Brug 1802

Brug 822 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Deze betonnen voetbrug is gelegen in geeft vanuit de Van Leijenberghlaan toegang tot het voetpad Enzerinck dat het Gijsbrecht van Aemstelpark van oost naar west doorsnijdt. De brug is rond 1961 ontworpen door architect Dirk Sterenberg, op dat moment werkend bij en voor de bruggendienst van de Dienst der Publieke Werken. Hij kreeg de eer ontwerpen te maken voor alle toe- en uitgangen van genoemd park en kon hiermee een forse bijdrage leveren in zijn eindtotaal van 173 bruggen (gegevens 2008) voor Amsterdam. Alle bruggen in het park kregen alle hetzelfde stramien mee. Een V-vormige overspanning met daarop groen geschilderde leuningen met een witte balustrade. Sterenberg ontwierp ook de Bloementuin; het terrein met onder andere een pergola dat aansluit op de brug.

De Elisabeth Otter-Knoll Stichting (EOKS) is een woonstichting gevestigd in de Amsterdamse Buitenveldert. De stichting is gevestigd op de hoek van Loowaard (vernoemd naar Huis Loowaard) en Van Leijenberghlaan. Zij is vernoemd naar de vermogende initiatiefneemster Elisabeth Otter-Knoll, die in 1894 een terrein kocht aan het Eikenplein voor de vestiging van een (te)huis voor deftige oude dames. Het gebouw Eikenplein 2-22 werd in 1912 in gebruik genomen en zou jaren achtereen aan de doelstelling van de stichtster voldoen. Begin jaren tachtig voldeed dat gebouw niet meer en liet de stichting een nieuw pand bouwen voor “deftige dames” in dezelfde sfeer als het gebouw aan het Eikenplein. De ontwerpers architecten Frederik Willem de Vlaming, Harry Salm en H.M. Fennis kregen een eisenpakket met onder andere schouwen, luchters, kunst aan de muur etc. Ook kwam er een binnentuin, zoals het vorige pand ook had. De stichting omschrijft haar doelstelling als volgt: In de Elisabeth Otter-Knoll Stichting woont een groep senioren die collectief willen wonen vanuit een gelijke leefstijl. De doelgroep van de EOKS karakteriseert zich door een sociale achtergrond en een leefstijl waarbij de betrokkenheid en belangstelling voor de samenleving, de medemens en cultuur centraal staan. Het gebouw aan Loowaard betreft een appartementencomplex voor senioren waarin uitsluitend zelfstandig gewoond kan worden, maar waar de bewoners gebruik kunnen maken van een ruim servicepakket en thuiszorg. De bewoners kunnen culturele evenementen bezoeken die in het gebouw gehouden worden, zoals concerten, lezingen etc. In 2014 vond er nieuwbouw plaats omdat het in 1982 geopende gebouw aan vernieuwing toe was, maar men geen mogelijkheid zag dat in de bestaande bouw te realiseren. De nieuwbouw vond plaats onder architectuur van Bureau LUX. Hiermee werd afscheid genomen van intramurale zorg. In 2013 deden tevens 13 studenten hun intrede. Deze studenten hebben als belangrijke taak de opvolging van het persoonsalarm van bewoners in de nacht te realiseren. Ook zijn studenten bereid om bewoners met kleine klusjes te ondersteunen. Zo werd het huis van Elisabeth Otter-Knoll een van de voorlopers op het gebied van intergenerationeel wonen. Vanuit de gedachte van Positieve Gezondheid staat Welzijn centraal en kan zorg, geleverd door externe Wijkverpleging, ondersteunend zijn zodat bewoners zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen. Burgemeester Eberhard van der Laan kwam op 13 januari 2017 het nieuwe gebouw openen. Het gebouw is gesitueerd naast winkelcentrum Gelderlandplein.

Rotterdamsepad is een voetpad in Amsterdam-Zuid. Het pad kreeg haar naam per deelsraadsbesluit Buitenveldert 19 juni 1990; ze werd toen vernoemd naar Rotterdam. In de omgeving van het noordelijk deel van het pad zijn straten etc. vernoemd naar kastelen, landhuizen e.d. nabij Rotterdam, zoals Spangenhof en Weenahof. Het buurtje werd midden jaren tachtig ingericht. De vernoeming van de buurt is vermoedelijk Rotterdamgericht omdat hier in 1932 in het rijkswegenplan Rijksweg 3 (Rotterdamseweg) was geprojecteerd. Bouwtekeningen van de brug 1801 vermeldden dan ook dat de brug wordt aangelegd over een afwateringstocht van de voormalige Rijksweg 3, die dus nooit gebouwd is, maar waar nog wel tekenen terug te vinden zijn in het landschap. Het Rotterdamsepad begint aan de De Boelelaan, voert middels brug 1801 over een afwateringstocht en loopt verder zuidwaarts, kruist de Arent Janszoon Ernststraat om via brug 1802 te eindigen in het Gijsbrecht van Aemstelpark. Daar stuit het pad op de Stadsdeelwerf, zodat een rechtstreekse verbinding met de Van Nijenrodeweg niet mogelijk is. Amsterdam kent ook een Rotterdammerbrug, die in Oud-West de Singelgracht overspant. Zij heet zo omdat een van de vorige versies bestond uit een brug die uit Rotterdam afkomstig was.

Brug 823 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Deze betonnen voetbrug geeft vanuit de Van Nijenrodeweg toegang tot het voetpad Enzerinck dat het Gijsbrecht van Aemstelpark van oost naar west doorsnijdt. De brug is rond 1961 ontworpen door architect Dirk Sterenberg, op dat moment werkend bij en voor de bruggendienst van de Dienst der Publieke Werken. Hij kreeg de eer ontwerpen te maken voor alle toe- en uitgangen van genoemd park en kon hiermee een forse bijdrage leveren in zijn eindtotaal van 173 bruggen (gegevens 2008) voor Amsterdam. Alle bruggen in het park kregen alle hetzelfde stramien mee. Een V-vormige overspanning met daarop groen geschilderde leuningen met een witte balustrade. Sterenberg ontwierp ook de Bloementuin; het terrein met onder andere een pergola dat aansluit op de brug. Ten zuiden van de brug ligt een horeca-etablissement, dat van 1989 tot 2019 gerund werd onder de naam Halvemaan, naar de eigenaar John Halvemaan.

Brug 819 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Ondanks het brugnummer wijst op een brug uit de beginjaren zestig is ze van later jaren. Ze ligt in het Gijsbrecht van Aemstelpark. Het oostelijk deel van het park was in de loop der jaren dichtgegroeid, zodat er rond 2005 onvoldoende recreatiemogelijkheden waren, was de mening van de buurt. Onder supervisie van Oranjewoud Realisatie werd dat gedeelte van het park aangepast aan de verlangens van de buurtbewoners. De financiering kwam uit een overschotje dat men had weten te bereiken bij de aanpak van de Zuidas. Bij de bebouwing daarvan was een deel van het wateroppervlak verloren gegaan en dat wenste de gemeente Amsterdam terug te krijgen. Daartoe werd een deel van het oostelijke deel van park afgegraven en omgewerkt tot vijver. Over de uitgang van de vijver naar de parksingel werd vervolgens een brug gelegd. Deze brug wijkt af van de bruggen die Dirk Sterenberg met de Dienst der Publieke Werken heeft ontworpen. Die platte bruggen gedragen door brugpijlers kregen steevast een witte betonnen overspanning met daarop groen/witte brugleuningen. Brug 819 kreeg een grijs uiterlijk, een lichte welving en geen pijler(s). Het brugnummer 819 werd in 1962 voor aanduiding van een duiker in de Europaboulevard, maar die is in diezelfde periode weer gesloopt vanwege bouwwerkzaamheden aldaar.

Halvemaan was een restaurant in Amsterdam in Nederland. Het had een Michelinster in de periode 1991-1997. Het restaurant sloot op 28 september 2018. Het specifieke restaurantgebouw is ontworpen door Alexander Bodon. Het is gelegen aan de rand van het Gijsbrecht van Aemstelpark in de wijk Buitenveldert. Het restaurant werd geopend in 1989. In 2013 kende de GaultMillau het restaurant 16 van de maximaal 20 punten toe.

Joodse Kindergemeenschap Cheider is een orthodox joodse school voor basis- en voortgezet onderwijs in de Amsterdamse wijk Buitenveldert. Het is de enige orthodox joodse school in Nederland. Aan jongens en meisjes wordt apart lesgegeven (aparte klassen, gescheiden onderwijs binnen één school). Het onderwijs bestaat uit de profane (reguliere) vakken en de joodse vakken (deels verschillend voor jongens en meisjes).

De Kastelenstraat is een straat in Amsterdam-Zuid, Buitenveldert.

De Zeelandstraat is een straat in Amsterdam-Zuid, Buitenveldert.

Brug 1801 is een bouwkundig en artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid.

The long hum (De lange adem) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Theo Niermeijer beeldde in het werk de laatste lettergreep (hum) af van Om mani padme hum. In zijn kunstwerk uit 1969 spaarde hij die uit in een roestvast stalen schijf in gongvorm met een straal van 1,50 meter geplaatst in een houder, die op twee betonnen sokkels op een betonnen grondplaat staat. Simon Vinkenoog, in 1981 een reeks artikelen over kunst schrijvend het NRC Handelsblad, vroeg aan Niermeijer of hij wist wat de bezichtigers van dit beeld zouden denken. Niermeijer antwoordde dat er een grote kans was dat de voorbijlopende mensen in het geheel niets ervoeren bij dit beeld. Hij raadde hen aan het te zien als een vorm van exorcisme dan wel het weren van het kwaad. De schijf werd per helikopter op zijn plaats gezet.

Brug 833 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Deze brug over een duiker ligt onopvallend in de Van Leijenberghlaan. In tijd van aanleg liep de Beethovenstraat hier nog maar door een herbepaling werd dit deel ingedeeld bij de Van Leijenberghlaan. Die laan loopt vanuit Amsterdam Oud-Zuid diep de Amsterdamse wijk Buitenveldert in. Om de afwatering te regelen werden ringsloten en afwateringstochten voorzien van bruggen en zoals hier door een duiker. De duiker ligt geheel onder de waterspiegel. De esthetisch architect was Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, hij leverde het ontwerp van brug 820 en 833 tegelijk in. Het uiterlijk beide bruggen lijkt dan ook sterk op elkaar. De bruggen hebben dezelfde gebruikte materialen, leuningen balustraden zien er hetzelfde. De brug heeft met een keermuur waarop pad Magerhorst verbinding met brug 820. Er is ook een groot verschil tussen beide bruggen. Brug 820 is dankzij twee balustraden en leuningen duidelijk herkenbaar als brug, bij brug 833 is dat minder. Dat komt door het verschil in de twee zijden. Aan de westelijke kant zijn alle tekenen van een duikerbrug zichtbaar. Landhoofden en overspanning zijn (net als bij 820) verpakt in gevoegde volkanietstenen. Deze volkanietstenen lopen door tot in de balustrade. Op die balustraden staan eenvoudig modellen leuning. Dit alles ontbreekt aan de oostkant van de brug; deze bestaan uit een grasveld vanaf wegdek daalt tot het wateroppervlak.