Toegang Botanische tuin Zuidas

Van der Boechorststraat 26, beter bekend als Paviljoen Buitenveldert, is een gebouw in de Van der Boechorststraat in Amsterdam-Buitenveldert. Het ontwerp van het gebouw is in basis afkomstig van Gerrit Rietveld. Hij werkte als architect vanaf 1963 tot aan zijn dood in juni 1964 aan het ontwerp. Voordat de bouw ter hand genomen kon worden moest Rietvelds medewerker Jan van Tricht het ontwerp voltooien. Het gebouw werd neergezet op een eigen terrein van De Vrije Gemeente en is gebouwd in een bijna rechthoekige vorm, waarvan het noordoostelijk kwadrant ontbreekt (bij vooraanzicht het rechter gevelgedeelte). Het totaaloppervlakte van het terrein was daarbij 1600 m². De beoogde kerk zou 2 miljoen gulden hebben gekost, wat mede werd gefinancierd door de verkoop van gebouw en grond aan de Weteringschans, het latere Paradiso). Op aandringen van de gemeente werd er een gebouw neergezet dat voor meerdere doeleinden kon worden gebruikt. De grote zaal met 425 stoelen kon zo gebruikt worden als concertzaal, andere ruimten konden dienen als expositieruimte, bibliotheek en jeugdhonk. Begin december 1967 opende de toenmalige burgemeester Ivo Samkalden het complex. Een van de eerste exposerende kunstenaars was Harry van Kruiningen; een van de eerste musici die er speelden was Theo Bruins. De Vrije Gemeente maakte slechts enkele jaren gebruik van het gebouw; het werd in circa 1970 overgenomen door de Nederlands-Israëlietische Hoofdsynagoge (NIHS). Zij vestigde er een Joods Cultureel Centrum in. Deze constateerde begin 21e eeuw dat het gebouw eigenlijk niet meer geschikt is voor haar toenmalige doelen. Het zou onpraktisch zijn en lekken. Het NIHS zag toen meer in een moderne variant, die ook beter aan zou sluiten bij de omgeving (er is sinds de bouw steeds meer hogere bouw toegepast in de omgeving). Zij zag meer in een nieuwe gebouw van vijf etages hoog (het huidige telt slechts twee etages) met ruimten voor niet-religieuze activiteiten met daarboven koopwoningen voor derden. Het zou hun een grote bezuiniging aan onderhoudskosten opleveren. Tegen vervanging van het gebouw was de Erfgoedvereniging Heemschut. Zij vond het gebouw uniek. Rietveld heeft slechts twee kerken ontworpen en het is een van Rietvelds laatste ontwerpen. Dat het gebouw lekt zou verholpen moeten worden, maar zou er in hun ogen bijhoren. De Erfgoedvereniging probeerde dan ook het gebouw erkend te krijgen als gemeentelijk monument of rijksmonument.

Botanische tuin Zuidas, voor augustus 2016 bekend als Hortus Botanicus Vrije Universiteit Amsterdam, is een botanische tuin in Amsterdam-Zuid. De tuin ligt tussen het VU medisch centrum (VUmc) en de universiteitscampus, in de verder veelal zakelijke omgeving van de Zuidas. Hij bevat in 2016 ruim 6000 soorten bijzondere planten, die onderdeel zijn van de Nationale Plantencollectie. Bovendien heeft de tuin de grootste collectie cactussen en succulenten van Nederland met meer dan 30.000 planten. Aan de Van der Boechorststraat vormt het hek, gemaakt door kunstenaar Ruud-Jan Kokke, de entree tot de tuin. De achterzijde van de Botanische tuin Zuidas sluit aan op de tuin van VUmc en vormt hiermee de verbinding met het ziekenhuis. De tuin wordt onderhouden door de vaste medewerkers met de hulp van vrijwilligers. De tuin is lid van de Nederlandse Vereniging van Botanische Tuinen en de stichting Nationale Plantencollectie.

Pekkendam is een straat in Amsterdam-Zuid. De straat is op 3 april 1963 vernoemd naar landgoed Pekkendam (ook wel Peckedam, Peckendam), in de 20e/21e eeuw gevestigd op Goorseweg 30 te Diepenheim en sinds 12 april 2005 een rijksmonument (527017). Andere straten in de buurt zijn ook vernoemd naar dergelijke landgoederen in de omgeving van Diepenheim. De bebouwing bestaat uit twaalf stadsvilla’s, waarvan een of meer ontworpen door Christiaan Nielsen, laatste stadsbouwmeester van Amsterdam. Het zijn zogenaamde patiobungalows waarvan er ook een aantal aan Weldam (vernoemd naar landgoed Weldam) staat, die parallel ten oosten van Pekkendam loopt. De architect kende de buurt goed, hij woonde zelf van 1967 tot 1970 aan de nabijgelegen Van der Boechorststraat 32, welke villa hij ook had ontworpen. De huizen in dit relatief rustige wijkje dateren uit de laatste helft van de jaren zestig. De huisnummers lopen op van 1 tot en met 11 en 2 tot en met 12. De villa's op huisnummers 9 en 11 hebben op de verdieping en bij de toegang glaskunstwerken ontworpen en gemaakt door Louis la Rooy (gekleurd glas) en zijn collega Richard Wieland (wit glas), die eerste is zelf in Amstelveen woonachtig en werkzaam.

Brug 815 is een vaste brug in Amsterdam-Zuid. Ze is gelegen tussen het Gijsbrecht van Aemstelpark (voetpad Hunneschans) en de Van der Boechorststraat. Ze vormt tevens een indirecte verbinding tussen twee delen van genoemd park, dat zowel ten oosten (grote deel) als ten westen (kleine deel). Ontwerpen van bruggen werden destijds verzorgd door de Dienst der Publieke Werken, waar toen architecten Dick Slebos en Dirk Sterenberg de esthetiek van de bruggen verzorgden. Die laatste is verantwoordelijk voor een tiental bruggen in en om het park. Ze dateren alle uit de jaren zestig en hebben derhalve alle hetzelfde uiterlijk. Het aanbesteden van brug 815 maakte uit van een pakket voor de bouw van twaalf bruggen in 1962/1963 in Buitenveldert. De voetbrug is ongeveer 3,60 meter breed en heeft drie doorvaarten. Er is een centrale doorvaart van 9,1 meter en twee doorvaarten daarnaast van elk 4,45 meter met daartussen betonnen brugpijlers. Het geheel van betonnen landhoofden en liggers van gewapend beton wordt gedragen door een houten paalfundering. De brug heeft een lengte van iets meer dan 20 meter en ligt op de landhoofden in een 25 meter brede afwateringstocht die parallel loopt aan de Van de Boechorststraat.

Mens in beweging is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De creatie van kunstenaar Peter van den Akker is geplaatst en staat aan de Arent Janszoon Ernststraat in de wijk Buitenveldert. Van den Akker maakte de beeldengroep in opdracht van de GGZ Buiten Amstel die daar gevestigd is in gebouw met huisnummer 1187. Het kunstwerk bestaat vier cortenstalen platen, die aan elkaar zijn gezet. Uit elke plaat is een silhouet van een mensfiguur gespaard. Desalniettemin lijkt het of de vier "uitgesneden" mensen met elkaar praten of juist weglopen van elkaar. Een van de vier uitgesneden mensen is terug te vinden aan de gevel van het gebouw; ook hij/zij is van cortenstaal, te interpreteren als geest buiten het lichaam. Het kunstwerk stond eerst aan de voorgevel van het gebouw maar werd later verplaatst, ook de eenzame figuur verhuisde van voor- naar zijgevel. Mens in beweging werd op 21 juni 2007 onthuld als eerbetoon aan psychiater Paul Dercksen, die bij de instelling heeft gewerkt. In het gebouw zijn ook twee figuren van Peter van den Akker te zien onder de titel Inside, outside; het is een kunstwerk dat om een hoek van een gangpad is gevouwen. Elders in het gebouw hangen zeefdrukken van de kunstenaar.

De hechtsteek is een kunstwerk in Buitenveldert, Amsterdam-Zuid. Het bestaat uit drie lintvormige blauwe plastieken van Jan Jacobs Mulder. Ze staan aan De Boelelaan bij het VUMC, dat deels over de De Boelelaan is heengebouwd. Twee van de drie gebogen stalen balken staan aan zuidkant van De Boelelaan, rijzen uit de grond omhoog om te eindigen op een platform, dat de ingang van het ziekenhuis vormt. Ze vormen een contrast met de strakke horizontale en verticale lijnen van de gevels van het ziekenhuis. Een derde blauwe balk staat gebogen omhoog en is verwerkt in de wand van eveneens een platform, maar dan voor de noordelijke gelegen polikliniek. De naam van het kunstwerk is ontleend aan een hechting, hier niet bij een wond, maar tussen het ziekenhuis enerzijds en de polikliniek anderzijds. In 2018 kregen de "naald en draad" een nieuwe verflaag.

Schakelobject 3 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het beeld is een creatie van De Boer Lichtveld (Frans de Boer, 1942-2016, en Marja de Boer Lichtveld, 1941) uit 1977. Het is opgebouwd uit roestvaststaal en perspex waarvan de delen door bouten aan elkaar werden gezet. Er zijn negen blokken in de vorm van ruitvormige kubussen. De eigenaar van het object kan de onderlinge delen steeds verplaatsen zodat elke keer een ander kunstobject ontstaat. In de versie die in het Gijsbrecht van Aemstelpark staat, dragen twee zuilen van drie kubussen de overige drie. Tussen de zuilblokken zitten schijven van perspex. Een werk met dezelfde titel (volgnummer 4) bevindt zich in Amstelveen (straat Maritsa).

Het Amsterdam UMC locatie VUmc (voormalig Vrije Universiteit Medisch Centrum) was een academisch ziekenhuis en medische faculteit in Amsterdam, gelieerd aan de Vrije Universiteit Amsterdam. De oorspronkelijke tenaamstelling Academisch Ziekenhuis der Vrije Universiteit is in het beton leesbaar. Binnen het Amsterdam UMC werkt VUmc nauw samen met het AMC in het op 7 juni 2018 ontstane fusieziekenhuis. Op 31 december 2023 is de juridische fusie afgerond. Het is één organisatie, Stichting Amsterdam UMC. Voor de fusie was een wetswijziging nodig. Het is nu één ziekenhuis verbonden aan twee universiteiten. Het VUmc is gevestigd aan de De Boelelaan in Buitenveldert in stadsdeel Zuid en ligt nabij de A10. Het VUmc is een van de acht universitaire ziekenhuizen in Nederland en een van de twee academische ziekenhuizen van Amsterdam. In 2014 telde de totale organisatie een gemiddelde personeelsbezetting van 7.183 in fte's. Het VUmc is aangesloten bij de Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra. Het ziekenhuis van de Vrije Universiteit is een van de elf traumacentra in Nederland en beschikt over een Mobiel Medisch Team.

De Amsterdam International Community School (AICS), is een school in Amsterdam. Ze biedt zowel basisonderwijs (Primary education) als middelbaar onderwijs (Secondary education) met de mogelijkheid om het IB-diploma te behalen. De school is volledig Engelstalig. Naast het zich ontwikkelende aanbod van tweetalig onderwijs in de regio is het de derde in Amsterdam / Amstelveen opgerichte internationale school. De Amsterdam International Community School is opgericht in 2003. Ze was van 2007 tot en met 2021 gevestigd in de Prinses Irenestraat in Amsterdam-Zuid en daarna aan de Arent Janszoon Ernststraat in Buitenveldert.

De Liesbeth den Uylbrug (brug 834) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid, wijk Buitenveldert. De voet- en fietsbrug vormt de verbinding tussen een aantal woontorens aan weerszijden van het water. De verbinding kruist de Van der Boechorststraat. Ten westen van die straat ligt Cronenburg, ten oosten van het water Egelenburg, Nijenburg en Assumburg, alle zijn woontorens. De brug maakt deel uit van een plaatselijk fietsnet dat soms ongelijkvloers ligt met het net voor het snelle verkeer. De brug dateert uit de periode nazomer 1965 tot zomer 1966; het ontwerp kwam toen steevast uit de koker van de Publieke Werken waar toen Dirk Sterenberg (samen met Dick Slebos) verantwoordelijk was voor de bruggen. Sterenberg werd gevraagd een tiental bruggen te ontwerpen naar en rondom het Gijsbrecht van Aemstelpark. De bruggen hebben een gelijk uiterlijk en zeker de deze brug 834 en brug 835 (ligt om de hoek bij de Den Uylbrug) die ook nog in aanbestedingspakket zaten. Ze zijn van gewapend beton met witte zijden, waarop groene metalen balustrades met een witte reling te zien zijn. De balustrades doen voor wat betreft sierlijkheid aan de ontwerpen van Piet Kramer denken (Kramer was al vertrokken bij PW). De brug van betonliggers is circa twintig meter lang en 4,5 meter breed, waarvan aan beide zijden 0,5 meter voor de leuningen/balustraden. De brug heeft drie doorvaarten, twee maal vierenhalf meter aan de randen en een maal negen meter breed in het midden. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering. De brug ging bijna zestig jaar anoniem door het leven, alleen aangeduid met haar nummer 834. In 2016/2017 kon de burgerij voorstellen indienen tot naamgeving van die anonieme bruggen. De gemeente keurde in maart 2017 de inzending voor een vernoeming naar de activiste, publiciste en PvdA-politica Liesbeth den Uyl, tevens vrouw van politicus Joop den Uyl goed. Het echtpaar woonde op Weldam, een straat even ten noorden van de brug.

De Vrije Universiteit Amsterdam (afgekort VU) is een brede onderzoeks- en onderwijsuniversiteit in Amsterdam. De VU is een van de twee universiteiten in Amsterdam, de andere is de Universiteit van Amsterdam (UvA). In 2022-2023 telde de VU 31.761 studenten. De VU had een eigen academisch ziekenhuis, het VU medisch centrum (VUmc), dat in 2018 opgegaan is in het Amsterdam UMC. Het VU-complex is gevestigd aan de De Boelelaan in Buitenveldert, nabij de Zuidas. De VU is een bijzondere universiteit: zij gaat niet uit van de overheid, maar van de Stichting VU die de bestuurlijke koepel vormt boven de Vrije Universiteit Amsterdam. Deze stichting gaat op haar beurt uit van de VU-Vereniging, met de statutaire naam Vereniging voor christelijk hoger onderwijs, wetenschappelijk onderzoek en patiëntenzorg. De Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek spreekt dan ook van "de bijzondere universiteit te Amsterdam, uitgaande van de Vereniging voor christelijk hoger onderwijs, wetenschappelijk onderzoek en patiëntenzorg". De vereniging is in 1879 opgericht om de stichting van de VU mogelijk te maken. De VU werd gesticht als protestants-christelijke universiteit. Het klassieke motto van de universiteit luidt Auxilium nostrum in nomine Domini, ofwel: 'Onze hulp is in de naam des Heren'. Tot 2023 werden deze woorden ter opening van officiële bijeenkomsten (opening academisch jaar, dies natalis, promoties) standaard als votum uitgesproken.

Houten driehoeken is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is een schepping van kunstenaar Josum Walstra, dat bestaat uit vijf in elkaar grijpende driehoeken van onbewerkt hout. De driehoeken staan in het Gijsbrecht van Aemstelpark, nabij de toegang via brug 835 naar/vanuit de Van Nijenrodeweg. Ondanks dat de driehoeken van azobé of bankirai, zeer duurzame houtsoorten, zijn gemaakt, begon de natuur haar werk te doen; het hout begon te rotten. Tussen 2014 en 2018 zijn er delen van het kunstwerk vernieuwd, hetgeen het werk een kleuriger uiterlijk gaf dan het origineel. Het werk zou in opdracht van de Dienst der Publieke Werken zijn gemaakt.