Museumkwartier (Amsterdam)

Van Breestraat 71-77 in Amsterdam is een gebouwencomplex aan de Van Breestraat te Amsterdam-Zuid. Het complex is sinds 31 januari 2012 een gemeentelijk monument. De terreinen, grotendeels voor landbouw bestemd, behoorden tot 1889 toe aan de gemeente Nieuwer-Amstel. De Van Breestraat, vernoemd naar musicus Johannes van Bree, kreeg haar naam op 1 juni 1898 en werd in de jaren daarop volgebouwd. Dit gebeurde veelal “pand voor pand” maar op een aantal plekken zijn ook gebouwencomplex gebouwd, zoals de vier geschakelde panden op de huisnummers 71 tot en met 77. Het viertal woonhuizen werd in 1899 onder de noemer "Bouwmaatschappij Van Bree-straat" gebouwd, de maatschappij werd geleid door Engel van der Eyk en Johan Anton de Waal (van der Eyk & De Waal). Zij combineerden hun werk als timmerlieden met die van makelaar, aannemer en architect. Meerdere door hen ontworpen en gerealiseerde gebouwen werden monument in Amsterdam. Veel ervan staan in Amsterdam-Zuid en de Watergraafsmeer (toen nog een zelfstandige gemeente). De vier woonhuizen vormen een architectonische eenheid; ze werden in de traditionele stijl gebouwd en voorzien van versieringen die passen binnen de stijl art nouveau. Ze zijn onderverdeeld in vier verdiepingen (3 woonetage en 1 zonder). Opvallend zijn de relatief grote erkers, die tevens dienen als een soort afdak van de toegangen. Deze erkers worden gedragen door consoles in een combinatie van steen en metaal. Tussen de erkers zijn aan de zijde van de Van Breestraat balkons geplaatst. Op de erkers, die alleen op de eerst verdieping geplaatst zijn, is balkonruimte geschapen. Daarboven gaan ze risalerend over in stenen dakkapellen. Deze gevelelementen zijn ook om de hoek geplaatst met uitzicht op de Jacob Obrechtstraat, al heeft die een afwijkende dakkapel.

De Obrechtkerk is de gangbare benaming voor de rooms-katholieke Kerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Allerheiligste Rozenkrans in Amsterdam Oud-Zuid. De kerk is gelegen aan de Jacob Obrechtstraat.

Van Breestraat 14-18 in Amsterdam is een gebouw aan de Van Breestraat te Amsterdam-Zuid. Het is sinds 31 januari 2012 een gemeentelijk monument. De terreinen grotendeels voor landbouw bestemd, behoorden tot 1889 toe aan de gemeente Nieuwer-Amstel. De Van Breestraat, vernoemd naar musicus Johannes van Bree, kreeg haar naam op 1 juni 1898 en werd in de daarop volgende jaren volgebouwd. Op 29 november 1899 vond in het kader daarvan in het Hotel Americain een aanbesteding plaats voor het bouwen van drie huizen naar een ontwerp van architect J.W.F. Hartkamp jr. Aannemer Rieken zou het gebouw voor krap 30.000 gulden bouwen. Hartkamp kwam met drie geschakelde portiekwoningen in de stijl van traditioneel bouwen met hier en daar sporen van art nouveau. Op een hardstenen plint, waarin uitsparingen voor kelderramen en portieken rijzen vier bouwlagen op. Op de begane grond liggen teruggetrokken portieken (met elk twee deuren) die extra verdiept lijken door de erkers die erboven zijn bevestigd. De erkers worden gedragen door consoles. Tot middelhoogte werden de stijlen van de portieken uitgevoerd in hardsteen. De consoles bestaan uit baksteen met hardstenen sluitstenen. Boven de lijst komt een eerste verdieping. Daarbij wisselen drie erkers en drie balkons elkaar af. Hier zijn de meeste tekenen van de art nouveau te vinden in de sierankers in de geval, als ook de hekwerken van de balkons. Opvallend zijn de bogen boven de ramen in de erkers; er zijn tussen het baksteen witte sluitstenen geplaatst. Boven de ramen die naar de balkons leiden zijn boven een metalen balk oosterse versieringen te zien. De ramen hebben een sierlijke indeling door middel van kalven. De gevel van de tweede verdieping kent een gelijke indeling als de eerste, maar de erkers hebben plaatsgemaakt door balkons met balustrades van bak- en natuursteen. Toegangen tot die balkon geschiedt door deuren met een ronde bovenzijde. De raampartijen worden afgesloten door ontspanningsbogen; de ramen zonder balkon zijn eenvoudiger uitgevoerd dan de ramen naar balkon, die weer witte sluitstenen hebben. De overgang naar de derde etage is versierd door lisenen. Drie torenachtige bouwsels onderbreken de daklijst waarboven tussen de “torens” dakkapellen zijn geplaatst. Alles leidt naar een schilddak. De torens worden afgesloten door middel van de eerder genoemde oosters uitziende elementen.

Willemsparkweg 15, Amsterdam is een gebouw aan de Willemsparkweg in Amsterdam-Zuid. Het gebouw is gekoppeld aan Willemsparkweg 13 en die werden rond 1886 gebouwd naar ontwerp van architect Hendrik Jan Wigman. Wigman was actief in de buurt, zo is zijn werk ook terug te vinden op Willemsparkweg 29-35 (Huis Galesloot), dat gemeentelijk monument is. Beide complexen verrezen aan de Parkweg in Nieuwer-Amstel, die in 1889 in bezit kwam van gemeente Amsterdam en een nieuwe straatnaam kreeg: Willemsparkweg. Zoals destijds gebruikelijk werd het opgeleverd in de eclectische bouwstijl met souterrain, twee woonetages en een zolderruimte. In de “puntgevels” is anno 1886 te lezen. Aandacht verdient ook de hijsbalk, hier in de vorm van een ijzeren sierwerk. De panden werden vermoedelijk in de jaren twintig grondig verbouwd. De buurt had namelijk behoefte aan winkels; bovendien is de stijl van de verbouwde voorgevel van huisnummer 13 uitgevoerd in die van de Amsterdamse school, een bouwstijl die toen gangbaar was. Er kwamen twee uit de kluiten gewassen winkels in en de voorgevels werden onherkenbaar verbouwd. Op het adres zat in 1925 een boekhandel, die failliet ging. Nieuwe huurder was het atelier van vioolbouwer Max Möller. Het bedrijf zou er in drie generaties lang tot 2006 gevestigd blijven. Een gapertje verwijst nog naar het gebruik. In 2006 nam Andreas Post, ook vioolbouwer de bedrijfsruimte in gebruik, het gapertje kon blijven hangen.

De Banstraat is een straat in Amsterdam-Zuid.

Hondecoeterstraat 4-8 te Amsterdam is een gebouwencomplex aan de Hondecoeterstraat, Amsterdam-Zuid, Museumkwartier.

Hondecoeterstraat 12 te Amsterdam is een gebouw op de hoek van de Hondecoeterstraat en Nicolaas Maesstraat in het Museumkwartier.

Het Toegangshek Vondelpark (P.C. Hooftstraat) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het Vondelpark kent diverse ingangen. Deze zijn aangebracht in de loop der jaren. Van alle toegangen zijn er zes tot rijksmonument verklaard, waarbij de toegang aan de Stadhouderskade een aparte status kreeg. De andere vijf, aan de P.C. Hooftstraat, Roemer Visscherstraat, Vondelstraat bij nummer 120, Vondelstraat bij nummer 164 en Koninginneweg zijn samen onder een monument zijn begrepen. Het hekwerk P.C. Hooftstraat staat aan het westelijk eind van die straat bij huisnummer 183, een gemeentelijk monument; de straat loopt hier dood voor gemotoriseerd verkeer; voetgangers, fietsers (en eventuele nooddiensten) kunnen het park in. De hekwerken bestaan volgens het monumentenregister uit ijzeren hekpijlers, die van het ijzeren basement gedecoreerd en gecanneleerd zijn. De pijlers zijn afgewerkt met leeuwenkoppen, acanthusmotieven, en puntvormige bekroningen. Deze pijlers zijn dragers van openslaande hekwerken, die eenzelfde mate van decoratie hebben. Ze zijn in 1996 tot monument verklaard vanwege hun typologische waarde en hun belang binnen nog gave onderdelen van het park. Dit geldt overigens niet voor dit gehele hekwerk; een van de pijlers mist de onderste decoratie.

Het Toegangshek Vondelpark (van Eeghenstraat) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het Vondelpark kent diverse ingangen. Deze zijn aangebracht in de loop der jaren. Van alle toegangen is een aantal tot rijksmonument verklaard. Ten eerste is er de toegang aan de Stadhouderskade, de hoofdingang. Daarnaast werden de toegangen aan de P.C. Hooftstraat, Roemer Visscherstraat, Vondelstraat bij nummer 120, Vondelstraat bij nummer 164 en Koninginneweg tezamen als monument verklaard. De toegang aan de Van Eeghenstraat kreeg weer een apart monumentennummer in het register. Het toegangshek aan de Van Eeghenstraat is een smeedijzeren hekwerk met vier doorgangen. Het toegangen van de middelste twee zijn opgehangen aan siersmeedijzeren hekpijlers, die aan de bovenzijde worden afgesloten met kroontjes. De twee andere hekwerken hangen aan hardstenen bewerkte pilaren op basement, die eveneens aan de bovenzijde kroontjes hebben. Het totaal werd in november 1996 opgenomen in het monumentenregister vanwege de typologische waarde, als onderdeel van het Vondelpark en vanwege haar positie in het stadsbeeld. In april 2021 werd het oorlogsmonument Sobibór-Wat doe jij? opgehangen aan de lantaarnpaal voor dit toegangshek.

Het Koninklijk Concertgebouw, geopend op 11 april 1888, is een gebouw met diverse concertzalen, gelegen aan de Van Baerlestraat tegenover het Museumplein in Amsterdam. Het is de thuisbasis van het Koninklijk Concertgebouworkest. Het Concertgebouw heeft vier concertzalen: de Grote Zaal, de Kleine Zaal, de Koorzaal en de Spiegelzaal. Sinds een grote renovatie en verbouwing in 1988 is de hoofdentree niet langer aan de Van Baerlestraat, maar aan het Concertgebouwplein nr. 2. Tijdens de viering in 2013 van het 125-jarig bestaan kreeg het Concertgebouw het predicaat Koninklijk. Sindsdien is de officiële naam Het Koninklijk Concertgebouw.

Het concertorgel van het Koninklijk Concertgebouw in Amsterdam bevindt zich in de concertzaal, bekend als de Grote Zaal. Als titulair organist is Leo van Doeselaar aangesteld. Het orgel werd gebouwd in 1891 door Michaël Maarschalkerweerd. De orgelkas werd ontworpen door A.L. van Gendt, de architect van het gehele Concertgebouw. De bekroning van de middentoren is identiek aan de muziekkiosk die in de beginjaren in de tuin van het gebouw stond. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw beviel de klank van het orgel niet meer. Daarom werd vanaf 1954 een verbouwing uitgevoerd door orgelbouwer Sanders uit Utrecht, die in 1961 werd afgerond door Ernst Leeflang uit Apeldoorn. Deze verbouwing was door geldgebrek matig uitgevoerd. Al gauw traden er mankementen op en vanaf 1983 was het orgel totaal onbespeelbaar. In 1992 werd het orgel gerestaureerd door Flentrop Orgelbouw. Om het krachtiger te maken is het daarbij uitgebreid van 46 naar 59 registers. Het orgel beschikt over drie klavieren en een vrij pedaal. De dispositie is als volgt:

Het Concertgebouwplein is een plein in Amsterdam-Zuid. Het ligt ten zuiden van het Koninklijk Concertgebouw. Het heette van 1893 tot 1988 het J.W. Brouwersplein, naar pastoor en schrijver Jan Willem Brouwers (1831-1893) en werd hernoemd naar aanleiding van het 100-jarig bestaan van het Concertgebouw. Vanuit het (zuid)westen komt de De Lairessestraat uit op het plein. Het plein wordt gekruist door de Van Baerlestraat. Tegenover het plein komt de Gabriël Metsustraat op deze kruising uit, en ten noorden van deze straat ligt het Museumplein. Op het Concertgebouwplein hebben de buslijnen 347, 357 en 397 een halte.