Zonder titel (Femmy Otten)

Oneindigheid is een artistiek kunstwerk op begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam-Oost. Begraafplaats De Nieuwe Ooster werd rond 1894 ingericht als opvolger en vervanger van de volle Oosterbegraafplaats. Nieuwe graven werden sowieso naar De Nieuwe Ooster gebracht, maar ook een hele reeks graven van de Oosterbegraafplaats werd naar de nieuwe plek gebracht. Na een ruiming kwam het Oosterpark over de Oosterbegraafplaats te liggen. In 1955 werd nog een oproep geplaatst naar degenen die hun dierbaren wilden laten overbrengen. Men ging nog een keer ruimen. In de jaren tien van de 21 eeuw werd er groot onderhoud verricht in het Oosterpark en daarbij kwamen opnieuw beenderen tevoorschijn; de ruiming was niet zorgvuldig genoeg gedaan. Die beenderen werden ten slotte begraven in een verzamelgraf aan de zuidkant van De Nieuwe Ooster. Dat verzamelgraf werd aangewezen tot het onderbrengen van alle lichamelijke resten, die op welke locatie dan ook bij archeologisch onderzoek in Amsterdam tevoorschijn komen. Tot dan toe werd vaak gekozen voor herbegraven. Het abstracte beeld is gemaakt door kunstenaar Mies Wubs, die het zelf Poort van de ziel noemde. Het beeld is uitgevoerd in diabas en meet 85 bij 45 bij 45 centimeter. Het beeld werd op 3 maart 2022 onthuld.

Het Monument voor de verzetsstrijders is een monument staande op begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam-Oost.

De Heilige-Familiekerk is een kerkgebouw in Amsterdam-Oost. Ze staat aan de noordrand van tuindorp Betondorp in Watergraafsmeer Deze Rooms-katholieke kerk verrees vanaf 22 mei 1951 aan het eind van de Zaaiersweg, daar waar zij via een slinger aansluit op de Rozenburglaan. Ze werd in gebruik genomen op 15 juli 1952 en op 28 augustus 1952 ingewijd door monseigneur Johannes Petrus Huibers van Bisdom Haarlem-Amsterdam. De kerk is ontworpen door Hugo Anthonius van Oerle en J.J. Schrama. Bijzonder is dat Betondorp veel woninkjes kent die een buitenschild hebben van wit beton, terwijl een minderheid van de gebouwen een uiterlijk hebben van rood baksteen. Deze kerk kreeg in eerste instantie het witte uiterlijk van de buurt mee; ze dankte daaraan haar bijnaam "Het Witte Kerkje". In 1962 werd die witte laag verwijderd waardoor ze sindsdien in de categorie baksteen gebouw valt. Het gebouw heeft een asymmetrisch geplaatste klokkentoren; deze blijkt echter wel in de as te staan van de Veeteeltstraat. Boven de ingang is het reliëf Heilige Familie te zien van Cephas Stauthamer. Het kreeg in maart 2014 de status van gemeentelijk monument.

Het Asbestemmingsgebied van De Nieuwe Ooster is een onderdeel van De Nieuwe Ooster, grootste begraafplaats van Nederland. De Nieuwe Ooster werd in drie fases opgebouwd. De eerste fase werd aangelegd in 1889; een tweede volgde in 1918. Beide werden ontworpen door Leonard Springer. In 1928 volgde aan de achterzijde tegen de Zaaiersweg een deel dat ingericht werd door de Dienst der Publieke Werken. Dat laatste gedeelte raakte na diverse herinrichtingen een overzichtelijke indeling kwijt. Dat gebied van 2 hectare werd na jaren planning omgebouwd tot een asbestemmingsgebied, de begraafplaats had een aantal jaren eerder een crematorium gekregen. Onder ontwerp van Karres en Brands Landschaparchitecten (Sylvia Karres, Bart Brands en Lieneke van Campen) werd er tussen 2005 en 2009 een nieuwe indeling met stroken gemaakt waarbij op veldjes van 1 bij 1 meter urnen konden worden gezet. Het terrein werd toen tevens voorzien van een modern columbarium en vijver. Het genoemde architectenbureau was van mening dat er een eigen identiteit aan deze ruimte gegeven moest worden, zodat een duidelijk onderscheid is terug te vinden tussen de eerste en tweede fase enerzijds en deze derde fase anderzijds. De vijver, op bestelling geleverd, want de begraafplaats wilde een waterpartij, biedt plaats aan een aantal drijvende urnen naar ontwerp van kunstenaar Maria van Kesteren, toepasselijk Charon genaamd. Over de vijver loopt een aantal bruggen over de vijver. Een aantal daarvan volgen nog de patronen van de oude wandelpaden; een andere brug dient om de drijvende urnen te kunnen bereiken. Langs de vijver ligt enerzijds een zeventigtal keldergraven, aan de andere zijde ligt een stalen strip met daarop de naam van as van overledene. Het columbarium heeft aan de buitenzijde een gesloten karakter, voor een relatief groot gebouw vond men het onopvallend. De binnenzijde is open en ingedeeld in wit beton; het gebouwen lijkt in brokken uiteen te vallen. Het heeft geen echt dak; de hemel moet het dak vormen. Het geheel werd in 2016 onderscheiden met de International Funeral Award.

Rijksmonument 335325 omvat een blok woningen in de nabijheid van Brink en zijstraten daarvan in Betondorp, Amsterdam-Oost. Ze heeft betrekking tot de adressen en aanbouwsels aan de Veeteeltstraat 127-145. Het blok werd op 20 oktober 1988 te rijksmonument verklaard, deel uitmakend van het grotere monumentencomplex Brink (rijksmonument 335305). Dit blok wordt ook wel omschreven als de "Westelijke reeks woningen", wijzend op de plaatsing ten opzichte van Brink. Naar ontwerp van architect Dick Greiner werd hier in de periode 1924-1926 een blok woningen neergezet. Het blok staat los van het woon/winkelblok aan de Brink; er loopt een nauw voetpad tussen. Het bouwblok kent twee bouwlagen met aan het westelijk uiteinde een iets hogere en naar voren geplaatst hoekdeel met een overkraging; deze zijde is tevens voorzien van een geïntegreerde bloembak. Het geheel wordt gekenmerkt door twee lange ramenrijen, op de begane grond onderbroken door toegangsdeuren. De beide uiteinden worden bediend door twee deuren aan de kopse kant van het blok; één van die deuren in rechthoekig, de ander juist getoogd (ronde vorm). Opvallend aan die westzijde zijn ook de raampjes voor de trap naar de bovenverdieping. Het complexje is uitermate hoekig uitgevoerd.

De Islamitisch gebeds- en bewassingruimte is een bouwwerk in Amsterdam-Oost op het terrein van De Nieuwe Ooster. Het geheel werd op 5 juni 2012 geopend door wethouder Andrée van Es van Amsterdam.

De Zaaiersweg is een straat in Amsterdam-Oost.

Rijksmonument 335369 is een blokje woningen met hoekwinkel aan de Veeteeltstraat, Betondorp, Amsterdam-Oost. Ze heeft betrekking op Veeteeltstraat 118-120. Het blokje werd op 20 oktober 1988 opgenomen in het monumentenregister. De Veeteeltstraat is een straat die de Brink van oost naar west doorkruist. Veeteeltstraat 118-120 ligt aan de westzijde van het plein en is via een poortconstructie verbonden met Brink 4 tot en met 22 (Rijksmonument 335357). Het blokje is opgetrokken naar ontwerp van architect Dick Greiner en uitgevoerd in korrelbeton, naamgever van de wijk. Het geheel is net als de andere bebouwing kubistisch van opzet, rechte bouwlijnen uit het Nieuwe Bouwen met hier en daar nog invloeden van de Amsterdamse School. Het gebouw kent een soort terrasachtige opbouw. Er zijn drie bouwlagen. Het winkelgedeelte heeft in principe maar één bouwlaag, maar daarop zijn het balkon en uitbouw van de eerste verdieping geplaatst. De uitbouw van de eerste verdieping dient dan weer tot balkon van de tweede verdieping. Het enige rondingen aan het gebouw zijn de later aangebracht hemelwaterafvoeren. De aansluitende bebouwing aan de Veeteeltstraat (122-130) kent een teruggetrokken rooilijn. Rijksmonument 335363 met Landbouwstraat 72-78 vormt de weerspiegeling aan de andere zijde van het plein.

De Weesperzijdebrug (brug 1270) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug in de vorm van een viaduct dateert uit het eind van de jaren tachtig. Ze ligt in het dijklichaam van de Gooiseweg. Het viaduct overspant geen doorgaande verkeersroute; de onderliggende weg, een onderdeel van het Drie Brugpad, verbindt de Rozenburglaan met het gelijknamige afvalpunt Rozenburglaan. Die weg ligt in het verlengde van de Zaaiersweg. Het viaduct is ontworpen door Rijkswaterstaat; tijdens de bouw vormde de Gooiseweg nog een onderdeel van het rijkswegennet en werd toen aangesloten op de Rijksweg 10 (Ringweg-Oost). Het brugnummer kwam pas toen het viaduct in het beheer van Amsterdam kwam op het moment dat die status rijksweg verviel en de Gooiseweg een stadsweg werd. De naam kwam weer veel later, december 2017, toen Amsterdam haar bruggen in (voormalige) snelwegen een naam gaf om vermeld te worden in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen (BAG). Ze werd in een grote bulk naamgevingen vernoemd naar het nabij gelegen voet- en fietspad Weesperzijde. Die naam is enigszins verwarrend, aangezien zowel de boven- als onderliggende weg niet naar die kade voert.

Het grafmonument van Willem Breuker is gesitueerd op de begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam-Oost. Het graf van musicus Willem Breuker wordt begeleid door een beeldhouwwerk van Marinus Boezem. De twee kunstenaars ontmoetten elkaar al in de jaren zeventig wanneer Breuker het festival Nieuwe Muziek Zeeland bezoekt in Zeeland. Beiden bevinden zich in de hoek van kunstenaars, die zich buiten de platgetreden paden bevinden. Ze deden vanaf toen gezamenlijke projecten waarvan Podio del mondo per l’arte er een was. Breukers bijdrage aan de galerie was later het 3:18 durende werk Time is an empty bottle of wine, opgedragen aan Marinus en Maria-Rosa Boezem, dat na gespeeld te zijn opgeborgen werd in een put. Toen Willem Breuker in juli 2010 overleed vroeg zijn levenspartner Olga Zuiderhoek aan Boezem een grafmonument. Boezem kwam met een meteoriet/komeet die op de kop van de grafsteen inslaat, weergegeven als in een 3D-strip. Edo Dijksterhuis van de kunstredactie van Het Parool maakte in augustus 2021 de vergelijking met de “explosieve creativiteit” van Breuker, als ook het effect van Breukers overlijden in de samenleving. De botsing wordt weergegeven in graniet, weerbarstig als Breuker zelf. Boezem ontving voor dit werk een opvallend kledingstuk dat Breuker tijdens concerten weleens droeg; de sterrenhemel was hierop aangebracht.

Rijksmonument 335357 omvat een blok woningen aan de noordzijde vande Brink en zijstraten in Betondorp, Amsterdam-Oost. Ze heeft betrekking op de adressen Brink 4-22. Het blok werd op 20 oktober 1988 tot rijksmonument verklaard, deel uitmakend van het grotere monumentencomplex Brink (rijksmonument 335305). De noordzijde van het plein was ingeruimd voor een bouwblok met middenstadswoningen. De geschakelde woningen bestaan uit drie bouwlagen. De eerste laag volgt de rooilijn, de tweede is een uitkraging daarboven, de derde is juist weer teruggetrokken. Het geheel is uitermate hoekig en kubistisch uitgevoerd. Opvallende details zijn dat de toegangen aan het eind van de set een portiekje kregen met luifel, daar waar de andere deuren aan de rooilijn staan. Bovendien zijn de uitkragende schoorstenen weggewerkt in de balkonafscheidingen, die op zich weer de hemelwaterafvoeren ondersteunen. Beide uiteinden van het blok gaan over in een stenen erfafscheiding met openingen in de vorm van rondbogen. Architect van het gehele plein was Dick Greiner.

Het Buchenwaldmonument is een monument geplaatst op begraafplaats De Nieuwe Ooster. Het monument, in de vorm van een grafsteen, werd op 26 oktober 1955 onthuld. Er werd toen een week eerder een urn begraven waarin as van slachtoffers en aarde opgeslagen werden uit Buchenwald, Putten (Razzia van Putten), Lidice (slachting), Dachau, Warschau, Auschwitz en Oradour-sur-Glane (Bloedbad van Oradour-sur-Glane). Mensen hadden de as en aarde verzameld en naar Buchenwald meegebracht ter viering van de tiende verjaardag van de bevrijding van dat kamp. Vervolgens werd alles verzameld in een urn die meegenomen werd naar Amsterdam. Aan de onthulling ging een stille tocht vooraf die begon op het Jonas Daniël Meijerplein. De Zeeuwse kunstenaar Herman Schutte (1908-1964 en overlever van Kamp Vught) ontwierp een beeld bestaande uit twee handen die uit het graf omhoogsteken en een stenen urn vasthouden. Op de legsteen zijn teksten te lezen:Aarde uit alle martelplaatsen van Europa ten tijde van de nazi-overheersing werd bijeengebracht te Buchenwald en hier in een urn begravenMensen weest waakzaam (J. Fuçik) Jaarlijks werden er op 11 april herdenkingsdiensten gehouden; de laatste vond plaats in 2018. Er waren toen nog maar weinig belangstellenden. De dienst er opgenomen in de algemene herdenkingsdienst op 4 mei, al kon men privé de herdenking op 11 april voortzetten.