Innsbrucker Platz (metrostation)

Innsbrucker Platz is een station van de S-Bahn van Berlijn aan de S-Bahnring, dat opende op 1 juli 1933. Het is gelegen aan het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Er bestaat een overstapmogelijkheid in het gelijknamige metrostation op metrolijn U4.

De Innsbrucker Platz is een plein in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg en vormt de grens tussen de stadsdelen Schöneberg en Friedenau.Op het plein kruisen de Wexstraße en de Hauptstraße (vroeger Reichsstraße 1, die later Bundesstraße 1 werd). In het oosten ligt de Anschlussstelle 17 (östlich) van de Stadtautobahn 100 en in het westen komt Anschlussstelle 17 (westlich) vanuit de Wexstraße op het plein uit. Ook het Station Innsbrucker Platz met de S-Bahnlijnen S41, S42 en S46 is hier gelegen. Onder het plein is het eindstation van de metrolijn U4: metrostation Innsbrucker Platz. Het plein werd in 1910 aangelegd in het kader van de bouw van de Berlijnse metro. De metro eindigde toen aan het kruispunt van de Innsbrucker Straße, de Hauptstraße en de Ringbahn. In 1927 werd het plein genoemd naar de Oostenrijkse stad Innsbruck.

Rathaus Schöneberg is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het Rudolph-Wilde-Park, nabij het stadhuis van het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het metrostation werd op 1 december 1910 geopend onder de naam Stadtpark. Het station was onderdeel van de Schöneberger U-Bahn, die de toen nog zelfstandige stad Schöneberg zelf had aangelegd. Tegenwoordig wordt deze lijn aangeduid als U4. Tegelijkertijd met de bouw van de metrolijn legde men het Stadtpark (tegenwoordig Rudolph-Wilde-Park) aan. Het park ontstond op de plaats van een drooggelegd veenmeer en ligt daardoor een stuk lager dan het omliggende gebied. De metrolijn doorkruist het park echter op hetzelfde niveau als voorheen, wat station Rathaus Schöneberg een bijzondere ligging geeft. Tot aan de rand van het park liggen de sporen in een tunnel, vervolgens ligt de lijn bovengronds en gaat aan de andere zijde van het park wederom verder in een tunnel. Het op parkniveau gelegen spoor werd geheel overdekt met een stenen dam, waarin zich het station bevindt. Grote ramen aan weerszijden bieden uitzicht op het park. Later werd in de huidige U3 tussen de stations Fehrbelliner Platz en Heidelberger Platz een vergelijkbare constructie gebouwd.Op het dak van het station werd een rijk gedecoreerde voetgangerspromenade aangelegd, de Carl-Zuckmayer-Brücke. In deze naar de schrijver Carl Zuckmayer genoemde promenade bevindt zich de toegang tot het eronder gelegen station. De Carl-Zuckmayer-Brücke verbindt het noordelijke en zuidelijke deel van de Innsbrucker Straße en biedt met brede trappen aan beide zijden toegang tot het park dat de dam in tweeën deelt. Station Rathaus Schöneberg werd ontworpen door de architecten Johann Emil Schaudt en Richard Guhr en geniet de monumentenstatus.In de Tweede Wereldoorlog werd het station dermate zwaar getroffen dat het zes jaar duurde voordat het weer in gebruik genomen kon worden. Bij de heropening in 1951 kreeg het station zijn huidige naam, verwijzend naar het stadhuis waar gedurende de deling van de stad het West-Berlijnse bestuur zetelde. De dam en het station ondergingen van 1995 tot 2005 een uitgebreide renovatie, die door de moerassige bodem ernstig bemoeilijkt werd. Omdat het gebied waarin het station ligt 60 centimeter verzakt was, werd de fundering vernieuwd en uitgebreid. In 2002 werd aan de zuidkant van het station bovendien een nooduitgang gecreëerd. De aanleg van de nooduitgang volgde na een brand in station Deutsche Oper in 2000, waarna besloten werd dat alle ondergrondse stations over minstens twee uitgangen moeten beschikken. Om de nooduitgang te bereiken moet een van de sporen overgestoken worden.

RIAS (Afkorting voor: Rundfunk im amerikanischen Sektor) was een omroep in West-Berlijn die onder toezicht van de Amerikaanse bezettingsmacht tussen 1946 en 1993 radio-uitzendingen maakte en tussen 1988 en 1992 televisie-uitzendingen verzorgde.

Het Rathaus Schöneberg (stadhuis) werd tussen 1911 en 1914 gebouwd naar een ontwerp van de architecten Peter Jürgensen en Jürgen Bachmann voor de destijds zelfstandige stad Schöneberg bij Berlijn. De eerstesteenlegging vond plaats op 26 mei 1911. Het gebouw staat aan de Badensche Straße in het zuidwesten van het stadsdeel Schöneberg. In 1920 werd Schöneberg geannexeerd en opgenomen in Groot-Berlijn. Na de Tweede Wereldoorlog en de politieke opdeling van Berlijn, was het Rathaus Schöneberg tot aan de Duitse hereniging in 1990 het politieke centrum van West-Berlijn. Zowel het parlement als de senaat van West-Berlijn hadden hier hun zetel. Het raadhuis, het omliggende plein en de daarop aansluitende straten waren de plaats voor veel politieke toespraken. Tijdens zijn staatsbezoek hield president John F. Kennedy van de Verenigde Staten hier op 26 juni 1963 zijn rede met de beroemde uitspraak Ich bin ein Berliner. Ter nagedachtenis aan Kennedy werd het plein voor het raadhuis na zijn dood in John-F.-Kennedy-Platz omgedoopt. Op 10 november 1989 hielden vanaf hetzelfde balkon de Duitse politici Hans-Dietrich Genscher, Willy Brandt en Helmut Kohl redevoeringen na de opening van de Berlijnse Muur. Op 2 oktober 1990 luidde de Freiheitsglocke om 23:55 de Duitse hereniging in. Op 24 september 1991 vond hier de laatste zitting van de senaat plaats, dat hierna verhuisde naar het Rotes Rathaus en op 25 maart 1993 was hier de laatste zitting van het huis van afgevaardigden, dat vervolgens verhuisde naar de Preußischer Landtag. In het achter het stadhuis gelegen Rudolph-Wilde-Park bevindt zich een metrostation met de naam Rathaus Schöneberg.

John-F.-Kennedy-Platz, tot 1963 Rudolph-Wilde-Platz genaamd, is een plein in Berlijn. Op deze plaats hield John F. Kennedy zijn 'Ich bin ein Berliner'-toespraak.

Friedenau is een S-Bahnstation in de Duitse hoofdstad Berlijn. Hoewel het genoemd is naar het stadsdeel Friedenau, ligt het station in Schöneberg; de grens met het iets westelijker gelegen Friedenau is echter niet ver. Station Friedenau ligt aan de Wannseebahn en werd geopend op 1 november 1874. Het station staat onder monumentenbescherming.

Schöneberg is een stadsdeel van Berlijn dat deel uitmaakt van het district Tempelhof-Schöneberg. Het stadsdeel telt ruim 124.000 inwoners en ligt in het hart van de Duitse hoofdstad. Het noordelijke deel van Schöneberg behoort met de Wittenbergplatz, de Nollendorfplatz en de Tauentzienstraße tot de City-West, het westelijke centrum van Berlijn, het zuiden is vooral residentieel van karakter. Met de vorming van Groot-Berlijn in 1920 werd de voorheen zelfstandige stad Schöneberg een district van Berlijn. Dit district, waartoe ook het huidige stadsdeel Friedenau behoorde, fuseerde bij een bestuurlijke herindeling in 2001 met Tempelhof. Bekende gebouwen in het stadsdeel zijn het warenhuis KaDeWe en het Rathaus Schöneberg, waar tijdens de deling van het stad het West-Berlijnse bestuur zetelde.

Kreuz Schöneberg is een knooppunt in de Duitse deelstaat Berlijn. Op dit klaverbladknooppunt gelegen in het stadsdeel Berlin-Schöneberg sluit de A103 een korte autosnelweg in Berlijn aan op de A100 de Berliner Stadtring.

Schöneberg is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen in het gelijknamige stadsdeel. Het is een kruisingsstation met twee niveaus: boven de sporen van de Ringbahn, beneden de van noord naar zuid lopende Wannseebahn. Station Schöneberg werd geopend op 1 maart 1933.

Bayerischer Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein en de Grunewaldstraße in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het metrostation werd geopend op 1 december 1910 aan de Schöneberger U-Bahn, de huidige lijn U4. In 1971 werd Bayerischer Platz een overstapstation en ging ook de U7 er stoppen.

De Bayerischer Platz is een plein in het centrum van het Bayerisches Viertel in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. De volgende straten komen uit op het plein: Landshuter, Westarp-, Salzburger-, Innsbrucker-, Meraner- en Aschaffenburger Straße. Het wordt gekruist door de Grunewaldstraße. Het plein droeg eerst de naam Platz Y en werd in 1908 Bayrischer Platz genoemd. Een jaar later werd de spelling veranderd in Bayerischer Platz. In 1910 werd het gelijknamige metrostation geopend. Het plein had zwaar te lijden onder de vernielingen van de Tweede Wereldoorlog. Op en rond het plein woonden vele kunstenaars en geleerden. Op de Bayerischer Platz 1 woonde Erich Fromm. Enkele stappen daarvan, in de Bozener Straße 20 Gottfried Benn, in de Bozener Straße 18 Eduard Bernstein en in de Stübbenstraße 5 Arno Holz.