Brug 802

Brug 849 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug uit circa 2011 ligt in een voetpad in het park 't Kleine Loopveld in Buitenveldert. Rond genoemd jaartal werd het park ter plaatse aangepast met totstandkoming van kunstmatige eilandjes, welke verbonden werden door bruggen. De firma Haasnoot Bruggen werd gevraagd om een aantal landschappelijke bruggen voor het park te ontwerpen en kwam voor deze plaats met een vaste brug. Ze valt nauwelijks op in het landschap en heeft hetzelfde uiterlijk als brug 848 en ook brug 850, al kreeg die laatste een ophaalbruguitvoering.

Brug 850 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug uit circa 2011 ligt in een voetpad in het park 't Kleine Loopveld in Buitenveldert. Rond genoemd jaartal werd het park ter plaatse aangepast met totstandkoming van kunstmatige eilandjes, welke verbonden werden door bruggen. De firma Haasnoot Bruggen werd gevraagd om een aantal landschappelijke bruggen voor het park te ontwerpen en kwam voor deze plaats met een ophaalbrug. Een ophaalbrug, ook al is ze handbediend, hier is curieus, want omliggende bruggen over hetzelfde water zijn vaste bruggen, die net boven het wateroppervlak liggen; commerciële scheepvaart is er niet mogelijk en er is geen plek om boten te water te laten. Ze valt nauwelijks op in het landschap en heeft (behalve het ophaalgedeelte) hetzelfde uiterlijk als brug 848. Brugnummer 850 was eerder in 1976 in gebruik voor een voetgangerstunnel in de Ouderkerkerlaan in de ringspoorbaan nabij een golfveld. Deze brug werd later weer gesloopt.

Brug 801 is een vaste brug in Amsterdam-Zuid. De brug is gelegen in Goudestein, een oostwest lopende straat in Buitenveldert. Ze voert over een afwateringstocht die parallel loopt aan de Van der Boechorststraat aldaar. De grote verkeersstroom vindt plaats over de M. Justbrug in de Van Nijenrodeweg, vandaar dat er hier bij het rustige Goudestein met een bijna 14 meter brede brug kon worden volstaan. De brug geeft daarbij nog ruim baan voor voetgangers met relatief brede trottoirs (2 x 350 cm breed). De brug dateert net als haar buren, de M. Justbrug en brug 802 uit 1961. De brug is ontworpen door architect Peter Pennink, destijds in dienst dan wel werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Daar waar de brughoofden van de M. Justbrug nog bekleed werden met breuksteen, is bij brug 801 het "kale" beton te zien. De duiker is daarbij slechts vier meter breed in een gracht van 25 meter breed, de landhoofden staan dus ver het water in, maar voeren ook ver in de zachte kades hier. Opvallend aan de brug zijn de groenen leuningen, balustraden, daar waar zij in Amsterdam bij betonnen bruggen meest blauw van kleur zijn. Het geheel wordt gedragen door een paalfundering van voorgespannen betonpalen. Door de duiker loopt een faunapassage.

Brug 812 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Deze brug werd rond 1963 aangelegd in een voetpad tussen de De Cuserstraat en de Kalfjeslaan. Het pad doorsnijdt 't Kleine Loopveld en ligt over een vijver ten zuiden van De Cuserstraat 3. De brug werd ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die meer bruggen ontwierp tussen de Kalfjeslaan en Buitenveldert. De brug lijkt dan ook op brug 813 en brug 818 die een gelijke verbinding tot stand brengen, als ook op de bruggen in het Gijsbrecht van Aemstelpark. Net als die bruggen heeft brug 812 groene brugleuningen.

Brug 848 is in de 21e eeuw een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Brug 848 begon echter in 1976 als een houten voet- en fietsbrug in de Johannes Blookerweg nabij Duivendrecht. Het ontwerp was van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken. Deze brug werd gesloopt toen niet veel later de ringweg Amsterdam hier werd neergelegd. In de periode rond 2011 werd het park 't Kleine Loopveld vernieuwd en aangesloten op het ecolint Amsterdam. Daarbij kwam er een nieuwe indeling van het gedeelte ten westen van de Buitenveldertselaan. Voor waterafvoer werden slootjes gegraven etc. Om toch door het park te kunnen lopen werd een aantal bruggen over de nieuwe waterwegen gelegd. De firma Haasnoot Bruggen kwam met een aantal landschappelijke bruggen, gebouwd in de combinatie staal en hout. Op een van die bruggen werd het bordje Brug 851 bevestigd. Echter de brug gaat op elektronische kaarten door het leven als Brug 848. De brug heeft het uiterlijk van de bruggen uit de serie 2163-2166 uit dezelfde periode.

De M. Justbrug (brug 803) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid. De brug is gelegen in de Van Nijenrodeweg in Buitenveldert. Ze overspant een water dat parallel loopt met de Van der Boechorststraat. De ongeveer 35 meter brede verkeersbrug dateert uit 1961. Het is een zogenaamde duikerbrug, een brug over een duiker in de vorm van een betonnen koker van vier meter breed (invaart acht meter); de gracht is 25 meter breed. De brug kent in 2018 allemaal geschieden verkeersstromen. Over de brug liggen van noord naar zuid een voetpad, een fietspad, een bermpje, een rijstrook (alle westwaarts), een brede middenberm, een rijstrook, bermpje, een fietspad en voetpad (oostwaarts). Op de originele bouwtekening ontbrak de middenberm nog. Het geheel wordt gedragen door een paalfundering van voorgespannen betonpalen. De brug gaat vergezeld van een terrasje aan het water met zitbankjes op de noordwestpunt. Het terrasje heeft drie zitbankjes, die in de ontwerptekening zijn meegenomen. De brug is ontworpen door Peter Pennink, destijds in dienst dan wel werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Hij paste als bekleding van de brede landhoofden groengrijze gneis breuksteen toe. De brug werd in april 2013 vernoemd naar de in 2010 overleden opperrabbijn Meir Just, die een standplaats had in de synagoge aan het Jacob Obrechtplein. Bij de naamgeving waren de kleinzoon van Just aanwezig en ook de ambassadeur van Israël, Haim Divon. Meir Just wandelde vaak over de brug tussen zijn huis aan Soetendaal en Van der Boechorststraat 26, alwaar sinds de jaren zeventig een Joods Cultuteel Centrum gevestigd was.

Egelenburg is een woonflat in Amsterdam-Buitenveldert. Het is een van de vier - naar kastelen vernoemde - flats aan de Van Nijenrodeweg. De andere flats zijn Cronenburg, Nijenburg en Assumburg. Het hoogste gedeelte van de flat heeft 12 etages. De flat werd gebouwd in de jaren 60 van de twintigste eeuw. De flat is opgebouwd uit twee delen. Het hoogste gedeelte reikt van de nummers 4 - 152. Het andere gedeelte van de flat ligt dwars op de Van Nijenrodeweg. In dit gedeelte zijn ook twee bedrijven gevestigd. In dit gedeelte zijn minder woonhuizen. Egelenburg ligt aan de Van Nijenrodeweg, een grote zijweg van de Buitenveldertselaan. De Van Nijenrodeweg geen eigen halte van tramlijn 5 en 25, maar halte Van Boshuizenstraat ligt redelijk dichtbij. De Egelenburg staat bekend om het grote aantal oudere mensen dat in de flat woont. Het complex heeft een eigen parkeerplaats vóór en achter de flat, en er staan ongeveer 20 garages, waarin sommige bewoners van de flat hun auto hebben staan. Egelenburg is een flat zonder galerijen. De woonhuizen zijn via ruimtes binnenin de flat bereikbaar met deuren. In de flat bevinden zich twee liften, één lift gaat naar de oneven (1-3-5-7-9-11) etages, één lift naar de even (2-4-6-8-10-12) etages.

De Christelijke scholengemeenschap Buitenveldert, kortweg de CSB, is een school voor voortgezet onderwijs in Buitenveldert in het stadsdeel Amsterdam-Zuid, aan de De Cuserstraat achter de VU, aan de Kalfjeslaan, vlak bij Uilenstede. De school heeft 4 soorten brugklassen: mavo, mavo/havo kansklas, havo en havo/vwo kansklas. Per september 2015 zitten er circa 840 leerlingen op.

De Cuserstraat 3 te Amsterdam is een gebouw, dat in 2014 tot rijksmonument is verklaard. Het gebouw staat aan de De Cuserstraat op de hoek met de Buitenveldertselaan. Het hoekige gebouw in Buitenveldert is ontworpen door Marius Duintjer en zijn medewerker Dick van der Klei. Charles Karsten ontwierp de "kletsmuurtjes". Onder het rijksmonument valt alleen de oorspronkelijke bebouwing waaronder een conciërgewoning. Het nieuwbouwgedeelte uit 2006 valt niet onder de bescherming. Het heeft een front dat deels het water in is gebouwd en een sterrenkoepel. De besprekingen begonnen in 1958. De bouw werd in oktober 1960 aanbesteed als nieuwbouw voor Christelijk Streeklyceum Buitenveldert. In maart 1961 volgde de eerste heipaal Men verwachtte er twee jaar aan te moeten bouwen, de opening vond plaats in juni 1963. Het oorspronkelijke gebouw was circa 100 meter breed en heeft aan beide zijden van de middenhouw twee vleugels, ongelijk van lengte. Het werd gebouwd in de tijd van open-luchtscholen, hetgeen terug te vinden was in de grote openslaande deuren van sommige lokalen. Voor de creatieve vakken zoals tekenen waren de lokalen hoog uitgevoerd met grote raampartijen. Opvallend is dat de gevel opgevuld is met baksteen, glazen bouwstenen en raampjes met de afwijkende afmeting 0,75 bij 0,75 meter. Er konden in beginsel rond de 800 leerlingen plaatsnemen. De sterrenwacht, betaald door ouders en leraren, werd najaar 1962 geplaatst; men verwachtte hier aan de rand van Amsterdam weinig last van nachtlicht. Ten tijde van de opening werd om de hoek gebouwd aan een andere creatie van Duintjer; een kerk voor de Pinkstergemeente aan de Van Boshuizenstraat. Het gebouw was al in 2006 aangewezen als gemeentelijk monument en kwam voor op de lijsten "Amsterdamse Top-100 Jonge Monumenten" en even later op de "Landelijke Top-100 Jonge Monumenten" en "Beschermingsprogramma Wederopbouw 1959-1965" (2013/2014). Het is verreweg het grootste gebouw in de straat; er zijn daaraan alleen nog stadsvilla’s gebouwd en rijtjeswoningen.

De Liesbeth den Uylbrug (brug 834) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid, wijk Buitenveldert. De voet- en fietsbrug vormt de verbinding tussen een aantal woontorens aan weerszijden van het water. De verbinding kruist de Van der Boechorststraat. Ten westen van die straat ligt Cronenburg, ten oosten van het water Egelenburg, Nijenburg en Assumburg, alle zijn woontorens. De brug maakt deel uit van een plaatselijk fietsnet dat soms ongelijkvloers ligt met het net voor het snelle verkeer. De brug dateert uit de periode nazomer 1965 tot zomer 1966; het ontwerp kwam toen steevast uit de koker van de Publieke Werken waar toen Dirk Sterenberg (samen met Dick Slebos) verantwoordelijk was voor de bruggen. Sterenberg werd gevraagd een tiental bruggen te ontwerpen naar en rondom het Gijsbrecht van Aemstelpark. De bruggen hebben een gelijk uiterlijk en zeker de deze brug 834 en brug 835 (ligt om de hoek bij de Den Uylbrug) die ook nog in aanbestedingspakket zaten. Ze zijn van gewapend beton met witte zijden, waarop groene metalen balustrades met een witte reling te zien zijn. De balustrades doen voor wat betreft sierlijkheid aan de ontwerpen van Piet Kramer denken (Kramer was al vertrokken bij PW). De brug van betonliggers is circa twintig meter lang en 4,5 meter breed, waarvan aan beide zijden 0,5 meter voor de leuningen/balustraden. De brug heeft drie doorvaarten, twee maal vierenhalf meter aan de randen en een maal negen meter breed in het midden. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering. De brug ging bijna zestig jaar anoniem door het leven, alleen aangeduid met haar nummer 834. In 2016/2017 kon de burgerij voorstellen indienen tot naamgeving van die anonieme bruggen. De gemeente keurde in maart 2017 de inzending voor een vernoeming naar de activiste, publiciste en PvdA-politica Liesbeth den Uyl, tevens vrouw van politicus Joop den Uyl goed. Het echtpaar woonde op Weldam, een straat even ten noorden van de brug.

Brug 835 is een vaste brug in Amsterdam-Zuid, wijk Buitenveldert. De voetbrug over een afwateringstocht leidt van een zuidelijk gelegen woonwijk met flat Egelenburg naar het Gijsbrecht van Aemstelpark met een doorgaande wandelroute naar Cannenburg. De brug werd aangelegd samen met de Liesbeth den Uylbrug (brug 834), die op nog geen vijftig meter afstand van deze brug ligt. Ze dateren uit de periode nazomer 1965 tot zomer 1966. Het ontwerp kwam in die jaren steevast uit de koker van de Publieke Werken waar toen Dirk Sterenberg (samen met Dick Slebos) verantwoordelijk was voor de bruggen. Sterenberg werd gevraagd een tiental bruggen te ontwerpen naar en rondom het park. De bruggen hebben een gelijk uiterlijk en zeker deze brug 835 en de Liesbeth den Uylbrug, ze zaten samen in een aanbestedingspakket. Ze zijn van gewapend beton met witte zijden, waarop groene metalen balustrades met een witte reling te zien zijn. De balustrades doen voor wat betreft sierlijkheid aan de ontwerpen van Piet Kramer denken (Kramer was toen net vertrokken bij PW). De brug van betonliggers is circa twintig meter lang en 4,5 meter breed. De brug heeft drie doorvaarten, twee maal vierenhalf meter aan de randen en een maal negen meter breed in het midden. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering. In tegenstelling tot brug 834 die een vernoeming kreeg, is deze brug alleen nog bekend onder haar brugnummer.

Brug 590 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het brugnummer verwijst naar een brug in het Amsterdamse Bos, maar deze brug geeft alleen (indirect) toegang tot dat bos. De brug ligt over de Hoornsloot en vormt de verbinding tussen de Amsterdamse Kalfjeslaan en de Amstelveense Nieuwe Kalfjeslaan. Het is een betonnen plaatbrug uit 1962/1963. De brug strekte ter vervanging van een veel kleinere brug die even ten zuiden van de huidige brug lag en toegang gaf tot Halte Kalfjeslaan aan het Spoorlijn Aalsmeer - Amsterdam Willemspark, dat direct ten zuidwesten van die brug lag. Het "stationsgebouw" herinnert er nog aan. De Nieuwe Kalfjeslaan sloot toen nog niet recht aan op de Kalfjeslaan. Door de nieuwe brug iets noordelijker aan te leggen kon een dergelijke verbinding wel gemaakt worden; er ontstond een bijna rechte kruising tussen de beide lanen en de Amstelveenseweg aan Amsterdamse kant en Amsterdamseweg aan Amstelveense kant. De brug is ontworpen door Dick Slebos van de Dienst der Publieke Werken, die ook al in de Jacob Heinenbrug (brug 503) een toegangsbrug tot het bos ontwierp. Beide bruggen werden uitgevoerd als duikerbrug. De bruggen delen ook het ontwerp van de brugleuningen. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering. Keerwanden, borstweringen en balustraden zijn uitgevoerd in grof basaltsteen. In 1999 werden alle bruggen in en om het Amsterdamse Bos door MTD landschapsarchitecten in opdracht van de gemeente Amstelveen onderzocht op cultureel belang. Zij constateerden voor brug 590 dat het voor het bos en omstreken een waardevolle brug is. Zij voerden aan: het een plateaubrug in een bosentree behoort samen met brug 501 en brug 503 tot een serie betonnen plateaubruggen. De gemeente Amstelveen gebruikte het rapport om een aantal bruggen in het bos tot gemeentelijk monument te benoemen. Dat kon niet gelden voor deze brug, aangezien die in de gemeente Amsterdam ligt. De gemeente Amstelveen begint aan het zuideinde van de keerwand van de brug. Ten westen van de brug liggen direct de rails van de Electrische Museumtramlijn Amsterdam; ten zuidwesten van de brug ligt een wisselplaats voor de trams.