Willy Alberti-museum

Het Max Euweplein is een plein in Amsterdam-Centrum.

Tranen voor het verzet ofwel Twee tranen is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. De twee tranen van glas op een blauwe plaat is een schepping van Bernard Heesen. Heesen gaf met de tranen het leed veroorzaakt door de Tweede Wereldoorlog weer. Het werk hangt in een van de doorgangen van het Max Euweplein. Dat plein is aangelegd op de terreinen van het voormalige Huis van Bewaring aan de Weteringschans. Dat gebouw werd tijdens de bezetting door Nazi-Duitsland door de Sicherheitsdienst en Gestapo gebruikt. Onder de tranen is een verklarende tekst te vinden: Dit gebouw, het voormalige Huis van Bewaring, werd tijdens deDuitse bezetting door de SD en Gestapo gebruikt voor politiekegevangenen. Voor velen was dit het eerste station op de weg naarconcentratiekampen, Duitse gevangenissen en plaatsen waar zij,die zich tegen bezetter te weer stelden, ter dood werden gebracht.In 1944 zijn twee overvallen op dit gebouw gepleegd in eenpoging hen te bevrijden. De eerste overval stond onder leiding vanGerrit Jan van der Veen. De tweede werd geleid door Johannes Post. De Tranen voor het verzet werd op 25 februari 1993, toen ook de Februaristaking werd herdacht, door burgemeester Ed van Thijn onthuld in aanwezigheid van de weduwen van Dirk Walda (lid van het comité Februaristaking bij de Ford-fabrieken) en Gerrit Jan van der Veen. De gedenkplaat werd vervolgens geadopteerd door het Amsterdams Lyceum, dat gedurende de bezetting zowel mensen verloor na vergelding na een verzetsactie alsook 92 leerlingen aan de Jodenvervolging. Sommigen van die slachtoffers waren in deze gevangenis opgesloten geweest. Op dezelfde dag kregen straat in Geuzenveld-Slotermeer, die naar verzetsmensen waren vernoemd nieuwe straatborden met meer uitleg over hun acties. In de directe omgeving in die (onder)doorgang staat de Gedenksteen voor het voormalig Huis van Bewaring van Pieter Zaanen, de architect van de gebouwen rondom het Max Euweplein.

De Gedenksteen voor het voormalig Huis van Bewaring, ook wel Gedenksteen 4 mei genoemd, is een kunstwerk te Amsterdam-Centrum. De plastiek is ontworpen door architect Pieter Zaanen, hij was verantwoordelijk voor de nieuwbouw rond 1990 aan het Max Euweplein. Het beeld staat aan een apart liggend deel van het plein aan de zijde van het Kleine-Gartmanplantsoen, direct achter de aldaar gesitueerde Grieks aandoende poort.

De Balie is een Nederlandse organisatie die onafhankelijke journalistieke programma's over kunst, cultuur en politiek produceert. De Balie is gevestigd aan het Kleine-Gartmanplantsoen 10, bij het Leidseplein in Amsterdam, en heeft drie theaterzalen, een bioscoop en een café-restaurant.

Park Centraal Amsterdam (tot 1930 bekend als café-restaurant Parkzicht, van 1930 tot 2019 als Park Hotel Amsterdam) is een hotel aan de Stadhouderskade, op de hoek met de Hobbemastraat, in het Amsterdam Museumkwartier. De geschiedenis van het hotel gaat terug tot de 19e eeuw.

De Hein Donnerbrug (brugnummer 1922) is een bouwkundig kunstwerk op de grens van Amsterdam-Centrum en Amsterdam-Zuid. De brug is in 1991 vernoemd naar Jan Hein Donner in zijn hoedanigheid als schaker. De vaste betonnen brug overspant sinds omstreeks 1988 de Singelgracht. Zodoende verbindt ze het Max Euweplein (vernoemd naar schaker Max Euwe) en de Weteringschans (centrumzijde) met het Vondelpark en de Stadhouderskade (in Zuid). De brug is alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers, maar kan ook eventueel nooddiensten dragen; er is namelijk geen andere mogelijkheid om met zwaar vervoer het Max Euweplein op te komen. Zij is daarom acht meter breed. De brug is een ontwerp van Kees Spanjers, die samen met Pieter Zaanen voor de inrichting van het plein zorgden. Het Max Euweplein ligt hoger dan de Stadhouderskade; Spanjers koos voor een vrijwel platte brug met helling aan de zijde van de kade. Onder die helling geldt een doorvaarverbod; scheepvaart moet van de andere doorvaarten gebruik maken. Voor voetgangers en fietsers is het een stevige helling omdat de doorgaande voet- en fietsroute hier geregeld worden door verkeerslichten; fietsers moeten bijna vanuit stilstand de helling op of juist helling af remmen.

Op 1 mei 1944 vond onder leiding van Gerrit van der Veen een mislukte overval plaats om kopstukken van de Illegaliteit uit het Huis van Bewaring I aan de Weteringschans te Amsterdam te bevrijden.

In de nacht van 14 op 15 juli 1944 deed Johannes Post een overval op het Huis van Bewaring I, de Weteringschans in Amsterdam, enkele weken na de overval door Gerrit van der Veen.

Het Huis van Bewaring aan het Kleine-Gartmanplantsoen 14 te Amsterdam (tussen de Weteringschans en het Leidseplein), beter bekend als Weteringschans, werd in 1850 gebouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het een beruchte gevangenis waar onder meer Anne Frank en haar familie hebben gezeten nadat ze waren verraden. Verzetsleiders Gerrit van der Veen en Johannes Post zijn beiden na mislukte overvallen op het Huis van Bewaring (respectievelijk op 1 mei 1944 en op 15 juli 1944) opgepakt en gefusilleerd. De gevangenis is 1979 gesloten en herbestemd.

De gebouwen Stadhouderskade 29 en 29a zijn gelegen aan de Stadhouderskade/Singelgracht te Amsterdam-Zuid. In de 19e eeuw stond hier nog ijzergieterij Rinckers, waarvan de gebouwen nogal krakkemikkig waren. Bovendien klaagden de bewoners van dit nieuwe stuk Amsterdam over de stank van het bedrijf die tot in het Vondelpark overlast bezorgde. Stadhouderskade 29 herbergde een Opelgaragebedrijf van M. van Genderingen. Het gebouw stond daar sinds 1903. Architect was Piet Heyn, de aanneemsom lag rond de 25.000 gulden in februari 1902. Het ging Van Genderingen voor de wind, want in 1907 kon hij bij Foeke Kuipers de gebouwen aan Falckstraat 15-29 bestellen. Hijzelf verhuisde zijn bedrijf in 1911 naar Stadhouderskade 93-94. Weer later begon hij aan een project in de Valkenierstraat 5-21. Hij verslikte zich hierin en zijn bedrijf werd kort daarna overgenomen door een Forddealer. Maurice van Gendringen overleed 1 juni 1928. In 1966 ging dit gebouw nr. 29 tegen de vlakte in verband met de nieuwbouw voor het Park Hotel Amsterdam. Vanaf de jaren dertig van de 20e eeuw diende het als garage van het Parkhotel. Stadhouderskade 29a is een woonhuis annex kantoor. In het gebouw was in de jaren dertig een huisarts gevestigd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het pand van de Joodse eigenaars geroofd en kwam in handen van een NSB'er. In de jaren zestig woonde hier de familie Rosenberg, die op nummer 30 haar importbedrijf had voor Côte d'Or.

Het gebouw Stadhouderskade 30 is een pand aan de Stadhouderskade/Singelgracht te Amsterdam-Zuid. Het gebouw is neergezet waarschijnlijk naar een ontwerp van Willem Langhout, die hier in de buurt meer gebouwen heeft neergezet en ontworpen. Het woonhuis heeft vier etages en een zolderverdieping. Het gebouw valt op aan de Stadhouderskade vanwege: een ronde erker op de eerste en tweede etage, die op de derde etage overgaat in een balkon; de zuidelijke gevel bevat niet alleen de ronde erkers en balkon, maar is zelf ook gebogen op de begane grond tussen de huisnummers 30 en 31 is door een bocht in de Stadhouderskade alhier een niet-bebouwde ruimte ontstaan in de vorm van een taartpunt. aan de achterzijde van nummer 30 is een uitbouw neergezet, die niet geheel rechthoekig is, eveneens als gevolg van de bocht. Het principe van de erker(s) die een balkon ondersteunt is terug te vinden in Langhouts ontwerpen voor Keizersgracht 18 en Frederiksplein 12. Volgens een plattegrond van de gemeente zou hier D. van Eijk gewoond hebben, een bankier en lid van Provinciale Staten, die in 1911 het gevang in moest vanwege fraude. In de jaren zestig van de 20e eeuw was hier gevestigd Rosenberg's im/export, die dat verzorgde voor Côte d'Or.

Paradiso is een uitgaansgelegenheid aan de Weteringschans, vlak bij het Leidseplein, in Amsterdam. Paradiso is vooral bekend als poppodium; vele bekende namen traden hier op. De grote zaal van Paradiso heeft een capaciteit van 1.500 bezoekers. Op de eerste verdieping bevindt zich nog een kleine zaal met een capaciteit van 250 personen. Met enige regelmaat vinden er ook optredens plaats in de kelder.