Brug 294

De Oosterdoksdam was een dam in het centrum van Amsterdam.

&moshik, voorheen &samhoud places, was een restaurant in de Nederlandse stad Amsterdam. Het was gevestigd aan de Oosterdokskade op het Oosterdokseiland. Het restaurant bezat sinds de gids voor 2013 twee Michelinsterren. Het restaurant was een samenwerkingsverband tussen de Israëlische chef Moshik Roth en ondernemer Salem Samhoud. Het had een lounge op de begane grond en een restaurant op de eerste verdieping. Medio januari 2018 is het restaurant herdoopt tot "&moshik" om verwarring met andere bedrijven in de "&samhoud groep" te vermijden. Op 7 mei 2020 is het restaurant failliet verklaard.

De Odebrug (Grafisch ODE-brug; ODE is afkorting van Oosterdokseiland), voluit geheten de Oosterdokseilandbrug, is een vaste brug in drie delen voor al het verkeer in het centrum van Amsterdam even ten oosten van de Kamperbrug en het Station Amsterdam Centraal. De bouw van de brug begon op 1 september 2009. Het is een prefab toogbrug waarin veel basalt is verwerkt. Het ontwerp kwam van architect Simon Wilkinson, die werd geconfronteerd met specifieke eisen. De brug moest geschikt zijn voor voetgangers, fietsers, auto-, bus- en vrachtverkeer. Bovendien moest onder de brug nog scheepvaart kunnen plaatsvinden van bijvoorbeeld rondvaartboten. Dat laatste had tot gevolg dat de doorvaartbreedte ruim moest zijn, aangezien de boten hier een draaipunt vanuit het Oosterdok hebben. Tot slot bevindt zich onder de brug een metrotunnel. De doorvaartbreedte zorgde ervoor dat er slechts een brugpijler kon worden gebruikt, hetgeen er indirect voor zorgde dat de overspanning bijna twee meter dik moest zijn. Die liggers werd gefabriceerd door Haitsma Beton en op hun plaats gehesen door Sarens. Daarbij waren er twee afmetingen liggers; die voor de noordelijke overspanning zijn 40 meter lang en wegen 120 ton; die voor de zuidelijk 45 meter lang en 130 ton zwaar. De brug is van prefab betonelementen, staal en aluminium. Opvallend aan de brug zijn de enigszins diagonaal staande lantaarns. De brug werd geopend op 23 juni 2011. De brug verbindt het Oosterdokseiland, waar de laatste jaren veel nieuwbouw is verrezen, met de Prins Hendrikkade. De brug kwam er ter vervanging van de Oosterdoksdam die al sinds de metrobouw eind jaren 70 deze verbinding bood maar inmiddels is afgegraven. De naam van de brug is: een verwijzing naar OosterDokEiland de dichtvorm Ode en een ode van Simon Carmiggelt aan de stad: "Amsterdam is een heerlijke stad om te verlaten en ààn te komen"; de tekst is aan beide zijden van de brug middels plaquettes terug te vinden.

De Kraansluis (brug 300) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de Prins Hendrikkade en voert over de monding van de Waalseilandgracht naar het Open Havenfront. De brug ligt in genoemde kade in het verlengde van brug 301 (Kolkwaterkering) en brug 299 (Hoofdbrug). In de aanloop naar de brug en aan de kade van de Waalseilandgracht, Kromme Waal staat het vol met rijksmonumenten. Aan de oostkant van de brug staat maar een gebouw en rijksmonument; het Scheepvaarthuis. Tot de jaren 30 van de 17e eeuw lag hier water. Het was een binnenhaven met palen, ook wel Oude Waal genoemd. Een deel van die binnenhaven werd rond 1634 aangeplempt, het noordelijke deel bleef water. Al snel verrezen er gebouwen op het Waalseiland waardoor ook een brug noodzakelijk werd. Deze brug werd loodrecht over de ontstane gracht gelegd, zoals te zien is op een tekening van Balthasar Florisz. van Berckenrode uit 1657. Op de plattegrond van Frederik de Wit uit 1688 is een houten brug ingetekend, ook al is te zien, dat de doorvaart onder de brug maar een fractie is van de breedte van de gracht. Onder de brug lag dan voorts een sluis. Die brug en sluis, ook wel bekend als Kraanswaterkering, werd in 1681 aanbesteed door burgemeester Hudde, net als de eerder genoemde bruggen 299 en 301, om het getijdegevoelige water van het IJ buiten de stad te houden. In de wand van de brug is nog een plaquette te vinden met daarop de tekst: "De eerste steen van deze brug legt Josephus Huydecoper en Jonas Witsen J.S., soon en neef van de heeren, Johan huydecoper Heer van Maerseveen etc. en Nicolaes Witsen, Burgemeester in ’t Yaar 1682 den XVII maart". Op de kaart van Gerrit de Broen uit 1737 is die brug nog steeds zichtbaar en werd al aangeduid als Kraans Sluis tussen Camper Hooft en Nieuwe Waals Eylandt (later Buitenkant). Ook de naamgever van de brug De Groote Kraan, die van 1643 tot 1841 masten op schepen zette en steenblokken en geschut laadde en loste, is ingetekend. De brug ligt dan over de Waals Graft. In 1775 moeten de sluisdeuren nog vervangen worden. Vlak daarvoor tekende Hendrik Tavenier het complex in 1766. De moderne geschiedenis van de brug begint in 1872. De sluis heeft door de komst van de Oranjesluizen haar functie als sluis verloren en de dan aanwezige houten brug moet vervangen worden. Een beweegbare brug is dan ook zinloos geworden, er vindt hier geen grote scheepvaart meer plaats; bovendien is een vaste brug goedkoper (geen bediening etc.) en kwam de tram eraan. Er kwam een vaste brug, waarover sinds 1879 de paardentram naar de monding van de Schippersgracht voerde. In 1893/1894 werd de brug verstevigd en ook verbreed en opnieuw in 1903/1904, want de elektrische tram kwam er aan. In dit geval was het de beurt aan tramlijn 13 en later tramlijn 19; zij zouden tot 1938 dienst doen. Willem Witsen legde die brug vast in het voorjaar van 1913. Doordat het plan "Voorlopig schema van verkeersverbeteringen in de binnenstad" (1931) de Prins Hendrikkade als hoofdroute aanwees, kwam er steeds meer verkeer, waarop alle bruggen op die route aangepast moesten worden aan de toenemende vraag. De Kraansluis ontsprong de dans, toch was zij in verband met de tram al tot 14 meter breed. Aanpassing werd pas noodzakelijk nadat de plannen voor de IJtunnel definitieve vorm kregen en de toegangswegen daarnaartoe verbreed moesten worden. Er kwam een nieuwe brug van meer dan 40 meter breed, die deels geplaatst werd ten noorden van de oude brug. Daarbij werd de bocht afgestoken. Die brug ligt dan ook danig in de weg, als Amsterdam begint aan de bouw van de metro. Om caissons te bouwen en te plaatsen werd de Waalseilandgracht hier ter plaatse gedempt voor caissonbouw op zand. Ook de brug kwam “droog te staan” en werd gedeeltelijk gesloopt. Die werkzaamheden eindigden in april 1987 en toen werd de brug in oude glorie hersteld. In 2018 ligt er een relatief brede brug, die over een smal water voert. Van noord naar zuid ligt er een breed wandelpad langs de kade, een vrije busbaan, een vluchtheuvel, twee rijstroken de stad in, opnieuw een vluchtstrook dan wel verdrijvingsvak, twee rijstroken de stad uit, een twee-richtingenfietspad en een wandelpad. Onder het wegdek liggen opslagruimten.

Het Scheepvaarthuis aan de Prins Hendrikkade in Amsterdam werd vanaf 1913 gebouwd als gemeenschappelijk kantoorgebouw van zes Amsterdamse rederijen. Het gebouw, dat op de westpunt van het Waalseiland staat, wordt algemeen gezien als het eerste gebouw dat geheel in de stijl van de Amsterdamse School is opgetrokken. Sinds juni 2007 is het gebouw in gebruik als Grand Hotel Amrâth Amsterdam.

Brug 228 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Ze is gelegen over de Oostertoegang en vormt de verbinding tussen het Stationsplein gelegen voor het Centraal Station Amsterdam en de Oosterdokskade. De brug is van recente datum, terwijl ze toch een laag brugnummer kreeg; ze lag er in de jaren 1940-1941 niet. Een brug hier werd noodzakelijk vanwege de steeds te verplaatsen verkeersstromen rondom het genoemde spoorstation, zoals bouw van de IJtunnel en de aanleg van de Amsterdamse metrolijn. Eindjaren zestig beginjaren zeventig werd hier een recht-toe-recht-aan betonnen brug neergelegd met een betonnen paalfundering, passend bij de nieuwe zuidelijke spoorbrug/viaduct, onderdeel van de vijf spoorbruggen hier (het viaduct is inmiddels al weer gesloopt). Die brug verdween in de periode 2000-2009 om plaats te maken voor de pontons waar vanaf de bouw van de Odebrug plaatsvond. Voor voetgangers en fietsers werd een metalen noodbrug geplaatst, die circa 10 meter noordelijker kwam te liggen. Toen de werkzaamheden daarvoor beëindigd waren (2011) was er tijd en plaats om hier een nieuwe brug aan te leggen, ook alleen voor voetgangers en fietsers. Op de brug is een fietsenstalling gebouwd. De brug kenmerkt zich door balustrades waarvan de buitenzijde (grove stenen) aan de nabijgelegen walkanten doen denken. Ook onderscheidt de brug zich van de omgeving door de mintgroene kleur van de overspanning en de binnenzijden van die balustrades. Of dit een verwijzing is naar het ongeveer gelijktijdig opgeleverde Mint-Hotel (later van Doubletree) is onbekend.

Oostertoegang is een kort kanaal (gracht) in Amsterdam-Centrum, tussen het IJ en de Geldersekade. De Oostertoegang verbindt, sinds de aanleg van het Stationseiland tussen 1870 en 1880, het IJ met de Geldersekade en met het Open Havenfront, het (van het IJ overgebleven) water tussen het Stationsplein en de Prins Hendrikkade. Evenzo is er aan de andere kant van het Stationseiland de Westertoegang. Tussen de Westertoegang, het IJ, de Oostertoegang en het Open Havenfront ligt het Stationseiland met het Amsterdamse Centraal Station. De oostelijke kade langs de Oostertoegang vormt de verbinding tussen de De Ruijterkade en Oosterdokskade en indirect via de Odebrug met de Prins Hendrikkade. De westelijke kade is bedoeld voor openbaar vervoer. Van 7 mei 1904 tot 4 augustus 1921 reed (onder andere) tramlijn 4 via de Westertoegang. Vanaf die datum tot 9 oktober 1944 reed tramlijn 22 als Kringlijn het rondje om het Centraal Station via de De Ruijterkade. De rails zijn nog decennialang blijven liggen. Sinds mei 2005 rijdt tramlijn 26 (de IJtram) door de Oostertoegang en verder over het Oostelijke gedeelte van de De Ruijterkade. De Oostertoegang heeft geen postcode omdat er niemand kan wonen/woont. In het verleden (jaren 70 en 80 van de 20e eeuw) maakte met name de westelijke kade onderdeel uit van het prostitutiegebied rondom het Centraal Station. Over de Oostertoegang ligt een complex aan bruggen, van noord naar zuid: Brug 2274, een gecombineerde voetgangers/fietsersbrug Brug 486, de brede verkeersbrug, die in de plaats kwam van de brug 276, een historische hefbrug, die het verkeer niet meer aan kon trambrug voor lijn 26; in eerste instantie een aparte brug, maar in de 21e eeuw geïntegreerd in brug 486 een complex spoorbruggen brug 228 tussen de Oosterdokskade en het Stationseiland.

Het Waalseiland is een tijdens de Derde Uitleg in 1634 uit het IJ aangeplempt eiland in Amsterdam. Het Waalseiland ligt aan de Waalseilandgracht, tegenover de Lastagebuurt, en wordt aan de oostzijde begrensd door het eveneens aangeplempte Rapenburg, dat echter een stuk ouder is. De kade tegenover de Lastage heeft de naam Binnenkant, de kade tegenover Rapenburg heet Kalkmarkt, en de kade aan het Oosterdok heet traditioneel Buitenkant, maar werd in de negentiende eeuw hernoemd naar Prins Hendrikkade. Het Waalseiland wordt doorsneden door de Buiten Bantammerstraat en de Schippersstraat.

De Oostertoegangsspoorbrug, beter bekend als de Oostelijke Onderdoorgang, is een spoorbrug aan de oostzijde van het Centraal Station in het centrum van Amsterdam. De brug voert over de Oostertoegang, het water dat de verbinding vormt tussen het Open Havenfront en het IJ. Er zijn wegen aan beide zijden van het water die uitkomen op De Ruijterkade. Aan de westelijke kant ligt het Stationsplein en aan de oostelijke kant het Oosterdokseiland. De brug bestaat uit vijf tweesporige bruggen naast elkaar waarvan een van beton. Deze combinatie van bruggen is bijzonder breed en over de bruggen lopen tien sporen van de Nederlandse Spoorwegen. Het eerste deel van de overbrugging werd in gebruik genomen in 1889 met de opening van het Centraal Station. De naam van de brug verwijst naar de ligging van de brug ten opzichte van het station. Kringtramlijn 22 reed tot 1944 met de klok mee onder het westelijk gedeelte van de brug. In 1950 werd opnieuw een kringlijn ingesteld nu echter als buslijn. Sinds 2005 rijdt tram 26 onder het westelijk gedeelte van de brug. Sinds eind 2009 rijden de bussen naar het busstation IJ-zijde onder het westelijke gedeelte van de brug en van het busstation onder het oostelijk gedeelte van de brug.

De De Ruijterkade in Amsterdam ligt langs het IJ aan de noordzijde van het Centraal Station. De kade werd in 1880 aangelegd op het nieuwe Stationseiland, als deel van een herstructureringsproject van de vervoersstromen, in samenhang met de aanleg van het Noordzeekanaal en de uitbreidingen van het treinverkeer. De De Ruijterkade is vernoemd naar Michiel Adriaenszoon de Ruyter (1607-1676), die hier ook dicht bij heeft gewoond. De spelling van de De Ruijterkade (en ook de Admiraal de Ruijterweg) is in Amsterdam met een ij, terwijl de naam van de naamgever meestal met een y wordt geschreven. De straat ligt in het westelijk verlengde van de Piet Heinkade en eindigt bij de Westerdoksluis. Aan het eind loopt de straat verder naar links als Westerdokskade naar de Korte Prinsengracht. Aan het einde rechts loopt de route verder langs het IJ in noordwestelijke richting, over de brug van de Westerdoksluis en vervolgens als Westerdoksdijk op het Westerdokseiland. De huisnummering gaat echter van west naar oost.

Brug 486 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het leven van brug 486 begint rond 1972. De gemeente Amsterdam leidt oost-west autoverkeer dan steeds meer ten noorden van het Station Amsterdam Centraal. De opening van de IJtunnel zorgde voor aanzuiging van verkeer en de hefbrug geadministreerd onder brug 276 van Cornelis Biemond en Piet Kramer kan dat niet meer aan. Direct ten zuiden van die hefbrug werd een betonnen vaste brug gelegd. In eerste instantie ging het verkeer nog over de hefbrug en voetgangers en fietsers over de nieuwe brug. Al snel werd dat omgedraaid. De liggers van de brug worden gedragen door betonnen brugpijlers die 17 meter uit elkaar staan. Tijdens de bouw worden restanten gevonden van de fundering van de draaibrug, de eerste brug die hier lag. Met de komst van het busstation aan de noordzijde van het spoorstation en de komst van de De IJtram, moesten er aanpassingen aan de brug verricht worden. De brug ligt dan zo laag over het water, dat er meer sprake is van een duiker dan van een brug. De hefbrug werd in 2001 verwijderd, maar scheiding tussen snel en langzaam verkeer zorgde ervoor dat in de periode 2004/2005 een nieuwe voet- en fietsbrug werd geïnstalleerd: brug 2274 op de plaats van de hefbrug.

Het Oosterdokseiland is een eiland in Amsterdam tussen het Oosterdok en het IJ. Het ontstond in 1832 toen door aanleg van de Oosterdoksdam dit deel van het IJ werd afgescheiden en daardoor ook geen eb en vloed meer kende in het toen nog in open verbinding met de Zuiderzee staande IJ. Aan de oostzijde ontstond zo de omsloten watervlakte die nu Oosterdok heet. Aan de westkant ontstond op soortgelijke wijze het Westerdok.