is onderkelderd en er is een werfkelder aanwezig.

De Jansbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad die de Oudegracht overspant. De brug telt een overspanning en in de landhoofden van de brug bevinden zich een of meer brugkelders. Aan de Jansbrug grenzen aansluitend werfkelders en werven. Rond 1300 kon men hier al de Oudegracht oversteken. Omstreeks 1400 strekte het marktgebied in het noorden zich uit tot de Jansbrug.

Apotheek De Liefde is een jugendstil-gebouw in de Nederlandse stad Utrecht. Het gebouw werd op 22 mei 2001 aangewezen als rijksmonument.Het pand aan de Voorstraat 6 en duidelijk zichtbaar vanaf de Neude, is het bekendste jugendstil-gebouw van de stad. Het is in 1903-1904 gebouwd naar een ontwerp van architect R. Rijksen in opdracht van Johan de Liefde. Het pand is asymmetrisch opgezet met rechtsboven een zeshoekig torentje. Het is grotendeels opgetrokken in witte baksteen. Op de begane grond is een winkelpui in natuursteen met in een grote boog een bovenlicht. Sinds maart 2021 is er een kledingwinkel in gevestigd.

De Winkel van Sinkel in Utrecht is van oorsprong een Nederlandse winkel, gebouwd tussen 1837 en 1839 en gevestigd op Oudegracht 158. Het bedrijf Winkel van Sinkel begon als een stoffenzaak in Amsterdam, waaruit na uitbreiding het eerste warenhuis ontstond. Het latere winkelgebouw in de stad Utrecht zou echter de naam echt vestigen. Deze winkel was namelijk nog een stuk uitgebreider en breder in assortiment dan de oorspronkelijke winkel in Amsterdam. Winkel van Sinkel is een algemene term geworden voor winkels waar van alles te koop is.

Blijdenstein, ook wel onder meer Bleyesteijn, De Toelast of Het houten been genoemd, is een stadskasteel in de Nederlandse stad Utrecht. Dit grote stenen weerbare huis aan de Oudegracht 156 is destijds gebouwd ter hoogte van de handelswijk Stathe, mogelijk in de 13e eeuw. De eerste vermelding dateert uit 1366. Gaandeweg de geschiedenis is het huis verbouwd, de voorgevel is daarbij gewijzigd. Voorname families woonden in Blijdenstein, het fungeerde ook als herberg (De Toelast). In 1587 kocht Catharina van Leemput, dochter van Trijn van Leemput, samen met haar man Blijdenstein. Tsaar Peter de Grote logeerde in 1697 een paar dagen in het pand. Op 14 december 1743 werd het pand met huysinge met een mergen warmoesiersland gekocht door Jan Spruit van De Roomsche Catholyken Aalmoesierskamer. Na diens overlijden in 1824 door de familie verkocht In 1824 kocht de manufacturenhandelaar Sinkel het pand en in de jaren erna naastgelegen panden zoals het oude St. Barbara- en St. Laurensgasthuis. Na grootschalige sloop kreeg Blijdenstein vervolgens de huidige Winkel van Sinkel als naburig bouwwerk. Na in gebruik te zijn geweest als tapijtwinkel begonnen in 1909 twee exploitanten de bioscoop Flora in Blijdenstein en verbouwden het pand. In 1950 wordt de bioscoop hernoemd naar Camera. In 1959 werd deze uitgebreid met het naburige pand (Oudegracht 154) waarin bioscoop Studio werd gevestigd. Wolff Bioscopen exploiteerde beide bioscopen. In 2015 sloten ze. Na een grondige verbouwing krijgen beide voormalige bioscooppanden een winkelfunctie op de begane grond.