Nieuw Sloten

Het Belgiëplein in Amsterdam-Nieuw Sloten kreeg zijn naam op 2 oktober 1991 en is genoemd naar het West-Europese land België. De straatnamen in Nieuw Sloten zijn genoemd naar plaatsen en landstreken in België. Het Belgiëplein is het winkelcentrum en het middelpunt van de wijk Nieuw Sloten. Op het plein wordt in de wintermaanden één keer per maand een biologische markt gehouden. Op het plein zelf is geen autoverkeer, wel wordt het doorsneden door een fietspad. Tramlijn 2 heeft de halte "Centrum Nieuw Sloten" bij het plein. Aan de andere kant van het plein, op de Laan van Vlaanderen en Anderlechtlaan stoppen bus 195, bus 369 en spitsbus 247 op de halte "Belgiëplein"

Brug 1826 is een bouwkundig kunstwerk in de Anderlechtlaan, Amsterdam Nieuw-West. Ter plaatste lag de rechte kruising tussen de Sloterweg en Geer Ban. Die laatste was een geplande stadsautoweg die het verkeer moest leiden vanuit de tuinsteden Osdorp en Slotervaart richting de Rijksweg 4 (Oude en Nieuwe Haagseweg). Vanwege gescheiden verkeersstromen zou de weg nabij de Sloterweg dan ook op een dijklichaam geplaatst worden met een viaduct over de Sloterweg. Zover kwam het echter nooit. Tot diep in de jaren tachtig lag de Geer Ban als verbinding naar de Haagseweg op maaiveldniveau met aan de ene kant kas- en tuinbouwgebied en aan de andere kant het ongebruikte dijklichaam. Eind jaren tachtig was er voor de lokale ontsluiting richting die Haagseweg een andere indeling nodig; de wijk Nieuw Sloten zou voor meer verkeer zorgen en dit zou ten koste moeten gaan van bijvoorbeeld de Sportpark Sloten. Ook dat ging niet door, maar het aangezicht van de kruising veranderde aanmerkelijk en eigenlijk meer door de waterhuishouding dan door het verkeer. Vanwege die waterhuishouding, waarbij twee waterpeilen golden, kreeg een meer annex vijver in de noordoostelijke hoek van de kruising een even zo grote vijver/bekken aan de noordwesthoek. Vanwege de twee waterpeilen kwam er een dam, die de toepasselijke naam Peilscheidingskade kreeg. Beide bassins kregen tussen de Sloterweg en de Peilscheidingskade ter bescherming van de Anderlechtlaan een keermuur van beton en stalen damwanden. Vermoedelijk ligt er onder die afsluiting een duiker, maar die ligt dan onder het wateroppervlak. Aansluitend op deze dam met weg liggen er twee bruggen over het smalle water ten noorden van de Peilscheidingskade. Beide bruggen zijn circa negen meter lang. De oostelijke brug is vanwege de combinatie rijdek en voet/fietspad twintig meter breed, de westelijke (zonder fietspad) tien. Voor de verbinding tussen de Anderlechtlaan en het voetpad op de Peilscheidingskade werden twee voetbruggen gebouwd. Rond 2015 werd er een traject voorgesteld waarbij tussen beide brugdelen een nieuwe brug voor de bussen van de Westtangent geplaatst zou worden. Dat is tot (nog) 2023 niet als zodanig uitgevoerd. Ten zuiden van de brug staat het opvallende artistieke kunstwerk Vlindermolen van Herman Makkink.

Bruggen 2374 en 2375 zijn twee bouwkundige kunstwerken in Amsterdam Nieuw-West. Bij de herinrichting van de kruising Geer Ban/Anderlechtlaan en de Sloterweg werd de omgeving voornamelijk waterbouwkundig aangepast. In verband met inrichting van de nieuwe woonwijk Nieuw-Sloten en de verwachte verkeersstromen richting de Rijksweg 4/Haagseweg werd een gesplitst watersysteem aangelegd, de scheiding bestaat een lange dijk, die de naam Peilscheidingskade kreeg. Vanaf die dam voeren voet- en fietspaden naar de parallel liggende Sloterweg, die geen (afgescheiden) voetpad kent. Ter hoogte van de genoemde kruising kwam een nieuw waterbassin, hetgeen er voor zorgde dat de daar overheen lopende Anderlechtlaan werd verpakt in twee keermuren. Dat op zich zorgde er weer voor dat er tussen de verhoogd liggende laan en de laag liggende kade verbindingen gemaakt moesten worden. Voor dat doel werden de bruggen 2374 en 2375 aangelegd. Ze liggen beide over het dijklichaam van de kade en sluiten aan op het voetpad van brug 1826. Beide bruggen zijn uitgevoerd als stalen vakwerkbruggen.

Brug 1841 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Deze brug voor voetgangers en fietsers is gebouwd rond 1995 in een nieuwbouwwijk, waarbij wegen en paden vernoemd werden naar plaatsen in België. Toen werd Nieuw Sloten gebouwd met deels gescheiden verkeersstromen. In de wijk kwamen drie soort typen wegen: wegen met gescheiden stroken voor langzaam en snel verkeer, een weg met gemengd verkeer en voet- en fietspaden tussen de woningen door. Brug 1841 is een uit die laatste categorie. Ze is gelegen in het Tervurenpad (vernoemd naar Tervuren en ligt over de Brusselsingel (Brussel). Brug 1841 maakt deel uit van een setje van drie (1840, 1841, 1842) aan de oostzijde van de Anderlechtlaan; aan de westzijde liggen er nog drie (1843, 1844 en 1845) over de Luiksingel (vernoemd naar Luik). De bruggen hebben een betonnen fundering, landhoofden en rijdek. De borstweringen zijn uitgevoerd als abstracte sculpturen. Tussen die sculpturen zijn van roestvast staal balustraden geplaatst met een hoge leuning met daaronder twee relingen, ondersteund door vier balusters per zijde. De bruggen zijn ontworpen door N. Wijnmaalen, werkend voor de Dienst der Publieke Werken/Openbare Werken.

De Plesmanlaan is naam van een aantal straten in Nederland, waaronder Amsterdam, Leiden, Utrecht, Kolham en Den Haag.

Brug 1852 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Amsterdam kent bruggen in allerlei soorten en maten en van allerlei bouwjaren en bouwstijlen. Er is variatie tussen kleine voetbruggetjes tot grote verkeersbruggen. Brug 1852 is er een van de eerste categorie; een klein voetbruggetje. De brug stamt uit 2005 en leidt vanaf de Sloterweg naar een pad dat om Volkstuinenpark Lissabon zijn weg zoekt naar het Oude Bijenpark, ooit deel van het Siegerpark. Het volkstuinencomplex heeft een eigen ringsloot, die geen (zichtbare) verbinding heeft met een grotere afwateringstocht die hier in de hoek ligt van Anderlechtlaan en Rijksweg 4. Dat heeft vermoedelijk te maken met een afwijkend waterpeil. Brug 1852 en ook Brug 1854 liggen over die buitenste ringsloot. Het zijn beide houten bruggen met houten leuningen.

Vlindermolen is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Het is een schepping van Herman Makkink, die een voorliefde had voor baksteen constructies. Dat laatste is hier te vinden in de “sokkel” die bestaat uit een enigszins uit waterpas staande halve bol. Daarboven begint een constructie dat veel weg heeft van de romp van een molen (hier geheel bekleed met riet), die wordt afgesloten met de kap. De kap wordt “lichter” gemaakt door de bevestiging van vlindervleugels, die voor wat betreft hun plaats doen denken aan molenwieken. Combinatie leverde de titel van het werk op. Het beeld kreeg in de loop van de jaren bijnamen: Paashaas; vanuit zekere hoek is de vlinder niet duidelijk meer zichtbaar en krijgt het uiterlijk van een zittende paashaas. de peer De molenvorm voert terug op de vele molens die in de gemeente Sloten stonden. Het gevaarte staat enigszins uit het lood in een grasveldje in het midden van een rotonde op de kruising van de Sloterweg en de Anderlechtlaan. Dat heeft tot gevolg dat bij het draaien van de rotonde steeds een ander beeld ontstaat. Het is behalve markeringspunt ook een oriëntatiepunt in de wijk; het beeld is rondom vrijgehouden van hoge bebouwing. Andere bakstenen objecten van Makkink zijn het Wegwerphuisje bij de Cornelis Lelylaan en een titelloos werk (alternatief: Bolbewoners) in het Westerpark.

Wandelend muurtje is een beeld van Nederlands beeldend kunstenaar Jan Snoeck (1927-2018) in Amsterdam. Het werk is een keramische sculptuur in twee delen: een rechthoekige blauwe poort en een rode figuur met gedraaide benen. Het werk stond sinds 1984 in het trottoir voor een Montessorischool aan de Polderweg (1) in de wijk Oostpoort (recente, 21e-eeuwse naam, in de 20e eeuw bekend als Polderweggebied) in Amsterdam-Oost. In maart 2019 is het herplaatst in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West, in een grasveld tussen de Slotervaart en de Plesmanlaan, ten noordoosten van de rotonde/kruising van deze weg met de Louis Davidsstraat. Op 27 maart 2019 werd het officieel onthuld door een stadsdeelbestuurder.

De Anderlechtlaan is een laan in Nieuw-Sloten in Amsterdam Nieuw-West.

De Geer Ban is een straat in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West. De naam Geer Ban is overgenomen uit de voormalige kern van Sloten waar de naam van 990 tot 1990 bestond. De gemeente heeft met veel tegenzin van de bewoners uit het dorp Sloten de naam gebruikt voor een straat buiten Sloten. Ook tussen de jaren 1950 en 1990 heeft de weg die loopt tussen de Oude Haagseweg en de Plesmanlaan de naam Geer Ban gedragen, tegenwoordig heet deze weg de Anderlechtlaan.

Het Liedekerkeplantsoen is een plantsoen in Amsterdam Nieuw-West, wijk Nieuw Sloten. Hier lag eeuwenlang land- en tuinbouwgebied, al dan niet binnen de gemeente Sloten. In 1921 werd die gemeente geannexeerd door de gemeente Amsterdam. In tegenstelling tot andere gedeelten van het geannexeerd gebied dat al snel bebouwd werd (denk aan Slotervaart) bleef dit gebied nog lang agrarisch gebied. Het gebied komt de recente geschiedenis binnen als Amsterdam de Olympische Spelen van 1992 wil organiseren, hetgeen in een debacle eindigt. Het hier geplande Olympisch dorp wordt echter later opgetrokken als woonwijk. De openbare ruimten kregen namen die terugvoeren op plaatsen in België. Op 14 december 1994 werd deze open ruimte vernoemd naar Liedekerke. Aan de randen van het plantsoen staan eengezinswoningen. Aan de noordzijde loopt de Willebroekstraat (Willebroek), aan de zuidkant Schaarbeekstraat (Schaarbeek). Het wordt doorsneden door het Tervurenpad (Tervuren).

Demeure 4 (Lanleff) is een artistiek kunstwerk staande in het Siegerpark, Riekerpolder, Amsterdam Nieuw-West.