Zonder titel (Kees Bierman)

De Frissensteinbrug (brug 1207) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het viaduct is gelegen in de Daalwijkdreef een van de hoofdverkeersaders van Zuidoost. Onder die dreef door loopt het voet- en fietspad genaamd Frissensteinpad. Zowel de brug als het pad zijn vernoemd naar de straat en flat Frissenstein, dat in 1969 haar naam kreeg, een vernoeming naar een landhuis in Deil, Gelderland. Plaatsing van de brug/het viaduct is het gevolg van het strikt toepassen van gescheiden verkeersstromen bij de bouw/inrichting van Zuidoost. Het viaduct werd gebouwd naar ontwerp van de Dienst der Publieke Werken; de naam van de specifieke architect werd daarbij niet op de bouwtekeningen vermeld. Het gehele bouwwerk is van al dan niet voorgespannen beton op de brugleuningen na, die van metaal zijn. De brug werd in serie gebouwd en kent zusjes in de bruggen 1007, 1012, 1076, 1208, 1209, 1210, 1211, 1212 en 1213. Opvallend aan brug 1207 is het schakelkastje, normaal weggewerkt in de brug, maar hier als een soort stoeltje geplaatst.

De blauwe vogel van het geluk is een kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Kunstenaar Jan Kuipers liet zich voor dit beeld inspireren door het verhaal/theaterstuk De blauwe vogel (Frans: l'Oiseau bleu) van Maurice Maeterlinck. Daarin proberen zus Mytyl en broer Tyltyl een blauwe vogel te vangen, zodat zij daarmee hun zieke buurmeisje kunnen genezen. Zij weten hem te vangen, maar die verschiet meteen van kleur en is daarmee subiet nutteloos. Daarop proberen Mytyl en Tyltyl het met hun eigen duif; eenmaal overhandigd aan het buurmeisje kleurt die duif blauw waarmee het meisje gered wordt. Kunstwacht Amsterdam omschreef de kern van het verhaal als volgt: Wil je wat voor een ander betekenen, dan moet je iets van jezelf kunnen geven. Het beeld uit circa 1978 van cortenstaal en roestvast staal is gemonteerd aan het gebouw van Drostenburg, dat onderdak biedt aan een Een openbare school voor leerlingen van 4 tot 19 jaar met een behoefte aan passend onderwijs, revalidatie en/of verpleegkundige zorg. In het gebouw zijn ook behandelruimten aanwezig voor bijvoorbeeld revalidatie. De namen van de twee genoemde kinderen zijn gekoppeld aan de mytylschool en tyltylschool. Het beeld in de vorm van twee grote veren hangt sinds de plaatsing aan de buitengevel van de genoemde school en werd in 2018 verplaatst naar de nieuwe gevel. Het gebouw staat op het adres Drostenburg; het beeld is te zien vanaf de Dolingadreef en/of ondergelegen voet- en fietspad.

Daalwijk is een flatgebouw in Amsterdam-Zuidoost. De naam is ontleend aan een hofstede in Markelo (Overijssel).

De Drostenburgbrug (brug 1246) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. In de periode 2018-2019 werd de brug tevens een artistiek kunstwerk. Brug 1246 is de enige brug uit de serie 1240-1249 die in 2020 nog bestaat.

Venserpolder is een station van de Amsterdamse metro, gelegen tussen de Amsterdamse wijk Venserpolder (stadsdeel Zuidoost) en de plaatsen Duivendrecht en Diemen. Het op een spoordijk gelegen station opende op 14 oktober 1977 en maakt deel uit van Gaasperplaslijn 53. Tussen de stationshal van Venserpolder en de naastliggende viaducten van NS bevindt zich een sculptuur, bestaande uit een hangende en een staande stalen balk met daarin opgenomen verlichting. Deze verlichting is sinds een aantal jaren defect en sindsdien nooit meer gerepareerd. Het kunstwerk is in 1979 vervaardigd door Michel Somers.

De Venserpolder is een voormalige polder en woonwijk in het Amsterdamse stadsdeel Amsterdam-Zuidoost (in de Nederlandse provincie Noord-Holland) gelegen in de driehoek tussen station Duivendrecht en de metrostations Strandvliet en Venserpolder ten noordwesten van de Bijlmermeer.

De Dalsteinmetrobrug (brug 1604) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Dit viaduct in de Gaasperplaslijn werd gebouwd in de periode 1972-1975. De stadsbebouwing was hier toen nog niet gearriveerd; het station werd gebouwd in weilanden. Sier van Rhijn en Ben Spängberg werkend voor de Dienst der Publieke Werken, ontwierpen alle kunstwerken voor die metrolijn en dus ook voor deze overspanning. Het bestaat uit twee eensporige spoorbruggen. Het viaduct draagt het westelijk deel van het Metrostation Venserpolder, eveneens ontworpen door genoemd duo. Het maakte deel uit van het gedeelte Venserpolder – Diemen Zuid – Verrijn Stuartweg dat vervroegd werd aangelegd om te worden gebruikt als testbaan. Het viaduct kreeg in 2017 haar naam; een vernoeming naar de Dalsteindreef die aan de zuidkant parallel aan de metrolijn loopt, op zich vernoemd naar een herenhuis in Rheden. Even ten noorden van deze metrobruggen ligt de Dalsteinspoorbrug, waarvan het eerste deel in dezelfde jaren werd gebouwd. Amsterdam kent ook de Venserpoldermetrobrug, onderdeel van metrostation Strandvliet, elders in de Venserpolder. Vanaf de opening staat tussen de metro- en spoorbruggen het beeld Kruis van Michel Somers.

Kruis is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Van het beeld is weinig bekend. Het werd rond 1979 gemaakt door kunstenaar Michel Somers en werd geplaatst bij de Dalsteinmetrobrug in de Oostlijn. Het origineel was een lichtobject bestaande uit perspex en staal. In het perspex zat de verlichting verscholen. De verlichting was in 2021 al jaren lang stuk, vandaar dat er toen alleen nog een stalen frame stond in de vorm van twee stalen balken die elkaar kruisen. Daarbij staat de staander vast op de grond; de dwarsbalk hangt enerzijds aan het spoorviaduct, anderzijds aan de metrobrug. Het opvallendst aan het beeld is de rode kleur; het wordt omgeven door grijs beton van allerlei metro- en spoorviaducten.

De Ooievaarbrug (brug 1209) is een bouwkundig en artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Maria Planeta Citta (1991) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het beeld, een schepping van Evert van Kooten Niekerk, werd op verzoek van de gemeente Amsterdam gemaakt. Volgens Kunstwacht Amsterdam (beheerder van kunst in de openbare ruimte) en het CBK Zuidoost is het beeld een reactie op het strakke stratenplan (bijna allemaal rechte straten en grachten) van de wijk Venserpolder van Carel Weeber. Het beeld bestaat uit een ongepolijste halfronde steen van hardsteen (de hakgleuven zijn zichtbaar) die op een juist gladde sokkel in bedwang wordt gehouden door bronzen strips. Het beeld is 300 bij 250 bij 100 cm groot. Het werd in 1992 aan de winkelstraat van de wijk, Albert Camuslaan, geplaatst en is later verplaatst naar een groenstrook langs de Agatha Christiesingel ter hoogte van het Abcouderpad (voetgangers/fietsers). Maria Planeta Citta is een vervolg op Maria Planeta uit 1988 dat in Utrecht te vinden is. Het gladde brons is daar over de sokkelloze ruwe hardsteen gedrapeerd.

Brug 1263 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost, wijk Venserpolder. Deze voetbrug uit 1981 verzorgt in die wijk een doorlopende maar later afgesloten wandelroute liggende tussen de Agatha Christiesingel en Alexander Dumaslaan in. De brug steekt daar een waterweg over dat gepositioneerd is tussen het Abcouderpad (ook alleen langzaam verkeer) enerzijds en de Anatole Francesingel. Dirk Sterenberg, als zelfstandig architect werkend vanuit Hoorn ontwierp voor deze omgeving vier bruggen voor de Dienst der Publieke Werken. Het pakket, waarin brug 1263, brug 1264, brug 1265 en brug 1266 werden gebouwd, omvatte alleen voet- en fietsbruggen. De bruggen lijken dan ook sterk op elkaar, maar lijken ook op voet- en fietsbruggen die Sterenberg voor elders in Zuidoost ontwierp. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten blauw geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 9,15 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe gracht geen scheepvaart mogelijk. Op de brug is een bordje geplaatst waarop te lezen is "Don’t worry too much about life; That gets you nowhere". Schrijver is Evi, uitvoerende Hoodlab X Venserpolder.

Brug 1201 is een bouwkundig kunstwerk in Diemen. Brug 1201 is echter gebouwd door de Gemeente Amsterdam. Het viaduct werd gebouwd in het kader van de aanleg van het ontbrekende gedeelte van de Gooiseweg die jarenlang in beslag nam. Die weg begint in gemeente Amsterdam en het gedeelte binnen Amsterdam Zuidoost kwam in 1971 gereed. Het tussengelegen gedeelte voert echter binnen de gemeenten Ouder-Amstel en Diemen maar ontbrak omdat die gemeenten niet alleen wilde opdraaien voor de kosten van een weg die alleen voor Amsterdam van belang was. Tot die tijd moest het verkeer zich behelpen met de slecht bestrate Gooisehulpweg die langs het beoogde tracé liep en regelmatig moest worden verlegd met vreemde bochten. In het midden jaren tachtig was een viaduct nodig over een naamloos voet- en fietspad. Bij die verlengingen zou ze daarbij steeds minder richting Het Gooi lopen. Architect Dirk Sterenberg ontwierp in 1982 vanuit Hoorn (Noord-Holland) voor Dienst der Publieke Werken dit viaduct met een 14 meter lange overspanning en met ronde borstweringen. Het werk echter uitgevoerd met hoekige borstweringen, die ook toegepast werden in de gelijktijdig gebouwde brug 1051 even verderop in de Gooiseweg. Het onderliggende pad werd door Diemen vernoemd in Waterhoenpad.