Martelaarsgracht

Cinema Parisien, een voormalige bioscoop aan de Nieuwendijk 69 in Amsterdam, werd opgericht op 26 maart 1910. Van 1910 tot 1956 was Jean Desmet directeur van Parisien. Uiteindelijk zou Parisien bestaan tot 25 maart 1987. Cinema Parisien in Amsterdam is Desmets tweede bioscoop (na Parisien in Rotterdam), opgericht in 1909. In het begin was er een doorlopende voorstelling van korte films en de grote belangstelling zorgde ervoor dat toeschouwers zo langzaamaan naar voren schoven tot ze onder het filmscherm door via de nooduitgang naar buiten werden gedrukt.

The white cube is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het is een lichtinstallatie van Giny Vos uit 2012. Giny Vos heeft meerdere kunstwerken in Amsterdam, zoals bijvoorbeeld White noise in Amsterdam-Zuid. De reden van plaatsing van The white cube was minder romantisch. Eigendom van Woningbouwbedrijf De Key aan de Nieuwezijds Armsteeg stammend uit circa 1986 werd geplaagd door urine van wildplassers. Ondanks dat het bedrijf maatregelen trof bleef het wildplassen doorgaan. In de jaren tien was de maat vol en liet De Key de voorgevel vernieuwen, waarbij nieuwe deuren en kozijnen werden geplaatst als ook een nieuw paneel met de brievenbussen. De gevel werd bekleed met een wand van aluminium. Vos bracht daaropvolgend een tekening in lichtlijnen aan waarbij een driedimensionaal zicht lijkt te ontstaan. Door alles simpel te houden in rechte lijnen wijkt het gevelbeeld af van de bonte verzameling andere “kunstuitingen”. Door de stroken schijnt indirect licht van LEDs.

De Nieuwezijds Armsteeg is een steeg in de vorm van een lang gerekte boog in Amsterdam-Centrum. Amsterdam kent ook een Oudezijds Armsteeg.

Boudisque was een keten van platenspeciaalzaken met vestigingen in Amsterdam, Utrecht en Nijmegen.

Het Gebouw Mercurius (ook Mercurius Gebouw genoemd) is een monumentaal 19e-eeuws gebouw aan de Prins Hendrikkade nr. 20-21 in Amsterdam. Het pand is een rijksmonument (nr. 518505), en heeft zowel een ingang aan de Prins Hendrikkade, als aan de Nieuwendijk.

Het Hekelveld is een relatief klein plein in Amsterdam-Centrum, aan het noordelijke einde van de Spuistraat. Aan de oostkant van het Hekelveld gaat de Nieuwezijds Voorburgwal over in de Martelaarsgracht. Het pand Hekelveld 1 dateert uit de 18e eeuw en is aangewezen als rijksmonument.

Het Monument voor Annick van Hardeveld is een oorlogsmonument in Amsterdam-Centrum. Het monument in de vorm van een hardstenen sokkel met plaquette is geplaatst op het Hekelveld, voor het gebouw dat huisnummer 25 draagt (het punt tussen Spuistraat en Nieuwezijds Voorburgwal). Het is ontworpen door de kunstenaar Hans Bayens. Het monument refereert aan de moord op de verzetskoerierster Annick van Hardeveld. Haar naam dook op in het boekwerkje Kerst 1944, waarin verhalen van mensen uit het Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog en overlevenden uit concentratiekampen hun verhaal deden. Ze werd genoemd in het verhaal Requiem voor een koerierster. De plaquette, een initiatief van broer Yann van Hardeveld en vrienden, werd op 4 mei 1985 onthuld door burgemeester Ed van Thijn, waarbij de moeder van de vermoorde aanwezig was. Het werd geplaatst in het kader van Vrouw en verzet, toen en nu. De tekst op de plaquette luidt: Op deze plek werd op 4 mei 1945 de laatste koerierster uit het verzet, Annick van Hardeveld, door de Duitse bezetter vermoord. Zij was 21 jaar oud. Dit teken is een eerbewijs aan allen die streden tegen onrecht en onderdrukking.

De Fietsenstalling Stationsplein is de grootste fietsenstalling in Amsterdam. De stalling is gelegen onder het Open Havenfront bij Station Amsterdam Centraal. De fietsenstalling is gelegen onder het water van het Open Havenfront, tussen het Stationsplein en de Prins Hendrikkade. De hoofdingang is gelegen aan de Prins Hendrikkade ter hoogte van de Martelaarsgracht en de Westelijke Toegangsbrug.

Het laboratoriumonderzoek is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Kunstenaar Lex Horn (rechtsonder gesigneerd) maakt in de jaren zestig drie sgraffito's voor een nieuw gebouw van het Wilhelmina Gasthuis. Het onderzoeksgebouw stond in Amsterdam bekend als het Jan Swammerdam Instituut. De drie kunstwerken kregen de titels verwijzend naar de bestemming van het gebouw: Het laboratoriumonderzoek; Het straatongeluk en Het ziekenhuisbezoek. Ze werden in de trappenhuizen geplaatst. In 2003 vond er een inventarisatie plaats door het Instituut Collectie Nederland onder Frans van Burkom en Rob Crevecoeur, waarbij geconstateerd werd dat de drie van onvervangbare waarde waren ("koplopers binnen de Nederlandse monumentale schilder- en glaskunst"). Daarin werd ook meegenomen dat een aantal van Horns kunstwerken al verloren waren gegaan. Voordat de betonnen kolos van genoemd instituut in 2005 tegen de vlakte ging, werden de drie sgraffito’s eruit gehaald om in de toekomst elders geplaatst te worden. Dat kwam redelijk snel van de grond, Het ziekenhuisbezoek vond vrijwel direct (2007) haar weg naar het Academisch Medisch Centrum. De andere twee leken voorbestemd voor een nieuw stadsdeelkantoor voor Amsterdam Oud-West. Dat kantoor werd echter nooit gebouwd omdat de stadsdelen in een fusieperiode werden getrokken. De twee kwamen in opslag te liggen/staan. Na diverse mislukte pogingen van Horns dochter Meinke Horn de twee tableaus te plaatsen, bleek er in 2015 belangstelling om de twee zware kunstwerken (12.000 kilo per stuk) te plaatsen in de Fietsenstalling Beursplein; het ketste echter alsnog af. Stadsdelen West en Centrum drongen weer aan op herplaatsing en een volgend groot project leek wel geschikt: de Fietsenstalling Stationsplein. Architect Wurck paste ze in en aannemersbedrijf Max Bögl bouwden ze in onder begeleiding en supervisie van Meinke Horn. Voordat ze geplaatst konden worden moesten de tableaus gerenoveerd en gerestaureerd worden; er zaten gaten in en beschadigingen in de pleisterlagen. Restaurateur Lisya Biçaçi en eind 2021 konden ze door middel van kraan- en transportwerk van Koninklijke Saan naar de nieuwe plek gebracht worden. Daar werden ze voorzien van lichtwerk van Aram Hartsuyker en een bescherming. In tegenstelling tot Het straatongeluk is dit geabstraheerd werk van Horn nauwelijks te ontcijferen. Volgens de begeleidingstegel van Buitenkunst Amsterdam zijn van links naar rechts te zien: een laborant kijkt door een microscoop een jong patiëntje dat medicijnen nodig heeft; daarboven een schip op zee, dat medicijnen vervoert, medicinale planten worden van oost naar west verscheept ter weergave van handel tijger in de jungle Architectuurrecensent Jaap Huisman constateerde bij zijn bezoek aan de fietsenstalling, dat het een goede plaats had gekregen; het leek wel voor de fietsenstalling gemaakt.

Het straatongeluk is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Kunstenaar Lex Horn (rechtsonder gesigneerd) maakt in de jaren zestig drie sgraffito's voor een nieuw gebouw van het Wilhelmina Gasthuis. Het onderzoeksgebouw stond in Amsterdam bekend als het Jan Swammerdam Instituut. De drie kunstwerken kregen de titels verwijzend naar de bestemming van het gebouw: Het laboratoriumonderzoek; Het straatongeluk en Het ziekenhuisbezoek. Ze werden in de trappenhuizen geplaatst. In 2003 vond er een inventarisatie plaats door het Instituut Collectie Nederland onder Frans van Burkom en Rob Crevecoeur, waarbij geconstateerd werd dat de drie van onvervangbare waarde waren ("koplopers binnen de Nederlandse monumentale schilder- en glaskunst"). Daarin werd ook meegenomen dat een aantal van Horns kunstwerken al verloren waren gegaan. Voordat de betonnen kolos van genoemd instituut in 2005 tegen de vlakte ging, werden de drie sgraffito’s eruit gehaald om in de toekomst elders geplaatst te worden. Dat kwam redelijk snel van de grond, Het ziekenhuisbezoek vond vrijwel direct (2007) haar weg naar het Academisch Medisch Centrum. De andere twee leken voorbestemd voor een nieuw stadsdeelkantoor voor Amsterdam Oud-West. Dat kantoor werd echter nooit gebouwd omdat de stadsdelen in een fusieperiode werden getrokken. De twee kwamen in opslag te liggen/staan. Na diverse mislukte pogingen van Horns dochter Meinke Horn de twee tableaus te plaatsen, bleek er in 2015 belangstelling om de twee zware kunstwerken (12.000 kilo per stuk) te plaatsen in de Fietsenstalling Beursplein; het ketste echter alsnog af. Stadsdelen West en Centrum drongen weer aan op herplaatsing en een volgend groot project leek wel geschikt: de Fietsenstalling Stationsplein. Architect Wurck paste ze in en aannemersbedrijf Max Bögl bouwden ze in onder begeleiding en supervisie van Meinke Horn. Voordat ze geplaatst konden worden moesten de tableaus gerenoveerd en gerestaureerd worden; er zaten gaten in en beschadigingen in de pleisterlagen. Restaurateur Lisya Biçaçi voerde de restauratie uit en eind 2021 konden ze door middel van kraan- en transportwerk van Koninklijke Saan naar de nieuwe plek gebracht worden. Daar werden ze voorzien van lichtwerk van Aram Hartsuyker en een bescherming. Het straatongeluk geeft een beschadigde fiets weer met een op de grond liggend slachtoffer, terwijl twee omstanders te hulp schieten; rechts daarvan is een soort engel afgebeeld. Architectuurrecensent Jaap Huisman constateerde bij zijn bezoek aan de fietsenstalling, dat het een goede plaats had gekregen; het leek wel voor de fietsenstalling gemaakt. Kees Keijer wees er in de rubriek Blikvangers in Het Parool van 4 augustus 2023 nog eens op hoe toepasselijk het werk van Horn hier is. De rolband die fietser naar en uit de stalling brengt veroorzaakte nogal wat ongemak, ze ging volgens de één te langzaam, volgens andere te snel, maar stond ook vaak stil.

De fietsflat is een drie verdiepingen hoge gratis openbare fietsenstalling voor 2500 fietsen aan de westzijde van Station Amsterdam Centraal.

Het Sexmuseum, voluit Sexmuseum de Venustempel, is een museum in Amsterdam-Centrum aan het Damrak 18 over de geschiedenis van pornografie en erotiek. Het museum toont een collectie van historische erotische objecten, sculpturen, schilderijen, prenten en foto's. Daarnaast zijn er enkele diorama’s waaronder van de Amsterdamse Wallen en het opwaaien van de jurk van Marilyn Monroe.