Kaasmarktsluis

De Tante Saarbrug (brug 31) is een vaste boogbrug in Amsterdam-Centrum.

Het standbeeld van Johan Rudolph Thorbecke, of Thorbeckemonument, is een 19e-eeuws gedenkteken in Amsterdam, ter nagedachtenis aan de liberale politicus Thorbecke.

Het Thorbeckeplein ligt in het centrum van Amsterdam, haaks op het Rembrandtplein en in het verlengde van de Reguliersgracht. Het Thorbeckeplein is ontstaan door de demping in 1785 van het deel van de Reguliersgracht tussen Herengracht en Reguliersdwarsstraat. In eerste instantie kreeg het plein de naam Reguliersplein, maar tijdens een vergadering van 17 mei 1876 besloot de gemeenteraad tot de naamswijziging in Thorbeckeplein. De naam gedenkt Johan Rudolph Thorbecke die een belangrijke rol speelde bij de vorming van de Nederlandse grondwet. Het plein is al decennia een belangrijk uitgaansgebied. Tot in de jaren 70 van de twintigste eeuw stond het bekend vanwege de nachtclubs met de meer pikante dansshows. Toen die uit de mode raakten, verloederde het plein een beetje totdat in de tweede helft van de jaren 1980 een grote bierbrouwer een aantal panden in gebruik nam en er verschillende café-formules ging uitproberen. Op Koningsdag is er vaak muziek op het plein met optredens van Nederlandse artiesten.

Spectrum (voorheen Librije's Zusje) is een restaurant dat gevestigd is in het Waldorf Astoria Amsterdam in Amsterdam, Nederland. Het heeft sinds 2015 twee Michelinsterren.

Schiller is een café aan het Rembrandtplein in Amsterdam. Het werd vlak na 1920 geopend als hotelbar van het naastgelegen Schiller hotel.

De Reguliersgracht is een Amsterdamse gracht, die de Herengracht (bij nr. 534) verbindt met de Lijnbaansgracht (bij nr. 393) in Amsterdam-Centrum. De gracht is een dwarsgracht binnen de grachtengordel en kruist de Prinsengracht (bij de nrs. 746 en 1047) en de Keizersgracht (bij de nrs. 663 en 716). Bij Reguliersgracht 67, tussen de Kerkstraat en de Prinsengracht, ligt het Amstelveld.

Het Rembrandthuisje is een gebouw in Amsterdam-Centrum. Het gebouwtje staat op het Rembrandtplein en dient tot transformatorhuisje van Liander. Het gebouw uit het begin van de 21e eeuw stond er wat grijs bij. Plaatselijk ondernemer en zelfbenoemd kunstenaar Peter Doeswijk vrolijkte in 2011 het huisje in samenwerking met de ondernemersvereniging Rembrandtplein, Liander en het Rembrandthuis op. De buitenwanden van het huisje werden opgesierd met weergaven van tekeningen dan wel etsen van Rembrandt van Rijn. Doeswijk werd ooit genoemd als opfleurburgemeester van Amsterdam-Centrum. Zo ontwierp hij fotocollages bij straatafzettingen en ontwierp afbeeldingen voor tijdelijke loopplankbruggetjes over nieuw gegraven kabelgoten aan de Vijzelgracht.

Brug 39 is een brug in de noordelijke kade van de Keizersgracht over de Reguliersgracht in de Amsterdamse grachtengordel. De brug beschikt over een doorvaartopening van 6,80 meter breed en met een doorvaarthoogte van 2,38 meter. Er zijn meerdere plannen geweest van de demping van de Reguliersgracht, maar deze zijn uiteindelijk nooit uitgevoerd. Deze welfbrug is evenals enkele andere bruggen in de Reguliersgracht niet origineel maar een 20ste-eeuwse constructie. De geschiedenis van de brug is vermoedelijk vanaf de bouw gelijk aan die van brug 38. Tussen brug 38 en 39 was een steen gemetseld met "Anno", tussen brug 39 en brug 40, aan de overzijde van de Keizersgracht een steen met "1729". Beide stenen zijn bij de renovatie in 1908/1909 verwijderd.

Saint-Germain-des-Prés was een revue-café aan de westzijde van het Rembrandtplein in Amsterdam, genoemd naar de gelijknamige Parijse wijk. De eigenaar van het café was Carel Kamlag, maar het is vooral bekend geworden door de optredens van 'Dorus' (Tom Manders). Kamlag liet de ruimte van de artiestensociëteit NAR verbouwen tot de club, die opende op 22 mei 1953. Tom Manders ontwierp de inrichting naar Parijse snit: fantasieterrasjes met door Karel Appel geschilderde decors, biervaten als tafeltjes, namaak-clochards als bedienend personeel, een Parijse krantenkiosk als garderobe, een reclamezuil als telefooncel, een Rue-Pissoir die naar de toiletten wees, en waslijnen waaraan schilderachtig ondergoed was opgehangen. Manders, die nog nooit in Parijs was geweest, baseerde zijn ontwerp op foto's, films en folders. Aanvankelijk beperkte Tom Manders zich tot de artistieke leiding, en liet hij het optreden over aan beginnende artiesten als Jan Blaaser, Henk Elsink, Piet Hendriks, Sacha Dénisant en Aart Brouwer. Pas een jaar na de opening trad Manders zelf voor het eerst op, als een existentialistische dichter die quasi-poëtische onzingedichten voordroeg. Hij gebruikte hiervoor de artiestennaam La Femme Tombé en vermomde zichzelf met een zonnebril, een pruik met piekharen, en een streepjestruitje; een uitdossing die uiteindelijk tot de zwerver Dorus zou evolueren. Het typetje 'Dorus' werd al snel zo populair dat Manders een uitnodiging kreeg een show te doen voor de VARA-televisie. Manders stemde toe, op voorwaarde dat het café zou worden nagebouwd in Studio Vitus te Bussum. Het maandelijkse programma, Een avond in Saint Germain des Prés werd echter ook enkele keren daadwerkelijk in het café opgenomen. Omdat 'Dorus' steeds vaker voor de VARA op tournee ging en minder tijd op het Rembrandplein besteedde, zou het café op 23 mei 1958 sluiten. Het werd een expositieruimte. Carel Kamlag zag zich in 1962 genoodzaakt de ruimte om te bouwen tot een bowlingcentrum. De door Appel geschilderde decors werden aan de straat gezet en vermoedelijk door een voorbijganger meegenomen. Bowlingcentrum Saint-Germain-des-Prés werd op 17 oktober 1962 door 'Dorus' geopend. In 1973 werd het gesloten. Er zou een speelhal worden gevestigd, maar 10 maanden later werd nog steeds een huurder gezocht.. Anno 2025 bevindt zich er op deze plek een Iers café.

De Amsterdamse Boterwaag, ook Regulierswaag genoemd, stond op de Botermarkt, tegenwoordig het Rembrandtplein. Het gebouw werd tussen 1654 en 1655 gebouwd als Derde Regulierspoort en fungeerde, na door een verdere uitbreiding van Amsterdam zijn oorspronkelijke functie te hebben verloren, vanaf 1669 als botermarkt. Het gebouw werd in 1874 gesloopt.

Het Rembrandtmonument is een 19e-eeuws gedenkteken ter nagedachtenis aan de schilder Rembrandt van Rijn op het Rembrandtplein in Amsterdam. Het is het oudst nog bestaande standbeeld in Amsterdam en was het eerste beeld voor een beeldende kunstenaar in Nederland.

Het Rembrandtplein is een plein in het centrum van Amsterdam, tussen de Reguliersbreestraat en de Amstelstraat. Het plein grenst aan het Thorbeckeplein. Ook de Reguliersdwarsstraat, de Korte Reguliersdwarsstraat, de Halvemaansteeg, de Bakkersstraat en de Utrechtsestraat komen uit op het plein. Het Rembrandtplein behoort door de vele horecagelegenheden en terrasjes tot de bekendste uitgaansgebieden in Amsterdam. Max Tak componeerde hierover het liedje: Onder de bomen van het plein, daar kun je zo gelukkig zijn...