Brug 2014

Brug 2010 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een van de kleinere bruggen in die wijk. Ze is gelegen in de Ruisrietstraat en voert over de gracht Groene Tunnel. Ze zorgt voor de verbinding tussen het Grote Rieteiland en het westelijk deel van het Haveneiland. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureas. Ze kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jeroen van Schooten van (toen nog) Meyer en Van Schooten (MVSA) kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Groene Tunnel, naar de gracht waar zij overheen liggen. De bruggen 2003, 2010, 2045, 2046 en 2047, maar ook sluis 2008, horen tot deze familie. De brug bestaat uit een middelgedeelte van ter plaatse gestort beton. Dit was mogelijk omdat ten tijde van de bouw van de brug hier een zandvlakte lag. De brug kon zo op de zandondergrond gebouwd worden en werd daarna uitgegraven. De betonnen overspanning ligt over een enkele pijler/juk. Aan de buitenzijden van de overspanning hangen metalen rasters opgevuld met granulaat die dienen als voetpad. Daarop staan de enigszins naar binnen hellende balustrades. In het verlengde (naar het zuiden) ligt brug 2014, die behoort tot een andere bruggenfamilie.

De Groene Tunnel is een 35 meter brede gracht tussen het Haveneiland en het Grote Rieteiland, en tussen het noordelijk en zuidelijk deel van Haveneiland-Oost, in de woonwijk IJburg in stadsdeel Oost van Amsterdam. De gracht doorkruist de wijk van noordwest naar zuidoost. De verbinding met het IJmeer wordt in het noordwesten verzekerd door de Nijlpaardsluis, die onderdeel uitmaakt van de waterkering van de genoemde eilanden van IJburg. In het zuidoosten sluit de Groene Tunnel aan op de Hollandiagracht en de sluis op deze gracht. Aan de noordoever komen van west naar oost de Dwarsgracht, Profiltigracht, Binnengracht en de Hollandiagracht uit op de Groene Tunnel. De volgende straten en bruggen kruisen de Groene Tunnel: Westelijk Haveneiland Vennepluimstraat (sluis 2008) Diemerparklaan (brug 2003) Ruisrietstraat (brug 2010) Oostelijk Haveneiland Max de Haasstraat (brug 2045) Jaap Speyerstraat (brug 2046) Fritz Dietrich Kahlenbergstraat (brug 2047) De zes bruggen werden alle zes ontworpen door architect Jeroen van Schooten van Meyer en Van Schooten (MVSA). De bruggenfamilie kreeg ook de naam Groene Tunnel.

IJburg is een wijk in Amsterdam, in het stadsdeel Oost. Kenmerkend aan de wijk is dat ze op een archipel van kunstmatige eilanden in het IJmeer is gelegen. Dit is in Amsterdam niet nieuw, al eeuwen eerder werden kunstmatige eilanden aangelegd zoals bijvoorbeeld de Westelijke eilanden en Oostelijke Eilanden. De eilanden waaruit IJburg bestaat zijn Steigereiland, Haveneiland, de drie Rieteilanden, Centrumeiland, Strandeiland en het in aanleg zijnde Buiteneiland.

Brug 2045 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een van de kleinere bruggen in die wijk. Ze is gelegen in het verlengde van de Max de Haasstraat en voert over de gracht Groene Tunnel. Het vormt de verbinding tussen het zuidelijke en noordelijke deel van het Oostelijk Haveneiland en leidt naar de IJburglaan, de verbinding naar en uit de stad. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op/naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jeroen van Schooten van Meyer en Van Schooten (MVSA) kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Groene Tunnel, naar de gracht waar zij overheen liggen. Bruggen 2003, 2010, 2045, 2046 en 2047, maar ook sluis 2008, horen tot deze familie. De brug bestaat uit een middelgedeelte van ter plaatse gestort beton. Dit was mogelijk omdat ten tijde van de bouw van de brug hier een zandvlakte lag. De brug kon zo op de zandondergrond gebouwd worden en werd daarna uitgegraven. De betonnen overspanning ligt over een tweetal pijlers/jukken. Aan de buitenzijden van de overspanning hangen metalen rasters opgevuld met granulaat die dienen als voetpad. Daarop staan de enigszins naar binnen hellende balustrades.

Brug 2051 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Ze is gelegen in de Larikslaan en voert vanaf het Rieteiland Oost over het IJmeer naar het Jan Beijerpad/Waterkeringspad en de Diemerzeedijk in het Diemerpark in de Diemer Buitendijksche polder. Ze vormt samen met brug 2011 en brug 2012 de directe verbinding van IJburg met genoemd park, maar hier alleen voor voetgangers, fietsers en paarden! Eigenaardig is daarom dat de gemeente Amsterdam de brug in 2016 verbood voor al te zwaar verkeer (zwaarder dan 30 ton) en dan nog met de mededeling dat de brug daar toch al niet voor bedoeld was. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jan Benthem van Benthem Crouwel Architekten kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Buitenwater. De bruggen 2004, 2011, 2012, 2014, 2030, 2037, 2048, 2051 en 2125 behoren tot die familie. De brug, steunend op drie jukken/pijlers heeft een rijweg.

Brug 2003 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een van de kleinere bruggen in die wijk. Ze is gelegen in de Diemerparklaan en voert over de gracht Groene Tunnel. Ze vormt een verbinding tussen het Grote Rieteiland en het westelijk deel van Haveneiland. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureas. Ze kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jeroen van Schooten van (toen nog) Meyer en Van Schooten (MVSA) kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Groene Tunnel, naar de gracht waar zij overheen liggen. De bruggen 2003, 2010, 2045, 2046 en 2047, maar ook sluis 2008, horen tot deze familie. De brug bestaat uit een middelgedeelte van ter plaatse gestort beton. Dit was mogelijk omdat ten tijde van de bouw van de brug hier een zandvlakte lag. De brug kon zo op de zandondergrond gebouwd worden en werd daarna uitgegraven. De betonnen overspanning ligt over een enkele pijler/juk. Aan de buitenzijden van de overspanning hangen metalen rasters opgevuld met granulaat die dienen als voetpad. Daarop staan de enigszins naar binnen hellende balustrades.

Brug 2004 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een van de kleinere bruggen in die wijk. Ze is gelegen in de Diemerparklaan en voert over een siergracht tussen het Grote en Kleine Rieteiland. Ze vormt daarbij de verbinding tussen de Mattenbiesstraat en Lisdoddelaan. Ze vormt samen met brug 2014 de enige verbinding tussen de twee kunstmatig aangelegde eilanden. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jan Benthem van Benthem Crouwel Architekten kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Buitenwater. De bruggen 2004, 2011, 2012, 2014, 2030, 2037, 2048, 2051 en 2125 behoren tot die familie. De brug bestaat uit beton die hier rust op twee metalen open jukken. Voet- en fietspad zijn van de rijweg gescheiden door buizen op dragers. De balustrades van de brug hellen enigszins naar binnen. Al in 2012 moest de brug tijdelijk afgesloten worden; de voegovergangen (om de krimp en uitzetting van de brug op te vangen) moesten vervangen worden.

De drie Rieteilanden zijn onderdeel van de Amsterdamse wijk IJburg in het stadsdeel Oost. Vrijwel alle straten zijn naar rietsoorten of andere oeverplanten genoemd. Het Grote Rieteiland ligt tegen de westelijke helft van Haveneiland aan, gescheiden door de "Groene Tunnel", een brede gracht met ruimte voor natuur. De gracht is via sluizen verbonden met het IJmeer, waardoor het Grote Rieteiland geen vrijliggend eiland is in het IJmeer, in tegenstelling tot Rieteiland Oost en Kleine Rieteiland, dat naast Grote Rieteiland ligt. De langste straten zijn de Zwanebloemlaan en de Mattenbiesstraat. De Vennepluimstraat, Diemerparklaan en de Ruisrietstraat vormen via bruggen de verbinding met het Haveneiland - de Diemerparklaan verbindt via een tweede brug ook het Kleine Rieteiland. Verder is er een brug vanaf de Oeverzeggestraat naar het Diemerpark. Er is een basisschool, de Willibrordschool, op het Grote Rieteiland te vinden. Het Kleine Rieteiland ligt tussen het Grote Rieteiland en het Diemerpark. De enige straat is de Lisdoddelaan. Op deze laan zijn vrijwel uitsluitend in eigen beheer gebouwde geschakelde villa's te vinden. Er was een grote vrijheid bij de bouw en een bijzondere, lage en diepe bouwvorm opgelegd. Dit heeft een bijzonder straatbeeld met een grote verscheidenheid aan architectuur opgeleverd, waarmee het een bezienswaardigheid vormt. Het Kleine Rietland is via een brug in de Diemerparklaan en een tweede brug voor fietsers verbonden met het Grote Rieteiland, en ook via een fietsersbrug met het Diemerpark. Het Rieteiland-Oost is gelegen tussen het oostelijk deel van het Haveneiland en het Diemerpark, waarmee het via bruggen verbonden is. Sinds 2009 zijn hier vrijstaande villa's gebouwd. In 2011 heeft Tennisclub IJburg hier haar deuren geopend. Verder is kanovereniging Kano op IJburg er gevestigd.

Het Haveneiland is het grootste van de eilanden waaruit de Amsterdamse wijk IJburg bestaat. Het is via bruggen verbonden met het Steigereiland, de Rieteilanden, en het Centrumeiland. De naam van het eiland is ontleend aan de binnen het eiland gelegen jachthaven die via een sluis is verbonden met het IJmeer. Haveneiland heeft een dichte bebouwing die grotendeels bestaat uit gebouwen van drie of vier verdiepingen met op enkele plekken uitschieters tot twaalf lagen. Het stratenplan is opgezet als een 'grid': rechte straten met rechthoekige blokken, zoals ook in veel Amerikaanse steden gebruikelijk is. Het stratenplan wordt doorkruist door verschillende grachten. De straten en grachten zijn vernoemd naar fotografen en filmers. De hoofdweg op Haveneiland is de IJburglaan/Pampuslaan, die deel uitmaakt van de stadsroute s114, en die het eiland aan de oost- en westzijde ontsluit voor het wegverkeer. Ook de IJtram volgt deze route vanaf het centrum van Amsterdam, via de Piet Heintunnel. Sinds de opening op 28 mei 2005 heeft de IJtram (tramlijn 26) zijn eindpunt op Haveneiland. Aan de IJburglaan heeft de tram vier haltes: Vennepluimstraat, Diemerparklaan, Lumièrestraat en IJburg (Pampuslaan). Deze tramlijn zal in 2025 via de Pampuslaan worden doorgetrokken naar Centrumeiland en Strandeiland. Aan de westzijde is Haveneiland door Brug 2002 verbonden met het Steigereiland en door kleine bruggen met het Grote Rieteiland. In dit deel van het eiland zijn een winkelcentrum en markt gelegen. Aan de oostzijde is Haveneiland door Brug 2048 verbonden met het Rieteiland-Oost en via Brug 2030 en de Pampuslaan met het Centrumeiland. Centrumeiland is verbonden met de oostelijke ontsluiting van IJburg. In het oostelijk deel van Haveneiland bevinden zich een jachthaven en een stadspark, het Theo van Goghpark, waarnaast ook het eindpunt van de IJtram gelegen is.

Nautilus is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Barbara Nanning ontwierp voor het poortgebouw tussen de Erich Salomonstraat en het Theo Frenkelhof op IJburg een plafondreliëf. De opdracht kwam van (woningbouw)verenigingen De Alliantie en Waterstad 3. De titel is ontleend aan de Nautilus; de onderzeeboot ontsproten aan het brein van Jules Verne voor zijn Twintigduizend mijlen onder zee. Het reliëf geeft een massieve en zware indruk, terwijl het licht en buigzaam is; het is namelijk van karton omgoten door polyurethaan. Het geeft een onderwaterwereld weer in de ogen van Nanning. Het heeft een bont uiterlijk met kleuren als rood, groen, blauw en vooral veel goud. Op een richel in de bouwconstructie is te lezen: Nautilus – raadselachtige vormen en formaties uit de onderwaterwereld. Barbara Nanning 2008.

Brug 2011 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, IJburg. Het is een van de langere bruggen in die wijk. Ze is gelegen in de Diemerparklaan en voert vanaf het Kleine Rieteiland over het IJmeer naar het Jan Beijerpad/Waterkeringspad en de Diemerzeedijk in het Diemerpark in de Diemer Buitendijksche polder. Ze vormt samen met brug 2012 en brug 2051 de directe verbinding van IJburg met genoemd park, maar hier alleen voor voetgangers en fietsers. Eigenaardig is daarom dat de gemeente Amsterdam de brug in 2016 verbood voor al te zwaar verkeer (zwaarder dan 30 ton) en dan nog met de mededeling dat de brug daar toch al niet voor bedoeld was. De gemeente besteedde de ontwerpen voor bruggen op en naar IJburg destijds uit aan diverse architectenbureaus. Zij kregen elk de opdracht mee met een bruggenfamilie te komen. Architect Jan Benthem van Benthem Crouwel Architekten kwam met een serie bruggen, die bekend werd onder de naam Buitenwater, terwijl ze in diezelfde tijd ook bezig waren met de verbouwing van Keizersgracht 609. De bruggen 2004, 2011, 2012, 2014, 2030, 2037, 2048, 2051 en 2125 behoren tot die familie. De brug, steunend op vier jukken/pijlers heeft een rijweg, die alleen door kleurverschil de verschillende verkeersstromen aangeeft. De metalen balustrades van de brug hellen enigszins naar binnen.

Brug 2025 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. Deze vaste brug is een uit een serie van de vier bruggen die het Rapp+Rapp uit Amsterdam (Emmalaan 2) mocht ontwerpen voor de buurt Haveneiland, wijk IJburg (brug 2018, brug 2040 en brug 2044 zijn de andere). Het bureau ontwierp voor elders in de wijk nog een duiker, een sluis en vier andere bruggen. Brug 2025 is gelegen in de Krijn Taconiskade, die ten zuiden van de brug overgaat in een straat, terwijl ten noorden van de brug het een kade is. De brug overspant de Hollandiagracht, die deel uitmaakt van een grote ringgracht die de buurt rondom het Theo van Goghpark en omgeving omringt. De brug met geringe welving uit 2004 heeft het uiterlijk van een cantileverbrug. De noordkant heeft een relatief groot landhoofd verpakt in roodbruin baksteen, die allemaal recht boven elkaar zijn gemetseld. Het zuidelijk eind kent een smal landhoofd. Onder de overspanning is een metalen constructie gehangen