Den Haag

Het Bunkerbosje Goetlijfpark is een complex van bunkers in het Goetlijfpark, omgrensd door de Oostduinlaan, Ruychrocklaan, Van der Houvenstraat en het Goetlijfpad. Het complex maakte deel uit van de Atlantikwall als onderdeel van Stützpunktgruppe Scheveningen. Het complex bestaat uit negen (ontoegankelijke) onderdelen: X1: Keuken Van standaardtype Regelbau 645, Baunummer 8745 ter verzorging van maximaal 200 man. Deze bunk X2: Munitiebergplaats Van standaardtype Regelbau 134, Baunummer 8744. X3: Groepsonderkomen Van standaardtype Regelbau 622, Baunummer 8716, ter onderbrenging van twee maal tien man X4: Munitiebergplaats gelegen buiten het Goetlijfpark in de berm tussen de Ridderlaan en de vijversloot. X5, X6, X7: Woonschuilplaatsen Feldmässiger Ausbau X8: Badhuis Feldmässiger Ausbau met een aantal kleed- en badruimten met op het dak een betonnen waterreservoir X9: Toiletgebouw Feldmässiger Ausbau Bij het complex zijn met uitzondering van X4 de overige acht onderdelen nog intact. De bunkers X1, X2 en X3 hebben buitenmuren van 200 cm dikte. Het complex werd gecamoufleerd met behulp van beplanting, omdat het grootste deel bovengronds was neergezet. Na 1945 is het complex verder in het landschap geïntegreerd.

De Mobarakmoskee, gelegen aan de Oostduinlaan 79 in Den Haag, was de eerste moskee in Nederland. De moskee is eigendom van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap. De Ahmaddiyya Moslim Gemeenschap kwam naar Nederland in 1947; Hafiz Qudrat-Ullah was de eerste missionaris. De grond voor de moskee werd aangekocht in 1950⁣, maar de eisen van de welstandscommissie van de gemeente Den Haag waren streng, daardoor kon de bouw pas in 1955 beginnen. De welstandscommissie vond dat het gebouw, dat op de oorspronkelijke tekening vier minaretten had, niet in de omgeving paste. Het ontwerp van de moskee werd zo vaak aangepast dat het gebouw aanvankelijk meer leek op een villa in de stijl van de Delftse School. De moskee werd gebouwd naar een ontwerp van de Voorburgse architect Frits Beck; vrouwen van de moskeeleden hadden geld voor de bouw ervan verzameld. De eerste steen werd op 20 mei 1955 gelegd door Muhammad Zafrullah Khan, voormalig minister van Buitenlandse Zaken van Pakistan en toen president van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. De plechtige opening vond plaats op 9 december 1955, ook door Muhammad Zafrullah Khan. Pas later kreeg de Mobarakmoskee een herkenbaar uiterlijk. Sinds de jaren zestig heeft het gebouw twee kleine koepeltorentjes op het dak en staat de naam Mobarakmoskee in het Nederlands en het Arabisch op de voorgevel. Inmiddels heeft de moskee drie minaretten. In 1987 brak er brand uit. Bij de herstelwerkzaamheden werd het pand aan de achterzijde uitgebreid. Op 2 juni 2006 bezocht koningin Beatrix de Mobarakmoskee om het 50-jarig bestaan van het bouwwerk te vieren. Ter ere van dit jubileum werd een minaret gebouwd.

Het voormalig hoofdkantoor van de Bataafsche Import Maatschappij in Den Haag is gebouwd naar ontwerp van J.J.P. Oud nabij het voormalig landgoed Arendsdorp. Het is tussen 1938 en 1942 gebouwd en in 1946 voltooid. Opvallend is dat Oud hier traditionele vormen gebruikte, terwijl hij eerder nog een pionier was van De Stijl en het nieuwe bouwen. Aan de achterkant van het gebouw was oorspronkelijk een haakse vleugel gesitueerd eindigend in een cirkelvormige kantine. Dit gedeelte is in 1970 gesloopt en vervangen door een grotere uitbreiding. Het gebouw bestaat uit 6 lagen en 40 venster-assen en is symmetrisch. De Bataafsche Import Maatschappij was het centrale verkoopkantoor voor Nederland van het oliebedrijf Koninklijke/Shell. Door reorganisatie van het Shell-concern is dit bedrijf opgeheven. Tegenwoordig is het gebouw een kantoor van de financiële dienstverlener Ernst & Young. Het gebouw, met uitzondering van de nieuwbouw uit 1970, heeft de status van rijksmonument.

Het Monument voor koningin Emma staat in Benoordenhout in Den Haag, in het Rosarium aan het Jozef Israëlsplein. Het monument is opgericht ter nagedachtenis aan de Nederlandse koningin-regentes Emma (1858-1934). Het monument werd in 1936 onthuld door koningin Wilhelmina. Het monument bestaat uit een natuurstenen muur waarvoor een beeld van de vorstin is geplaatst. Dit beeld staat op een kleine verhoging, die door vier traptreden kan worden bereikt. Het beeld van de koningin is van de Belgisch-Nederlandse beeldhouwer Toon Dupuis. Het ontwerp voor het monument maakte hij in samenspraak met de architect Co Brandes. Op de voorzijde van het monument staat de tekst te lezen: H.M. KONINGIN EMMA: MOEDER DES VADERLANDS. Op de achterzijde van het monument is een langere tekst opgenomen. Deze luidt: Zij die voor ons allen een moeder is geweest, is tot Gods heerlijkheid ingegaan. Haar liefhebbend hart heeft U allen omvat. Zij trachtte steeds een zegen te zijn voor ons allen. Thans, nu we haar moeten missen, zooals wij haar steeds zo gaarne bij ons en om ons zagen, blijft het belangrijkste zij en haar liefde, ons omringen. 31 maart 1934, Koningin Wilhelmina. Ter Herinnering aan Hare Majesteit de Koningin-Moeder Emma Adelheid Wilhelmina Theresia Prinses van Waldeck-Pyrmont, Gemalin van Zijne Majesteit Willem III Koning der Nederlanden, Koningin-regentes van 24 XI 1890 tot 31 VIII 1898, Geboren 2 VIII 1858 Arolsen, Overleden 20 III 1934, 's-Gravenhage. Opgericht door de Burgerij van 's-Gravenhage, onthuld 4 juni 1936 door Hare Majesteit Koningin Wilhelmina. Het beeld van koningin Emma was aanvankelijk ook uit natuursteen gemaakt. Het is niet door Dupuis zelf gehouwen, maar uitgevoerd door derden in dezelfde Vaurion-kalksteen als de rest van het monument (Toon Dupuis overleed een jaar na voltooiing van dit beeld). Omdat het beeld in steeds slechtere staat verkeerde en bovendien de neus van het beeld steeds werd afgebroken, werd het in 2001 vervangen door een bronzen afgietsel van het oorspronkelijke beeld. Voor dit afgietsel werd een reconstructie gemaakt van het gezicht van het beeld door restauratiebeeldhouwer Ton Mooy, aan de hand van het oorspronkelijke ontwerp van Dupuis en van de foto's die hij daarvoor gebruikt had.

Gezicht 's-Gravenhage - Benoordenhout is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in de wijk Benoordenhout in Den Haag in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 1 oktober 1994. Het gebied werd op 29 oktober 1996 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 250,3 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Het administratiegebouw Nederlands-Indische Spoorweg Maatschappij is een gebouw aan de Wassenaarseweg in Den Haag dat voorheen de Nederlandse burelen van de Nederlands-Indische Spoorweg Maatschappij huisvestte. Het gebouw is in 1913 gebouwd en ontworpen door de architectenvennootschap van J.F. Klinkhamer en B.J. Ouëndag die ook de veel grotere evenknie van dit gebouw in Semarang ontworpen hebben. Sinds 1972 zetelt er de ambassade van de republiek Zuid-Afrika.

De Duinzichtkerk is een kerkgebouw aan de Van Hogenhoucklaan in Den Haag. De gemeente behoort tot de Protestantse Gemeente 's-Gravenhage. In het nieuwe deel van het Benoordenhout werd in 1934 begonnen met de bouw van een nieuwe kerk. Initiatiefnemer was de familie Zanen. Het ontwerp kwam van de bekende architect Willem Verschoor. De eerste steen werd gelegd op 13 oktober en reeds op 1 maart 1935 werd de eerste dienst gehouden.

De Sint-Paschalis Baylonkerk aan de Wassenaarseweg in Den Haag is gebouwd tussen 1919 en 1921. De kerk is genoemd naar de Spaanse heilige Paschalis Baylon. De school in de buurt is weer vernoemd naar de kerk. De kerk is een goed voorbeeld van de traditionalistische bouwstijl van A.J. Kropholler, die niet eerder zo'n grote kerk bouwde. Alle muren zijn van baksteen, op enkele natuurstenen elementen na. Rondom de kerk staan nog enkele huizen van dezelfde architect. Het ommuurde terrein is bijna vierkant, de kerk staat er diagonaal op met de deur naar het westen op de hoek van de Neuhuyskade en de Wassenaarseweg. Het koor staat dus aan de oostkant. Het pseudobasilicale schip heeft een houten ziende kap, gedragen door een houten constructie. Alleen het koor is overwelfd. Door de prominente toren en de ligging aan de hoek van het Jozef Israëlsplein domineert de kerk de omliggende wijk. Het schip van de kerk is zeer breed, omdat Kropholler wilde dat de priester en het altaar voor iedereen goed zichtbaar moesten zijn. De zijbeuken zijn smal en donker. De noordelijke eindigt in de preekstoel, de zuidelijke in een zijaltaar met retabel gewijd aan de heilige Paschalis Baylon met een schildering door Lodewijk Schelfhout. Er zijn verschillende andere kunstwerken in en aan de kerk aangebracht, onder meer een reliëf boven de ingang van Lambertus Zijl en een preekstoel, een doopvont, kruiswegstaties en een communiebank van de gebroeders Jan Eloy en Leo Brom, alsmede beelden van Jacques en Johanna Sprenkels. De kerkbanken en het andere meubilair plus de lichtkronen zijn ontworpen door de architect.

Het (Sint) Aloysius College in Den Haag was van 1917 tot 2016 een school voor voortgezet onderwijs (tot 1971 alleen voor jongens) op rooms-katholieke grondslag, voor de niveaus mavo, havo, atheneum, gymnasium en "gifted education".

S.E.T.T. is een tafeltennisvereniging in Den Haag. Sinds 1949 wordt er gespeeld in de gymzalen van het Aloysius College in de Haagse wijk Benoordenhout. S.E.T.T. staat voor Snel En Tactisch Tafeltennis.

HVV is een Nederlandse voetbalclub uit Den Haag. HVV is onderdeel van de Koninklijke HC&VV. Al in 1883 werd de club opgericht, daarmee is het een van de oudste nog bestaande voetbalclubs in Nederland. De clubkleuren zijn geel en zwart. Het eerste elftal komt uit in de Eerste klasse van het district West II (2022/23), dit seizoen voor het eerst in de zaterdagafdeling na horizontaal overstappen. De club kende tussen 1891 en 1914 een gouden tijd, waarin HVV tien keer het Nederlands landskampioenschap behaalde en eenmaal de beker won. Daarmee is het nog altijd na Ajax, PSV en Feyenoord de club met de meeste landstitels. Vanwege de tien landstitels speelt de club met een kampioensster op het tenue van het eerste elftal.

Het HMC Bronovo is een ziekenhuis aan de Bronovolaan in het noorden van Den Haag. Het maakt samen met Westeinde en Antoniushove deel uit van het Haaglanden Medisch Centrum.