place

Deymanstraat

Straat in Amsterdam-Oost
Deymanstraat (1)
Deymanstraat (1)

De Deymanstraat is een straat in Amsterdam-Oost.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Deymanstraat (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Deymanstraat
Deymanstraat, Amsterdam Oost

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: DeymanstraatLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.357772222222 ° E 4.9087611111111 °
placeToon op kaart

Adres

Deymanstraat 16-1
1091 SE Amsterdam, Oost
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Deymanstraat (1)
Deymanstraat (1)
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Miquelstraat
Miquelstraat

De Miquelstraat was een straat in Amsterdam-Oost. De straat werd per raadsbesluit van 15 november 1882 vernoemd naar botanicus Friedrich Anton Wilhelm Miquel. De straat werd aangelegd tussen de Deymanstraat en het Oetgenspad (de latere Eerste Oosterparkstraat). De bebouwing liep parallel aan de spoorbaan van en naar het Station Amsterdam Weesperpoort. Toen deze spoorbaan na 1939 werd opgebroken en op die plaats de Wibautstraat werd aangelegd verdween de straat evenals de Spoorbaanstraat en het eerste deel van de Vrolikstraat. Op 14 augustus 1942 werd, op aandrang van de Duitse bezetters, bij besluit van burgemeester Edward Voûte een aantal Amsterdamse straatnamen veranderd. Het ging om straten die naar het Nederlandse koningshuis of naar Joden genoemd waren. De Wibautstraat werd hierbij vernoemd in Weesperpoortstraat. Na de capitulatie werd dit op 18 mei 1945 direct weer ongedaan gemaakt. Een deel van de bebouwing van de Miquelstraat was toen al verdwenen. Een aantal panden viel in de Tweede Wereldoorlog ten prooi aan houtroof, waardoor de hoek met de Blasiusstraat al ingestort was. De straat had alleen even nummers (2 tot en met 56, waarvan 10 tot en met 24 ontbraken) op huisnummer 3 na. Daar was gevestigd een kantoor van de brouwerij Drie Hoefijzers uit Breda. Dat gebouwtje verdween al in 1942. Het enige dat in de 21e eeuw nog aan de straatnaam herinnert is een tweetal panden samen genoemd Pakhuys Miquel (met daarnaast nog een herenhuis), die na een grote renovatie in 2009/2010 het adres Wibautstraat 20-22 (voorheen Miquelstraat/Weesperpoortstraat 2-4) en hun naam kregen.

Standbeeld voor F.M. Wibaut
Standbeeld voor F.M. Wibaut

Het Standbeeld voor F.M. Wibaut is een bronzen beeld van Han Wezelaar, staande in Amsterdam-Oost. Wezelaar kreeg van de Amsterdamse gemeente in 1959 de opdracht tot het vervaardigen van een beeld van Floor Wibaut. Op 24 juni van dat jaar maakte de gemeenteraad 60.000 gulden vrij voor een beeld. Het maken ervan nam een aanzienlijke tijd in beslag. Pas in februari 1966 ging men in Parijs aan de slag om aan de hand van een klein ontwerp het definitieve beeld te vervaardigen. In de tussentijd had de kunstenaar aan andere opdrachten gewerkt. Op 18 maart 1967 werd het beeld van 3,50 meter hoogte op een sokkel van 1 meter breedte geplaatst nabij de spoorviaducten over de Wibautstraat. Twee kleinkinderen van Wibaut onthulden het beeld, nadat burgemeester Gijs van Hall een toespraak had gehouden. Bij de onthulling was al bekend dat het beeld snel verplaatst zou worden. Na verloop van tijd kwam het voor het Wibauthuis te staan. Tijdens krakersrellen in 1982 werd het door krakers en/of sympathisanten van de krakers van de Blaaskop (een te sloop staand gebouw op de kop van de Blasiusstraat, Ruyschstraat en Wibautstraat) van de sokkel gehaald en naar hun pand gesleept onder het motto "Hoedt u voor de als links vermomde rechtsen, mijdt ze als de pest, want zij zijn erger dan de rest". Het beeld raakte daarbij beschadigd: het liep onder andere een deuk op in de linkerschouder, vlekken van rode en groene verf, en een geschaafde achterkant van het over de tegels slepen. In samenwerking met de kunstenaar werd het werk hersteld, kosten circa 30.000 gulden. Na twee a drie maanden kon het herstelde beeld op haar plaats voor het Wibauthuis weer opgericht worden. In 2007 werd het beeld wederom verplaatst toen de Wibautstraat werd heringericht en het Wibauthuis zou worden gesloopt. Het beeld verhuisde tijdelijk naar de centrale opslagruimte van de gemeente, en werd in 2010 geplaatst op het Rhijnspoorplein nabij de Weesperpoortbrug in de Weesperstraat over de Singelgracht. In september 2017, nadat de Wibautstraat geheel opgeknapt was, kwam het voorstel het beeld opnieuw te herplaatsen op de Wibautstraat. In juli 2018 is het beeld geplaatst in de middenberm van de Wibautstraat tegenover het Kohnstammhuis. Het kreeg toen een nieuwe sokkel van kunstenaar Hans van Houwelingen, tevens begeleider in de zoektocht naar de nieuwe plaats.

Station Amsterdam Weesperpoort
Station Amsterdam Weesperpoort

Het Weesperpoortstation was een kopstation in Amsterdam. Het was tussen 1843 en 1939 in gebruik. Het station lag net buiten de Weesperpoort en werd op 28 december 1843 in gebruik genomen voor de door de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij aangelegde en geëxploiteerde verbinding naar Utrecht. Rond 1850 werd het emplacement vergroot en het station verbouwd. Tegelijk kreeg het station een gietijzeren overkapping naar Brits ontwerp; de eerste in zijn soort in Nederland. Van 1881 tot 1939 was dit station ook het vertrekpunt van de Gooische Stoomtram, die een tramdienst onderhield naar Diemen, Muiden, Naarden, Laren en Hilversum; in de volksmond De Gooische Moordenaar genoemd, vanwege de vele ongelukken. Het Weesperpoortstation was het derde Amsterdamse station. Het station Amsterdam Willemspoort, het beginpunt van de spoorlijn naar Haarlem, was een jaar eerder geopend om het oude Station d'Eenhonderd Roe te vervangen. In 1880 werd er een verbindingsbaan aangelegd naar de Oosterspoorweg (geëxploiteerd werd door de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij), die vanaf 1889 tevens de verbinding werd met het nieuwe Centraal Station. Het Centraal Station werd het nieuwe beginpunt van de treinen richting Utrecht, maar er bleven treinen via het Weesperpoortstation rijden, waar deze treinen moesten kopmaken. In het kader van de Spoorwegwerken Oost werden in de jaren dertig de laaggelegen spoorlijnen in Amsterdam-Oost vervangen door sporen op spoordijken. De vele overwegen werden vervangen door viaducten. Het laaggelegen Weesperpoortstation werd gesloten. De functie van dit station werd overgenomen door het zuidelijker gelegen Amstelstation dat op de spoordijk gebouwd werd. Voorafgaand aan de buitendienststelling werd het station in 1938 in het kader van de elektrificatie van het Middennet nog van bovenleiding voorzien, die dus slechts ruim een jaar is gebruikt. Op de plaats van het afgebroken station kwamen het Rhijnspoorplein en de Weesperpoortstraat, later Wibautstraat genoemd. Bij de bouw van de metrotunnel in 1970 kwamen oude funderingen van het vroegere station waaronder die van de locomotiefdraaischijf tevoorschijn. Op de brug over de Singelgracht bij het Weesperplein is aan de oostzijde een beeldhouwwerk aangebracht met profielen van drie historische treintypen tussen 1843 en 1939.

Rhijnspoorplein
Rhijnspoorplein

Het Rhijnspoorplein is een plein in Amsterdam-Oost en -Centrum. Het ligt tussen het Weesperplein en de Wibautstraat en is onderdeel van de Amsterdamse stadsroute s112, tussen de IJtunnel en de Gooiseweg. Het plein kreeg zijn naam in 1939. Voorheen stond hier van 1843 tot 1939 het Weesperpoortstation. Dit was het vertrekpunt voor de, door de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij (kortweg genoemd: Rhijnspoor) aangelegde en geëxploiteerde, spoorverbinding naar Utrecht en Arnhem. Van 1881 tot 1939 vertrok hier tevens de Gooische Stoomtram naar Diemen, Muiden, Naarden, Laren en Hilversum. Op de noordoostelijke hoek van het plein, bij de Spinozastraat en de Sarphatistraat, herinnert een beeldhouwwerk van Hildo Krop, met drie historische treinen, aan dat station. Onderdeel van het plein is een brug, de Weesperpoort, over de Singelgracht. De brug is genoemd naar een historische, gesloopte, Amsterdamse stadspoort. Op de brug staan een beeldhouwwerk, dat herinnert aan de oude stadspoort, en het Standbeeld voor F.M. Wibaut van wethouder Floor Wibaut. Het Rhijnspoorplein werd gedomineerd door drie grote kantoorgebouwen uit de jaren vijftig en zestig: de Raad van Arbeid, het gebouw van de Belastingdienst en het Wibauthuis. Dit laatste gebouw is gesloopt in 2007. Het gebouw van de Raad van Arbeid heet nu Benno Premselahuis en het voormalige Belastingkantoor heet nu Kohnstammhuis. De gebouwen zijn nu in gebruik bij de Hogeschool van Amsterdam (HvA) Aan het Rhijnspoorplein en de kop van de Wibautstraat bevinden zich, naast de al genoemde gebouwen, tegenwoordig diverse vestigingen van de Hogeschool van Amsterdam, tezamen de Amstelcampus genaamd. Sinds 2007 bevinden zich daar de opleidingen Interactieve Media en Media en Informatie Management. De nieuwbouw van de HvA op de plek waar voorheen het Wibauthuis stond, wordt ook Wibauthuis genoemd. Aan de Mauritskade stond tussen het plein en de Weesperzijde tot 2002 een kunstwerk dat aan het Weesperpoortstation herinnerde: de Gebroken Cirkel van Ad Dekkers. Het stelde een stuk opgerolde treinrails voor en was bekend als het "Gat van Duisenberg". De Belastingdienst verhuisde in 1994 naar het Boekhuis in Sloterdijk, het kunstwerk naar de Spaarndammerdijk.

Anne Frank Mural
Anne Frank Mural

De Anne Frank Mural is een tijdelijk kunstwerk in Amsterdam-Oost. Op de Amstelcampus van de Hogeschool van Amsterdam, bij de kruising Wibautstraat en Mauritskade staat sinds 1982 een gemaalgebouwtje op het Rhijnspoorplein, dat dienst deed tot 2008. Boven de grond staat een onooglijk gebouwtje, terwijl onder de grond een bijzonder groot (lees een aantal etages diep) complex te vinden is. In de jaren daarna, als de hogeschool de terreinen opnieuw ging inrichten (kabels en leidingen werden verlegd in verband met de nadering van nieuwbouw, die uitgesteld werd), werd het gebouwtje gesierd door kunstwerken van HvA MediaLab, deze werden echter door een graafmachine vernield. Het gebouwtje lokte met name wildplakkers aan en werd vanwege de veiligheid afgesloten met hekwerken rondom. Kunstenaar Philipp Scharbert uit Münster van het Duits kunstenaarscollectief Lackaffen zocht in 2018 een plek om een kunstzinnige bijdrage te leveren aan Amsterdam, een stad waarop hij verliefd is. Zijn oog viel op dit betonnen casco. Hij nam in maart 2018 contact op met de Hogeschool van Amsterdam. Er kwam een muurschildering van een glimlachende Anne Frank. Het zou een tijdelijk kunstwerk zijn om de omgeving te verfraaien. Scharbert kwam met een mural waarbij hij zich liet beïnvloeden door popartkunstenaar Roy Lichtenstein, hetgeen terug te voeren is in de kleurvoering en de blauwe stippen in een wit vlak. Het kunstwerk werd afgerond in de week van 23 augustus 2018, de kunstenaars rekenden geen gages. In de nacht van 24 op 25 augustus werd het kunstwerk aan de zijde van de Wibautstraat "beschadigd" door graffiti van derden. Het Parool van 27 augustus 2018 meldde dat de kunstenaar ontzet was over de beschadiging en zal terugkomen om het kunstwerk te herstellen, hetgeen eind september deels het geval was. Het gebouwtje met kunstwerk zal later in 2018 gesloopt worden en plaatsmaken voor een nieuw gebouw op de campus: Conradhuis. Amsterdam had al een mural met Anne Frank; in 2016 werd op de voormalige NDSM-werf in Amsterdam-Noord Let me be myself geschilderd. Ook dat kunstwerk werd al snel beschadigd.