Generalszug

Gleisdreieck ("Spoordriehoek") is de naam van een metrostation en een voormalig spoorwegterrein in het uiterste westen van de Berlijnse wijk Kreuzberg. De naam Gleisdreieck stamt van de spoordriehoek die de drie takken van het "stamtracé" van de Berlijnse metro met elkaar verbond. Na een ernstig ongeval werd de spoordriehoek in 1912 vervangen door een kruisingsstation met twee niveaus. Het metrostation Gleisdreieck, een beschermd monument, wordt bediend door de lijnen U1, U2 en U3.

Het Deutsches Technikmuseum Berlin werd in 1982, onder de naam Museum für Verkehr und Technik in Berlijn geopend. Het is een van de grootste techniekmusea ter wereld, met een tentoonstellingsoppervlak van ongeveer 50.000 m². Het museum is ingericht op het opstelterrein van het voormalige Anhalter Bahnhof, waarvan twee locomotiefloodsen en draaischijven zijn bewaard gebleven. De tentoonstelling heeft onder meer betrekking op: oldtimers, vliegtuigen, treinen, schepen, spoelen, koffers, juwelen, machines, computers, radio’s, camera’s, dieselmotoren, stoommotoren, wetenschappelijke instrumenten, papiermachines en de drukpers. Sinds de lente van 2005 is er een nieuwe collectie van de lucht- en ruimtevaart geopend. Naast het museum zijn er verschillende demonstraties en activiteiten zoals papier maken, graan zeven, printen of de kofferproductielijn te volgen. Daarnaast is er ook een park verbonden aan het het museum met een zeldzame flora en fauna.

Yorckstraße is een station van de S-Bahn, gelegen aan de gelijknamige straat, op de grens van de Berlijnse stadsdelen Schöneberg en Kreuzberg. Aangezien de S-Bahnlijn zich iets ten noorden van de Yorckstraße splitst, zijn er feitelijk twee S-Bahnstations, die ongeveer 250 meter uit elkaar liggen. Het westelijke station draagt ter onderscheiding de toevoeging Großgörschenstraße in zijn naam en wordt bediend door lijn S1; in het oostelijke S-Bahnstation stoppen de lijnen S2, S25 en S26. Het gelijknamige metrostation Yorckstraße ligt tussen beide stations in en is onderdeel van lijn U7.

Yorckstraße is een metrostation in de Duitse hoofdstad Berlijn aan lijn U7 en werd op 29 januari 1971 geopend als onderdeel van het traject Möckernbrücke - Fehrbelliner Platz. Het is gelegen tussen twee perrons van het gelijknamige S-Bahnstation Yorckstraße. In 1966 ontstond door het afsplitsen van de oostelijke tak van de Nord-Süd-Bahn de nieuwe lijn 7. Aanvankelijk had deze lijn station Möckernbrücke als westelijk eindpunt, maar al in 1964 waren de werkzaamheden aan een verdere verlenging naar westen begonnen. Bij het aanleggen van de tunnel bij de Yorckstraße gebruikte men - voor het eerst in Berlijn - over een lengte van 286 de boorschildtechniek, om het S-Bahnstation Großgörschenstraße in een S-bocht te kunnen kruisen. Tot 1967 werkte men aan de bouw van station Yorckstraße, dat voor een gunstige overstap tussen beide S-Bahnstations werd aangelegd. Directe verbindingen met de S-Bahn kreeg het metrostation niet, wel werden aan beide uiteinden uitgangen gecreëerd in de nabijheid van de stations. Voor het ontwerp van het station tekende architect Rainer Rümmler, die verantwoordelijk was voor vrijwel alle in deze periode geopende metrostations in Berlijn. Het sluit qua uiterlijk nog sterk aan bij het eerder geopende station Möckernbrücke en onderscheidt zich van het naburige station Kleistpark, dat een verandering in de stationsarchitectuur laat zien. De wanden van station Yorckstraße werden bekleed met kleine rood-oranje tegels, de zuilen op het eilandperron kregen een witte betegeling.

Mendelssohn-Bartholdy-Park is een station van de metro van Berlijn, gelegen naast het gelijknamige park op de grens van de Berlijnse wijken Kreuzberg en Tiergarten, aan de oever van het Landwehrkanaal en iets ten zuiden van de Potsdamer Platz. Het bovengrondse station werd op 2 oktober 1998 toegevoegd aan de reeds bestaande metrolijn U2. Het station werd gebouwd om het sterk in ontwikkeling zijnde gebied rond de Potsdamer Platz beter te ontsluiten. Gedurende de bouwwerkzaamheden bleef het metroverkeer over de U2 gehandhaafd. Oorspronkelijk zou DaimlerChrysler, dat nabij het station een kantoren- en winkelcomplex bezit, delen in de kosten van de bouw, maar uiteindelijk moest het stadsvervoerbedrijf BVG het station volledig zelf financieren. Station Mendelssohn-Bartholdy-Park telt twee zijperrons en wordt overspannen door een constructie van glas en staal. De toegangshal bevindt zich aan de zuidzijde van het metrostation. Tussen 1984 en 1991 bevond zich op de locatie van station Mendelssohn-Bartholdy-Park het M-Bahnstation Bernburger Straße.

Möckernbrücke is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan weerszijden van het Landwehrkanaal in het westen van de Berlijnse wijk Kreuzberg. Aan de noordzijde van het kanaal bevindt zich een viaductstation, dat opende op 18 februari 1902 als onderdeel van de eerste metrolijn in de Duitse hoofdstad. Tegenwoordig stoppen hier de treinen van lijn U1 en lijn U3. Sinds 1966 ligt onder de zuidoever van het Landwehrkanaal een ondergronds station van lijn U7. Beide stations zijn door een overdekte voetgangersbrug over het kanaal met elkaar verbonden. Zijn naam dankt het station aan de iets westelijker over het kanaal gelegen brug in de Möckernstraße. Het oorspronkelijke viaductstation uit 1902 kwam qua ontwerp grotendeels overeen met het oostelijker gelegen Görlitzer Bahnhof aan dezelfde lijn. Het werd ontworpen door het ontwerpbureau van Siemens & Halske, het bedrijf dat verantwoordelijk was voor de bouw van de metrolijn. In verband met het groeiende aantal reizigers moesten de perrons van het station in de jaren 1930 verlengd worden. In 1937 besloot het stadsvervoerbedrijf BVG een geheel nieuw station te bouwen. Net als het eerste station Möckernbrücke bestond dit uit twee perrons met een stalen overkapping. In de Tweede Wereldoorlog raakte het viaductstation zwaar beschadigd, waarna het opnieuw - met ongewijzigd ontwerp - herbouwd moest worden. In de jaren 1960 werd de metrolijn naar Neukölln, tot dan toe een tak van de Nord-Süd-U-Bahn (nu U6), verlengd naar het westen. Op 28 februari 1966 kwam het eerste deel van deze verlenging gereed tot Möckernbrücke en ontstond de nieuwe lijn 7. Vijf jaar lang zou het station het eindpunt van deze lijn zijn. Het ondergrondse metrostation Möckernbrücke, ontworpen door Rainer Rümmler, heeft een eilandperron en geel betegelde wanden. Het viaductstation van de U1 en U3 is een beschermd monument.

De Kreuzberg (Kruisberg) is een 66 meter hoge heuvel in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het stadsdeel Berlin-Kreuzberg dankt zijn naam aan deze heuvel. Op de top van de Kreuzberg staat het Nationaldenkmal ("nationaal monument"), dat herinnert aan de napoleontische oorlogen. Op en rond de heuvel bevindt zich het Viktoriapark. De eerste schriftelijke vermelding van de Kreuzberg dateert uit 1290. In de loop der eeuwen werd de heuvel onder meer Sandberg, Runder Weinberg en Tempelhofer Berg Zijn huidige naam kreeg de Kreuzberg in de 19e eeuw, na de bouw van het nationale monument.

Het Viktoriapark is een park in de Duitse hoofdstad Berlijn gelegen in het stadsdeel Berlin-Kreuzberg en het district Friedrichshain-Kreuzberg. Het park beslaat zo'n 12,8 hectare en is gelegen op de Kreuzberg, de hoogste verhoging in de Binnenstad van Berlijn.

Het Pruisisch Nationaal Monument voor de Bevrijdingsoorlogen (Duits: Nationaldenkmal für die Befreiungskriege) is een monument als aandenken aan de soldaten uit het Pruisische leger die ten tijde van de Duitse bevrijdingsoorlogen van 1813 tot 1815 sneuvelden. Koning Frederik Willem III van Pruisen liet vanaf 1818 tot 1821 het 18,83 meter hoge Nationaldenkmal bouwen op de Kreuzberg in Berlijn. Het neogotische bouwwerk dient ter herinnering aan de beduidende veldslagen; overwinningen maar ook aan nederlagen zoals de Slag bij Lützen.

Het Berlijnse Anhalter Bahnhof (Anhaltstation) is een voormalig spoorwegstation in het westen van de wijk Kreuzberg, iets ten zuiden van de Potsdamer Platz. Sinds de sluiting van het kopstation in 1952 en de sloop ervan in 1960 is alleen het gelijknamige ondergrondse S-Bahnstation nog in gebruik. Een deel van de façade van het oude station bleef behouden en herinnert nog altijd aan het Anhalter Bahnhof. Zijn naam dankt het station aan de Duitse regio Anhalt, die de treinen die er vertrokken doorkruisten.

Op 9 oktober 1939 opende het ondergrondse S-Bahnstation Anhalter Bahnhof, als onderdeel van de noord-zuidtunnel onder het centrum van Berlijn. Het station, ontworpen door Richard Brademann, telt vier sporen langs twee eilandperrons; het meest westelijke spoor, oorspronkelijk bedoeld voor een geplande S-Bahnverbinding met het Görlitzer Bahnhof, werd echter pas in 1987 aangelegd en wordt alleen gebruikt voor extra treinen en als opstelspoor. Het vlakke dak van de perronhal wordt ondersteund door drie rijen vierkante stalen zuilen, die zowel op de beide perrons als tussen de twee middelste sporen staan. De zijwanden zijn bekleed met grote tegels van wit ondoorschijnend glas, voor de pilaren werden groene glastegels gebruikt; in totaal is in de perronhal zo'n 4000 m² glas verwerkt. Op de tussenverdieping zijn foto's van het voormalige spoorwegstation te zien.

De Sint-Bonifatiuskerk (Duits: Sankt Bonifatiuskirche) is een katholieke parochiekerk in het Berlijner stadsdeel Kreuzberg. De kerk werd in de jaren 1906-1907 naar het ontwerp van Max Hasak in neogotische stijl samen met woonhuizen gebouwd.