Spijtellaantje

Huis te Vraag is een "gesloten" begraafplaats, aan de Rijnsburgstraat (voorheen Sloterweg), te Amsterdam die sinds 1991 wordt beheerd door het stadsdeel Zuid.

Het Aalsmeerplein is een plein in de Hoofddorppleinbuurt in Amsterdam-Zuid. Het plein kreeg per raadsbesluit van 19 juli 1933 haar naam, een vernoeming naar de Aalsmeerweg, de straat die vanuit de stad naar het plein loopt, die op haar beurt vernoemd is naar Aalsmeer. Meerdere straten in de buurt zijn vernoemd naar steden en dorpen ten zuidwesten van Amsterdam. Het plein ligt in het gebied dat de gemeente Amsterdam in 1921 geannexeerd had van de gemeente Sloten.

De Sassenheimstraat is een straat in Amsterdam Oud-Zuid, wijk Hoofddorppleinbuurt, buurt Aalsmeerwegbuurt Oost.

IJplein is een plein in de buurt IJplein, officieel IJplein en omstreken, in Amsterdam-Noord.

De Schinkel is een kleine gekanaliseerde rivier in Amsterdam, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De rivier loopt van de (voormalige) Overtoomse Sluis naar de Nieuwe Meer.

De Vlaardingenlaan is een belangrijke doorgaande straat in de subwijk Westlandgracht in Overtoomse Veld in Amsterdam Nieuw-West.

De Rietwijkerstraat is een straat in de Hoofddorppleinbuurt in het Amsterdamse stadsdeel Zuid.

Het Park Schinkeleilanden ligt in Amsterdam-Zuid ten westen van het Olympisch Stadion langs de Schinkel. Vanaf het Olympisch Kwartier is het park via de Jan Wilsbrug te bereiken. De spoorlijn van het Haarlemmermeerstation in de richting Amstelveen ligt over twee (schier)eilanden tussen de Schinkel en de Stadiongracht. Dit terrein was gedeeltelijk opslagterrein en het zuidelijk deel was sportpark De Schinkel. Ten zuiden van het IJsbaanpad bevond zich de Amsterdamse IJsclub; 's zomers was hier een camping. Sinds 2004 staat hier het Frans Otten Stadion. Het gebied ten noorden van het IJsbaanpad werd in de periode 2005-2010 nieuw aangelegd. De aanleg van het nieuwe park volgde op de renovatie van het Olympisch Stadion en de bouw van het Olympisch Kwartier. Ten noorden van het Olympiakanaal ligt nu een stadspark, het deel ten zuiden er van is sportpark. Het Park Schinkeleilanden is ontworpen door het Amsterdamse landschapsarchitectenbureau Sant en Co. Het park bestaat nu uit vier eilanden met ieder een eigen karakter en is bedoeld voor algemene recreatie en sportbeoefening. De Electrische Museumtramlijn Amsterdam vormt de oostelijke begrenzing. Er langs loopt het in 2007 aangelegde Piet Kranenbergpad, een doorgaand fiets- en voetpad, vanaf de Havenstraat bij het Haarlemmermeerstation naar het Amsterdamse Bos.

Brug 392 is een kunstwerk tussen Amsterdam-Zuid en Amsterdam Nieuw-West. De brug is gelegen over de Westlandgracht en is alleen bedoeld voor voetgangers. Ze ligt in het verlengde van de Rietwijkerstraat (Zuid). Aan de westzijde sluit ze niet (goed) aan op een weg, de Voorburgstraat ligt het dichtst bij. Er lag hier al jaren een bruggetje dat vanuit de Rietwijkerstraat eigenlijk het land- en tuinbouwgebied inliep, zo laat een foto uit 1938 zien. Er kwam in 1966/1967 een vaste brug die de hier dertig meter brede Westlandgracht overspant. De brug wordt daarbij ondersteund door twee brugpijlers, die beschermd worden door hanepoten. De brug moest langer worden dan de gracht breed, want de landhoofden zijn niet direct aan de oevers van de gracht geplaatst. De middendoorvaart is 12 meter met aan beide zijden nog een doorvaart van 7,50 meter. Het geheel wordt gedragen door een paalfundering van gewapend beton en dennenhout. Het ontwerp kwam van de Dienst der Publieke Werken, architect Dick Slebos. De brug is "slechts" 1,5 meter breed en bij de landhoofden vrij steil (bijna 8 %).

De Jan Wilsbrug is een vaste brug voor voetgangers en tweewielers in Amsterdam-Zuid. De brug overspant de Stadiongracht die hier de verbinding vormt tussen het Noorder en Zuider Amstelkanaal. Ze ligt in het verlengde van de Laan der Hesperiden en voert naar het Piet Kranenburgpad, waarlangs ook de Electrische Museumtramlijn Amsterdam rijdt. Ten westen van de brug liggen een aantal eilandjes, die het Park Schinkeleilanden vormen. Het ontwerp is afkomstig van architect Rob Lubrecht en dateert uit 2003. De brug werd in 2007/2008 in één stuk in Vlissingen gebouwd en door Wagenborg Nedlift per schip/pontons naar haar plaats vervoerd. Er moesten zware Demag mobiele kranen aan te pas komen om de brug eerst op rijdende constructies te krijgen om ze vervolgens op de pontons achter/voor een sleepboot te hijsen. De pontons waren voorzien van draaischamels om beter door de Amsterdamse grachten te kunnen manoeuvreren. De brug werd in de lengte door het Olympiakanaal (kanaal tussen de Schinkel en de Stadiongracht) gevaren. Om dat mogelijk te maken moest brug 1634 even van haar plaats gehaald getakeld worden. Eenmaal in de Stadiongracht werd de brug in haar lengte vervoerd naar de landhoofden en vervolgens 90 graden gedraaid. Toen de brug tussen de landhoofden lag werden de pontons afgezakt en zodoende ook de brug afgevijzeld tot zij op de landhoofden en middenpijler lag. De overspanning wordt gedragen door een stalen koker waarop het fietspad ligt. Het voetpad hangt daar als het ware aan de zijkant aan. Opvallend aan de burg is dat ze voor bij het oostelijk deel vlak is en bij het westelijk deel een boogconstructie heeft. De brug is vernoemd naar architect Jan Wils die het ontwerp leverde van het nabijgelegen Olympisch Stadion en de twee in Amsterdam bekende panden voor Citroën aan het Stadionplein.

Brug 307 is een metalen ophaalbrug in het zuidwesten van Amsterdam. De voetgangers- en fietsersbrug is gelegen in het Jaagpad en overspant de scheidslijn tussen de Riekerhaven en Schinkel. Op nog geen 10 meter westelijk ligt de Uiverbrug (brug 2208), een "echte" verkeersbrug die sinds 2003 de Generaal Vetterstraat verbindt met de Valschermkade. De uit 1949/1950 stammende brug 307 komt van de tekentafel van Piet Kramer werkend voor Dienst der Publieke Werken. Hij ontwierp slechts een paar ophaalbruggen, daarvan zijn er later enkele al weer gesloopt. De brug kent een relatieve grote constructie voor een brug die alleen dient voor voetgangers en fietsers. Kramers hand is terug te vinden in de bakstenen landhoofden, die zelf ook nog onderdoorvaarten (aanbruggen) hebben. Het metselwerk is daarbij uitgevoerd in de Amsterdamse-Schoolstijl. Bovendien heeft de brug (terug)wijkende siersmeedijzeren balustrades, die Kramer ook toepaste in een brug in het nabijgelegen Amsterdamse Bos. Beeldhouwwerken en brugwachtershuisje, ook een kenmerk van Kramer, zijn er niet te vinden. Wel zijn er voor de Kramer typische jaarstenen "Anno" en "1949", beide uitgehouwen uit het graniet. De brug is in opvallende kleuren beschilderd: oranje en blauw. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering. Alhoewel er weinig scheepvaart is wordt de brug omringd door remmingswerken en hanepoten. Een bijzonderheid is dat op het noordelijk landhoofd een lantaarnpaal naar ontwerp van Friso Kramer, zoon van de ontwerper van de brug, te vinden is. Tot 2016 stond de brug officieus bekend als de Riekerhavenbrug, vernoemd naar het water, dat op zich weer vernoemd was naar het toen nog niet verdwenen dorp Rijk. In april 2016 schrapte de gemeente alle officieuze benamingen voor bruggen, sindsdien gaat de brug anoniem door het leven (dat wil zeggen alleen met nummer).

De Uiverbrug (brug 2208) is een basculebrug in Amsterdam-Zuid. Ze is gelegen in de Generaal Vetterstraat en overspant de Riekerhaven naar de Valschermkade. De Uiverbrug is bestemd als verkeersbrug, de naastgelegen brug 307 (ook wel Riekerhavenbrug) van het Jaagpad is alleen bestemd voor voetgangers en fietsers. De brug 307 dateert uit 1950, brug 2208 is meer dan vijftig jaar later gebouwd. XX Architecten (prof. ir. Jan Brouwer) uit Delft kwam met het ontwerp voor een aluminium klapbrug, die als een soort duiker dicht boven het wateroppervlak ligt. De brug won door het ontwerp de Aluminium Award 2003. De brug is geschikt voor zwaar vervoer (klasse 45 belasting), is (relatief ten opzichte van een stalen brug) goedkoop in het onderhoud en duurzamer. Een klapbrug is een basculebrug zonder tegenwicht, dit betekent in principe dat er meer energie nodig zou zijn voor het openen en sluiten van de brug, dit wordt echter gecompenseerd doordat aluminium veel lichter is dan het voor verkeersbruggen meestal gebruikte staal. In de buitenzijde van de brugleuning is het jaar van aanleg opgenomen; het brugnummer staat op een metalen plaatje op het landhoofd. De brug kende enkele kinderziekten, die in 2004 en 2005 verholpen moesten worden. De afsluiting werkte niet goed (gebruikers van de brug konden die terzijde schuiven) en bij het aanbrengen van een harslaag werd de brug beschadigd. De brug is in die periode maandenlang afgesloten geweest voor het wegverkeer. In december 2016 is de brug verbouwd voor afstandsbediening, het openen en sluiten wordt sindsdien geregeld vanuit het hoofdkwartier van Waternet. De brug is na het uitschrijven van een prijsvraag van de stadsdeelraad vernoemd naar de Uiver, het legendarische KLM-vliegtuig, eveneens grotendeels van aluminium. Een bijkomende reden om deze naam goed te keuren was dat in de buurt straten zijn vernoemd naar zaken uit de luchtvaart (Pilotenstraat, Helicopterstraat en Anthony Fokkerweg. Op steenworp afstand is bovendien het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum gevestigd. Overigens was de naam Aluminiumbrug al vergeven aan een andere brug in Amsterdam, een brug met een aluminium wegdek.