Willem van Noortplein

De Vogelenburcht is een gebouw in de Nederlandse stad Utrecht dat oorspronkelijk voor de gemeentelijke draadomroep (radiodistributie) werd gebruikt.

Het Griftpark is een park in de Nederlandse stad Utrecht, gelegen in de wijk Noordoost aan de straten Blauwkapelseweg en Kleine Singel. Door het park loopt het stroompje de Biltsche Grift waar het park zijn naam aan dankt.

Huis Welgelegen was een klein buitenhuis aan de Wittevrouwensingel 2 in de Nederlandse stad Utrecht. Het huis werd omstreeks 1850 aan de singel gebouwd en was in de beginperiode voorzien van een bouwlaag, een dak van stro en in de voorgevel een uitgebouwde tuinkamer. Tussen het huis en singel bevond zich een bij het huis behorende tuin met een ronde vijver. Uiterlijk in 1880 is het huis verbouwd waarbij het onder meer een pannengedekt dak kreeg en op de tuinkamer een uitzichtkoepel werd aangebracht met een balustrade.Welgelegen lag bij de nieuwbouw nog in een landelijke omgeving maar in de loop der decennia werden rond het huis de gemeentelijke gasfabriek en de Vaalt en aan de overkant van de singel de gevangenis Wolvenplein gebouwd. In 1894 kocht de ondernemer J.S. Hooghiemstra Welgelegen inclusief grond aan de Biltsche Grift. Hij bouwde naast Welgelegen de N.V. Utrechtse Fouragehandel en Voederkoekenfabriek v/h J.S. Hooghiemstra. Het huis kreeg in 1913 een bestemming als paardenstal voor zijn bedrijf. In of na 1981 is Welgelegen gesloopt. De Utrechtse kunstenaar Anthony Grolman wijdde twee werken aan dit voormalige buitenhuis. Onder anderen J.A. Moesman fotografeerde het huis.

Hooghiemstra is een voormalige veevoederfabriek in de Nederlandse stad Utrecht. Jurjen Sjoerd Hooghiemstra was een schipper uit Kampen die hooi en stro verkocht. In 1865 besloot hij zijn handel aan land voort te zetten en vestigde hij zich net buiten Utrecht in een schuur aan de Wittevrouwensingel. Het pakhuis uit 1872 voor de verkoop van hooi en stro J.S. Hooghiemstra is in 2008 gerestaureerd. In 1880 breidde Hooghiemstra zijn handel uit met het malen van voer en in 1885 werd een stoommachine geïnstalleerd. Rondom de fabriek ontstonden rond de eeuwwisseling de wijken Vogelenbuurt en Wittevrouwen. Vanaf 1911 was de naam van het bedrijf NV Utrechtsche Fouragehandel en Voederkoekenfabriek v/h J.S. Hooghiemstra. De activiteiten van het bedrijf hadden zich zo uitgebreid dat een nieuw pakhuis nodig was. In 1912 werd een pakhuis gebouwd van zes verdiepingen met hoektorentjes, naar een ontwerp van architect M.E. Kuiler, die zich daarbij liet inspireren door de Franse châteaux de l'industrie. In 1916 werd het gebouw verhoogd met twee verdiepingen. In de vroege jaren 1920 opende het bedrijf vijf filialen in Midden-Nederland, er werd een fabriek aan de Vaartsche Rijn aangekocht en er werd begonnen met de productie van pluimveevoer. In 1927 begon de productie van havermout, waarvan het later een van de drie grootste producenten in Nederland werd. Aan de Wittevrouwensingel ontstond een industrieel complex met eigen garages. Het pand Wittevrouwensingel 95 uit 1932 was de garage voor de auto's van de vele vertegenwoordigers. Het pand nummer 99 uit 1923 was het magazijn voor landbouwwerktuigen en kunstmest. Op nummer 102 staat de voormalige garages uit 1931 voor de vele bedrijfswagens voor het expeditiepand en voormalige Huis Welgelegen. Daartussen stonden woningen en kantoren van de fabriek. Na de Tweede Wereldoorlog versnelde de schaalvergroting zich in de scheepvaart en havermout werd minder populair door de nieuwe producten uit de zuivelindustrie. In de jaren 1950 werd Hooghiemstra overgenomen door de Coöperatieve Stichtsche Olie- en Lijnkoekenfabriek (SOL), waarna de vestigingen van Hooghiemstra sloten (Wittevrouwensingel en Jutfaseweg) en zij stopte met de verkoop van havermout. In 1955 werd het terrein verkocht aan VRG-papier, dat hier haar dochterbedrijf, de etikettenfabriek Avery, vestigde. Veel gebouwen op het terrein werden gesloopt, waaronder de villa Huis Welgelegen, die deels verbouwd was tot stal voor de paarden van Hooghiemstra die de wagens met handelswaar trokken. Er werd een nieuw gebouw van acht verdiepingen in functionele bouwstijl tegen het Hooghiemstra-gebouw aan gebouwd, dat later bekend werd als het Avery-gebouw. In 1972 werd het complex door de gemeente Utrecht aangekocht met de bedoeling het te slopen en een nieuwe weg aan te leggen. In hetzelfde jaar opende de nieuwe fabriek van Avery in Overvecht. In 1985 werd het complex aan de Wittevrouwensingel gekraakt. Tientallen dakloze jongeren vonden een tijdelijk onderdak en er werden oefenruimtes voor bandjes en ateliers voor kunstenaars ingericht. Er vonden acid house- en andere dansfeesten plaats die veel publiek trokken. Als kraakpand stond het complex bekend als De Fabriek. In 1988 werd de Stichting Wittevrouwen Bolwerk opgericht, die plannen ontwikkelde om het complex te behouden ten behoeve van een bedrijfsverzamelgebouw. Een haalbaarheidsonderzoek wees uit dat alleen het Avery-gebouw behouden kon blijven en het Hooghiemstra-deel gesloopt zou moeten worden. De Werkgroep Industriële Archeologie Utrecht noemde het Hooghiemstragebouw echter een zeer belangrijk industrieel monument uit het begin van de twintigste eeuw en probeerde de gemeente te overtuigen van het belang van behoud van het gebouw. De gemeente verkocht het complex uiteindelijk voor een symbolisch bedrag van één gulden aan de stichting en gaf 3,5 miljoen gulden subsidie voor renovatie. In 2015 werden de in 1916 verdwenen torenspitsen hersteld.

De Vaaltbrug is een ophaalbrug in de Nederlandse stad Utrecht. De brug overspant de Biltsche Grift. De Vaaltbrug bevindt zich bij de uitmonding van de Biltsche Grift in de Stadsbuitengracht. Ze vormt via de Wittevrouwensingel enerzijds en Weerdsingel O.Z. anderzijds de verbinding tussen de buurten Wittevrouwen en Vogelenbuurt. Haar naam heeft deze brug te danken aan de vroeger ernaast gelegen Vaalt, een terrein dat dienstdeed voor de gemeentelijke reiniging. De brugverbinding is uiterlijk in 1906 ontstaan. In de jaren 1930 reden er elektrische trams over. Gaandeweg volgde diverse malen een vernieuwing van de Vaaltbrug (ca. 1960 en ca. 1991).

Olympia is een Nederlandse worstelvereniging gevestigd in Utrecht aan de Willem Arntszkade 5.

De Gemeentelijke Gasfabriek was een Utrechtse gasfabriek aan de Wittevrouwensingel, Kleine Singel en de Blauwkapelseweg, die tussen 1862 en 1959 stadsgas leverde.

De Tuindorpkerk is een protestantse kerk op de hoek van de Professor Suringarlaan en de H.F. van Riellaan in de wijk Tuindorp in de Nederlandse stad Utrecht. Dit kerkgebouw is in gebruik genomen in 1936 als gereformeerde kerk. Het werd ontworpen door architect Abraham van der Kraan. De eenvoudige zaalkerk heeft een slanke kerktoren met ingesnoerde torenspits en is gebouwd in traditionalistische stijl met enige invloed uit Scandinavië. De kerk is een gemeentelijk monument, het 18e-eeuwse kerkorgel heeft de status van rijksmonument.

De Plompetorenbrug is een rijksmonumentale boogbrug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Het is tevens de naam van een straat op deze locatie.De brug overspant de Plompetorengracht die onder de brug uitmondt in de Stadsbuitengracht. De brug heeft een enkelvoudige overspanning en ten zuiden ervan grenzen werfloze werfkelders. Qua bouwgeschiedenis werd de Stadsbuitengracht in de 12e eeuw aangelegd als verdedigingsgracht om de middeleeuwse stad Utrecht. In het noordoosten van de stad verrees ook die eeuw de inmiddels verdwenen Plompetoren op deze locatie. Deze vormde een verdedigingstoren aan de stadswal/stadsmuur. De Plompetorengracht is in het eind van de 14e eeuw aangelegd.

De Noorderbrug is een brug in de Nederlandse stad Utrecht. De brug is gelegen aan de noordzijde van het stadscentrum en overspant ter hoogte van het voormalige Begijnebolwerk de Stadsbuitengracht. Tot in de 19e eeuw was deze voormalige verdedigingsgracht rond de stad zeer beperkt over land over te steken via een klein aantal stadspoorten. In de 19e eeuw werden de verdedigingswerken grotendeels afgebroken. Er ontstonden gaandeweg nieuwe verbindingen over de gracht naar de ontspruitende buitenwijken in de sterk uitdijende stad. De Noorderbrug is gebouwd omstreeks 1873 in die ontwikkeling als een van de eerste nieuwe bruggen.Rond 1935 is ze vernieuwd in de vorm van een rolbasculebrug door onder meer de Utrechtse firma N.V. Machinefabriek Hoogelanden v.h. Pannevis met de heropening in 1936. De Dienst Gemeentewerken Utrecht, in het bijzonder de gemeentelijk architect Gosse van der Gaast, zorgde voor het ontwerp van de vernieuwde brug. De Noorderbrug wordt over land vandaag de dag vrij intensief gebruikt door allerhande verkeersdeelnemers.

De Plompetoren was een toren die vanaf de middeleeuwen deel uitmaakte van de verdedigingswerken van de stad Utrecht. Deze 12e-eeuwse tufstenen toren bevond zich in het noorden van de oude stad waar later de Plompetorengracht door de stadsmuur uitmondde in de verdedigingsgracht om de stad (Stadsbuitengracht). Het bouwwerk werd 's nachts bewaakt door het gilde der marslieden (marktkooplieden). Vanaf 1391 veranderde de naam Marsluydentoorn in Plompetoren. Na 1470 werd de toren deels verhuurd als gevangenis.Bij de toren stonden aan weerszijden van de toegang tot de oostelijke binnenstadsgrachten nog de waltorens De Beer en vanaf omstreeks 1530 tevens De Vos. Een verdere versperring van de toegang over het water daar vormde een neerlaatbaar hekwerk. Wegens het ontbreken van een goede fundering verzakte de toren. In 1757 werd de Plompetoren met drie verdiepingen verlaagd waardoor hij nog een derde van zijn hoogte behield. Toen vanaf de eerste helft van de 19e eeuw Utrecht sterk begon te groeien en de Nieuwe Hollandse Waterlinie bij de stad werd aangelegd, werd een groot deel van de oude vestingwerken van de stad gesloopt en ook de Plompetoren ondervond dit lot in 1832.

De Penitentiaire Inrichting Wolvenplein is een uit 1856 daterende gevangenis in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Tot de sluiting in 2014 was het de oudste cellulaire gevangenis van Nederland die nog als penitentiaire inrichting in gebruik was.