place

John S. Thompsonbrug

Brug in GelderlandBrug in Noord-BrabantOeververbinding over de Maas in NederlandOperatie Market GardenRijksmonument in Heumen
Rijksmonument in Land van Cuijk
Bridge grave1
Bridge grave1

De John S. Thompsonbrug, tot 2004 alleen bekend als de brug bij Grave of Graafse brug, is de brug over de Maas tussen Grave (Noord-Brabant) en Nederasselt (Gelderland). De brug is van 1927 tot 1929 gebouwd als onderdeel van de rijksweg 's-Hertogenbosch – Nijmegen (later N324). Onder deze vaste brug ligt het Stuw- en sluizencomplex Grave en daar over het bovenhoofd van de oude sluis, het benedenhoofd van de nieuwe en over de stuw. De brug heeft overal een doorvaarthoogte van NAP +15,55.. Brug, stuw en sluizencomplex zijn eigendom van Rijkswaterstaat en liggen voor het overgrote deel in de gemeente Heumen (Gelderland). Het complex is een Rijksmonument en heeft grote cultuurhistorische waarde. Het is niet alleen van betekenis voor de geschiedenis van de bouwtechniek in ijzer en staal, maar ook van belang voor de typologische ontwikkeling van de grote verkeersbruggen. De brug heeft 9 overspanningen, is in totaal 515 meter lang en fungeert ook als ophanging van de schuiven van de stuw. Het vakwerk aan de binnenzijde van de brug is op een speciale manier geschilderd. De kleuren verlopen van rood aan de Brabantse zijde naar groen aan de Gelderse zijde. Het beoogde effect is een regenboog tussen Gelderland en Brabant.

Fragment uit het Wikipedia-artikel John S. Thompsonbrug (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

John S. Thompsonbrug
Arnoud van Gelderweg, Land van Cuijk

Geografische coördinaten (GPS) Adres Externe links Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: John S. ThompsonbrugLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 51.769166666667 ° E 5.7361111111111 °
placeToon op kaart

Adres

John S. Thompsonbrug

Arnoud van Gelderweg
5361 CS Land van Cuijk
Noord-Brabant, Nederland
mapOpenen op Google Maps

linkWikiData (Q2654136)
linkOpenStreetMap (692760159)

Bridge grave1
Bridge grave1
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Kasteel Bronkhorst (Noord-Brabant)
Kasteel Bronkhorst (Noord-Brabant)

Kasteel Bronkhorst was een oud kasteel in Oud-Velp in Noord-Brabant. De eerste vermelding van dit kasteel dateert uit de 15e eeuw. Nadat het bouwwerk in de eeuwen daarop verschillende keren in andere handen over is gegaan, werd het in 1858 overgedragen aan de redemptoristinnen uit Brugge. Het kasteel staat ook bekend onder de naam Kasteelklooster Bronckhorst. Rond 1860 werd het kasteel grotendeels gesloopt en werd er een klooster gebouwd. Delen van het oorspronkelijke muurwerk werden in de kloostergebouwen opgenomen. Ook enkele door kruisgewelven overkluisde kelders zijn nog van het kasteel afkomstig. Het klooster was gewijd aan de Heilige Alfonsus en de zusters leidden een contemplatief leven. Het complex is gebouwd in een B-vorm en telt een vijftal vleugels. Uitbreidingen vonden plaats in 1867 en de voorgevel is vernieuwd in 1880. Architect was Theo Asseler. De neoromaanse kapel uit 1880 was eveneens het werk van Asseler. Tussen 1908 en 1910 werd een ingangspartij toegevoegd die door Alexander Kropholler was ontworpen. De kapel is in 1948 opnieuw ingezegend en in 1967 gemoderniseerd. Er woonden in het klooster 45 zusters, maar na de Tweede Wereldoorlog kwamen er steeds minder novicen, en daarom vertrokken in 1990 de laatste zusters naar Someren. Daarna is het klooster overgenomen door stichting Beth Hachajiem, die het klooster verbouwde voor bewoning door gezinnen en alleenstaanden, deze stichting had als doel de opvang van mensen in (tijdelijke) maatschappelijke nood. Tevens heeft deze stichting het onderhoud van het pand en de tuinen uitgevoerd, maar moest in 2011 wegens gebrek aan voldoende vrijwilligers het pand aan de huidige eigenaar verkopen. Momenteel is het klooster in gebruik voor tijdelijke bewoning onder de naam kasteelklooster.

Sint-Vincentiuskerk (Velp)
Sint-Vincentiuskerk (Velp)

De Sint-Vincentiuskerk is de voormalige parochiekerk van Velp (Noord-Brabant). Oorspronkelijk gewijd aan de heilige Vincentius Madelgarius werd later, vermoedelijk in de 17e eeuw, veeleer Vincentius van Zaragoza als patroonheilige beschouwd. De kerk was voordien verbonden aan het kapittel van de Heilige Vincentius te Zinnik. Oorspronkelijk stond hier een eenvoudig romaans tufstenen zaalkerkje. Het oudste deel van de huidige kerk is een deel van de zuidmuur die uit de 12e en misschien wel uit de 10e eeuw stamt. Dit is een overblijfsel van het oorspronkelijk gebouw en het zou een der oudste overgebleven kerkmuren in Noord-Brabant kunnen zijn. Het rechthoekig koor van het romaanse kerkje is bij opgravingen in 1957 blootgelegd. In het begin van de 16e eeuw werd dit koor vervangen door een breder, driezijdig gesloten gotisch koor. Daarop is het schip verhoogd en werd een noordbeuk aangebouwd. De toren stamt uit de 14e eeuw. Toen in 1648 de katholieke godsdienst in de Meierij van 's-Hertogenbosch en het Land van Cuijk verboden werd, bleef in het Land van Ravenstein, waartoe Velp behoorde, de godsdienstvrijheid bestaan. Daarom kon de Vincentiuskerk als parochiekerk in gebruik blijven. Op 29 juli 1674, tijdens het beleg van het naburige -door de Fransen bezette- stadje Grave door de Staatsen, werd de kerk in brand geschoten en daarna hersteld, waarbij de kerk iets werd verkleind. De toren kreeg een spits en in 1675 een klok. In 1755 kwam er een nieuw orgel. Als zodanig bestaat het kerkje nu nog. In 1936 werd begonnen met een nieuwe, grotere, parochiekerk die 2500 meter verderop in Nieuw-Velp werd gebouwd. De klok en het orgel werden overgebracht en in 1937 werd de nieuwe Sint-Vincentiuskerk ingewijd. Het oude kerkje kwam leeg te staan en raakte in verval. Van 1944-1945 zijn hier nog geallieerde militairen ingekwartierd geweest, wat het verval bespoedigde. Uiteindelijk werd de kerk van 1961-1963 gerestaureerd onder leiding van architect J. Strik, waarbij 17e en 18e-eeuwse wijzigingen werden verwijderd. Daarna is het nog korte tijd een kapel van de Nederlandse Gidsen Bond geweest, waarna het opnieuw leeg kwam te staan. Sedert 1977 wordt het kerkje, dat eigendom is van de gemeente Grave, benut door de Stichting "Kunst in 't Kerkje", die het gebruikt als expositieruimte en voor het houden van concerten. Het kerkje is gelegen tussen het Klooster Emmaüs en het voormalige klooster "De Bronkhorst".

Kerkeveld (Wijchen)
Kerkeveld (Wijchen)

Kerkeveld of Wijchen-Kerkeveld is een statistische CBS-wijk in het zuiden van de gemeente Wijchen. De wijk telt 3620 inwoners. De wijk bestaat uit verschillende buurten: Diemewei De Meren De Flier De Lingert De Gamert De Meren en Diemewei waren in de beginjaren van Kerkeveld de enige buurten. Later kwam hier de Flier en de Gamert bij. Nog een tijd later vestigde zich ook de buurt de Lingert zich in Kerkeveld. De buurten de Gamert en de Meren hebben onlangs een flinke uitbreiding ondergaan. De Meren is een groot stuk uitgebreid. De Gamert heeft ook vele huizen bij haar buurt kunnen bouwen, echter zijn er nog veel kavels over waar men zijn/haar eigen huis op kan bouwen. Kerkeveld beschikt ook over flatgebouwen. In elke buurt is er minimaal één te vinden, met uitzondering van Diemewei. De wijk beschikt tevens over een openbare basisschool, een gymzaal en een buitenschoolse opvang. Bij aankomst in de wijk valt meteen de vijver in het oog. Bij de vijver is het kenmerkend Teehuis te vinden. Naast de vijver ligt een grote speeltuin. Dicht bij de wijk ligt een natuurgebied. Het natuurgebied beschikt over bossen, rivieren en weilanden. Het natuurgebied is beschermd, maar leent zich uitstekend voor een wandel- of fietstocht. Het Wijchens Meer is uitgebreid en loopt nu tussen de wijk Kerkeveld en de nieuwe wijk de Huurlingsedam. De wijk beschikt tevens over een nieuw park. Het park ligt tussen Diemewei en de Lingert naast het nieuwe uitgebreide deel van het Wijchens Meer.