Brug 232 (Houtgracht)

Het Waterlooplein is een plein in het centrum van Amsterdam. Het plein is bij een raadsbesluit van 19 december 1883 (om nog niet opgehelderde reden) vernoemd naar de Slag bij Waterloo. Het oude plein ontstond toen in 1882 de Leprozengracht en de Houtgracht werden gedempt en ligt in het District Groot Waterloo. Op het schilderij hiernaast is de situatie van 1880 te zien. De gracht op de voorgrond is de Leprozengracht. De gracht die vanaf links voorlangs de kerk loopt is de Houtgracht. Het plein verdween grotendeels bij de aanleg van de Oostlijn van de metro en de Stopera in de jaren 70 en 80 van de 20e eeuw. Het nieuwe Waterlooplein is ontstaan in 1988 om het Stoperagebouw heen en grenst aan de rivier de Amstel, de Zwanenburgwal en het Mr. Visserplein. De noordzijde van het nieuwe plein is via de Houtkopersdwarsstraat verbonden met de Jodenbreestraat. Op enkele monumentale panden na is bijna alle oude bebouwing afgebroken en vervangen door nieuwbouw. De markt op het Waterlooplein was van oudsher een Joodse markt, na de Tweede Wereldoorlog was hier weinig meer van over.

Gran Vista is de (bij)naam van een appartementencomplex in Amsterdam-Centrum. Het gebouw vormt de noordelijke gevelwand van de Houtkopersdwarsstraat en gaat aan beide zijden de hoek om van de Jodenbreestraat in het oosten en het Waterlooplein in het westen. Het dankt haar naam aan een Britse belegger.

Museum Rembrandthuis is een museum gevestigd in een voormalig woonhuis in de Jodenbreestraat, in het centrum van Amsterdam. Tussen 1639 en 1658 werd het huis bewoond door de bekende Nederlandse kunstschilder Rembrandt van Rijn, die er ook zijn atelier en kunsthandel had. Het huis werd rond 1606 gebouwd en is rond 1627 verbouwd, waarschijnlijk onder toezicht van Jacob van Campen. Het kreeg toen een extra verdieping en een nieuwe voorgevel met een driehoekig fronton. Rembrandt kocht het op 5 januari 1639 voor dertienduizend gulden. Na zijn faillissement werd het in 1658 geveild en voor elfduizend gulden verkocht. Het was in de eeuwen daarna als woonhuis in gebruik en werd diverse malen verbouwd. Aan het begin van de 20e eeuw verkeerde het pand in slechte staat, en naar aanleiding van het Rembrandtjaar in 1906 werd het in 1907 aangekocht door de gemeente Amsterdam, die het schonk aan de stichting Het Rembrandthuis. Tussen 1907 en 1911 werd het huis gerestaureerd door Karel de Bazel. Het museum werd op 10 juni 1911 geopend. Koningin Wilhelmina en prins Hendrik waren de eerste bezoekers. Museum Rembrandthuis dankt zijn oprichting aan een initiatief van de kunstschilder Jozef Israëls.

Vlooienburg (oorspronkelijk: "Vloonburch") is een voormalig aangelegd eiland in Amsterdam. Het is in navolging van Uilenburg, Marken en Rapenburg in het kader van de tweede uitleg vanaf 1593 in een ondiepte van de Amstel aangeplempt. Tegenwoordig is de Stopera het enige gebouw op Vlooienburg.

De Academie voor Theater en Dans (ATD), voorheen de Theaterschool, is een opleidingsinstituut op hbo-niveau. De academie verzorgt twaalf bachelor-, drie masteropleidingen, één associate degree en één vooropleiding op het brede gebied van theater en dans. Alle opleidingen zijn op hoog niveau verbonden met een beroepspraktijk, zowel nationaal als internationaal. Studenten worden opgeleid tot acteur, theatermaker, mimespeler/ -maker, danser, choreograaf, theater- of dansdocent, en tot regisseur, scenograaf, technisch ontwerper, inspiciënt, productieleider en creative producer. De Academie voor Theater en Dans maakt deel uit van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK) samen met de Breitner Academie, het Conservatorium van Amsterdam, de Nederlandse Filmacademie, de Reinwardt Academie en de Academie van Bouwkunst. De Academie voor Theater en Dans is gevestigd aan de Jodenbreestraat 3 in Amsterdam. Alle opleidingen aan de ATD zijn door het ministerie van OC&W geaccrediteerd. Studenten kunnen hierdoor een studielening aanvragen als ze definitief tot een opleiding zijn toegelaten.

De Stopera is het Amsterdamse gebouwencomplex van stadhuis en opera (de Nationale Opera en Ballet voorheen Muziektheater). Het bevindt zich in de Amsterdamse binnenstad, tussen het Waterlooplein, de Amstel en de Zwanenburgwal, op het in de 16e eeuw aangeplempte schiereiland Vlooienburg. Deze locatie werd in 1954 gekozen als plek voor een nieuw stadhuis, dat het oude stadhuis aan de Oudezijds Voorburgwal moest vervangen. Dit oude stadhuis was sinds 1808 vervanger voor het stadhuis op de Dam, het huidige Paleis op de Dam, dat de vervanger was van het oude stadhuis dat heeft bestaan vanaf de veertiende eeuw tot aan de brand op 7 juli 1652.

Nationale Opera & Ballet (voorheen Het Muziektheater Amsterdam) is een theater in Amsterdam dat speciaal gebouwd is voor het opvoeren van opera's, balletten en andere vormen van muziektheater. Het is tevens de naam van de organisatie die naast het theater ook de gezelschappen De Nationale Opera en Het Nationale Ballet omvat. Het theater maakt deel uit van het gebouwencomplex Stopera aan het Waterlooplein.

Jezus als dakloze (Engels: Homeless Jesus) is een artistiek kunstwerk van Timothy Schmalz dat vanaf 2013 in meer dan honderd steden over de gehele wereld is geplaatst.

Het Mozeshuis is een gebouw, waarin een maatschappelijk ontmoetingscentrum, aan de Jodenbreestraat 164 en Waterlooplein in Amsterdam-Centrum. Het Mozeshuis is rond 1969 gebouwd als vervanging van de dan net afgebroken pastorie behorende bij de Mozes en Aäronkerk, die ten zuiden tegen de kerk aangeplakt stond. In verband met de bouw van de verkeerstoegang naar de IJtunnel in de vorm van het Jonas Daniël Meijerplein moest die pastorie het veld ruimen. Aan architect Sier van Rhijn, die betrokken was bij de renovatie van de kerk, werd gevraagd een nieuwe pastorie te ontwerpen, die aan de andere zijde van de kerk geplaatst werd. Een van de lege plekken aan de Jodenbreestraat en Waterlooplein werd ermee opgevuld. Financiering van de bouw vond plaats uit de opbrengsten van een veiling van goederen van de kerk. In eerste instantie werden er nog enkele paters in ondergebracht. Van Rhijn kwam met een rechthoekig bakstenen gebouw met (te veel) gevelopeningen. Een opvallend detail is daarom de ronde uitstulping die het gebouw aan de zuidoostzijde heeft meegekregen. Die openingen trokken onverlaten aan, daarom werd de portiek aan het Waterlooplein later afgeschermd (oorspronkelijk leek ze op de gevelopening aan de Jodenbreestraat). Erfgoedvereniging Heemschut nam het gebouw als zijnde “zorgvuldig gedetailleerd” en “sobere bakstenen gevel” op in hun brochure Post '65 Architectuur 1966-1990 in Amsterdam (nummer 44). In 2016 werd het gebouw tot gemeentelijk monument verklaard. Al in 1971 ontving Van Rhijn de Merkelbachprijs voor dit ontwerp. Van Rhijn werd niet veel later de man achter de toen vervloekte gebouwtjes ten behoeve van de Oostlijn.

Grenspaal, ook wel Zuildragende schildpad of Monument van Jacob Israël de Haan is een beeld in Amsterdam-Centrum. Het is gemaakt door Hans 't Mannetje. Het beeld staat aan het begin van de Jodenbreestraat, op het punt waar de weg ontstaat aan de Sint Anthoniesluis. Het monument doet enigszins denken aan een zogenaamde banpaal, ooit markeerpunt voor stadsgrenzen. Deze grenspaal geeft echter aan waar een niet afgebouwde snelweg eindigt. Het was de bedoeling dat vanuit het Mr. Visserplein via de Jodenbreestraat en Sint Antoniesbreestraat een snelweg zou lopen tot aan de Prins Hendrikkade. Buurtbewoners van de Nieuwmarktbuurt verzetten zich daar in de jaren zeventig hevig tegen. Onder meer schermutselingen met politie en Mobiele Eenheid leidden er toe dat de aanleg werd gestaakt. De Sint Antoniesbreestraat werd smal gehouden, mede door dat de gemeente de historische kwaliteiten van het Huis De Pinto uiteindelijk wel inzag. Het beeld staat aan de zuidoostkant van de brug en staat in wezen niet op de juiste plaats. De brug is namelijk nog gebouwd met het oog op de verbreding en de komst van de snelweg volgens het document 'Wederopbouwplan Nieuwmarkt'. Dat er aan de noordkant van de brug gesloopt was voor de aanleg van de snelweg is nog bij de zuidelijk ingang van de Sint Antoniesbreestraat te zien; er staat een nieuwbouw pand naast de oude grachtenpanden. Aan de Jodenbreestraat verdween de gehele oostelijke gevelwand ten behoeve van het Maupoleum, met haar rooilijn werd ook al rekening gehouden met de verbreding. De grenspaal markeert de grens tussen een modern recht stratenplan (Jodenbreestraat, Mr. Visserplein, Wibautstraat) en het kronkelige oude stratenplan waar de Sint Antoniesbreestraat deel vanuit maakt. Het kwam er nadat Geurt Brinkgreve had gewezen op de kunstenaar Hans 't Mannetje. 't Mannetje ontwierp voor hier een kunstwerk dat is opgebouwd uit oude en nieuwe materialen. Hij was destijds werkzaam voor het (gemeentelijke) restauratie-atelier aan de Nieuwe Uilenburgerstraat en zag zich geconfronteerd met allerlei bouwelementen van gesloopte gebouwen. Van de grond af naar boven: een hergebruikte sokkel van een onbekend en verdwenen beeld van Rembrandt; hierop is een tekst aangebracht van Jacob Israël de Haan, en een tekst refererend aan de omstandigheden waaronder dit beeld tot stand kwam een groen uitgeslagen hardstenen schildpad, herkomst onbekend; de kop van de schildpad was verloren gegaan, 't Mannetje zette er een nieuwe kop aan een nieuw zadel op het schildpad dat drager is van de kolom in de dikke hardstenen kolom, afkomstig uit het in 1962 afgebrande gebouw, dat Hendrik Petrus Berlage ontwierp voor de Levensverzekeringsmaatschappij De Algemene, gevestigd aan het Damrak is op 3/4 hoogte de tekst "De tijd kruipt met het bouwwerk heen, van hier, vandaar rest soms een steen" gebeiteld. De twee teksten in het Rembrandtblok luiden: De tekst over verschil van mening van inrichting van de buurt: "Tot hier verdween het oude stadspatroon van hier begon de stadsvernieuwing in deze buurt ter herinnering werd dit gedenkteken opgericht", Dichtregels van Jacob Israël de Haan, die refereren aan de oude Jodenbuurt van Amsterdam: "Die te Amsterdam vaak zei: 'Jeruzalem' en naar Jeruzalem gedreven kwam, Hij zegt met mijmerende stem 'Amsterdam, Amsterdam…'". De plaatsing ging niet zonder slag of stoot. De bewonerscommissie die er over ging vond het monument wat al te groot. Ze vond dat de brug toch al het slachtoffer was geworden van allerlei activiteiten zoals kraampjes etc. Bovendien werd door de makers voorgesteld om Han Lammers het beeld te laten onthullen. Deze was echter persona non grata in de Nieuwmarkbuurt, vanwege juist de sloopwerkzaamheden. Hij trok zich terug, net als Brinkgreve die het monument juist ter verzoening door Lammers wilde laten onthullen.

De Mozes en Aäronkerk, officieel gewijd aan de heilige Antonius van Padua, is een rooms-katholieke kerk aan het Waterlooplein te Amsterdam, in de Nederlandse provincie Noord-Holland.

De Jodenbreestraat is een Amsterdamse straat tussen de Sint Antoniesbreestraat en het Mr. Visserplein in Amsterdam-Centrum. De Jodenbreestraat is via de Houtkopersdwarsstraat verbonden met de noordzijde van het Waterlooplein. Ter hoogte van nr. 11 ligt de Uilenburgersteeg.