Nieuwe Nazarethkerk (Berlijn)

De Oude Nazarethkerk (Duits: Alte Nazarethkirche) is een door Karl Friedrich Schinkel ontworpen kerkgebouw in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het kerkgebouw is een van de vier Berlijnse voorstadkerken die Schinkel liet bouwen en die allen eenzelfde bouwplan hebben. De kerk is vernoemd naar Nazareth, de plaats waar Christus zijn jeugd doorbracht.

Leopoldplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in de Berlijnse wijk Wedding. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 en wordt bediend door de lijnen U6 en U9. Station Leopoldplatz werd al voor de Eerste Wereldoorlog gebouwd en opende in 1923 aan de Nord-Süd-Bahn, de huidige U6. Het station had een eilandperron en werd naar een ontwerp van Heinrich Jennen afgewerkt met donkerrode tegels. Tussen 1955 en 1961 werd het noordelijke deel van lijn U9 gebouwd en kreeg station Leopoldplatz een andere inrichting. Het eilandperron moest wijken voor twee zijperrons, waardoor het station in 1960 zes maanden gesloten was. Gedurende deze periode bleven de treinen op de U6 rijden, zonder op Leopoldplatz te stoppen. De oorspronkelijk rode bekleding werd vervangen door lichtgeel betegelde wanden en gele zuilen. Direct onder de bestaande sporen bouwde men naar een ontwerp van Bruno Grimmek een station voor de nieuwe U9. Het perron is hier vanwege de overstapfunctie van het station wat breder dan elders en ligt 9,5 meter onder de straat. Op 28 augustus 1961 werd de U9 in gebruik genomen en tot 1976 was Leopoldplatz het noordelijke eindpunt van deze lijn. De wanden in het onderste niveau zijn bekleed met blauwe tegels, het dak wordt ondersteund door twee rijen witte zuilen. Trappen en roltrappen verbinden beide niveaus voor een gemakkelijke overstap. Na de bouw van de Berlijnse Muur in 1961 stopten de treinen van de U6, die gedeeltelijk over Oost-Berlijns grondgebied liep, niet meer op de stations in de Sovjet-sector en werd Leopoldplatz, niet ver van de muur gelegen, een belangrijk overstappunt voor het noorden van West-Berlijn.

Wedding is een stadsdeel van Berlijn, gelegen in het district Mitte. Tot 2001 vormde Wedding een zelfstandig district, dat ook het huidige stadsdeel Gesundbrunnen omvatte. Voor de val van de Berlijnse Muur was Wedding een onderdeel van West-Berlijn.

Nauener Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein (kruising van Schulstraße / Reinickendorfer Straße) in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 30 april 1976 en ligt aan lijn U9. Op 28 augustus 1961, twee weken na de bouw van de Muur, vervoerde lijn G, de huidige U9, de eerste reizigers tussen de stations Leopoldplatz en Spichernstraße. De lijn creëerde een nieuwe verbinding tussen het dichtbevolkte noorden van de stad en het West-Berlijnse centrum dat rond de Kurfürstendamm en Bahnhof Zoo was ontstaan. In het eindpunt Leopoldplatz ontstond een overstapmogelijkheid op de deels over Oost-Berlijns grondgebied verlopende U6, die door de nieuwe verbinding minder kwetsbaar werd. Verdere verlenging van lijn G naar het noorden, om de U8 op dezelfde manier te versterken, behoorde al tot de plannen en zou spoedig volgen. De bouw van het anderhalve kilometer lange traject Leopoldplatz - Nauener Platz - Osloer Straße begon in 1973. Station Nauener Platz werd zoals de meeste andere naoorlogse Berlijnse metrostations ontworpen door Rainer Rümmler. Het uiterlijk van het station weerspiegelt de typische jaren-70-stijl en vertoont overeenkomsten met het (eveens door Rümmler ontworpen) station Rathaus Steglitz. De zuilen op het eilandperron hebben een bekleding van aluminium, destijds een populair materiaal bij de inrichting van de Berlijnse metrostations. De verlichting wordt verzorgd door grote cilindervormige lampen die deel uitmaken van de structuur van het dak. Rümmler maakte bij de kleurkeuze veelvuldig gebruik van associaties met de naam of locatie van het station. De rood-wit-blauwe wandbekleding van station Nauener Platz kan zowel verwijzen naar het stadswapen van Nauen als naar de Franse vlag; in het gedeelde Berlijn lag de Nauener Platz in de Franse sector.

Het Berlijnse metrostation Wedding ligt onder de Müllerstraße, ten westen van het gelijknamige S-Bahnstation. Het aan lijn U6 gelegen station werd geopend op 8 maart 1923 onder de naam Bahnhof Wedding. Sinds 1972 heet het metrostation kortweg Wedding.De stations van de Nord-Süd-Bahn, de huidige U6, kregen alle hun eigen kenkleur. Station Wedding onderscheidde zich door de kleur groen. Bij een renovatie in de jaren 1970 kreeg het station echter zijn huidige oranje betegeling. Tijdens deze verbouwing verlengde men het perron bovendien van 80 naar 110 meter, om langere treinen te kunnen inzetten.Aan beide uiteinden van het vlak onder het straatniveau gelegen eilandperron bevinden zich uitgangen naar de middenberm van de bovenliggende Müllerstraße. Bij de zuidelijke, vlak bij het S-Bahnstation gelegen uitgang is bovendien een lift aanwezig.

Wedding is een station van de S-Bahn, gelegen aan en onder de Müllerstraße in het gelijknamige Berlijnse stadsdeel Wedding. Het S-Bahnstation ligt aan de Ringbahn en opende in 1872. Het gelijknamige metrostation, onderdeel van lijn U6, is in gebruik sinds 1923.

Seestraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Seestraße en de Müllerstraße in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 en was op dat moment het noordelijke eindpunt van de Nord-Süd-Bahn, de huidige lijn U6. In 1956 werd de lijn naar het noorden verlengd, waardoor Seestraße geen eindstation meer is. Direct ten noorden van station Seestraße bevindt zich de hoofdwerkplaats van de Berlijnse metro.

Reinickendorfer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Müllerstraße in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 aan het eerste deel van de Nord-Süd-Bahn, de huidige lijn U6. Tijdens de deling van de stad was Reinickendorfer Straße het laatste West-Berlijnse station op de lijn, die in zuidelijke richting enkele kilometers onder Oost-Berlijns grondgebied liep. De stations op het transittraject werden zonder te stoppen gepasseerd.

De Piano Salon Christophori is een museum in de wijk Gesundbrunnen in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het is gewijd aan concertvleugels en vernoemd naar de Italiaanse muziekinstrumentenbouwer Bartolomeo Cristofori (1655-1731)

Amrumer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Luxemburger Straße, de Amrumer Straße en de Torfstraße in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 28 augustus 1961 en wordt bediend door lijn U9. De volledige naam van het station luidde oorspronkelijk Amrumer Straße (Rudolf-Virchow-Krankenhaus); toen dit ziekenhuis in 1988 werd hernoemd tot Virchow-Klinikum schrapte men de toevoeging uit de stationsnaam. De bouw van lijn G, de huidige U9, was een direct gevolg van de deling van de Berlijn na de Tweede Wereldoorlog. De historische binnenstad was in Oost-Berlijn komen te ligen en in het westen van de stad ontstond een nieuw centrum rond Bahnhof Zoo en de Kurfürstendamm. Om het nieuwe centrum met de dichtbevolkte buitenwijken te verbinden besloot men een nieuwe noord-zuidlijn te bouwen die de oude binnenstad ontweek. Deze lijn zou tevens de tot het West-Berlijnse net behorende, maar deels over Oost-Berlijns grondgebied verlopende U6 en U8 versterken. Eind augustus 1961, slechts twee weken nadat de Muur de stad fysiek spleet, kwam het eerste deel van lijn G, waarvan ook station Amrumer Straße deel uitmaakt, in gebruik. Station Amrumer Straße heeft een eilandperron met aan beide uiteinden uitgangen die via een tussenverdieping leiden naar de Luxemburger Straße. Zoals alle metrostations uit deze periode werd Amrumer Straße ontworpen door Bruno Grimmek. Het geknikte, licht welvende dak en de met glasmozaïek beklede zeshoekige zuilen zijn kenmerkende elementen voor Grimmeks stijl. Afwijkend is echter dat het dak in het zuidelijke deel van het station lager en vlak is. Hierboven bevindt zich een tunnel in ruwbouw, die tegelijk met het station werd aangelegd en bestemd was voor een nieuwe snelweg, de zogenaamde Westtangente. Vanwege de kruisende tunnel zijn de zuilen op dit deel van het perron ook aanzienlijk dikker. De snelweg zou echter nooit gebouwd worden. De wanden langs de sporen waren oorspronkelijk bekleed met witte tegels, een verwijzing naar het nabijgelegen ziekenhuis. Nadat deze tegels al enkele jaren loslieten, werden ze in 2000 echter verwijderd. Vervolgens bepaalden kale betonnen muren enkele jaren het aangezicht van het station. In 2004 knapte men het metrostation op; de wanden werden donkerblauw geschilderd en grotendeels bekleed met rechthoekige panelen van turquoisekleurig, ondoorzichtig glas. Tegelijkertijd werden er twee liften geïnstalleerd.

Osloer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Osloer Straße en de Schwedenstraße in het Berlijnse stadsdeel Gesundbrunnen. Het metrostation werd geopend op 30 april 1976 en wordt bediend door de lijnen U8 en U9, waarvan het voor laatstgenoemde lijn het eindpunt is. Bovengronds kan worden overgestapt op een tweetal tramlijnen, die het eerste na 1990 nieuwgebouwde tramtraject in voormalig West-Berlijn bedienen.

Franz-Neumann-Platz (Am Schäfersee) is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Residenzstraße in het Berlijnse stadsdeel Reinickendorf. Het station opende op 27 april 1987 en wordt bediend door lijn U8. De naam van het metrostation verwijst zowel naar de Schäfersee, een meer in de omgeving, als naar het nabijgelegen naar de politicus Franz Neumann genoemde plein .In 1978 werd lijn 8 verlengd naar de Osloer Straße, waar een nieuwe overstapmogelijkheid op de U9 ontstond. Men wilde de lijn echter nog verder naar het noorden doortrekken, zodat hij uiteindelijk het Märkisches Viertel, een grootschalig nieuwbouwgebied, zou bereiken. In september 1980 begon de aanleg van de eerste etappe van deze verlenging. Na een bouwtijd van zeven jaar kwam het 2,7 kilometer lange traject met de stations Franz-Neumann-Platz, Residenzstraße en Paracelsus-Bad in gebruik. De stations op het noordelijke deel van de U8, alle van de hand van architect Rainer Rümmler, onderscheiden zich door een monumentaal en kleurrijk ontwerp. Het parklandschap rond de Schäfersee vormt het thema van de inrichting van station Franz-Neumann-Platz. In de witte wandbetegeling zijn boom- en vogelmotieven verwerkt en ook de zuilen op het eilandperron doen met hun vertakkingen in het dak aan bomen denken. De vloeren zijn in een motief geplaveid met crèmekleurige, roodbruine en blauwe tegels. Een dergelijke bekleding van de vloeren, in plaats van het eerder gebruikelijke asfalt, is in alle in de tachtiger en negentiger jaren gebouwde stations van de U8 te vinden en paste Rümmler voor het eerst toe in de stations van lijn U7 in Spandau, geopend in 1984. Station Franz-Neumann-Platz beschikt aan beide uiteinden over uitgangen, die via een tussenverdieping naar de Franz-Neumann-Platz en de Residenzstraße leiden. Het station is momenteel alleen bereikbaar via trappen en roltrappen, maar uiteindelijk moeten alle Berlijnse metrostations van een lift voorzien zijn. De inbouw van een lift in station Franz-Neumann-Platz zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat pas na 2010 plaatsvinden.