De Twist

De Ridderhofstad Holy is een voormalige ridderhofstad in de Holiërhoekse polder in het voormalige Vlaardingerambacht, tegenwoordig tot Vlaardingen behorend.

Begraafplaats Emaus is een begraafplaats in Vlaardingen die in 1823 in gebruik is genomen. Het was een van de eerste begraafplaatsen met een rooms-katholiek deel ten noorden van de grote rivieren.

De Ericaschool is een school voor openbaar onderwijs in de Nederlandse stad Vlaardingen, voor zeer moeilijk lerende kinderen in speciaal onderwijs en Voortgezet Speciaal Onderwijs. De school beschikt over een SO-afdeling (4 tot 12 jaar) en een VSO-afdeling (12 tot 20 jaar). De school geeft zowel dag- als avondonderwijs. De Ericaschool is een regionale school voor SO/VSO cluster-3 onderwijs. De leerlingen hebben een probleem met het leren. De Ericaschool is een school voor ZMLK-onderwijs. (Zeer Moeilijk Lerende Kinderen) In de VSO-afdeling wordt er veel aandacht besteed aan praktijkvakken, zo zijn er kooklessen, lessen over algemene techniek, handvaardigheid, tuinen, catering en textiel. Ook is er ict-onderwijs en les in huishoudelijk werk enzovoorts. Alle vakken staan in het teken van wonen, werken en vrije tijd. De oudste leerlingen lopen stage en hebben veel arbeidstrainingslessen. In 2007 is de school ingrijpend verbouwd. De oude VSO-aula is omgebouwd tot een hypermoderne multifunctionele ruimte, waar plaats is voor ICT, muziek en bibliotheek. In 2002 was de school ook al ingrijpend verbouwd. Anno 2009 is er ook een avondschool voor oud-leerlingen vanaf 20 jaar, gesubsidieerd door de gemeente Vlaardingen.

Aeolus is de naam van de korenmolen in het centrum van Vlaardingen. De geschiedenis van de stellingmolen gaat terug naar de 15e eeuw. Toen stond op de plaats van de huidige molen aan de Kortedijk een houten molen, die in bezit was van particulieren die het in 1407 door graaf Willem van Holland aan de stad verleende maalrecht pachtten. In 1585 werd de molen gekocht door de stad en konden molenaars de molen huren. Rond 1688 werd de molen vervangen door een groter exemplaar met stenen onderbouw en een houten bovenbouw met een rietbedekking. Honderd jaar later, in 1790 werd de molen opnieuw vervangen door een grotere molen met een stenen romp. De molen werd in opdracht van de gemeente Vlaardingen gebouwd die Aeolus tot 1878 in eigendom had. In dat jaar werd de molen verkocht aan een particulier. De tamelijk grote molen is bewoond geweest, wat direct te zien is aan de grote vensters aan de oostkant. Aan die kant zijn op drie zolders sporen te zien van wanden en stucwerk. De woning nam ongeveer de helft van het vloeroppervlak in beslag. Van 1914 tot 1919 was de molen in onbruik, nadat een van de wieken dwars door de omloop heen naar beneden was gestort. In 1919 werd de molen verkocht aan de Coöperatieve Landbouwers Aankoopvereniging 'Samenwerking', die de molen gebruikte om veevoer te malen. De molen werd ontdaan van wieken en kap en kreeg een plat dak waarop tijdens de Tweede Wereldoorlog Duits luchtafweergeschut werd opgesteld. In 1954 werd de molen door de gemeente gekocht en opgeknapt, waarna deze op 30 april 1957 werd verpacht als opslag- en verkoopruimte aan 'Samenwerking', thans Coöperatieve Vereniging 'Maasmond'. De naam van de molen dateert uit dat jaar, refererend aan de god Aeolus (God van de wind). Sinds 1977 is de molen weer in bedrijf. In een aan de molen aangebouwd winkeltje kunnen producten worden gekocht die door de molen zelf zijn gemalen. Op 12 september 2009 is de molen Aeolus overgedragen aan een stichting genaamd SEMA. In Aeolus bevinden zich twee elektrisch aangedreven en twee windgedreven maalstoelen, elk met een eigen regulateur om de afstand tussen de stenen te stellen. Verder zijn er twee mengmachines aanwezig. De molen is een Rijksmonument.

Het Buizengat in Vlaardingen is een restant van een spuikom die omstreeks 1610 werd aangelegd om de Oude Haven op diepte te houden. De naam dankt deze kom aan de buizen die hier 's winters werden opgelegd. Zo verstoorden deze schepen het spuien van de haven niet. De Oude Haven zelf is ontstaan uit een natuurlijke waterloop (vloedkreek en waterloop komend uit aangrenzend veengebied) welke ten noordoosten van het oude Vlaardingen ontsprong en met een grote bocht zuidwaarts in de Maas uitmondde. Deze waterloop is vanouds bekend als de Vlaarding en verenigde in zijn benedenloop enkele andere veenlopen, zoals de Hooilede, in zich. Deze waterlopen zijn zo goed als geheel verdwenen onder ophogingen bij latere stadsuitbreidingen. Met een bocht via het huidige Plein Emaus kwam de Vlaarding uit in het Buizengat. hier lag de grens tussen Vlaardingen en Vlaardingerambacht. Het Buizengat ligt tussen de Kortedijk, de Westlandseweg en de Hoflaan. Globaal gezegd is het dat deel van de haven dat tussen de Vlaardinger Driesluizen en de korenmolen ligt. Aan het begin van de 21e eeuw is men begonnen met het bouwen van woningen rond het Buizengat. De oevers zijn daarbij door middel van drie voetgangersbruggen met elkaar verbonden.

De Vlaardinger Driesluizen, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, verbindt de Vlaardingervaart met de Oude Haven van Vlaardingen. De afmetingen van de sluis zijn 22 meter bij 4,80 meter. De doorgang is niet hoger dan 1.90m, de diepgang is onbekend en de sluis heeft tegenwoordig in hoofdzaak betekenis als schutsluis voor de pleziervaart. De Oude Haven staat via de Delflandse Buitensluis in verbinding met de Buitenhaven, die een open verbinding heeft met de Nieuwe Maas. De huidige sluis dateert uit 1960. In de sluis is aan weerszijden een gedenksteen herplaatst. De gedenkstenen zijn afkomstig van voorgaande sluizen op deze plaats en tonen een aantal wapens met namen. Ze dragen het opschrift Delflant en de jaartallen 1639 en 1653. Beide stenen zijn gemeentelijk monument. Aan de kant van de Oude Haven bevindt zich de steen uit 1639 met daarop het wapen van het Hoogheemraadschap van Delfland met keizerskroon, rijksappel en kruis, waarbij het schild wordt vastgehouden door een dubbelkoppige adelaar, met verder de namen en de wapens van de hoogheemraden. Op de steen aan de kant van de Vlaardingse Vaart uit 1653 is eveneens het wapen van het hoogheemraadschap afgebeeld, maar hier zonder schildhouder. Bovendien staan hierop de wapens en de schilden van baljuw-dijkgraaf Willem van der Hoeff en hoogheemraden Diederik van Schagen, Albrecht van Wassenaer, Willem Stalpart van der Wiele, Adriaan van der Mijle en Dirk Meerman. Onderaan de steen zien we de wapens van secretaris Cornelis de Jonge en penningmeester Cornelis (Michielsz.) Soetens van het hoogheemraadschap Delfland. Op de plaats van de Driesluizen bevinden zich al meer dan 750 jaar kunstwerken, zowel voor het spuien van water als voor het schutten van schepen. Voor zover bekend was daarbij altijd sprake van twee spuisluizen en één schutsluis. De huidige sluis is in 1960 gebouwd en is in 1999 zelfbedienbaar gemaakt: de sluis werd tot 2016 door de schipper zelf geopend door middel van een muntautomaat. Vanaf het voorjaar 2016 wordt de Vlaardinger Driesluizen op afstand bediend vanuit het Havenkantoor van de gemeente Vlaardingen. Oorspronkelijk was Vlaardingen een belangrijke vergaderplaats van het waterschap en stond bij de sluizen aan oostzijde van de Kortedijk het Delflands Huis. Dat karakteristieke gebouw is in de jaren zestig van de twintigste eeuw gesloopt en vervangen door twee woningen onder een kap, bedoeld voor sluiswachters en ontworpen door de Vlaardingse architect Jac. van der Vlis.

De Hoogstraat is een straat in het centrum van Vlaardingen.

De wijk Centrum van Vlaardingen omvat het oude centrum van de stad ten westen van de Oude Haven, de Indische Buurt, het oostelijke deel van de Vettenoordse polder en de buurt Hoogstad. De wijk wordt begrensd door de A20 in het noorden, de metrolijn Hoekse Lijn tussen Rotterdam en Hoek van Holland in het zuiden, de Oude Haven en de Vlaardingse Vaart in het oosten en de Marathonweg, de Marnixlaan en de Beethovensingel in het westen. In 2023 telde het centrum 15.545 inwoners op een oppervlakte van 178 ha. Het gebied rond de Oude Haven geldt als beschermd stadsgezicht. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn de Markt met het oude stadhuis en de Grote Kerk, de Visbank en het Museum Vlaardingen. Rond het Liesveld ligt het winkelhart van de stad en aan de zuidzijde van het centrum ligt het station Vlaardingen Centrum. De Hoogstraat, die vanaf de Grote Kerk tot aan de Vlaardinger Driesluizen loopt, is een straat die al sinds de middeleeuwen de functie van winkelstraat had.

De watertoren in Vlaardingen is ontworpen door J.H.J. Kording en is gebouwd in 1955. De watertoren heeft een hoogte van 39,00 meter en twee waterreservoirs van elk 550 m³. De toren is al zeker 20 jaar buiten gebruik. Het reservoir rust op in totaal zes verdiepingen en een kelderruimte waar de pompinstallaties staan. De begane grond werd gebruikt voor de bedieningsunits van de pompen en de andere installaties. De volgende drie verdiepingen boden plaats aan kantoren en werkplaatsen van het toenmalige GEB (Gemeentelijk Energie Bedrijf) en de montageafdeling van de water- en energiemeters. De overige verdiepingen dienden als opslagplaats en de verdieping onder het reservoir als enorme lekbak.

Het gemeentelijk sportpark Brasserskade is een sportpark in de Nederlandse plaats Delft. Het wordt in het noorden door de Brasserskade, in het oosten begrensd door de woonwijk Delftse Hout, in het zuiden door de Tweemolentjesvaart en in het westen door de A13.

Het sportterrein aan de Floreslaan is een voormalig sportterrein in de Nederlandse plaats Vlaardingen. Het sportterrein werd in het noorden door de A20, in het oosten begrensd door de 'Marathonweg', in het zuiden door de 'Floris de Vijfdelaan' en in het westen door de woonwijk 'Westwijk.

De Visbank is een karakteristiek gebouw aan de Westhavenkade in Vlaardingen. De functie was, zoals uit de naam blijkt, een visafslag. Het gebouw, een ontwerp van Jacob van Schie, werd in 1778 gebouwd. De windvaan op het dak heeft de vorm van een haring. De Visbank was een instelling waar vroeger alle verse, voor consumptie bedoelde, zeevis bij afslag moest worden geveild. De ligging direct aan de Oude Haven was praktisch. Tot 1949 was de Visbank in gebruik als afslag, daarna vond de Vereniging voor Vreemdelingenverkeer van de stad er een onderkomen. Volgend op jarenlange leegstand werd er in 1984 een bloemenwinkel in gevestigd. In 2006 kwam er ook een lunchroom die in 2014 werd verbouwd tot ijssalon. Eigenaar van het pand is de Vereniging Hendrick de Keyser. Het gebouw is een rijksmonument. Een miniatuur van de Visbank is te zien in Madurodam.