Embassy of the Free Mind

Het Huis met de Hoofden is een groot grachtenpand aan de Keizersgracht 123 te Amsterdam, genoemd naar de zes versieringen in de vorm van hoofden aan de voorgevel ter hoogte van de bel-etage. Het pand behoort tot de 'Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg' uit 1990. Het is sinds 2017 de vestigingsplaats van het museum Embassy of the Free Mind dat de Bibliotheca Philosophica Hermetica (BPH) ontsluit.

Rode Hoed is een debatcentrum in een voormalige remonstrantse schuilkerk in Amsterdam aan de Keizersgracht op nummer 102.

De Noordsche Compagniebrug (brug 54) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug verbindt de Herenstraat met de Prinsenstraat en voert over de Keizersgracht. De brug, zelf sinds 1995 een gemeentelijk monument, is omringd door rijksmonumenten. Tussen de brug en de noordelijker gelegen Pastoorsbrug staan nog drie van de vijf pakhuizen (Keizersgracht 40-44, de andere twee zijn in de 19e eeuw afgebrand) van de Noordse Compagnie, de naamgever van deze brug. Er ligt hier al eeuwen een brug. Balthasar Florisz. van Berckenrode tekende op zijn kaart uit 1625 een brug. De boogbrug met vijf doorvaarten ligt dan tussen de Heere Straet en Prince Straet en voert over de Keysers Graft. De moderne geschiedenis begint in 1887 als een (te) hoge welfbrug verlaagd wordt in verband met de veranderd verkeersaanbod. Er is dan al sprake van een brug met drie doorvaarten. Er vond steeds meer verkeer over de burg plaats dan scheepvaart onder de brug. Haast heeft de gemeente niet, want in 1889 werd er nog steeds over gesproken; de gemeente had het geld er niet voor (over). In 1891 is het dan zover, de walkanten en brugpijlers worden opnieuw opgetrokken en er kwam een ijzeren liggerbrug. Het vertrouwen in boogbruggen was destijds niet groot, een aantal van die bruggen vertoonde destijds verzakkingen, uitmondend in de ineenstorting van een dergelijk brug, brug 46 ook over de Keizersgracht, in 1894. Boogbruggen werden destijds dus vervangen door liggerbruggen. In tegenstelling tot andere bruggen over de Keizersgracht is deze brug niet teruggebracht naar zijn “oude” uiterlijk, het heeft alle kenmerken van de bruggen die rondom 1893 zijn neergelegd (zie detailfoto). Het brugnummer is te lezen boven de verbreding van de middelste brugpijler.

Leliegracht 2 en Herengracht 148a te Amsterdam is een gebouw op de hoek van de Leliegracht en Herengracht in Amsterdam-Centrum. Op 21 september 2004 is het gebouw, staande tussen twee rijksmonumenten tot gemeentelijk monument verklaard. Ook de voor de deur liggende Anton Jolingbrug is gemeentelijk monument.

Brug 21 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de westelijke kade van de Herengracht en overspant de Leliegracht. De brug vormt een geheel met de Anton Jolingbrug (brug 20), die in een hoek van 90 graden juist over de Herengracht voert. Er ligt hier al eeuwen een brug. Balthasar Florisz. van Berckenrode tekende op zijn kaart uit 1625 de brug als welfbrug met drie doorvaarten in de Heere Graft over de Lely Graft. Die brug werd later in verband met de hoogte en de verschuiving van scheeps- naar autoverkeer niet meer toereikend geacht. De verlaging en verbreding werd in gang gezet en in juli 1886 lagen er noodbruggen en is men bezig de bovenbouw te slopen. Tegelijk werd ook brug 20 verlaagd en verbreed. Begin 1887 is het project klaar. Het is dan wel een liggerbrug. Alhoewel van dezelfde structuur als de Anton Jolingbrug is die laatste wel een gemeentelijk monument, maar brug 21 niet. Opvallend aan de brug zijn de versieringen aangebracht op de stenen jukken van de brug om de verbreding te dragen.

De Anton Jolingbrug (brug 20) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

Het Zon's Hofje, ook wel Zonshofje, is een hofje aan de Amsterdamse Prinsengracht. Het hofje is rond 1765 gebouwd voor Doopsgezinde vrouwen van 50 jaar en ouder. In de loop van de 19e eeuw is het complex uitgebreid met twee panden aan de Prinsengracht. Deze panden tellen beide meerdere verdiepingen. Sinds 1967 zijn de vrouwelijke bewoners allemaal jongeren, de laatste bejaarde bewoonster is dat jaar verhuisd en het hofje kreeg de bestemming van studentenhuis. Op 1 september 1970 is het complex als rijksmonument ingeschreven in het monumentenregister.

Brug 53 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De verkeersbrug is gelegen in de oostelijke kade van de Keizersgracht en overspant de Leliegracht. Ze wordt geflankeerd door de bruggen 51 (naast haar) en 52 (aan de overzijde van de Keizersgracht). De brug, zelf geen monument (ze is daarvoor te jong), wordt omringd door rijksmonumenten. Er ligt hier al eeuwen een brug. Op de kaart van Balthasar Florisz. van Berckenrode uit 1625 is een brug met drie doorvaarten ingetekend over de Lely Graft in de Keysers Graft met daarachter de Lely Sluys. Echter de kaart met de kavelverdeling ten zuiden van de Leliegracht tussen Keizersgracht en Prinsengracht uit circa 1618 liet ook al een brug (vijf bogen) zien. Joan Blaeu tekende op zijn kaart uit 1649 echter een brug met een doorvaart. De geschiedenis van de brug ging gelijk op met die van brug 51. Ze moest steeds aangepast worden vanwege verkeer dan wel slijtage. De brug van 1979 laat aan de kant van de Leliegracht in de bovenste boogsteen het brugnummer zien.

Brug 51 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

De Leliegracht is een Amsterdamse gracht tussen de Herengracht (nr. 148 en 169) en de Prinsengracht (nr. 124 en 241). De gracht ligt binnen de grachtengordel (west) in stadsdeel Amsterdam-Centrum.

De Prinsensluis (brug nr. 60) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

Brug 52 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De verkeersbrug is gelegen in de westelijke kade van de Keizersgracht en overspant de Leliegracht. Vanuit het centrum gezien ligt vlak achter deze brug de Leliesluis. Ze wordt geflankeerd door de bruggen 51 (naast haar) en 53 (aan de overzijde van de Keizersgracht). De brug, zelf geen monument (ze is daarvoor te jong), wordt omringd door rijksmonumenten, waarvan Keizersgracht 174-176 wellicht het bekendst is als het Astoria, kantoor van de Eerste Hollandsche Levensverzekerings Bank en later Greenpeace. Er ligt hier al eeuwen een brug. Op de kaart van Balthasar Florisz. van Berckenrode uit 1625 is een brug met drie doorvaarten ingetekend over de Lely Graft in de Keysers Graft met daarachter de Lely Sluys. Echter de kaart met de kavelverdeling ten zuiden van de Leliegracht tussen Keizersgracht en Prinsengracht uit circa 1618 liet ook al een brug (vijf bogen) zien. Joan Blaeu tekende op zijn kaart uit 1649 echter een brug met één doorvaart. In 1748 schilderde Cornelis Pronk een doorvaart tijdens de zonsverduistering van 25 juli 1748. De geschiedenis van de brug is ongeveer gelijk aan die van brug 51. Ze moest steeds aangepast worden vanwege verkeer dan wel slijtage. Alhoewel in de 21e eeuw er een brug ligt met een doorvaart, legde Jacob Olie in 1896 een brug vast met drie doorvaarten en zonder bogen, een ansichtkaart uit 1904 liet hetzelfde beeld zien. De brug van 1979 laat aan de kant van de Keizersgracht in de bovenste boogsteen het brugnummer 52 zien.