Geer Ban

Brug 1852 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Amsterdam kent bruggen in allerlei soorten en maten en van allerlei bouwjaren en bouwstijlen. Er is variatie tussen kleine voetbruggetjes tot grote verkeersbruggen. Brug 1852 is er een van de eerste categorie; een klein voetbruggetje. De brug stamt uit 2005 en leidt vanaf de Sloterweg naar een pad dat om Volkstuinenpark Lissabon zijn weg zoekt naar het Oude Bijenpark, ooit deel van het Siegerpark. Het volkstuinencomplex heeft een eigen ringsloot, die geen (zichtbare) verbinding heeft met een grotere afwateringstocht die hier in de hoek ligt van Anderlechtlaan en Rijksweg 4. Dat heeft vermoedelijk te maken met een afwijkend waterpeil. Brug 1852 en ook Brug 1854 liggen over die buitenste ringsloot. Het zijn beide houten bruggen met houten leuningen.

De Anderlechtlaan is een laan in Nieuw-Sloten in Amsterdam Nieuw-West.

Vlindermolen is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Het is een schepping van Herman Makkink, die een voorliefde had voor baksteen constructies. Dat laatste is hier te vinden in de “sokkel” die bestaat uit een enigszins uit waterpas staande halve bol. Daarboven begint een constructie dat veel weg heeft van de romp van een molen (hier geheel bekleed met riet), die wordt afgesloten met de kap. De kap wordt “lichter” gemaakt door de bevestiging van vlindervleugels, die voor wat betreft hun plaats doen denken aan molenwieken. Combinatie leverde de titel van het werk op. Het beeld kreeg in de loop van de jaren bijnamen: Paashaas; vanuit zekere hoek is de vlinder niet duidelijk meer zichtbaar en krijgt het uiterlijk van een zittende paashaas. de peer De molenvorm voert terug op de vele molens die in de gemeente Sloten stonden. Het gevaarte staat enigszins uit het lood in een grasveldje in het midden van een rotonde op de kruising van de Sloterweg en de Anderlechtlaan. Dat heeft tot gevolg dat bij het draaien van de rotonde steeds een ander beeld ontstaat. Het is behalve markeringspunt ook een oriëntatiepunt in de wijk; het beeld is rondom vrijgehouden van hoge bebouwing. Andere bakstenen objecten van Makkink zijn het Wegwerphuisje bij de Cornelis Lelylaan en een titelloos werk (alternatief: Bolbewoners) in het Westerpark.

Bruggen 2374 en 2375 zijn twee bouwkundige kunstwerken in Amsterdam Nieuw-West. Bij de herinrichting van de kruising Geer Ban/Anderlechtlaan en de Sloterweg werd de omgeving voornamelijk waterbouwkundig aangepast. In verband met inrichting van de nieuwe woonwijk Nieuw-Sloten en de verwachte verkeersstromen richting de Rijksweg 4/Haagseweg werd een gesplitst watersysteem aangelegd, de scheiding bestaat een lange dijk, die de naam Peilscheidingskade kreeg. Vanaf die dam voeren voet- en fietspaden naar de parallel liggende Sloterweg, die geen (afgescheiden) voetpad kent. Ter hoogte van de genoemde kruising kwam een nieuw waterbassin, hetgeen er voor zorgde dat de daar overheen lopende Anderlechtlaan werd verpakt in twee keermuren. Dat op zich zorgde er weer voor dat er tussen de verhoogd liggende laan en de laag liggende kade verbindingen gemaakt moesten worden. Voor dat doel werden de bruggen 2374 en 2375 aangelegd. Ze liggen beide over het dijklichaam van de kade en sluiten aan op het voetpad van brug 1826. Beide bruggen zijn uitgevoerd als stalen vakwerkbruggen.

Brug 1826 is een bouwkundig kunstwerk in de Anderlechtlaan, Amsterdam Nieuw-West. Ter plaatste lag de rechte kruising tussen de Sloterweg en Geer Ban. Die laatste was een geplande stadsautoweg die het verkeer moest leiden vanuit de tuinsteden Osdorp en Slotervaart richting de Rijksweg 4 (Oude en Nieuwe Haagseweg). Vanwege gescheiden verkeersstromen zou de weg nabij de Sloterweg dan ook op een dijklichaam geplaatst worden met een viaduct over de Sloterweg. Zover kwam het echter nooit. Tot diep in de jaren tachtig lag de Geer Ban als verbinding naar de Haagseweg op maaiveldniveau met aan de ene kant kas- en tuinbouwgebied en aan de andere kant het ongebruikte dijklichaam. Eind jaren tachtig was er voor de lokale ontsluiting richting die Haagseweg een andere indeling nodig; de wijk Nieuw Sloten zou voor meer verkeer zorgen en dit zou ten koste moeten gaan van bijvoorbeeld de Sportpark Sloten. Ook dat ging niet door, maar het aangezicht van de kruising veranderde aanmerkelijk en eigenlijk meer door de waterhuishouding dan door het verkeer. Vanwege die waterhuishouding, waarbij twee waterpeilen golden, kreeg een meer annex vijver in de noordoostelijke hoek van de kruising een even zo grote vijver/bekken aan de noordwesthoek. Vanwege de twee waterpeilen kwam er een dam, die de toepasselijke naam Peilscheidingskade kreeg. Beide bassins kregen tussen de Sloterweg en de Peilscheidingskade ter bescherming van de Anderlechtlaan een keermuur van beton en stalen damwanden. Vermoedelijk ligt er onder die afsluiting een duiker, maar die ligt dan onder het wateroppervlak. Aansluitend op deze dam met weg liggen er twee bruggen over het smalle water ten noorden van de Peilscheidingskade. Beide bruggen zijn circa negen meter lang. De oostelijke brug is vanwege de combinatie rijdek en voet/fietspad twintig meter breed, de westelijke (zonder fietspad) tien. Voor de verbinding tussen de Anderlechtlaan en het voetpad op de Peilscheidingskade werden twee voetbruggen gebouwd. Rond 2015 werd er een traject voorgesteld waarbij tussen beide brugdelen een nieuwe brug voor de bussen van de Westtangent geplaatst zou worden. Dat is tot (nog) 2023 niet als zodanig uitgevoerd. Ten zuiden van de brug staat het opvallende artistieke kunstwerk Vlindermolen van Herman Makkink.

ASV Blauw-Wit is een amateurvoetbalvereniging uit de Nederlandse stad Amsterdam.

Het Velodrome Amsterdam is een van de drie overdekte wielerbanen in Nederland. De baan werd in 1972 gebouwd op het Sportpark Sloten. Ze heeft een lengte van 200 meter, een maximale hellingshoek van 47° en is gemaakt van houten latten. De Gemeente Amsterdam is sinds 2016 de enige beheerder en wordt daarbij geholpen door een grote groep vrijwilligers.

Brug 1841 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Deze brug voor voetgangers en fietsers is gebouwd rond 1995 in een nieuwbouwwijk, waarbij wegen en paden vernoemd werden naar plaatsen in België. Toen werd Nieuw Sloten gebouwd met deels gescheiden verkeersstromen. In de wijk kwamen drie soort typen wegen: wegen met gescheiden stroken voor langzaam en snel verkeer, een weg met gemengd verkeer en voet- en fietspaden tussen de woningen door. Brug 1841 is een uit die laatste categorie. Ze is gelegen in het Tervurenpad (vernoemd naar Tervuren en ligt over de Brusselsingel (Brussel). Brug 1841 maakt deel uit van een setje van drie (1840, 1841, 1842) aan de oostzijde van de Anderlechtlaan; aan de westzijde liggen er nog drie (1843, 1844 en 1845) over de Luiksingel (vernoemd naar Luik). De bruggen hebben een betonnen fundering, landhoofden en rijdek. De borstweringen zijn uitgevoerd als abstracte sculpturen. Tussen die sculpturen zijn van roestvast staal balustraden geplaatst met een hoge leuning met daaronder twee relingen, ondersteund door vier balusters per zijde. De bruggen zijn ontworpen door N. Wijnmaalen, werkend voor de Dienst der Publieke Werken/Openbare Werken.

Brug 1863 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. De bruggen die gemeente Amsterdam administreert in de 1800-serie werden op een enkele na gebouwd in het eind van de 20e eeuw, toen Amsterdam polders aan de zuidwestkant richting Sloten ging volbouwen. Een van de uitzonderingen daarin is brug 1863. Deze duikerbrug dateert uit de periode 1933-1938 toen Rijkswaterstaat bezig was met de ontwikkeling van de eerste versie van Rijksweg 4 tussen Amsterdam en Sassenheim. Voor die aanleg was een aantal kunstwerken nodig zoals ook de Oude Haagsebrug (Brug 1864) over de Ringvaart Haarlemmermeerpolder. In het gebied van de Riekerpolder waar deze weg buiten de Haarlemmermeerpolder doorheen liep, liepen tot dan toe allerlei slootjes waarover krakkemikkige bruggetjes lagen; het was land- en tuinbouwgebied. Veel van de slootjes werden gedempt, maar een afwateringstocht van noord naar zuid bleef (enigszins verlegd) behouden en daarover moest een brug komen; een duikerbrug was voldoende want commerciële scheepvaart is er niet. Die brug was vanaf de bouw in beheer bij Rijkswaterstaat. Echter toen Amsterdam de nieuwe wijken ging bouwen, was de Rijksweg 4 (ook wel Haagseweg) bij de vernieuwing vanaf 1966 naar het noorden opgeschoven. Amsterdam benoemde de restanten van het oude traject in Oude Haagseweg (1975). Die weg werd steeds stiller tot zij degradeerde tot een soort Amsterdamse binnenweg. Het beheer van weg en brug ging over naar de gemeente Amsterdam en zo kreeg ze als oude brug een relatief hoog brugnummer. Dat ze ooit heeft gediend als onderdeel van een tweebaansweg is terug te vinden in de brede opzet. Bij de herinrichting van de Oude Haagseweg werd besloten de tweebaansweg te vervangen door een eenbaansweg met een middenbermpje met aan beide zijden voet- en fietspaden; er bleef nog een strook over, die "groen" gehouden kon worden.

Het Sportpark Sloten is sinds 1956 een groot sportpark in de Riekerpolder aan de Sloterweg in Amsterdam - Sloten. Rond het terrein loopt een geasfalteerd wielercircuit van 2,5 km lengte met daarin brug 722, een viaduct waaronder de hoofdingang ligt. Er zijn enkele sporthallen: Het Velodrome Amsterdam, een van de drie overdekte wielerbanen van Nederland, de locatie voor de Zesdaagse van Amsterdam (2001-2014) de gymnastiek-hal Turnace. Voor het velodrome staat het betonplastiek van Joseph Ongenae uit 1973. Voorts is een groot aantal sportclubs op het complex gevestigd, waaronder de voetbalverenigingen Blauw-Wit (sinds 1965), ZRC/Herenmarkt (sinds 1967, resp. 1994), Beursbengels en Nieuw Sloten (sinds 2004), de honkbal en softball-club AHC Quick de American football-club Amsterdam Crusaders de Golfbaan Sloten de hockeyclub SBHC Xenios

De Oude Haagseweg is een weg in Sloten in de gemeente Amsterdam, gevormd door het overgebleven deel van de eerste snelweg van Amsterdam naar Den Haag. De weg loopt sinds 1975 vanaf de Johan Huizingalaan in Amsterdam Nieuw-West door de Riekerpolder, in westelijke en zuidwestelijke richting over de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en vervolgens door de gemeente Haarlemmermeer (buurtschap Nieuwe Meer) tot aan de rijksweg 9 bij Schiphol-Noord. Het oostelijke deel van de weg, tussen Johan Huizingalaan en de Anderlechtlaan, maakt deel uit van de zijtak van de stadsroute s107. Op het zuidwestelijke deel, waaronder de Oude Haagsebrug over de Ringvaart, is een vrije busbaan ingericht voor het R-net en GVB, een vorm van hoogwaardig openbaar vervoer. Hier loopt ook een doorgaand fietspad langs de weg dat deel uitmaakt van het fietsknooppuntennetwerk. Het Amsterdamse gedeelte van de Oude Haagseweg biedt toegang tot het Mercure Hotel Amsterdam West, het natuurgebied en recreatiegebied De Oeverlanden, de kunstenaarscomplexen (broedplaatsen) Rijkshemelvaart en Nieuw en Meer en de jachthaven Driessen. Bij een ingang van De Oeverlanden staat het kunstwerk Giant pink glasses van Daniella Rubinovitz en aan de gebouwen van de voormalige Rijksluchtvaartdienst op nummer 50 hangt een reliëf van Hans Verhulst. Aan het Haarlemmermeerse deel van de weg is de ingang van de golfclub The International.

Brug 722 is een viaduct in Amsterdam-West. Het viaduct dateert uit 1972/1973, maar is vermoedelijk eerder ontworpen. Het ontwerp komt van de Dienst der Publieke Werken. Het viaduct ligt in het wielercircuit op Sportpark Sloten en overspant de ingang daarvan aan de Sloterweg. Dat sportpark was in ontwikkeling sinds 1956, maar de invulling werd opgehouden door geldgebrek. Met name de wielerbaan en wielercircuit werden daar slachtoffer van. De gemeente Amsterdam twijfelde ook jarenlang over de plaats van de sportaccommodatie voor wielrenners. Pas in 1969 viel de definitieve keus op Sportpark Sloten, het alternatief De Eendracht viel af. Op De Eendracht lag al wel een tijdelijk wielercircuit. De aanleg van de Rijksweg 4 (Haagseweg) net ten zuiden van het sportpark leverde opnieuw vertraging op. De toen nog onoverdekte wielerbaan werd op 27 mei 1972 geopend; het tweeënhalf kilometer tellende wielercircuit volgde daarna. De kosten voor het circuit, dat het gehele sportpark omringt, bedroegen rond een miljoen gulden. Op het wielercircuit werden in de beginperiode ook motor- en autoraces gehouden. Het viaduct kent het haast standaard uiterlijk van de toen ontworpen kunstwerken in Amsterdam. De overspanning is van wit schoonbeton met dito balken; daarop ligt een lage betonnen balustrade. De bovenlaag van de balustrade wordt gevormd door blauwgeschilderde houten balken. De brug kent geen brugpijlers of jukken en steunt dus alleen op de 'landhoofden'. Officieel mogen er alleen fietsers overheen, toch staat er een verkeersbord voor het viaduct; de maximale wieldruk mag 7,5 ton bedragen. Het viaduct zorgt bij de wielrijders voor een stevig klimmetje in het circuit.