Friends part 1

Nescio is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het bestaat uit een reliëf uit 2008 gemaakt door Da van Daalen voor Het Nesciohuis aan de Sarphatistraat 252-366 in Amsterdam. Vanaf 1870 was in dat gebouw het Rijks Militair Hospitaal gevestigd, vanaf 1929 het Nederlands Kanker Instituut en het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Die vertrokken eind jaren zeventig naar een locatie in Slotervaart. Het gebouw stond enige tijd leeg, en werd midden jaren tachtig omgebouwd tot appartementencomplex en kreeg de naam Het Nesciohuis. Samen met de bewoners liet Woningstichting De Key het reliëf plaatsen. Van Daalen had een jaar eerder een Nesciopenning gemaakt voor de Vereniging voor Penningkunst. De naamgeving is gebaseerd op een zin uit De uitvreter van schrijver Nescio: Behalve den man, die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, heb ik nooit een wonderlijker kerel gekend dan den uitvreter.

Stuck is een muurschildering in Amsterdam-Centrum. Kunstenares Nouch (Nouchka Ruijg) zette deze muurschildering rond 2023. Ze had toen net haar Airhead nr. 1 uitgebreid tot Friends part 1. Beide versies van deze mural vielen kennelijk in goede aarde, want schuin tegenover Friends part 1 mocht Nouch een stenen terreinafscheiding opfleuren. Dat muurtje zorgt voor een overgang tussen de brugleuning en borstwering van de Dorelies Kraakmanbrug naar woningen aan de Korte ’s-Gravesandestraat, hoek Singelgracht. Het stond bekend als “grafitti-vanger” (een oppervlak dat almaar beklad of beschilderd wordt). Daar waar Airhead nr. 1 en Airhead nr. 2 verticaal gericht waren, moest Nouch hier een horizontale mural zetten. Ze deed dat in haar geëigende stijl met airlite, een luchtreinigende verf met daarop lijnen gemaakt uit fijnstof. Het levert tekeningen op die wat weg hebben van tekeningen in Oost-Indische inkt. Nadeel van dat muurtje is wel, dat zowel muur als schildering 's zomers deels achter groen schuilgaan. De kunstenaar omschreef zelf dat ze haar gangbare ontwerp vanwege die horizontale gerichtheid moest loslaten. Ze heeft haar “koppen” hier zonder lichamen weergegeven, net als ze elk moment uit het gevangenschap onder het trapvormig muurtje willen breken (Stuck).

Dorelies Kraakmanbrug (brug 131) is een vaste brug op de grens van Amsterdam-Centrum en Amsterdam-Oost. Ze verbindt de 's-Gravesandestraat en de Korte 's-Gravesandestraat en voert daarbij over de Singelgracht en landt op haar zuidelijke kade, de Mauritskade. Ten zuidwesten van de brug ligt het Oosterpark.

Het Sint Elisabeth Gesticht is de naam van een rijksmonument aan de Mauritskade 25-27 en 's-Gravesandestraat 1-37 in Amsterdam-Oost. Het pand werd in juli 1886 door bouwmeester Adrianus Bleijs ontworpen. De opzet was om in het Sint Elisabeth Gesticht invalide en ongeneeslijk zieke oud-wezen van het Rooms Catholijk Maagdenhuis en andere ongeneeslijk zieke vrouwen op te nemen. Het was een verpleeghuis. In 1876 werd het besluit genomen voor het oprichten van een nieuw tehuis voor hen. Op 22 september 1889 werd het gesticht officieel geopend. Regenten van het R.C. Maagdenhuis beheerden en bestuurden de stichting. De Zusters van Liefde uit Tilburg, die ook in het Maagdenhuis werkten, namen de zorg op zich. In 1898 werd het Sint Elisabeth Gesticht een afzonderlijke stichting met eigen kapitaal, zelfstandig beheer en een eigen doelstelling.

De Lourdesgrot van Amsterdam is een Lourdesgrot (Mariagrot) op het terrein van het voormalig Sint Elisabeth Gesticht in Amsterdam-Oost. De grot is een Rijksmonument omdat het een voor Nederland zeldzaam voorbeeld is van cementrustiek.

Het PleinTheater in Amsterdam-Oost is een podium voor kleinschalig theater, dans, hedendaags klassieke muziek, jeugdtheater en buurtactiviteiten.

Vogel op pyloon is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Deze abstract vormgegeven vogel is het werk van Dolf Breetvelt. Hij werd ingeschakeld om een kunstwerk te leveren bij de herinrichting van de terreinen van de Universiteit van Amsterdam op en rondom het Roeterseiland rond 1968. Deze herinrichting vond plaats onder leiding van architect Norbert Gawronski, werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Gawronski was bevriend met Breetvelt. Financiering kwam uit de zogenaamde 1%-regeling (1% van de bouwkosten kon aan kunst in de openbare ruimte worden uitgeven). Breetvelt kwam met een bronzen vogel op een betonnen sokkel/pyloon, de vogel lijkt zich in het stadium van of landen of wegvliegen te bevinden. Bij een herinrichting van de Roeterscampus rond 2015 maakte dochter Iris Breetvelt, psycholoog en onderzoeker bij het Kohnstamm Instituut van de Universiteit van Amsterdam, zich zorgen dat het beeld verloren zou gaan. Ze kreeg na lang aandringen het bericht van de UvA dat het beeld herplaatst zou worden. Het staat daar waar de Nieuwe Achtergracht de Plantage Muidergracht instroomt. In mei 2020 is het beeld professioneel gerestaureerd.

De Theodore Limbergbrug (brug 169P) is een vaste bruggen in Amsterdam-Centrum. Het is een betonnen voetgangersbrug met metalen leuningen over de Nieuwe Achtergracht. Ze ligt in het verlengde van de Rita Vuykbrug over de Plantage Muidergracht. Beide bruggen voeren af of naar de campus van de Universiteit van Amsterdam. De bruggen hebben een zodanige "wegdek" meegekregen dat tweewielers aan de hand meegevoerd kunnen worden. Een geleidelijk stijgende/dalende fietspad bevindt zich tussen twee trappen. Een opvallend verschil is dat de Rita Vuykbrug kaarsrecht is, de Limpergbrug heeft bochten in de kadeverbindingen. De brug dateert uit de periode 1973/1974. De betonnen Theodore Limpergbrug wordt gedragen door een betonnen paalfundering en de overspanning door twee brugpijlers, met een brede centrale doorvaart en twee smallere aan de zijkanten. In maart 2019 vernoemde de gemeente Amsterdam de brug naar Professor doctor Theodore Limperg. Hij was stichter van de faculteit Economie en Business van de UvA en grondlegger van de wetenschappelijke bedrijfseconomie in Nederland. Even later kreeg ze een officieel Amsterdams brugnummer: 2521

De 's-Gravesandestraat in Amsterdam-Oost werd in 1889 vernoemd naar Willem Jacob 's Gravesande (1688-1742), Leids hoogleraar in de wis- en sterrenkunde. De straat verbindt de Mauritskade met het 's-Gravesandeplein.

De Rita Vuykbrug (brug 116P) is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. De voetbrug overspant de gracht Plantage Muidergracht. Ze verbindt het Roeterseiland met de straat Plantage Muidergracht. De brug werd noodzakelijk omdat het Propadeuselokaal van het Chemisch Laboratorium van de Universiteit van Amsterdam niet op het Roeterseiland werd gebouwd maar aan de overzijde van genoemde gracht. De brug dateert van 1962. Het ontwerp kwam van de tekentafels van de Dienst der Publieke Werken, de specifieke architect is vooralsnog onbekend. Er werd vanaf april 1962 tot en met september 1962 gebouwd aan deze betonnen brug op betonnen paalfundering. De overspanning bestaat uit een boog die aan de zuidkant gesteund wordt door een asymmetrisch geplaatste brugpijler, waardoor aan die kan een soort kleine aanbrug is ontstaan. De centrale doorvaartwijdte is krap 15 meter, de brug is circa 3 meter breed. De brug is vrij steil, voor toegang tot de brug zijn trapjes aangelegd met daarnaast een gladde helling van bijna 16 % om eventueel de fiets aan de hand mee te nemen. De brug ging vanaf 1962 door het leven als brug 116P, de P staande voor beheer door derden. Op de raadsvergadering van 26 maart 2019 van de gemeente Amsterdam werd besloten de brug een vernoeming te geven naar professor doctor Rita Vuyk, vanaf 1960 hoogleraar Psychologische ontwikkelingsleer aan genoemde universiteit en daarmee tevens de eerste vrouwelijke hoogleraar in de psychologie. Even later kreeg ze in 2520 een officieel brugnummer 2520.

De Sarphatistraat is een straat in het centrum van Amsterdam, tussen het Frederiksplein en de Oostenburgergracht bij de Cruquiuskade. De straat gaat over de Amstel en vormt een bijna twee kilometer lange verbinding tussen het zuidelijk deel van de Grachtengordel en de Oostelijke Eilanden. Het is de enige straat in Amsterdam die aan weerszijden van de Amstel dezelfde naam heeft. De Sarphatistraat is sinds 2017 de eerste fietsstraat van Amsterdam, een straat die primair bedoeld is voor fietsers en waar auto's te gast zijn. Bij het Weesperplein kruist de Sarphatistaat met de doorgaande route Weesperstraat - Wibautstraat (stadsroute s112). Aan de noordkant van de Sarphatistraat ligt hier het Weesperplein een verbreding van de Weesperstraat en aan de zuidkant het Rhijnspoorplein een verbreding van de Wibautstraat. Aan de Roetersstraat ligt bij de Sarphatistraat een gebouwencomplex, bekend als Roeterseiland, van de Universiteit van Amsterdam. Bij het Alexanderplein kruist de Sarphatistraat met de Plantage Middenlaan. Aan de Sarphatistraat 53 was van 2009 tot 2012 het Theater Instituut Nederland (TIN) gevestigd. Het materiaal is overgedragen aan de Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam. Het Sarphatipark ligt niet aan deze straat. Dat park, eveneens genoemd naar Samuel Sarphati, ligt in De Pijp.

Roeterseiland was een eiland in het zuidoosten van de stad Amsterdam en lag binnen de stadswal bij de Muiderpoort. Tegenwoordig is het de locatie van de, aan en nabij de Amsterdamse Roetersstraat gelegen gebouwen van de Universiteit van Amsterdam (UvA) en wordt door de UvA vaak afgekort als REC (Roeterseilandcampus). Het eiland werd omgeven door de Achtergracht (Nieuwe Achtergracht), Muidergracht (Plantage Muidergracht), Lijnbaansgracht (gedempt, Valckenierstraat) en Roetersburgwal (Roetersstraat). Het gebied behoort tot het stadsdeel Amsterdam-Centrum. Het Roeterseiland ligt tegenwoordig ingesloten tussen de Sarphatistraat, de Plantage Muidergracht en de Roetersstraat.