Zeeburgerbrug

De Ipenslotersluis is een spuisluis in Amsterdam-Oost. De naamgever van de sluis is de voormalige buurtschap Ipensloot/Ypensloot.

Het Gemeenlandshuis van Diemen staat aan de Diemerzeedijk 27 in Amsterdam-Oost. Zoals de naam al doet vermoeden was het van oorsprong een gemeenlandshuis. Het gebouw staat in de slagschaduw van de Zeeburgerbrug.

De wokkel is een artistiek kunstwerk op een bouwkundig kunstwerk, dat weliswaar staat op het grondgebied van de gemeente Amsterdam, maar geen onderdeel is van dezelfde gemeente. Het beeld staat op de rijksweg 10 (ringweg, A10), waarvan het grondgebied in beheer is bij Rijkswaterstaat. Ingenieur Wim Snieder was de (mede-)architect van de bruggen en viaducten en hij was zoals zodanig aansprakelijk voor het ontwerp van het grootste kunstwerk in de gedeelten Ringweg-Oost en Ringweg-Noord in die rijksweg, de combinatie Zeeburgerbrug en Zeeburgertunnel. Snieder vond bij de bouw dat een dergelijke constructie wel een beeld verdiende en legde daarmee de basis voor De wokkel. De wokkel is overigens geen officiële titel, maar lag eigenlijk al in de ontwerpfase vast. De naam van het beeld is afgeleid van de gedraaide vorm die doet denken aan Wokkels, een zoutje met ook een gedraaide vorm. Het was van origine een markeringspunt bij een invoegstrook richting brug. Aangezien beeld en brug als het ware één geheel vormen is het beeld opgetrokken uit hetzelfde beton als de brug. Snieder maakte nog net mee toen die aansluiting verbreed moest worden en zijn wokkel plaats moest maken. Verloren ging hij echter niet; het werd van de buitenzijde naar de binnenzijde van de brug/ring verplaatst. Sinds 1993 staat hij op de ondergrond van één van de brugpijlers/jukken van de brug. De wokkel vormt een “landmark” langs de A10. Snieder kwam met een vijftien meter hoge rechthoekige kolom die gedurende het traject een draaiing van 45 graden maakt. Snieder wilde daarmee het beeld beweging meegeven, hetgeen volgens de zoon Jan Willem Snieder ook als zodanig werkt als je er langs rijdt en je oog op het beeld valt. Wim Snieder kon niet lang van zijn schepping genieten; hij overleed in 1994.

De Nesciobrug (brug nr. 2013 in de Amsterdamse nummering), genoemd naar de Nederlandse schrijver Nescio, is een gebogen hang-tuibrug en een van de langste fiets- en voetgangersbruggen van Nederland. De totale lengte van de brug is 780 meter. De brug is sinds 2006 in gebruik voor voet- en fietsverkeer. Passanten op motor, brommer of scooter lopen kans op een geldboete.

Brug 2037 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Ze is gelegen in de Jan Olphert Vaillantlaan en voert vanaf het Steigereiland over het IJmeer naar de Diemerzeedijk op het “vasteland” (er liggen hier veel plassen en binnenwateren). De moderne brug is niet geschikt gemaakt voor zwaar vervoer (zwaarder dan 30 ton) en kreeg daarom in 2016 (elf jaren na oplevering) alsnog een verkeersbord om dat aan te geven. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jan Benthem van Benthem Crouwel Architekten kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Buitenwater. De bruggen 2004, 2011, 2012, 2014, 2030, 2037, 2048, 2051 en 2125 behoren tot die familie. De brug, een stalen vakwerkbrug met betonnen rijdek steunt op vijf open jukken/pijlers. De balustrades staan enigszins hellend naar binnen. De brug kreeg de officieuze bijnaam de Hein de Haanbrug, een vernoeming naar architect Hein de Haan, die het gebouw Vrijburcht ontwierp, dat aan de noordkant van brug staat.

Gevouwen bootje of papieren bootje is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een creatie uit 2007 van Suzanne Willems. Het werd onthuld bij de opening van De Vrijburcht, een in 2000 door bewoners geïnitieerd complex van (atelier)woningen, zorgwoningen, crèche, café, plantenkas en theater; naar ontwerp van Hein de Haan; opgeleverd in 2007. Willems maakte voor dat gebouw aan de Steigerkade op Steigereiland een kunstwerk (gevelbeeld) bestaande uit naast elkaar liggende vissen. Daartegenover staat vrij opgesteld een evenknie van een gevouwen papieren bootje. De versie van Willems is echter van plaatstaal en staat op een sokkel. Het Gevouwen bootje laat op het witte metaal allerlei weergegeven diertjes zien. Het krioelt van kreeftjes, slakken, vissen, algen en schelpen. Het zijn net als de eerder genoemde vissen een verwijzing naar de historie van de plek. Steigereiland werd aangelegd in het IJsselmeer, ooit Zuiderzee. Willems lichtte zelf toe dat haar beelden in de openbare ruimte gerelateerd (moeten) zijn aan de historie van de plek. Het beeld dient mede tot oefening van Pokémon GO.

Zeeburg was van 1990 tot 2010 een stadsdeel van de gemeente Amsterdam in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Per 1 mei 2010 is het opgegaan in het nieuwe stadsdeel Oost. Het stadsdeel telde op 1 januari 2009 52.701 inwoners en heeft een oppervlakte van 19,31 km². Zeeburg omvat met IJburg het snelst groeiende deel van Amsterdam, zowel qua aantal inwoners als qua oppervlakte.

Keersluis Nieuwe Diep is een sluis tussen het Amsterdam-Rijnkanaal (ARK) en het Nieuwe Diep. Naast de sluis ligt Brug 12P. Beide liggen in de Westelijke Merwedekanaaldijk.

De Enneüs Heermabrug (brug nr. 2001 in de Amsterdamse nummering), verbindt het Zeeburgereiland met het Steigereiland in het Amsterdamse stadsdeel Oost. Het is een brug voor wegverkeer (S114), en bevat daarnaast een trambaan (tram 26) en een vrijliggend fietspad. De brug is vernoemd naar de politicus Enneüs Heerma (1944-1999). Het is de eerst opgeleverde brug in IJburg en werd geopend in 2001. De brug vormt de belangrijkste toegangspoort tot IJburg en wordt sinds 2005 ook door de IJtram gebruikt. De brug werd in 2000 geplaatst en is een ontwerp van de Engelse architect Nicholas Grimshaw. De twee grote overspanningen zijn elk 75 meter lang. Het is een van de grootste bruggen van Amsterdam. Brug nr. 2002 is door dezelfde architect ontworpen en een kleinere uitvoering van brug nr. 2001. Deze brug verbindt het Steigereiland met het Haveneiland. De IJtram maakt gebruik van beide bruggen. De Enneüs Heermabrug heeft in 2002 de Nationale Staalprijs, in de Categorie D Infrastructuur en overige staalconstructies, gewonnen.

Het Knooppunt Watergraafsmeer ligt aan de zuidoostkant van de Nederlandse hoofdstad Amsterdam, nabij de Watergraafsmeer en is een verkeersknooppunt voor de aansluiting van de autosnelweg A1 op de Ringweg van Amsterdam, de A10. Dit knooppunt is volledig opengesteld in 1990 met de voltooiing van de Ringweg om Amsterdam. Het is aangelegd in de vorm van een half turbineknooppunt. Een van de verbindingsbogen van de A10 naar de A1 heeft de bijnaam de "frituurbocht" gekregen. Nog geen jaar na de opening van het knooppunt in 1990 reed een vrachtwagenchauffeur die frituurvet vervoerde met hoge snelheid door deze bocht en verongelukte waarbij de chauffeur om het leven kwam. Het gelekte frituurvet op het toen nog relatief nieuwe asfalt was zeer moeilijk te verwijderen, zodat men heeft besloten om deze bocht opnieuw te asfalteren.

De Tollien Schuurmanbrug is een vaste brug in Amsterdam-Oost. Ze is gelegen aan de rand van de Sportheldenbuurt op het Zeeburgereiland. Ze is gelegen in het verlengde van de Geertje Wielemastraat, overspant de ringsloot van de wijk en voert naar de IJburglaan. De brug werd aangelegd in een pakket van vijf, die alle hetzelfde ontwerp hebben. Deze brug wordt gevormd door twee betonnen jukken waarop stalen liggers, daarop een kunststof brugdek. De balustrades worden gevormd door staal in vakwerkmotief. De bruggen hebben bij oplevering een donkerbruine kleur. De gedachte aan de vorm van de brug stamt uit 2012. Toen wilde het Ingenieursbureau Amsterdam hier baileybruggen neerleggen. Het bleek echter dat die niet direct leverbaar waren. Het bureau ontwierp toen zelf de vijf bruggen met de baileybrug in het achterhoofd. Bij de constructie van het brugdek werd toen in plaats van hout voor kunststofcomposiet gekozen. De Tollien Schuurmanbrug is alleen voor voetgangers bestemd en is vernoemd naar de Nederlandse atlete Tollien Schuurman.

Articulate, in de volksmond Vijf wolken, is een kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een schepping van de kunstenaar Bert van Loo. Het kunstwerk werd rond 1993 geplaatst voor het Instituut voor Taxonomische Zoölogie, dat was gevestigd aan Mauritskade 61 in de Oosterparkbuurt. Het instituut onderzocht onder andere krabachtigen. De kunstenaar liet zich inspireren door de medewerkers, die zeiden dat hun eerste blik door een microscoop een van de belangrijkste momenten in hun leven was. De vijf glasplaten op een granieten sokkel laten details van de dieren zien, als ware liggende onder een microscoop. Elke wolk heeft diverse lagen, zodat men het idee moet krijgen van een preparaat. De vijf achter elkaar staande glasplaten geven hetzelfde idee. Het beeld werd in de loop van 2020 verplaatst naar het Amsterdam Science Park. Het gebouw aan de Mauritskade waar het oorspronkelijk voor stond werd omgebouwd tot hotel. Door de plaatsing op het terrein van het Amsterdam Science Park werd het weer verbonden met de wetenschap.