place

Borealgebouw

Bouwwerk in Sint-Joost-ten-NodeKantoorgebouw in BrusselWolkenkrabber in Brussel
Boreal building, Saint Josse ten Noode
Boreal building, Saint Josse ten Noode

Het Borealgebouw (ook wel Proximusgebouw genoemd) is een kantoorgebouw in de Vooruitgangstraat in Sint-Joost-ten-Node. Het gebouw maakt deel uit van de Noordruimte, het zakelijke district van de stad, en bevindt op een steenworp van de hoofdingang van het station Brussel-Noord. Het gebouw telt 16 verdiepingen. De werken aan het gebouw begonnen in 1998 en eindigden in het jaar 2000. Het gebouw werd eerst bezet door het telecombedrijf Proximus waarna het, na enkele jaren van leegstand, betrokken werd door de bank BNP Paribas Fortis begin 2011. In de zomer van 2023 zal Proximus terug zijn intrek nemen in het gebouw. Zij verlaten immers hun iconische 'Proximus Towers'.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Borealgebouw (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Borealgebouw
Weldadigheidsstraat,

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: BorealgebouwLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 50.858333333333 ° E 4.3588888888889 °
placeToon op kaart

Adres

Weldadigheidsstraat
1210
België
mapOpenen op Google Maps

Boreal building, Saint Josse ten Noode
Boreal building, Saint Josse ten Noode
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Proximus Towers
Proximus Towers

De Proximus Towers zijn twee kantoortorens in de Brusselse Noordruimte, het zakelijke district van Brussel. De torens zijn deel van het kantorencomplex op het bouwblok gelegen naast het Noord-station tussen de Vooruitgangsstraat, de Simon Bolivarlaan, de Koolbrandersstraat en de Koning Albert II-laan. Het complex ligt op de grens tussen de Brusselse gemeenten Schaarbeek en Sint-Joost-ten-Node, maar de hoofdingang, op de Koning Albert II-laan nr. 27, is gelegen op Schaarbeek (1030 Brussel). Oorspronkelijk gebouwd in 1988, werden ze de Pleiadetorens genoemd. Tot 2014 werden ze de Belgacomtorens genoemd, maar toen de telecomoperator, die eigenaar is van het gebouw, zijn naam wijzigde werd ook de naam van het gebouw veranderd. De torens dragen de naam U (une) en T (twee). Vooraan toren U ligt de VIP ingang. De torens hebben een hoogte van 102 meter. Een van de torens heeft een antenne van 32 meter, waardoor zijn totale hoogte 134 meter is. Er zijn 28 verdiepingen met daarboven nog een technische ruimte (verwarming, airco). Renovatiewerken aan de torens begonnen in 1994 en eindigden in 1996. Er is een vloeroppervlakte van 101.200 m2 aanwezig. Op de 25ste en 26ste verdieping zijn de torens met elkaar verbonden door een luchtbrug om de liften te ontlasten en om dienstig te zijn bij een eventuele evacuatie. De passerelle werd pas achteraf aangebracht. Iedere toren heeft 12 liften waarvan er 6 uitsluitend het onderste en 6 het bovenste deel van de torens bedienen. Er is een ondergrondse parking. Het gebouw wordt gebruikt als kantoorgebouw van het telecombedrijf Proximus. Er is nog een derde achterliggend vierkantig gebouw (het paviljoen) dat ook dienstig is als kantoorruimte met 5 verdiepen en een centraal atrium. De 2 torens zijn via het gelijkvloers verbonden met het atrium. Er is een permanente kunsttentoonstelling die op aanvraag te bezoeken is voor groepen.

Internationaal Rogiercentrum
Internationaal Rogiercentrum

Het Internationaal Rogiercentrum, ook wel de Martinitoren genoemd vanwege de grote neonreclame van Martini die het gebouw kroonde, was een multifunctioneel torengebouw op het Rogierplein in Brussel. Het gebouw werd gebouwd op de plaats van het oude Noordstation dat onder impuls van de Noord-Zuidverbinding zijn functie van eindstation had verloren en daarom gesloopt werd. Het gebouw werd ontworpen door architect Jacques Cuisinier die zich liet inspireren door het werk van Le Corbusier en uiteindelijk voltooid werd in 1963. Het was samen met het Atomium het uithangbord van de Expo 58 en straalde de sfeer van de gouden jaren zestig uit. Europese steden keken inmiddels op naar hun trans-Atlantische buren waar hoogbouw het kenmerk van was en zo the Amerikaanse leefstijl introduceerde in hun hoofdstad. De toren werd een stad in de stad waar gewoond en gewerkt had met alle bijhorende faciliteiten zoals het Théâtre National de Belgique en winkels. Het Rogiercentrum wordt ook wel de pionier van het modernisme genoemd en bevatte onder meer kantoren, appartementen, een winkelgalerij en een theater. Bij de voltooiing was het een van de opmerkelijkste hoogbouwprojecten in België omwille van het multifunctionele programma, de vormgeving en de integratie in de stad. Het centrum bood ook onderdak aan het befaamde Martini Center, hoog in de nok van de toren op de 29ste en 30ste verdieping. Hier kwamen vedetten als Louis de Funès, Georges Brassens, Jacques Brel en The Rolling Stones langs voor een persvoorstelling en signeersessies. De club sloot uiteindelijk in 1978 de deuren en nadien ging het ook met de rest van het ooit zo prestigieuze centrum gestaag naar beneden. De hoogste verdiepingen bleven leeg en de ronddraaiende Mercedes-ster bovenop de toren die de neon van Martini moest vervangen kon niet het prestige van zijn voorganger evenaren. Kantoren en appartementen raakten niet meer verhuurd, een geplande renovatie ging niet door en ook externe factoren zoals de kaalslag van de Noordwijk deden geen goed. De Martinitoren verwaarloosde steeds meer en werd ook illegaal bewoond door krakers. De laatste bewoner werd in 1995 uiteindelijk na een juridische strijd uit zijn appartement gezet. De neergang werd tot 2001 bespoedigd door alles in het gebouw open te laten. Zelfs het meubilair van de club kon hierdoor geplunderd worden. Het Théâtre National vertrok uiteindelijk in het voorjaar van 2001 en het hele gebouw werd in het najaar van datzelfde jaar ondanks protesten gesloopt in een tempo van een verdieping per week.