Yorckstraße (metrostation)

Yorckstraße is een station van de S-Bahn, gelegen aan de gelijknamige straat, op de grens van de Berlijnse stadsdelen Schöneberg en Kreuzberg. Aangezien de S-Bahnlijn zich iets ten noorden van de Yorckstraße splitst, zijn er feitelijk twee S-Bahnstations, die ongeveer 250 meter uit elkaar liggen. Het westelijke station draagt ter onderscheiding de toevoeging Großgörschenstraße in zijn naam en wordt bediend door lijn S1; in het oostelijke S-Bahnstation stoppen de lijnen S2, S25 en S26. Het gelijknamige metrostation Yorckstraße ligt tussen beide stations in en is onderdeel van lijn U7.

De Generalszug (Nederlands: Opvolging van generaals) is een as van straten en pleinen in Berlijn die genoemd zijn naar personen en plaatsen die een rol speelden in de Napoleontische Bevrijdingsoorlog (1813-1815). De as is gebaseerd op de oude plannen van Peter Joseph Lenné, Pruisisch landschaparchitect, (1841-1855) en het Hobrecht-Plan, het stadsplan van Berlijn uit 1862. Op 9 juli 1864 kregen de straten en pleinen officieel hun naam ter ere van de vijftigste herdenking van de oorlog. Tot ongeveer 1880 werd er nog gebouwd aan de Generalszug en de straten eromheen. De straten liggen in de stadsdelen Charlottenburg, Schöneberg en Kreuzberg.

Gleisdreieck ("Spoordriehoek") is de naam van een metrostation en een voormalig spoorwegterrein in het uiterste westen van de Berlijnse wijk Kreuzberg. De naam Gleisdreieck stamt van de spoordriehoek die de drie takken van het "stamtracé" van de Berlijnse metro met elkaar verbond. Na een ernstig ongeval werd de spoordriehoek in 1912 vervangen door een kruisingsstation met twee niveaus. Het metrostation Gleisdreieck, een beschermd monument, wordt bediend door de lijnen U1, U2 en U3.

Het Deutsches Technikmuseum Berlin werd in 1982, onder de naam Museum für Verkehr und Technik in Berlijn geopend. Het is een van de grootste techniekmusea ter wereld, met een tentoonstellingsoppervlak van ongeveer 50.000 m². Het museum is ingericht op het opstelterrein van het voormalige Anhalter Bahnhof, waarvan twee locomotiefloodsen en draaischijven zijn bewaard gebleven. De tentoonstelling heeft onder meer betrekking op: oldtimers, vliegtuigen, treinen, schepen, spoelen, koffers, juwelen, machines, computers, radio’s, camera’s, dieselmotoren, stoommotoren, wetenschappelijke instrumenten, papiermachines en de drukpers. Sinds de lente van 2005 is er een nieuwe collectie van de lucht- en ruimtevaart geopend. Naast het museum zijn er verschillende demonstraties en activiteiten zoals papier maken, graan zeven, printen of de kofferproductielijn te volgen. Daarnaast is er ook een park verbonden aan het het museum met een zeldzame flora en fauna.

Bülowstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen in de gelijknamige straat in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het viaductstation werd geopend op 11 maart 1902 aan de eerste Berlijnse metrolijn, het zogenaamde stamtracé. Station Bülowstraße is tegenwoordig onderdeel van lijn U2. Het zandstenen jugendstilstation werd ontworpen door Bruno Möhring, die ook tekende voor enkele stations van de Wuppertaler Schwebebahn. Vanwege het groeiende aantal reizigers werden de perrons in 1928-1929 verlengd en kreeg het station een tweede uitgang aan de oostzijde. Het station is opgenomen op de monumentenlijst.Ten oosten van station Bülowstraße zwenkt het metroviaduct naar het noorden van de straat om de Lutherkirche aan de Dennewitzplatz te passeren. Aan dit plein deed zich nog een bijzonderheid voor: om de lijn richting de Gleisdreieck te leiden moest een gesloten huizenblok doorkruist worden. De Hochbahngesellschaft kocht hiertoe een van de gebouwen op en liet hierin een opening maken, waar het metroviaduct doorheengeleid werd. In de Tweede Wereldoorlog werd het huizenblok verwoest, waardoor de Hausdurchfahrt verdween. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ook het metrostation aan de Bülowstraße ernstig beschadigd, maar na de oorlog nam men het weer in gebruik. Na de bouw van de Berlijnse Muur in 1961 werd het metronet in tweeën gedeeld. Dit betekende een splitsing van de lijn naar Pankow, waartoe station Bülowstraße behoorde. Aanvankelijk reden de treinen nog naar het West-Berlijnse eindpunt Gleisdreieck, ten oosten van Bülowstraße. In 1972 werd de dienst echter tot Wittenbergplatz ingekort; het bovengrondse tracé door Schöneberg, waaronder station Bülowstraße, werd gesloten. In het viaductstation werd aan het eind van de jaren 1970 tot tweemaal toe zonder succes een markt ingericht. Vanaf september 1980 deed het metrostation dienst als Turkse bazaar, een concept dat wel aansloeg. Over het ongebruikte metroviaduct ging een pendeltram rijden tussen de stations Bülowstraße en Nollendorfplatz, waar sinds 1975 een vlooienmarkt bestond. Na de val van de Muur moesten de vlooienmarkt, de bazaar en de tramlijn in 1993 wijken voor de herindienstname van de U2. Voor deze gelegenheid werd het bijna honderd jaar oude en de monumentenstatus genietende station Bülowstraße in zijn oude glorie hersteld.

De Kreuzberg (Kruisberg) is een 66 meter hoge heuvel in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het stadsdeel Berlin-Kreuzberg dankt zijn naam aan deze heuvel. Op de top van de Kreuzberg staat het Nationaldenkmal ("nationaal monument"), dat herinnert aan de napoleontische oorlogen. Op en rond de heuvel bevindt zich het Viktoriapark. De eerste schriftelijke vermelding van de Kreuzberg dateert uit 1290. In de loop der eeuwen werd de heuvel onder meer Sandberg, Runder Weinberg en Tempelhofer Berg Zijn huidige naam kreeg de Kreuzberg in de 19e eeuw, na de bouw van het nationale monument.

Kleistpark is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Grunewaldstraße, de Potsdamer Straße en de Hauptstraßein het Berlijnse stadsdeel Schöneberg, aan de rand van het Heinrich-von-Kleistpark. Het metrostation werd geopend op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U7. Station Kleistpark werd gebouwd tussen 1967 en 1969 en is zoals alle andere stations van deze bouwfase van de U7 van de hand van architect Rainer Rümmler. Het station luidt met zijn ontwerp een verandering in de stationsarchitectuur ten opzichte van het naburige station Yorckstraße in, hoewel beide stations tegelijkertijd geopend werden. De wanden zijn bekleed met brede grijze tegels, terwijl de zuilen op het perron een aluminiumbeplating hebben. De stationsnaam is aangebracht in een donkerrode band op wanden. Onder het eilandperron van de U7 bevindt zich een ongebruikt niveau, dat alvast werd aangelegd met het oog op de toekomstige lijn F (later U10). Deze lijn zou Weißensee met Lichterfelde verbinden, maar behoort niet meer tot de planning. Een deel van het in ruwbouw aangelegde station wordt door het stadsvervoerbedrijf BVG gebruikt als archiefruimte.

Berliner Verkehrsbetriebe ((BVG), voorheen Berliner Verkehrs-Aktiengesellschaft) (Berlijnse vervoersbedrijven), is het stadsvervoerbedrijf van Berlijn. Het bedrijf is verantwoordelijk voor de exploitatie van metro, tram en bus in de Duitse hoofdstad, alsmede van een aantal veerdiensten, maar niet van de S-Bahn, die onder de Duitse spoorwegen valt. Het net van de BVG is geïntegreerd in het tariefsysteem van het Verkehrsverbund Berlin-Brandenburg (VBB). De BVG verzorgt sinds 1929 het Berlijnse openbaar vervoer en is volledig eigendom van de stad. In 2006 vervoerde het bedrijf 914 miljoen personen, die in totaal ruim 4 miljard kilometer op het 183 lijnen tellende stadsnet aflegden. De BVG heeft meer dan 12.500 werknemers in dienst.

Kurfürstenstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de gelijknamige straat die de grens vormt tussen de Berlijnse wijken Schöneberg en Tiergarten. Het metrostation werd geopend op 24 oktober 1926 aan het zogenaamde "ontlastingstracé", een tunneltraject parallel aan het oudere luchtspoor tussen Gleisdreieck en Nollendorfplatz. Station Kurfürstenstraße is tegenwoordig onderdeel van lijn U1 en lijn U3 . Het station heeft een eilandperron en ligt direct onder de straat. Aan beide uiteinden van het perron bevinden zich uitgangen die leiden naar de middenberm van de Kurfürstenstraße. Oorspronkelijk waren de wanden van het door Alfred Grenander ontworpen metrostation bekleed met gele tegels, maar bij een renovatie aan het einde van de jaren 1980 werd de aankleding vervangen door een patroon in pastelkleuren. Ten oosten van het station, net voorbij de kruising van de Potsdamer Straße, maakt de tunnel een S-bocht om onder een binnenplaats terecht te komen. Hier stijgt de lijn en gaat de tunnel over in een omsloten brug, die in een huizenblok aan de Dennewitzstraße de open lucht bereikt.

Het Viktoriapark is een park in de Duitse hoofdstad Berlijn gelegen in het stadsdeel Berlin-Kreuzberg en het district Friedrichshain-Kreuzberg. Het park beslaat zo'n 12,8 hectare en is gelegen op de Kreuzberg, de hoogste verhoging in de Binnenstad van Berlijn.

Mendelssohn-Bartholdy-Park is een station van de metro van Berlijn, gelegen naast het gelijknamige park op de grens van de Berlijnse wijken Kreuzberg en Tiergarten, aan de oever van het Landwehrkanaal en iets ten zuiden van de Potsdamer Platz. Het bovengrondse station werd op 2 oktober 1998 toegevoegd aan de reeds bestaande metrolijn U2. Het station werd gebouwd om het sterk in ontwikkeling zijnde gebied rond de Potsdamer Platz beter te ontsluiten. Gedurende de bouwwerkzaamheden bleef het metroverkeer over de U2 gehandhaafd. Oorspronkelijk zou DaimlerChrysler, dat nabij het station een kantoren- en winkelcomplex bezit, delen in de kosten van de bouw, maar uiteindelijk moest het stadsvervoerbedrijf BVG het station volledig zelf financieren. Station Mendelssohn-Bartholdy-Park telt twee zijperrons en wordt overspannen door een constructie van glas en staal. De toegangshal bevindt zich aan de zuidzijde van het metrostation. Tussen 1984 en 1991 bevond zich op de locatie van station Mendelssohn-Bartholdy-Park het M-Bahnstation Bernburger Straße.

Het Berliner Sportpalast was tussen 1910 en 1973 een sporthal in de Berlijnse wijk Schöneberg. Deze sporthal was de grootste sporthal van de Duitse hoofdstad en werd voor vele evenementen gebruikt. Het Sportpalast bood ruimte aan bijeenkomsten tot 14.000 bezoekers en is in de geschiedenis het meest bekend geworden door de toespraak van Joseph Goebbels, die de Duitse bevolking tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1943 opriep tot de 'Totale Oorlog'. Het Sportpalast ging open in november 1910 en was gebouwd voor ijshockey- en schaatswedstrijden. Het was in die tijd het grootste overdekte schaatscomplex ter wereld. In latere jaren werden in het Sportpalast zesdaagsewedstrijden en bokswedstrijden georganiseerd. Ook werden grote politieke bijeenkomsten en evenementen als het Bockbierfest gehouden. Ook na de machtsovername in 1933 door de nazi's werd het Sportpalast gebruikt voor grote politieke bijeenkomsten. Goebbels noemde het Sportpalast Onze grote politieke tribune. In de oorlog raakte het Sportpalast zwaar beschadigd en werd het dak verwoest. In 1951 werd het Sportpalast, toen nog zonder dak, geopend voor schaatswedstrijden. In 1953 had het complex weer een dak. In de naoorlogse jaren werden ook popconcerten gehouden. Bekende artiesten als Zarah Leander, Bill Haley, The Beach Boys, Jimi Hendrix, Pink Floyd en Deep Purple traden hier op. In de jaren zeventig kon het Sportpalast niet meer rendabel geëxploiteerd worden. Het Sportpalast sloot in 1973 zijn deuren en werd afgebroken. Op de plaats van het vroegere Sportpalast staat nu sociale woningbouw. Dit hoogbouwcomplex heeft in Berlijn de bijnaam 'Sozialpalast'.