Korrelbrug

De Trechter was een restaurant in Amsterdam, Nederland. Het had één Michelinster in de periode 1985-1995. Eigenaar en chef-kok van De Trechter was Jan de Wit. De Wit sloot "De Trechter" na een conflict met de gemeente Amsterdam over vuilnis en vuilniszakken. Over het conflict sprak hij: "In Frankrijk legt de overheid een weg aan naar een sterrenzaak, bij mij zetten ze de vuilniszakken voor de deur."

De Ceintuurbrug (brug nr. 116) is een plaatbrug over de Boerenwetering in Amsterdam-Zuid. De brug verbindt de Ceintuurbaan met de Roelof Hartstraat en maakt deel uit van de ring van straten die net buiten de binnenstadsring liggen. Men moet de brug niet verwarren met de Nieuwe Amstelbrug aan het andere eind van de Ceintuurbaan (brug nr. 101), ook wel "Ceintuurbaanbrug" genoemd. Er lopen tramlijnen over deze brug en daar de brug ook net aan de kruising met de Hobbemakade ligt is dit een drukke brug in de stad.

Blauwe reiger (Grey heron) is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De muurschildering is het werk van de van oorsprong Belgische kunstenares Adele Renault (geboren 1988). Het kunstwerk werd in 2018 aangebracht op een deels blinde muur van het gebouw Albert Cuypstraat 2-6 / Ruysdaelkade in Amsterdam. Het gebouw is binnen Amsterdam beter bekend als Moppesgebouw, vernoemd naar de voormalige diamantslijperij Moppes, die hier tot 2005 gevestigd was. Daarna werd er na een grote verbouwing een hotel in gevestigd "Sir Albert", dat een grote muurschildering liet aanbrengen met tekst van Benjamin Disraeli. De witte tekst was aangebracht in een zwart kader in een verder wit geschilderde gevel. In 2018 werd in verband met het vijfjarig bestaan van het hotel besloten de schildering te vernieuwen. Er werd gekozen voor een afbeelding van een blauwe reiger van kunstenares Adele Renault. Zij moest aan de slag vanuit een hoogwerker om het drie verdiepingen grote kunstwerk op de gevel te schilderen. Deze kunstenares is gespecialiseerd in het afbeelden van duiven en mensen, die van Hollywood tot Moskou te zien zijn geweest. Voor deze gevel maakte ze een uitzondering. De blauwe reiger is een veel geziene gast op en nabij de Albert Cuypmarkt nabij de visstallen op de hoek met de Eerste van der Helststraat.

De Diamantbrug, brugnummer 137, is een vaste brug in Amsterdam en ligt op de grens van de wijken De Pijp en de Johannes Vermeerbuurt in Amsterdam-Zuid. De brug verbindt de beide oevers, Hobbema- en Ruysdaelkade, van de Boerenwetering met elkaar. Om over en weer verkeer mogelijk te maken van de snel groeiende wijken werd in 1901 een voetbrug gewijzigd en verlegd tegenover de Ruysdaelstraat. Een vervanging van die brug leverde de nodige problemen om omdat het terrein van circa 6500 m² aldaar nog in handen was een particulier. De weduwe van de grondeigenaar wilde het terrein wel verkopen, maar rekende een fors bedrag, in de ogen van de gemeente. Deze ging desalniettemin akkoord, omdat door de aankoop het stratenplan inclusief de al ontworpen brug tot uitvoer gebracht konden worden. De brug dateert van rond 1910. In mei 1909 werd budget vrijgemaakt voor de aanleg van de brug, naar het terrein van de voormalige waskaarsenfabriek (gesloopt in 1906) om vanuit dat terrein de buurt YY (de Pijp) te kunnen bereiken voor alle verkeer; geschatte kosten 55.000 gulden. Op 16 oktober 1909 vond er aanbesteding plaats voor het leveren van balkijzer, L-ijzer en T-ijzer voor de brug no. 137 en voor brug 139. Een week later vond er aanbesteding plaats voor 21,947 m3 graniet. Een derde aanbesteding vond plaats op 25 oktober 1909: "het maken van eene vaste brug no. 137". De brug werd gebouwd in opdracht van de Publieke Werken, hetgeen ook inhield dat daar het ontwerp vandaan kwam. In die tijd was Hendrik Leguyt daar de baas, maar of het ontwerp van hem afkomstig is, is niet bekend; de dienst werkte als een geheel. Ze is genoemd naar diamantslijperij Van Moppes, die hier (op de hoek van de Albert Cuyp en de Ruysdaelkade) lange tijd was gevestigd, maar in 2005 gesloten werd. De Diamantbrug ligt in het verlengde van de Albert Cuypstraat (hier zonder markt) en de Ruysdaelstraat. De brug is dan wel genoemd naar een diamantslijperij, ze biedt ook uitzicht op het raamprostitutiegebied aan de Ruysdaelkade. Over de brug, die aan beide kanten vrij steil is door de laagliggende omgeving, reed van 1913-2018 tramlijn 16. Sinds de openbreking van de Ferdinand Bolstraat in 2003 in verband met de aanleg van de Noord-Zuidlijn reed ook tramlijn 24 tot 11 mei 2016 over de brug. Ten noorden van de oeververbinding is sinds 2018 de omstreden ondergrondse Albert Cuypgarage onder de Boerenwetering ingebruik genomen.

Het pand Albert Cuypstraat 2-6 is een gebouw aan de Albert Cuypstraat in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is een van een drietal gemeentemonumenten in die straat. Het staat plaatselijk bekend als het Moppesgebouw. Vanaf de oplevering van het pand tot aan 2005 was hier een diamantslijperij en –handelaar gevestigd. Eerst was er het familiebedrijf van Kampfraath, later dat van Van Moppes. Naar die diamantbedrijven is ook de plaatselijk gelegen Diamantbrug genoemd. In 2005 werd het gebouw grondig gerenoveerd en aangepast, zodat het kon dienen tot hotel. Het gebouw valt qua grootte direct op in de omgeving. De naburige winkel- en woonpanden zijn gebouwd door particulieren, die aanmerkelijk minder te besteden hadden. Verder opvallend aan het gebouw was de geheel blinde gevel aan de westzijde, liggend aan de Ruysdaelkade en de grootte van de ramen (voor daglicht voor de diamantslijpers). Het gebouw is symmetrisch gepland, maar kreeg aan de oostzijde in 1893 een verlenging waardoor dat stuk nu langer is. Het gebouw werd gebouwd naar een ontwerp van de architect J.W. Meijer, geen architect van beroep, maar een officier binnen de Amsterdamse brandweer, die kort voordat hij dit gebouw ontwierp, het ontwerp leverde van de Boas Diamantslijperij aan de Nieuwe Uilenburgerstraat, in 2015 in bezit van Gassan Diamonds. De zijgevel aan de Ruysdaelkade werd vanaf 2013 gesierd met een tekst van Desraeli; deze werd in 2018 vervangen door een afbeelding van een Blauwe reiger door en van Adele Renault.

De Pieter Baststraat is een straat in het Museumkwartier in Amsterdam-Zuid.

Op een pleintje in de Hercules Seghersstraat in Amsterdam-Zuid, De Pijp staat een titelloos artistiek kunstwerk . Het is een beeld uit 1982 van de kunstenaar Tom Postma. Hij maakte het beeld ter herinnering aan de melkfabriek (Melkfabriek Holland, Milko) die hier stond aan de Eerste Jan Steenstraat 10-38. Deze werd rond 1980 gesloopt om plaats te maken voor sociale woningbouw in dit geval van architect Rob Ouëndag. De Hercules Seghersstraat werd vanaf 1980 tot 1983 ingericht en bestond voordien niet; ze kreeg haar naam op 8 oktober 1980 een vernoeming naar schilder Hercules Seghers). Postma gaf in 2020 desgevraagd door Het Parool op dat hij het werk de titel No use crying over spilt milk had gegeven. Dit is niet te herleiden tot het werk dat er staat. Bij onderzoek door kunstenaar en dezelfde krant bleek dat er oorspronkelijk een tweedelig werk stond. Het overgebleven deel bestaat uit een (haast) 2D-weergave van een melkfles met dop. Het is drie meter hoog en bestaat uit een betonplaat waarop geglazuurde tegeltjes zijn gezet en het staat op een sokkel. Oorspronkelijk was naast die fles ook een liggende fles te zien; die fles melk stroomde leeg in een bassin. De kunstenaar, die het werk in 2020 als jeugdzonde zag, was het werk eigenlijk vergeten en wist niet dat het verplaatst was van een binnenterrein naar het pleintje en ook niet dat een deel verdwenen is. Kunstwacht Amsterdam vermeldt dat het in 1996 verplaatst zou zijn. Er heeft rond die periode een herinrichting plaatsgevonden waarbij tevens speeltoestellen van Aldo van Eyck zijn verdwenen. Kunstwacht Amsterdam maakte in 2020 nog melding van rode tegeltjes (karnemelkdop); het beeld dat bleef staan heeft alleen een blauwe dop (melkdop) op een witte fles. Tom Postma brak met het beeldkunstenaarschap in 1998, na een jarenlange samenwerking met Alexander Schabracq. Samen waren ze verantwoordelijk voor het groene straatmeubilair langs het Damrak en de Kunstwerken op de Nieuwmarkt. Hij verzorgt sindsdien interieurs, privé dan wel van internationale instellingen, zoals musea.

Het Montessori Lyceum Amsterdam, kortweg het MLA, is een school voor voortgezet onderwijs aan de Pieter de Hoochstraat en de Hobbemakade in Amsterdam. De school is een lyceum met de richtingen vwo (atheneum en gymnasium), havo en vmbo-t. Op de school zelf heet het mavo. In 2018 had de school 1950 leerlingen en 215 docenten. In 2009 was de grens van 1600 leerlingen gepasseerd.

Onderdoorgang Hercules Seghersstraat is een poortgebouw in Amsterdam-Zuid, De Pijp.

Duivelseiland is een wijk in Amsterdam, in het stadsdeel Zuid, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De wijk had 0 inwoners per 1 januari 2023. Op centraal stedelijk niveau wordt de wijk aangeduid als buurtcombinatie V50. De oppervlakte van Duivelseiland is 6,15 hectare. Duivelseiland wordt begrensd door: Hobbemakade, Roelof Hartstraat, Roelof Hartplein, Van Baerlestraat en Ruysdaelstraat. Ondanks dat de naam zo doet vermoeden, is Duivelseiland dus feitelijk geen eiland, in die zin dat de wijk niet met water is omsloten. Rond 1900 was er ter hoogte van de latere Ruysdaelstraat een afgelegen buurtje te midden van een kale vlakte aan de Boerenwetering en werd het genoemd naar het eiland voor de kust van Frans-Guyana waar de Franse kapitein Alfred Dreyfus naartoe verbannen werd. Ook stond hier een waskaarsenfabriek die veel stankoverlast gaf.

De Hobbemakade in Amsterdam-Zuid is in 1898 vernoemd naar de 17e-eeuwse landschapsschilder Meindert Hobbema (1638-1709). Sinds 1880 is er ook een Hobbemastraat, die haaks ligt op de Hobbemakade. Tot 1898 heette de Hobbemakade ook Ruysdaelkade. Tot 1893, het jaar waarin het water werd gedempt, bestond er al een Hobbemakade op de plaats waar nu de Honthorststraat loopt en over het huidige Museumplein. De huidige Hobbemakade ligt langs de Boerenwetering; de overkant heet de Ruysdaelkade (De Pijp) en loopt van de Stadhouderskade tot aan de Reinier Vinkeleskade. De Ruysdaelkade vormt de oostelijke begrenzing van het Museumkwartier (Concertgebouwbuurt en Duivelseiland). De kade wordt gekruist door de Honthorststraat, Ruysdaelstraat, Balthasar Floriszstraat en Roelof Hartstraat. In het verlengde ligt de Stadionweg. Belangrijkste gebouwen langs de Hobbemakade zijn het Rijksmuseumgebouw en het Zuiderbad. Onder de Boerenwetering ligt een waterkering, die de scheiding vormt tussen de Amstellandboezem en de Amsterdamse stadsboezem.

Ruysdaelkade 215 is een schoolgebouw aan de Ruysdaelkade, oever van de Boerenwetering, in Amsterdam-Zuid. Het gebouw is een gemeentelijk monument.