Markt (Delft)

De Voldersgracht is een van de oudste grachten in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Hij dateert minstens van 1348. De Voldersgracht heeft als bijzonderheid dat het een halve gracht is met een straat aan één kant en huizen aan het water aan de andere. De Voldersgracht loopt parallel aan de noordzijde van de Markt, tussen de Cameretten en het Vrouwjuttenland. Hij dankt zijn naam aan de lakenvolders die er in de middeleeuwen hun beroep uitoefenden. Ze gebruikten de gracht om hun afvalstoffen in weg te spoelen: een mengsel van urine, vollersaarde en vuil uit de gevolde lakens.

Centrum of Binnenstad is een wijk in het centrum van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Per 1 januari 2023 woonden er 13.515 mensen verdeeld over 7880 huishoudens. De binnenstad is anno 2017 grotendeels autoluw of autovrij, al kon men tot in de jaren negentig van de 20e eeuw nog eenvoudig met de auto op de Markt parkeren. De binnenstad telt een aanzienlijk aantal grachten, waarvan de Oude Delft het bekendst is. De binnenstad van Delft telt verder een groot aantal eeuwenoude historische gebouwen. Vrijwel alle rijksmonumenten in Delft liggen in de binnenstad. De historische binnenstad is een beschermd stadsgezicht van Delft, officieel aangewezen door het rijk in 1976. De binnenstad bestaat uit de volgende buurten (van noord naar zuid): Bedrijventerrein Wateringseweg Centrum-Noord Centrum-West Centrum-Oost Centrum-Zuidoost Centrum In de Veste Zuidpoort Centrum-Zuidwest Tot 2009 hoorde ook de Delftse stationsbuurt bij de binnenstad. Deze buurt werd in 2009 vrijwel geheel gesloopt in het kader van het spoorzoneproject. Op de plek van de vroegere stationsbuurt verrees vanaf 2015 het Van Leeuwenhoekkwartier.

In den beslagen Bijbel is een hoekpand aan de Markt, in de binnenstad van de Nederlandse stad Delft. Aan de gevel hangt een Bijbel als uithangbord, refererend aan de periode dat het pand een boekwinkel was. Het uithangbord toont een Bijbel met koperbeslag, ofwel een Bijbel met koperen sloten en hoeken. In 1477, kort na de uitvinding van de drukpers, werd op deze plek in Delft de eerste drukkerij opgericht. Op 10 januari 1477 drukten Jacob Jacobszoon van der Meer en Mauricius Yemantszoon van Middelborch hier het eerste Nederlandstalige gedrukte boek in Nederland. Het drukwerk, dat in twee delen gedrukt werd, bevatte de boeken uit het Oude Testament van de Bijbel, minus Psalmen, maar met de apocriefen en zou bekend komen te staan als de Delftse Bijbel. De tekst was gebaseerd op een handgeschreven dertiende-eeuwse vertaling van de Vlaamse monnik Vranke Callaert. Het huidige hoekpand dateert uit de 18de eeuw. Aan de voor- en achterkant heeft het bakstenen klokgevels, waarvan de klokgevel aan de voorkant een geprofileerde houten bekroning heeft. Aan de zijgevel is een dakkapel gemetseld, met een trapgevel en een hijsbalk. De winkelpui dateert uit de negentiende eeuw. In het midden van de 19de eeuw was er ruim 50 jaar een kruidenierszaak gevestigd. In 1880 veranderde het in een bakkerswinkel. Eind 20ste eeuw werd de bakkerswinkel vervangen door een broodjeszaak. In de periode 1962-1963 werd het pand gerestaureerd. Op 29 juni 1967 werd het gebouw ingeschreven als rijksmonument. De naastgelegen Bijbelbrug ontleent zijn naam aan het hoekpand.

Het Vermeer Centrum Delft in Delft is een tentoonstelling over het werk en leven van Johannes Vermeer, een van de beroemdste Nederlandse schilders uit de Gouden Eeuw. Zijn naam is sterk verbonden met Delft, de stad waar hij in 1632 werd geboren en waar hij zijn hele leven woonde en werkte. Het centrum is opgericht om de schilder Vermeer een tastbare plaats te geven in Delft.

De Vergulde Pauw of De Pauw is een rijksmonument in het centrum van de Zuid-Hollandse stad Delft. Het pand is direct achter de Markt gelegen aan de Voldersgracht op nummer 6.

De Oudemanhuisbrug is een gemetselde boogbrug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug, die de Voldersgracht overspant, is een rijksmonument. Het is niet bekend uit welk jaar de brug komt.

Gezicht Delft is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in het Centrum van Delft in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 25 juni 1970. Het gebied werd op 11 september 1978 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 97,4 hectare. De bescherming omvat grotendeels de wijk Binnenstad. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Het stadhuis van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, staat aan de Markt tegenover de Nieuwe Kerk. De eerste bouw van het stadhuis dateert van 1200. In 1400 werd het her- of verbouwd. Het gebouw overleefde de grote stadsbrand van 1536, maar op 4 maart 1618 brandde het stadhuis af. Daarna werd het naar een ontwerp van Hendrick de Keyser in 1618-1620 herbouwd rondom het oudste gebouw dat Delft tegenwoordig nog heeft: een belfort genaamd het Oude Steen. In de loop der tijd werd het stadhuis aangepast. Daarbij moest de dubbele trap naar de hoofdingang wijken, werd de hoofdingang ten koste van twee vensters verbreed, en verdwenen de luiken en de glas-in-loodramen. In de twintigste eeuw werd het stadhuis gerestaureerd onder leiding van architect Jo Kruger, en is nu weer in de staat van het ontwerp van Hendrick de Keyser. Het stadhuis is een voorbeeld van de Hollandse renaissancestijl.

Het Stadsboterhuis is een gebouw aan de markt van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, waar vroeger de echte Delftse boter werd verhandeld. Het is een beschermd rijksmonument. Het pand heeft een bakstenen lijstgevel met aan de Marktzijde voorzien van brede middenrisaliet.

De Waag in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een gebouw achter het stadhuis aan de westkant van de Markt. De voorzijde wordt bekroond door een bakstenen lijstgevel. De achterzijde grenst aan de Wijnhaven. De Waag werd vermoedelijk pas na de stadsbrand van 1536 gebouwd. Op de gevel staat het jaartal 1770. Tot 1960 bleef de waag in gebruik. Daarna deed het pand onder meer dienst als theater. Sinds 1999 is het gebouw in gebruik als horecagelegenheid (Stadscafé De Waag). Dit café was het eerste café in Nederland dat Bitcoin accepteerde.

De Koornbeurs is een rijksmonument in het centrum van Delft, gelegen op de hoek van de Cameretten en de Voldersgracht. Sinds 1945 is het gebouw in gebruik als sociëteit van OJV de Koornbeurs (vroeger S.S.R. Delft).

Cameretten is een pleintje in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het werd ook wel de Vismarkt genoemd. De Cameretten bevinden zich op de westelijke hoek van de Markt, tegenover de Koornbeurs. Op deze plaats was ooit het Wollen Wanthuis gevestigd: vier ruimtes - oftewel: cameren - waarin de lakenhandel plaatsvond. Van 1338 tot 1474 werden de cameren gebruikt door bankiers uit Lombardije, de Lombarden, aan wie we wellicht de Italiaans aandoende uitgang van Cameretten te danken hebben. Onder de Cameretten stroomt het water van de Voldersgracht, die onder de pal naast de Cameretten gelegen Warmoesbrug een driesprong vormt met de Wijnhaven en Hippolytusbuurt (delen van de historische gracht de Nieuwe Delft).