Venezia (metrostation)

Het Monument voor Victor Emanuel II, in Italië beter bekend als il Vittoriano, is een monument in de Italiaanse hoofdstad Rome. Het is opgericht ter ere van Victor Emanuel II, de eerste koning van het herenigde Italië, wiens kolossale ruiterstandbeeld de centrale plaats van het geheel inneemt. Tegelijk met hem eert het monument ook de eenmaking van Italië en de idealen die de jonge staat zijn burgers voorspiegelde. Het imposante witte gebouw ligt op de noordelijke flank van de Capitoolheuvel en grenst aan Piazza Venezia. Door zijn omvang, kleur en centrale ligging is het Vittoriano het oriëntatiepunt bij uitstek in Rome. Het monument is ontworpen door Giuseppe Sacconi. De constructie ervan werd aangevat in 1885 en was pas in 1935 volledig voltooid, maar het monument werd reeds in 1911 officieel ingehuldigd.

Piazza Venezia is het centrale plein van de Italiaanse hoofdstad Rome, gelegen aan de voet van de Capitolijn. Het ontleent zijn naam aan het Palazzo Venezia, dat aan de westzijde van het plein ligt.

Santa Maria di Loreto is een eclectische kerk in de Italiaanse stad Rome gelegen aan de Piazza Madonna di Loreto 26. De kerk is opgedragen aan Onze-Lieve-Vrouw van Loreto.

Het Palazzo Venezia is een paleis in de Italiaanse hoofdstad Rome gelegen aan Piazza Venezia. Het is een van de eerste grote burgerlijke bouwwerken uit de renaissance in Rome.

De zuil van Trajanus (Italiaans: Colonna Traiana) is een antieke triomfzuil in Rome. Hij werd gebouwd in 107-112 n.C. op het Forum van Trajanus en ingewijd in 113 n.C. Het monument is waarschijnlijk oorspronkelijk bedoeld als grafmonument voor de as van keizer Trajanus. Het is een triomfzuil om de overwinning van Trajanus op het opstandige Dacië (nu Roemenië) te herdenken in de Dacische Oorlogen (101-102 en 105-106 n.C.).

Het graf van Gaius Publicius Bibulus is een monument in Rome en uit de eerste helft van de eerste eeuw v.C. Het staat aan de noordzijde van de Capitolijn aan de voet van de heuvel, namelijk op het grasperk tussen het Vittoriano en de Fontein van de Adriatische Zee, dus in de hoek van Piazza Venezia en de Via dei Fori Imperiali. Dit grafmonument is een van de weinig graven uit het antieke Rome die te zien zijn in het centrum van de stad. In de oudheid was het immers verboden om afgestorvenen te begraven of te cremeren binnen het pomerium, de symbolische en heilige stadsgrens. Dat verbod werd al opgelegd door de alleroudste wetten: de Twaalftafelenwet uit de 5de eeuw v.C. Uit de locatie concluderen de historici dat die heilige stadsgrens in die periode precies langs de voet van de Capitolijn liep. Het graf stond daar aan het begin van de Via Flaminia / Via Lata, de heirbaan die nu wordt gevolgd door de Via del Corso. Door de stijging van het straatniveau steekt nu enkel nog het bovenste deel van het monument uit, maar eigenlijk was het nog veel hoger. Onderaan is nog het grafschrift te zien dat als volgt luidt: C(aio) Poplicio Bibulo ead(ili) pl(ebis) honoris' 'virtutisque caussa Senatusconsulto populique iussu locusmonumento quo ipse postereiqueeius inferrentur publice datus est. Vertaling: "Omwille van zijn roem en verdiensten is dit terrein volgens besluit van de Senaat en op last van het volk geschonken aan Caius Publicius Bibulus, volksediel, bestemd voor het monument waarin hijzelf en zijn nakomelingen zullen worden bijgezet." De toekenning van een graf op staatskosten was hoogst uitzonderlijk in het antieke Rome. De reden voor de waardering die hij genoot en de aanleiding voor dit eerbetoon namens Senaat en volk, is niet bekend. Zelfs over de persoon of daden van de begunstigde is verder niets geweten. Dat dit bouwwerk van tufsteen en travertijn nog gedeeltelijk bewaard is gebleven, is te danken aan het hergebruik ervan. In latere eeuwen werd het gedeeltelijk geïntegreerd in de zijgevel van een woonhuis. Dat woonhuis werd in 1902 afgebroken om vrije ruimte te creëren rondom het Vittoriano, maar Bibulus’ graf bleef gelukkig gespaard.

De Via del Plebiscito is een straat in de Italiaanse hoofdstad Rome. De Via del Plebiscito verbindt de Corso Vittorio Emanuele II met de Piazza Venezia en kruist met de Via degli Astalli. Via del Plebiscito betekent letterlijk vertaald "Straat van de Volksstemming" en herinnert aan de historische "plebiscito" van 2 oktober 1870. Het tijdelijk bestuur van Rome organiseerde deze volksraadpleging over de aansluiting van Rome bij het Koninkrijk Italië van Vittorio Emanuele II. Tot 1870 heette deze straat Via del Gėsu, naar de Chiesa del Gesù die op de hoek met de Piazze del Gesù staat. De straat maakte deel uit van de Via Papalis, de weg van de Sint-Pietersbasiliek naar de Sint-Jan van Lateranen, die voor pauselijke processies werd gebruikt.

De Santa Maria in Aracoeli is een rooms-katholieke basiliek in Rome. De kerk staat op de noordelijke top van de Capitolijn. Ze bevat werken van talrijke bekende kunstenaars zoals Andrea Bregno, Bennozzo Gozzoli, Donatello, Pinturicchio, Sansovino, Giacomo della Porta en Rainaldi. Andere werken worden toegeschreven aan Arnolfo di Cambio, Jacopo Torriti en Pietro Cavallini.

De Tempel van Juno Moneta (Latijn:Aedes Iunonis Monetae) was een tempel ter ere van de godin Juno in het oude Rome.

De Basilica Ulpia was de grote basilica op het Forum van Trajanus in het oude Rome.

De Chiesa del Santissimo Nome di Maria al Foro Traiano (Kerk van de Allerheiligste Naam van Maria aan het Forum van Traianus) is een kerk in Rome. De kerk moet niet worden verward met de eveneens aan de Allerheiligste Naam van Maria gewijde kerk aan de Via Latina, in het zuidoosten van de stad. De kerk is gelegen aan Foro Traiano 98 te Rome, tegenover de Zuil van Traianus. Zij werd gebouwd tussen 1736 en 1741 naar een ontwerp van de Franse architect Antoine Derizet en is ovaal van vorm. De kerk heeft zeven kapellen, versierd met veelkleurig marmer. Boven het hoofdaltaar hangt een schilderij van de Maagd Maria, dat oorspronkelijk hing in het Oratorium van de San Lorenzo van Lateranen. De kerk is gesticht door de in 1688 goedgekeurde Congregatie van de Allerheiligste Naam van Maria, genoemd naar de feestdag (12 september) die door Paus Innocentius XI was ingesteld na de overwinning op de Turken in Wenen in 1683. Aanvankelijk, in 1694, vestigde de Congregatie zich in de kerk van San Bernardo a Colonna Traiani, die naast de huidige Santissimo Nome di Maria stond, maar in 1748 is afgebroken. De kerk fungeert sinds 1969 als titeldiakonie. Titelkardinaal is sinds 28 november 2020 Mauro Gambetti.

De Capitolijn of het Capitool (Latijn: Capitolium of Collis Capitolinus, "Capitolijnse heuvel", Italiaans: Campidoglio) is de belangrijkste van de zeven heuvels van Rome.