place

Manhattan Center

Bouwwerk in Sint-Joost-ten-NodeKantoorgebouw in BrusselWolkenkrabber in Brussel
Belgium Brussels Manhattan Building 01
Belgium Brussels Manhattan Building 01

Het Manhattan Center (of 'Manhattan Center Office Tower') is een iconische wolkenkrabber in Brussel. Het complex bevindt zich net buiten de Brusselse binnenstad op het grondgebied van de gemeente Sint-Joost-ten-Node, langs de Bolwerklaan (Kleine ring), naast het Rogierplein en op wandelafstand van het Brussel-Noord station. Het Manhattan Center is gebouwd in 1972 en heeft een hoogte van 102 meter. Het multifunctionele complex biedt naast kantoren, verschillende horecagelegenheden, een fitnesscentrum en een aantal winkels. In het gebouw bevindt zich ook een ingang naar het metrostation Rogier. Het Manhattan Center in Brussel is onderdeel van Icon Real Estate. Naast het Manhattan Center-kantorencomplex bevinden zich twee hotels; het Sheraton-hotel aan de oostzijde (Rogierplein) en het Thon-hotel aan de zuidzijde. Beide hotels hebben andere uitbaters en behoren tot internationale ketens. Het Sheraton-hotel moest eind 2016 sluiten door faillissement,. Bovendien huurt ook de Vlerick Business School sinds 2011 twee verdiepingen als zijn Brusselse campus. Het Manhattan Center werd gerenoveerd van 2017 tot 2020, waarbij de werken begin november 2020 klaar waren.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Manhattan Center (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Manhattan Center
Karel Rogierplein,

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Manhattan CenterLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 50.855833333333 ° E 4.3580555555556 °
placeToon op kaart

Adres

Karel Rogierplein 1
1210
België
mapOpenen op Google Maps

Belgium Brussels Manhattan Building 01
Belgium Brussels Manhattan Building 01
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Rogierplein
Rogierplein

Het (Karel) Rogierplein (Frans: Place (Charles) Rogier) is een plein in de Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node. Het plein ligt aan de Kleine Ring van de Belgische hoofdstad en vormt de kruising van de Kruidtuinlaan, de Nieuwstraat, de Brabantstraat, de Adolphe Maxlaan en de Vooruitgangsstraat. Het naar Charles Rogier genoemde plein bevindt zich op de overgang tussen de historische binnenstad (de Vijfhoek) en de kantorenwijk Noordruimte, een exponent van het moderne Brussel. Het Rogierplein wordt gedomineerd door hedendaagse hoogbouw, waarin kantoren, hotels en winkelcentra onderdak vinden. Het plein is dan ook een belangrijke commercieel centrum. Aan de noordkant van het Rogierplein staat de Rogiertoren, het op twee na hoogste gebouw van België. Onder het plein ligt het metrostation Rogier, waar de ringlijnen 2 en 6 en de noord-zuidas van de premetro elkaar kruisen. Tot 1952 bevond zich aan het Rogierplein het Brusselse Noordstation. Het kopstation werd in verband met de ingebruikname van de Noord-Zuidverbinding vervangen door een nieuw, verder naar het noorden gelegen stationscomplex. In 1955 werd het oude stationsgebouw afgebroken. Van 1 mei 1891 tot 31 juli 1978 hadden de buurtspoorwegen op dit plein een van de belangrijkste Brusselse eindpunten. Het was vanaf 11 oktober 1957 ingericht met een keerlus langs de Georges Matheusstraat en de Theaterstraat (nu Albert II-laan). Het grootste deel van het plein werd 2013-2015 opnieuw aangelegd, waarbij ook enkele toegangen tot het metrostation opengewerkt en vernieuwd werden. Boven het station is een grote parasolvormige lichtdoorlatende luifel gekomen naar plannen van Xaveer De Geyter. De constructie weegt 200 ton en heeft een diameter van 64 meter.

Internationaal Rogiercentrum
Internationaal Rogiercentrum

Het Internationaal Rogiercentrum, ook wel de Martinitoren genoemd vanwege de grote neonreclame van Martini die het gebouw kroonde, was een multifunctioneel torengebouw op het Rogierplein in Brussel. Het gebouw werd gebouwd op de plaats van het oude Noordstation dat onder impuls van de Noord-Zuidverbinding zijn functie van eindstation had verloren en daarom gesloopt werd. Het gebouw werd ontworpen door architect Jacques Cuisinier die zich liet inspireren door het werk van Le Corbusier en uiteindelijk voltooid werd in 1963. Het was samen met het Atomium het uithangbord van de Expo 58 en straalde de sfeer van de gouden jaren zestig uit. Europese steden keken inmiddels op naar hun trans-Atlantische buren waar hoogbouw het kenmerk van was en zo the Amerikaanse leefstijl introduceerde in hun hoofdstad. De toren werd een stad in de stad waar gewoond en gewerkt had met alle bijhorende faciliteiten zoals het Théâtre National de Belgique en winkels. Het Rogiercentrum wordt ook wel de pionier van het modernisme genoemd en bevatte onder meer kantoren, appartementen, een winkelgalerij en een theater. Bij de voltooiing was het een van de opmerkelijkste hoogbouwprojecten in België omwille van het multifunctionele programma, de vormgeving en de integratie in de stad. Het centrum bood ook onderdak aan het befaamde Martini Center, hoog in de nok van de toren op de 29ste en 30ste verdieping. Hier kwamen vedetten als Louis de Funès, Georges Brassens, Jacques Brel en The Rolling Stones langs voor een persvoorstelling en signeersessies. De club sloot uiteindelijk in 1978 de deuren en nadien ging het ook met de rest van het ooit zo prestigieuze centrum gestaag naar beneden. De hoogste verdiepingen bleven leeg en de ronddraaiende Mercedes-ster bovenop de toren die de neon van Martini moest vervangen kon niet het prestige van zijn voorganger evenaren. Kantoren en appartementen raakten niet meer verhuurd, een geplande renovatie ging niet door en ook externe factoren zoals de kaalslag van de Noordwijk deden geen goed. De Martinitoren verwaarloosde steeds meer en werd ook illegaal bewoond door krakers. De laatste bewoner werd in 1995 uiteindelijk na een juridische strijd uit zijn appartement gezet. De neergang werd tot 2001 bespoedigd door alles in het gebouw open te laten. Zelfs het meubilair van de club kon hierdoor geplunderd worden. Het Théâtre National vertrok uiteindelijk in het voorjaar van 2001 en het hele gebouw werd in het najaar van datzelfde jaar ondanks protesten gesloopt in een tempo van een verdieping per week.