Berlin-Wedding

Nauener Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein (kruising van Schulstraße / Reinickendorfer Straße) in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 30 april 1976 en ligt aan lijn U9. Op 28 augustus 1961, twee weken na de bouw van de Muur, vervoerde lijn G, de huidige U9, de eerste reizigers tussen de stations Leopoldplatz en Spichernstraße. De lijn creëerde een nieuwe verbinding tussen het dichtbevolkte noorden van de stad en het West-Berlijnse centrum dat rond de Kurfürstendamm en Bahnhof Zoo was ontstaan. In het eindpunt Leopoldplatz ontstond een overstapmogelijkheid op de deels over Oost-Berlijns grondgebied verlopende U6, die door de nieuwe verbinding minder kwetsbaar werd. Verdere verlenging van lijn G naar het noorden, om de U8 op dezelfde manier te versterken, behoorde al tot de plannen en zou spoedig volgen. De bouw van het anderhalve kilometer lange traject Leopoldplatz - Nauener Platz - Osloer Straße begon in 1973. Station Nauener Platz werd zoals de meeste andere naoorlogse Berlijnse metrostations ontworpen door Rainer Rümmler. Het uiterlijk van het station weerspiegelt de typische jaren-70-stijl en vertoont overeenkomsten met het (eveens door Rümmler ontworpen) station Rathaus Steglitz. De zuilen op het eilandperron hebben een bekleding van aluminium, destijds een populair materiaal bij de inrichting van de Berlijnse metrostations. De verlichting wordt verzorgd door grote cilindervormige lampen die deel uitmaken van de structuur van het dak. Rümmler maakte bij de kleurkeuze veelvuldig gebruik van associaties met de naam of locatie van het station. De rood-wit-blauwe wandbekleding van station Nauener Platz kan zowel verwijzen naar het stadswapen van Nauen als naar de Franse vlag; in het gedeelde Berlijn lag de Nauener Platz in de Franse sector.

De Nieuwe Nazarethkerk (Duits: Neue Nazarethkirche) was vroeger de tweede parochiekerk van de evangelisch-lutherse Nazarethgemeente in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Sinds 1991 wordt de kerk gebruikt door de pentecostalistische Evangelisch-freikirchliche Gemeinde Gottes Berlin.

Het Berlijnse metrostation Wedding ligt onder de Müllerstraße, ten westen van het gelijknamige S-Bahnstation. Het aan lijn U6 gelegen station werd geopend op 8 maart 1923 onder de naam Bahnhof Wedding. Sinds 1972 heet het metrostation kortweg Wedding.De stations van de Nord-Süd-Bahn, de huidige U6, kregen alle hun eigen kenkleur. Station Wedding onderscheidde zich door de kleur groen. Bij een renovatie in de jaren 1970 kreeg het station echter zijn huidige oranje betegeling. Tijdens deze verbouwing verlengde men het perron bovendien van 80 naar 110 meter, om langere treinen te kunnen inzetten.Aan beide uiteinden van het vlak onder het straatniveau gelegen eilandperron bevinden zich uitgangen naar de middenberm van de bovenliggende Müllerstraße. Bij de zuidelijke, vlak bij het S-Bahnstation gelegen uitgang is bovendien een lift aanwezig.

Wedding is een station van de S-Bahn, gelegen aan en onder de Müllerstraße in het gelijknamige Berlijnse stadsdeel Wedding. Het S-Bahnstation ligt aan de Ringbahn en opende in 1872. Het gelijknamige metrostation, onderdeel van lijn U6, is in gebruik sinds 1923.

De Oude Nazarethkerk (Duits: Alte Nazarethkirche) is een door Karl Friedrich Schinkel ontworpen kerkgebouw in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het kerkgebouw is een van de vier Berlijnse voorstadkerken die Schinkel liet bouwen en die allen eenzelfde bouwplan hebben. De kerk is vernoemd naar Nazareth, de plaats waar Christus zijn jeugd doorbracht.

De Piano Salon Christophori is een museum in de wijk Gesundbrunnen in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het is gewijd aan concertvleugels en vernoemd naar de Italiaanse muziekinstrumentenbouwer Bartolomeo Cristofori (1655-1731)

Leopoldplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in de Berlijnse wijk Wedding. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 en wordt bediend door de lijnen U6 en U9. Station Leopoldplatz werd al voor de Eerste Wereldoorlog gebouwd en opende in 1923 aan de Nord-Süd-Bahn, de huidige U6. Het station had een eilandperron en werd naar een ontwerp van Heinrich Jennen afgewerkt met donkerrode tegels. Tussen 1955 en 1961 werd het noordelijke deel van lijn U9 gebouwd en kreeg station Leopoldplatz een andere inrichting. Het eilandperron moest wijken voor twee zijperrons, waardoor het station in 1960 zes maanden gesloten was. Gedurende deze periode bleven de treinen op de U6 rijden, zonder op Leopoldplatz te stoppen. De oorspronkelijk rode bekleding werd vervangen door lichtgeel betegelde wanden en gele zuilen. Direct onder de bestaande sporen bouwde men naar een ontwerp van Bruno Grimmek een station voor de nieuwe U9. Het perron is hier vanwege de overstapfunctie van het station wat breder dan elders en ligt 9,5 meter onder de straat. Op 28 augustus 1961 werd de U9 in gebruik genomen en tot 1976 was Leopoldplatz het noordelijke eindpunt van deze lijn. De wanden in het onderste niveau zijn bekleed met blauwe tegels, het dak wordt ondersteund door twee rijen witte zuilen. Trappen en roltrappen verbinden beide niveaus voor een gemakkelijke overstap. Na de bouw van de Berlijnse Muur in 1961 stopten de treinen van de U6, die gedeeltelijk over Oost-Berlijns grondgebied liep, niet meer op de stations in de Sovjet-sector en werd Leopoldplatz, niet ver van de muur gelegen, een belangrijk overstappunt voor het noorden van West-Berlijn.

Osloer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Osloer Straße en de Schwedenstraße in het Berlijnse stadsdeel Gesundbrunnen. Het metrostation werd geopend op 30 april 1976 en wordt bediend door de lijnen U8 en U9, waarvan het voor laatstgenoemde lijn het eindpunt is. Bovengronds kan worden overgestapt op een tweetal tramlijnen, die het eerste na 1990 nieuwgebouwde tramtraject in voormalig West-Berlijn bedienen.

Reinickendorfer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Müllerstraße in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 aan het eerste deel van de Nord-Süd-Bahn, de huidige lijn U6. Tijdens de deling van de stad was Reinickendorfer Straße het laatste West-Berlijnse station op de lijn, die in zuidelijke richting enkele kilometers onder Oost-Berlijns grondgebied liep. De stations op het transittraject werden zonder te stoppen gepasseerd.

Humboldthain is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen aan de rand van het Volkspark Humboldthain in het Berlijnse stadsdeel Gesundbrunnen. Het station maakt deel uit van de noord-zuidverbinding van het S-Bahnnet en werd geopend op 31 januari 1935. Het door elektrificatie van stads- en voorstadsspoorlijnen in de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw ontstane S-Bahnnet beschikte weliswaar over een doorgaande oost-westverbinding, de Stadtbahn, maar de noordelijke en zuidelijke lijnen eindigden nog altijd in kopstations aan de rand van het centrum. In 1934 begon men daarom met de bouw van een noord-zuidverbinding, die vanwege de dichte bebouwing in de binnenstad ondergronds werd aangelegd. De eigenlijke tunnel begint net voor het voormalige Stettiner Bahnhof (tegenwoordig Nordbahnhof), maar op het bovengrondse, parallel aan de Stettiner Bahn verlopende traject tussen de ring en de tunnelingang bouwde men ook een nieuw station: Humboldthain. Op 31 januari 1935 stopten hier de eerste S-Bahntreinen, die op dat moment nog in het Stettiner Bahnhof eindigden. Anderhalf jaar later konden de treinen via de tunnel doorrijden tot station Unter den Linden (nu Brandenburger Tor) in het hart van de stad en in 1939 was de doorgaande noord-zuidverbinding gereed. Station Humboldthain werd zoals de overige stations in de noord-zuidtunnel in de stijl van de nieuwe zakelijkheid ontworpen door architect Richard Brademann. Aan de Wiesenstraße, die de sporen op een viaduct kruist, verrees een zevenhoekige stationshal, van waaruit trappen naar het eilandperron leiden. In april 1945 moest het station wegens oorlogshandelingen gesloten worden. Na de oorlog werd de dienst korte tijd met stoomtreinen uitgevoerd. Aangezien de noord-zuidtunnel begin mei 1945 ter hoogte van het Landwehrkanaal was opgeblazen en onder water was komen te staan, was doorgaand noord-zuidverkeer pas weer eind 1946 mogelijk. Na de bouw van de Muur in 1961 werd Humboldthain het laatste station van de noord-zuidverbinding in West-Berlijn. Treinen van de West-Berlijnse S-Bahn reden vanaf hier verder onder Oost-Berlijns grondgebied, zonder op de tussengelegen stations te stoppen. Na de transitrit keerden de treinen bij het Anhalter Bahnhof, ten zuiden van het historische centrum, terug in West-Berlijn. Begin 1984 moest het station korte tijd zijn deuren sluiten, nadat het stadsvervoerbedrijf BVG de exploitatie van het westelijke S-Bahnnet had overgenomen van de Oost-Duitse spoorwegen. Na de hereniging en de heropening van de Oost-Berlijnse spookstations in 1990 volgde een sanering van de noord-zuidtunnel, waardoor station Humboldthain wederom een klein jaar gesloten was.

De Sint-Pauluskerk (Duits: Sankt Paulskirche) is een evangelisch-luthers kerkgebouw in het Berlijnse stadsdeel Gesundbrunnen. De kerk werd ontworpen door Karl Friedrich Schinkel is gewijd aan de apostel Paulus. De kerk bevindt zich aan de Badstraße 50/51 en moet niet worden verward met de rooms-katholieke Sint-Pauluskerk in Moabit.

Seestraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Seestraße en de Müllerstraße in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 en was op dat moment het noordelijke eindpunt van de Nord-Süd-Bahn, de huidige lijn U6. In 1956 werd de lijn naar het noorden verlengd, waardoor Seestraße geen eindstation meer is. Direct ten noorden van station Seestraße bevindt zich de hoofdwerkplaats van de Berlijnse metro.