Nesciobrug

De Zeeburgerbrug (geen brugnummer) is een verkeersbrug over het Buiten IJ en Amsterdam-Rijnkanaal in Amsterdam. De brug verbindt het Zeeburgereiland (Amsterdam-Oost) en de Watergraafsmeer met elkaar. De Zeeburgerbrug draagt de A10 met tweemaal drie rijstroken plus twee weefstroken. Hij is niet toegankelijk voor voetgangers en fietsers; zij moeten gebruikmaken van de Enneüs Heermabrug tussen IJburg en Zeeburgereiland en/of de route via de Diemerzeedijk en de Nesciobrug, die nabij de Zeeburgerbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal ligt. De brug vormde bij de opening in 1990 met de Zeeburgertunnel het sluitstuk van de Ringweg om Amsterdam, die met de ingebruikname van het weggedeelte tussen het Coenplein en het Knooppunt Amstel was voltooid. Samen met de tunnel vormt hij een van de vier oeververbindingen over het IJ. Halverwege de Zeeburgerbrug staat een 15 meter hoge betonnen pyloon die de bijnaam "De wokkel" heeft gekregen.

De Ipenslotersluis is een spuisluis in Amsterdam-Oost. De naamgever van de sluis is de voormalige buurtschap Ipensloot/Ypensloot.

Brug 2037 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Ze is gelegen in de Jan Olphert Vaillantlaan en voert vanaf het Steigereiland over het IJmeer naar de Diemerzeedijk op het “vasteland” (er liggen hier veel plassen en binnenwateren). De moderne brug is niet geschikt gemaakt voor zwaar vervoer (zwaarder dan 30 ton) en kreeg daarom in 2016 (elf jaren na oplevering) alsnog een verkeersbord om dat aan te geven. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jan Benthem van Benthem Crouwel Architekten kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Buitenwater. De bruggen 2004, 2011, 2012, 2014, 2030, 2037, 2048, 2051 en 2125 behoren tot die familie. De brug, een stalen vakwerkbrug met betonnen rijdek steunt op vijf open jukken/pijlers. De balustrades staan enigszins hellend naar binnen. De brug kreeg de officieuze bijnaam de Hein de Haanbrug, een vernoeming naar architect Hein de Haan, die het gebouw Vrijburcht ontwierp, dat aan de noordkant van brug staat.

Gevouwen bootje of papieren bootje is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een creatie uit 2007 van Suzanne Willems. Het werd onthuld bij de opening van De Vrijburcht, een in 2000 door bewoners geïnitieerd complex van (atelier)woningen, zorgwoningen, crèche, café, plantenkas en theater; naar ontwerp van Hein de Haan; opgeleverd in 2007. Willems maakte voor dat gebouw aan de Steigerkade op Steigereiland een kunstwerk (gevelbeeld) bestaande uit naast elkaar liggende vissen. Daartegenover staat vrij opgesteld een evenknie van een gevouwen papieren bootje. De versie van Willems is echter van plaatstaal en staat op een sokkel. Het Gevouwen bootje laat op het witte metaal allerlei weergegeven diertjes zien. Het krioelt van kreeftjes, slakken, vissen, algen en schelpen. Het zijn net als de eerder genoemde vissen een verwijzing naar de historie van de plek. Steigereiland werd aangelegd in het IJsselmeer, ooit Zuiderzee. Willems lichtte zelf toe dat haar beelden in de openbare ruimte gerelateerd (moeten) zijn aan de historie van de plek. Het beeld dient mede tot oefening van Pokémon GO.

Het Gemeenlandshuis van Diemen staat aan de Diemerzeedijk 27 in Amsterdam-Oost. Zoals de naam al doet vermoeden was het van oorsprong een gemeenlandshuis. Het gebouw staat in de slagschaduw van de Zeeburgerbrug.

De wokkel is een artistiek kunstwerk op een bouwkundig kunstwerk, dat weliswaar staat op het grondgebied van de gemeente Amsterdam, maar geen onderdeel is van dezelfde gemeente. Het beeld staat op de rijksweg 10 (ringweg, A10), waarvan het grondgebied in beheer is bij Rijkswaterstaat. Ingenieur Wim Snieder was de (mede-)architect van de bruggen en viaducten en hij was zoals zodanig aansprakelijk voor het ontwerp van het grootste kunstwerk in de gedeelten Ringweg-Oost en Ringweg-Noord in die rijksweg, de combinatie Zeeburgerbrug en Zeeburgertunnel. Snieder vond bij de bouw dat een dergelijke constructie wel een beeld verdiende en legde daarmee de basis voor De wokkel. De wokkel is overigens geen officiële titel, maar lag eigenlijk al in de ontwerpfase vast. De naam van het beeld is afgeleid van de gedraaide vorm die doet denken aan Wokkels, een zoutje met ook een gedraaide vorm. Het was van origine een markeringspunt bij een invoegstrook richting brug. Aangezien beeld en brug als het ware één geheel vormen is het beeld opgetrokken uit hetzelfde beton als de brug. Snieder maakte nog net mee toen die aansluiting verbreed moest worden en zijn wokkel plaats moest maken. Verloren ging hij echter niet; het werd van de buitenzijde naar de binnenzijde van de brug/ring verplaatst. Sinds 1993 staat hij op de ondergrond van één van de brugpijlers/jukken van de brug. De wokkel vormt een “landmark” langs de A10. Snieder kwam met een vijftien meter hoge rechthoekige kolom die gedurende het traject een draaiing van 45 graden maakt. Snieder wilde daarmee het beeld beweging meegeven, hetgeen volgens de zoon Jan Willem Snieder ook als zodanig werkt als je er langs rijdt en je oog op het beeld valt. Wim Snieder kon niet lang van zijn schepping genieten; hij overleed in 1994.

Het Knooppunt Watergraafsmeer ligt aan de zuidoostkant van de Nederlandse hoofdstad Amsterdam, nabij de Watergraafsmeer en is een verkeersknooppunt voor de aansluiting van de autosnelweg A1 op de Ringweg van Amsterdam, de A10. Dit knooppunt is volledig opengesteld in 1990 met de voltooiing van de Ringweg om Amsterdam. Het is aangelegd in de vorm van een half turbineknooppunt. Een van de verbindingsbogen van de A10 naar de A1 heeft de bijnaam de "frituurbocht" gekregen. Nog geen jaar na de opening van het knooppunt in 1990 reed een vrachtwagenchauffeur die frituurvet vervoerde met hoge snelheid door deze bocht en verongelukte waarbij de chauffeur om het leven kwam. Het gelekte frituurvet op het toen nog relatief nieuwe asfalt was zeer moeilijk te verwijderen, zodat men heeft besloten om deze bocht opnieuw te asfalteren.

Diemen-Noord is de tegenwoordige benaming voor het noordelijke deel van Diemen. Het grenst in het Noorden aan het Amsterdam-Rijnkanaal, in het Zuiden aan Diemen-Centrum en in het Oosten en het Westen aan de Amsterdamse wijken Driemond en Watergraafsmeer. De wijk werd gebouwd eind jaren 1980, begin jaren 1990 en heeft een winkelcentrum. Van oudsher loopt de Oud-Diemerlaan dwars door de wijk. Het is een smalle oude weg met klinkerbestrating waarbij de oorspronkelijke bebouwing en straatmeubilair gehandhaafd zijn met aan weerszijden de nieuwbouw. Voorheen bestond Diemen-Noord voornamelijk uit weiland. In de wijk bevinden zich vooral appartementen en eengezinswoningen in de duurdere prijsklasse, zowel koop als huur.

Steigereiland is vanaf het centrum van Amsterdam gezien het eerste eiland van IJburg. Het Steigereiland bestaat uit drie buurten, de Noordbuurt, de Zuidbuurt en de Waterbuurt. In deze laatste buurt zijn zogenoemde waterwoningen gebouwd. Hier is een soort 'drijvend dorp' aan steigers ontstaan. Op het Steigereiland komen in totaal zo'n 2000 panden waarvan het Sluishuis het meest markante gebouw zal zijn. In de Zuidbuurt zijn veel huizen in 'eigen bouw' gerealiseerd, volgens diverse, zeer verschillende ontwerpen. De brug tussen het Steigereiland en het Zeeburgereiland heet de Enneüs Heermabrug. De IJtram, die het eiland verbindt met het Centraal Station en het Haveneiland, heeft een halte op Steigereiland. Steigereiland is een van de wijken waar UMC onderzoek deed naar houtrook overlast (Charred).

De Enneüs Heermabrug (brug nr. 2001 in de Amsterdamse nummering), verbindt het Zeeburgereiland met het Steigereiland in het Amsterdamse stadsdeel Oost. Het is een brug voor wegverkeer (S114), en bevat daarnaast een trambaan (tram 26) en een vrijliggend fietspad. De brug is vernoemd naar de politicus Enneüs Heerma (1944-1999). Het is de eerst opgeleverde brug in IJburg en werd geopend in 2001. De brug vormt de belangrijkste toegangspoort tot IJburg en wordt sinds 2005 ook door de IJtram gebruikt. De brug werd in 2000 geplaatst en is een ontwerp van de Engelse architect Nicholas Grimshaw. De twee grote overspanningen zijn elk 75 meter lang. Het is een van de grootste bruggen van Amsterdam. Brug nr. 2002 is door dezelfde architect ontworpen en een kleinere uitvoering van brug nr. 2001. Deze brug verbindt het Steigereiland met het Haveneiland. De IJtram maakt gebruik van beide bruggen. De Enneüs Heermabrug heeft in 2002 de Nationale Staalprijs, in de Categorie D Infrastructuur en overige staalconstructies, gewonnen.

Station Diemen is een station in het Noord-Hollandse Diemen, een aangrenzende plaats aan Amsterdam, aan de Ouddiemerlaan. Het station werd geopend in 1974, op dezelfde plaats waar van 1 augustus 1882 tot 1 oktober 1913 de stopplaats Diemerbrug lag. Het had een stationsgebouw van het type sextant, dat in maart 2021 is afgebroken. De perrons zijn aangelegd in bajonetligging. In 1994 was het derde spoor (noord) buiten gebruik genomen voor personenvervoer. In 2017 verwijderde ProRail spoor 3 in verband met de verbouwing van rangeerterrein Watergraafsmeer tot opstelterrein voor reizigerstreinen. Daarnaast zijn er plannen geweest om het dubbelsporige baanvak Muiderpoort - Gaasperdammerweg naar vier sporen uit te breiden.

Pieter Holmplein is een plein in Amsterdam-Oost.