Monument voor Annick van Hardeveld

Het Hekelveld is een relatief klein plein in Amsterdam-Centrum, aan het noordelijke einde van de Spuistraat. Aan de oostkant van het Hekelveld gaat de Nieuwezijds Voorburgwal over in de Martelaarsgracht. Het pand Hekelveld 1 dateert uit de 18e eeuw en is aangewezen als rijksmonument.

De Nieuwezijds Armsteeg is een steeg in de vorm van een lang gerekte boog in Amsterdam-Centrum. Amsterdam kent ook een Oudezijds Armsteeg.

The white cube is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het is een lichtinstallatie van Giny Vos uit 2012. Giny Vos heeft meerdere kunstwerken in Amsterdam, zoals bijvoorbeeld White noise in Amsterdam-Zuid. De reden van plaatsing van The white cube was minder romantisch. Eigendom van Woningbouwbedrijf De Key aan de Nieuwezijds Armsteeg stammend uit circa 1986 werd geplaagd door urine van wildplassers. Ondanks dat het bedrijf maatregelen trof bleef het wildplassen doorgaan. In de jaren tien was de maat vol en liet De Key de voorgevel vernieuwen, waarbij nieuwe deuren en kozijnen werden geplaatst als ook een nieuw paneel met de brievenbussen. De gevel werd bekleed met een wand van aluminium. Vos bracht daaropvolgend een tekening in lichtlijnen aan waarbij een driedimensionaal zicht lijkt te ontstaan. Door alles simpel te houden in rechte lijnen wijkt het gevelbeeld af van de bonte verzameling andere “kunstuitingen”. Door de stroken schijnt indirect licht van LEDs.

Het Gebouw Mercurius (ook Mercurius Gebouw genoemd) is een monumentaal 19e-eeuws gebouw aan de Prins Hendrikkade nr. 20-21 in Amsterdam. Het pand is een rijksmonument (nr. 518505), en heeft zowel een ingang aan de Prins Hendrikkade, als aan de Nieuwendijk.

Het Kattengat is een korte straat in Amsterdam-Centrum. De straat loopt van oost naar west en begint als zijstraat van de Spuistraat. Bij de Smaksteeg komt de straat uit op de Stromarkt gelegen aan het Singel. Oorspronkelijk was het Kattengat een smal grachtje in een V-vorm dat van de Nieuwezijds Achterburgwal (thans Spuistraat) in twee gedeelten naar het Singel liep. In de tweede helft van de 19e eeuw is het grachtje gedempt. De linkerpoot van de V heet sinds 2 oktober 1873 Koggestraat. Het Kattengat is in 1936 door sloop aanzienlijk verbreed. Ten westen van de straat staat de voormalige Ronde Lutherse Kerk die sinds 1975 behoort tot het "Sonesta Hotel" tegenwoordig het "Renaissance Hotel" gelegen tussen de Ossenspooksteeg en de Jeroenensteeg nabij de vroegere Sint Jeroenentoren die in de 15e eeuw op de stadsmuur stond. Er werd een ondergrondse tunnel onder het Kattengat aangelegd, waardoor hotelgasten de als congres- en concertzaal dienende koepel konden bereiken. De straat kent evenals de Stromarkt eenrichtingsverkeer richting het Singel. De naam Kattengat verwijst naar een nauwe doorgang, een gat zo smal dat er geen kat door kon. Een andere verklaring voor de naam is de vroegere bodemgesteldheid, drassig land waar kattenkruid groeit. Verder in Amsterdam: Kattenlaan, deze ligt in Oud-West, in de buurt van het Vondelpark, op ongeveer twee kilometer van het Kattengat. Kattenburg, Oostelijk eiland. Kattensloot kanaal tussen de Kostverlorenvaart en de Singelgracht. Kattenslootbrug. Deze verbindt de 2 oevers van de Jacob Catskade op de grens van de Frederik Hendrikbuurt en de Staatsliedenbuurt.

De Martelaarsgracht is een gedempte gracht in het centrum van Amsterdam. De straat ligt in het verlengde van de Nieuwezijds Voorburgwal en loopt in noordoostelijke richting naar de Prins Hendrikkade en het Stationsplein voor het Centraal Station. Het pleintje Hekelveld scheidt de Martelaarsgracht van de Spuistraat. De Martelaarsgracht is sinds de demping in 1884 een korte maar brede straat en sinds 1906 route van de elektrische tram. De straat is voorzien van een middenberm met vluchtheuvels voor de tram maar er is geen halte meer. Er bevinden zich onder meer hotels, snackbars en internetcafés.

Het Korenmetershuisje of Korenmeestershuis aan de Nieuwezijds Kolk in Amsterdam is een voormalig gildehuis, gebouwd in 1620 voor het gilde van korenmeters ter vervanging van een eerder gildehuis op dezelfde plek. Het is een van de weinige Amsterdamse gildehuizen die bewaard zijn gebleven, en een van de weinig nog overgebleven vrijstaande gebouwen in de oude binnenstad. Het Korenmetershuisje is aangewezen als rijksmonument.

Cinema Parisien, een voormalige bioscoop aan de Nieuwendijk 69 in Amsterdam, werd opgericht op 26 maart 1910. Van 1910 tot 1956 was Jean Desmet directeur van Parisien. Uiteindelijk zou Parisien bestaan tot 25 maart 1987. Cinema Parisien in Amsterdam is Desmets tweede bioscoop (na Parisien in Rotterdam), opgericht in 1909. In het begin was er een doorlopende voorstelling van korte films en de grote belangstelling zorgde ervoor dat toeschouwers zo langzaamaan naar voren schoven tot ze onder het filmscherm door via de nooduitgang naar buiten werden gedrukt.

De Nieuwezijds Kolk (vaak kortweg "De Kolk" genoemd) is een pleintje in het centrum van Amsterdam. Het grenst aan de Nieuwezijds Voorburgwal en is via de Kolksteeg verbonden met de Nieuwendijk. Midden op het plein staat het Korenmetershuisje, gebouwd in 1620 voor het gilde van korenmeters. Het is een van de weinige Amsterdamse gildehuizen die bewaard zijn gebleven. De Nieuwezijds Kolk is waarschijnlijk het oudste stukje bewoond gebied van de stad. Hier mondde in de Middeleeuwen de Boerenwetering (via de Nieuwezijds Voorburgwal; in 1884 gedempt) uit in de Amstel (Damrak). De archeologische opgravingen die hier zijn uitgevoerd hebben belangrijke informatie verschaft over de vroegste geschiedenis van Amsterdam. Tijdens opgravingen in 1994 en 1999 werden resten aangetroffen van een ommuurde versterking uit de 13e eeuw, mogelijk het kasteel van de Heren van Amstel. Ook zijn vroeg-13de-eeuwse woonhuizen en werkplaatsen van ambachtslieden opgegraven. Op de hoek van de Nieuwezijds Kolk en Boerenwetering werd in 1300 de eerste windmolen van Amsterdam gebouwd. De Kolk werd eind 15e eeuw gedempt en hierna gebruikt als veemarkt. Vanaf 1542 werd het gebruikt als laad- en losplaats voor bierschepen, en kwamen er veel pakhuizen en handelshuizen. Vanaf de jaren '60 stond hier de studentensociëteit Akhnaton, die zich midden jaren '70 ontwikkelde tot een open jongerensoos. In de jaren 1980 en 1990 was de Nieuwezijds Kolk een krakersbolwerk. In twee van de gekraakte panden, De Dirk en De Kolk, werden veel verschillende activiteiten georganiseerd door de krakersbeweging. Ondanks heftige protesten werd midden jaren negentig op de Nieuwezijds Kolk flink gesloopt waarna grootschalige nieuwbouw werd gerealiseerd, met onder meer het inmiddels ontmantelde Winkelcentrum de Kolk (architect: Ben van Berkel) en het hotel Golden Tulip Amsterdam.

Stadsherstel Amsterdam N.V. is een instelling die tot doel heeft bedreigde panden die karakteristiek zijn voor Amsterdam en omstreken aan te kopen en te restaureren. Vervolgens wordt er een goede bestemming voor gezocht. Stadsherstel verzorgt ook het onderhoud aan deze panden, zodat ze in goede staat blijven. De organisatie levert zo ook een bijdrage aan het behoud van het restauratieambacht.

De Haringpakkerstoren was een toren op de hoek van het Singel en de huidige Prins Hendrikkade in de Binnenstad van Amsterdam. Hij is in de 19e eeuw afgebroken. Plannen om de toren te herbouwen zijn tot nu toe niet verwezenlijkt.

De Nieuwendijk verbindt de Amsterdamse Dam met de Haarlemmerstraat en loopt vrijwel evenwijdig aan het Damrak en de Nieuwezijds Voorburgwal in de richting van het Centraal Station. Het laatste stuk gaat echter met een bocht naar links en komt uit op de Martelaarsgracht. Het stuk tussen de Martelaarsgracht en de Haarlemmerstraat wordt in de volksmond de Korte Nieuwendijk genoemd. De in het verlengde van Kalverstraat gelegen straat is een van de oudste winkelstraten van Amsterdam. De Nieuwendijk vormde, met de Kalverstraat, de dijk langs de westelijke oever van de Amstel, thans, Rokin-Damrak. Op de dijk langs de westoever (nu de Nieuwendijk) verrezen rond 1225 de uit archeologisch onderzoek oudste bekende (houten) huizen van Amsterdam die niet aan agrarische doeleinden waren gerelateerd. Wat later raakte ook de dijk aan de oostkant bewoond (nu Warmoesstraat). Tussen beide oevers werd, rond 1250, een dam met sluizen gebouwd (de huidige Dam). Aan het hoogteverschil tussen deze straten is dat nog steeds te zien. Op straatniveau gaan de gevels schuil achter een lange rij winkelpuien. De grachtentuinen aan de achterzijde zijn door bebouwing verdwenen. Eind jaren 50 en begin jaren 60 was de Nieuwendijk een favoriete samenscholingsplaats voor jongeren die als dijkers werden aangeduid. Tot in de jaren 70 was de straat, zij het beperkt, nog toegankelijk voor auto's. Daarna werd het een voetgangerstraat met aangepaste bestrating. In het begin van de jaren 90 veroorzaakten junks, met name op het laatste stuk van de Nieuwendijk dat bekendstaat als de Bocht, hier overlast. Tegenwoordig is de straat een moderne winkelstraat, gericht op toeristen en dagjesmensen.