Leopoldplatz (metrostation)

De Oude Nazarethkerk (Duits: Alte Nazarethkirche) is een door Karl Friedrich Schinkel ontworpen kerkgebouw in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het kerkgebouw is een van de vier Berlijnse voorstadkerken die Schinkel liet bouwen en die allen eenzelfde bouwplan hebben. De kerk is vernoemd naar Nazareth, de plaats waar Christus zijn jeugd doorbracht.

De Nieuwe Nazarethkerk (Duits: Neue Nazarethkirche) was vroeger de tweede parochiekerk van de evangelisch-lutherse Nazarethgemeente in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Sinds 1991 wordt de kerk gebruikt door de pentecostalistische Evangelisch-freikirchliche Gemeinde Gottes Berlin.

Het Berlijnse metrostation Wedding ligt onder de Müllerstraße, ten westen van het gelijknamige S-Bahnstation. Het aan lijn U6 gelegen station werd geopend op 8 maart 1923 onder de naam Bahnhof Wedding. Sinds 1972 heet het metrostation kortweg Wedding.De stations van de Nord-Süd-Bahn, de huidige U6, kregen alle hun eigen kenkleur. Station Wedding onderscheidde zich door de kleur groen. Bij een renovatie in de jaren 1970 kreeg het station echter zijn huidige oranje betegeling. Tijdens deze verbouwing verlengde men het perron bovendien van 80 naar 110 meter, om langere treinen te kunnen inzetten.Aan beide uiteinden van het vlak onder het straatniveau gelegen eilandperron bevinden zich uitgangen naar de middenberm van de bovenliggende Müllerstraße. Bij de zuidelijke, vlak bij het S-Bahnstation gelegen uitgang is bovendien een lift aanwezig.

Wedding is een station van de S-Bahn, gelegen aan en onder de Müllerstraße in het gelijknamige Berlijnse stadsdeel Wedding. Het S-Bahnstation ligt aan de Ringbahn en opende in 1872. Het gelijknamige metrostation, onderdeel van lijn U6, is in gebruik sinds 1923.

Wedding is een stadsdeel van Berlijn, gelegen in het district Mitte. Tot 2001 vormde Wedding een zelfstandig district, dat ook het huidige stadsdeel Gesundbrunnen omvatte. Voor de val van de Berlijnse Muur was Wedding een onderdeel van West-Berlijn.

Seestraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Seestraße en de Müllerstraße in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 en was op dat moment het noordelijke eindpunt van de Nord-Süd-Bahn, de huidige lijn U6. In 1956 werd de lijn naar het noorden verlengd, waardoor Seestraße geen eindstation meer is. Direct ten noorden van station Seestraße bevindt zich de hoofdwerkplaats van de Berlijnse metro.

Amrumer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Luxemburger Straße, de Amrumer Straße en de Torfstraße in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 28 augustus 1961 en wordt bediend door lijn U9. De volledige naam van het station luidde oorspronkelijk Amrumer Straße (Rudolf-Virchow-Krankenhaus); toen dit ziekenhuis in 1988 werd hernoemd tot Virchow-Klinikum schrapte men de toevoeging uit de stationsnaam. De bouw van lijn G, de huidige U9, was een direct gevolg van de deling van de Berlijn na de Tweede Wereldoorlog. De historische binnenstad was in Oost-Berlijn komen te ligen en in het westen van de stad ontstond een nieuw centrum rond Bahnhof Zoo en de Kurfürstendamm. Om het nieuwe centrum met de dichtbevolkte buitenwijken te verbinden besloot men een nieuwe noord-zuidlijn te bouwen die de oude binnenstad ontweek. Deze lijn zou tevens de tot het West-Berlijnse net behorende, maar deels over Oost-Berlijns grondgebied verlopende U6 en U8 versterken. Eind augustus 1961, slechts twee weken nadat de Muur de stad fysiek spleet, kwam het eerste deel van lijn G, waarvan ook station Amrumer Straße deel uitmaakt, in gebruik. Station Amrumer Straße heeft een eilandperron met aan beide uiteinden uitgangen die via een tussenverdieping leiden naar de Luxemburger Straße. Zoals alle metrostations uit deze periode werd Amrumer Straße ontworpen door Bruno Grimmek. Het geknikte, licht welvende dak en de met glasmozaïek beklede zeshoekige zuilen zijn kenmerkende elementen voor Grimmeks stijl. Afwijkend is echter dat het dak in het zuidelijke deel van het station lager en vlak is. Hierboven bevindt zich een tunnel in ruwbouw, die tegelijk met het station werd aangelegd en bestemd was voor een nieuwe snelweg, de zogenaamde Westtangente. Vanwege de kruisende tunnel zijn de zuilen op dit deel van het perron ook aanzienlijk dikker. De snelweg zou echter nooit gebouwd worden. De wanden langs de sporen waren oorspronkelijk bekleed met witte tegels, een verwijzing naar het nabijgelegen ziekenhuis. Nadat deze tegels al enkele jaren loslieten, werden ze in 2000 echter verwijderd. Vervolgens bepaalden kale betonnen muren enkele jaren het aangezicht van het station. In 2004 knapte men het metrostation op; de wanden werden donkerblauw geschilderd en grotendeels bekleed met rechthoekige panelen van turquoisekleurig, ondoorzichtig glas. Tegelijkertijd werden er twee liften geïnstalleerd.

Nauener Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein (kruising van Schulstraße / Reinickendorfer Straße) in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 30 april 1976 en ligt aan lijn U9. Op 28 augustus 1961, twee weken na de bouw van de Muur, vervoerde lijn G, de huidige U9, de eerste reizigers tussen de stations Leopoldplatz en Spichernstraße. De lijn creëerde een nieuwe verbinding tussen het dichtbevolkte noorden van de stad en het West-Berlijnse centrum dat rond de Kurfürstendamm en Bahnhof Zoo was ontstaan. In het eindpunt Leopoldplatz ontstond een overstapmogelijkheid op de deels over Oost-Berlijns grondgebied verlopende U6, die door de nieuwe verbinding minder kwetsbaar werd. Verdere verlenging van lijn G naar het noorden, om de U8 op dezelfde manier te versterken, behoorde al tot de plannen en zou spoedig volgen. De bouw van het anderhalve kilometer lange traject Leopoldplatz - Nauener Platz - Osloer Straße begon in 1973. Station Nauener Platz werd zoals de meeste andere naoorlogse Berlijnse metrostations ontworpen door Rainer Rümmler. Het uiterlijk van het station weerspiegelt de typische jaren-70-stijl en vertoont overeenkomsten met het (eveens door Rümmler ontworpen) station Rathaus Steglitz. De zuilen op het eilandperron hebben een bekleding van aluminium, destijds een populair materiaal bij de inrichting van de Berlijnse metrostations. De verlichting wordt verzorgd door grote cilindervormige lampen die deel uitmaken van de structuur van het dak. Rümmler maakte bij de kleurkeuze veelvuldig gebruik van associaties met de naam of locatie van het station. De rood-wit-blauwe wandbekleding van station Nauener Platz kan zowel verwijzen naar het stadswapen van Nauen als naar de Franse vlag; in het gedeelde Berlijn lag de Nauener Platz in de Franse sector.

Reinickendorfer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Müllerstraße in het Berlijnse stadsdeel Wedding. Het metrostation werd geopend op 8 maart 1923 aan het eerste deel van de Nord-Süd-Bahn, de huidige lijn U6. Tijdens de deling van de stad was Reinickendorfer Straße het laatste West-Berlijnse station op de lijn, die in zuidelijke richting enkele kilometers onder Oost-Berlijns grondgebied liep. De stations op het transittraject werden zonder te stoppen gepasseerd.

De Piano Salon Christophori is een museum in de wijk Gesundbrunnen in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het is gewijd aan concertvleugels en vernoemd naar de Italiaanse muziekinstrumentenbouwer Bartolomeo Cristofori (1655-1731)

Het Poststadion is een multifunctioneel stadion in Berlijn, de hoofdstad van Duitsland. Het stadion werd tussen 1926 en 1929 gebouwd op het voormalig exercitieterrein om te kunnen worden gebruikt door de voetbalclub Post SV Berlin. Het ontwerp kwam van architect George Demmler. Rondom en in het stadion kunnen ook andere sporten worden beoefend. In 1936 werd dit stadion gebruikt voor voetbalwedstrijden op de Olympische Zomerspelen. Er werden drie wedstrijden gespeeld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden delen van het stadion verwoest en na de oorlog weer opgebouwd. Aanvankelijk konden er 55.000 toeschouwers in dit stadion, maar na de wederopbouw werd dit aantal uitgebreid tot 60.000. In de jaren 1970 raakte het stadion en het gebied eromheen in verval. Plannen om het opnieuw te renoveren werden niet uitgevoerd en in 1990 mochten er van de Duitse voetbalbond geen competitiewedstrijden uit de Tweede Divisie meer plaatsvinden. In datzelfde jaar kwam het stadion op de monumentenlijst te staan. Vanaf 2008 worden steeds meer delen rondom het stadion gerenoveerd.

Osloer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Osloer Straße en de Schwedenstraße in het Berlijnse stadsdeel Gesundbrunnen. Het metrostation werd geopend op 30 april 1976 en wordt bediend door de lijnen U8 en U9, waarvan het voor laatstgenoemde lijn het eindpunt is. Bovengronds kan worden overgestapt op een tweetal tramlijnen, die het eerste na 1990 nieuwgebouwde tramtraject in voormalig West-Berlijn bedienen.