Poststadion

Het Lehrter Bahnhof (Lehrtestation) is een voormalig spoorwegstation in Berlijn, dat dienstdeed van 1868 tot 1951. Op de vroegere locatie van het kopstation bevindt zich sinds mei 2006 het nieuwe centraal station van de Duitse hoofdstad, Berlin Hauptbahnhof, dat tijdens de bouwfase ook Lehrter Bahnhof werd genoemd. De naam Lehrter Bahnhof werd ook gebruikt voor de in 1882 geopende halte Lehrter Stadtbahnhof aan de Berlijnse Stadtbahn. In 1930 werd deze halte onderdeel van de S-Bahn en in 2002 werd ze gesloopt en in het nieuwe centraal station geïntegreerd. Sindsdien staan op de perrons in het Hauptbahnhof (nog) borden met de dubbele naam Berlin Hauptbahnhof - Lehrter Bahnhof.

Berlin Hauptbahnhof is het centraal station van Deutsche Bahn in Berlijn. Het is het grootste kruisingsstation in Europa en is op 26 mei 2006 geopend. Het station is verdeeld in Hauptbahnhof (tief) gelegen aan de spoorlijn Berlin-Wedding - Berlin Südkreuz in de noord-zuidrichting en Hauptbahnhof gelegen aan in de oost-westrichting. Hier liggen ook de sporen van de stadsspoorweg, de Stadtbahn of kortweg S-bahn. Daaronder ligt een station voor de metro (U-Bahn), lijn U5, die rijdt tussen dit station en Hönow. Het station is daarmee een spoorwegknooppunt dat meerdere spoorsystemen met elkaar verbindt. Vlak buiten het station bevinden zich nog een busstation, tramhaltes en een steiger voor een veerverbinding.

Voor de U-Bahn (metro) is onder het station Berlin Hauptbahnhof een apart station aangelegd. Het station wordt bediend door lijn U5. Op 8 augustus 2009 opende het station als een terminus van een kleinere pendellijn U55. Deze opereerde met enkelsporige bediening van Berlin Hauptbahnhof tot aan het station Brandenburger Tor, met als tussenstation Bundestag. Dat de opening van deze tijdelijke lijn pas in 2009 volgde, lag aan de laattijdige voltooiing van het station Brandenburger Tor. Van bij aanvang was voorzien van dit station de terminus van lijn U5 te maken, maar de hiertoe noodzakelijke metrolijnverbinding tussen Brandenburger Tor en Alexanderplatz ontbrak. Vanwege geldgebrek kwam de bouw van de nieuwe metrolijn door het centrum stil te liggen. Op 4 december 2020 werd het ontbrekende traject in gebruik genomen, ging lijn U55 op in lijn 5 die vanaf die datum over het hele traject dubbelsporig werd bediend en telde het centrum van Berlin Mitte vanaf dan drie nieuwe metrostations, te weten Unter den Linden, Museumsinsel en Rotes Rathaus.

De Spree (Sorbisch: Sprowja) is een rivier in het oosten van Duitsland in de deelstaten Saksen, Brandenburg en Berlijn. Ze ontspringt in Saksen in het Lausitzer Gebergte en mondt bij Berlijn uit in de Havel. De lengte bedraagt 382 à 403 km, afhankelijk van de bron vanwaar gemeten wordt. Het stroomgebied bedraagt 10.105 km².

De Sint-Johanneskerk (Duits: Sankt Johanniskirche) is een door Karl Friedrich Schinkel ontworpen kerkgebouw in het Berlijnse stadsdeel Moabit. Het kerkgebouw is een van de vier voorstadkerken van de architect die allen eenzelfde bouwplan hadden. De kerk draagt de naam van Johannes de Doper.

Invalidenfriedhof is een begraafplaats in Berlijn in Duitsland. Hier liggen veel belangrijke militairen die een rol in de Pruisische en Duitse geschiedenis hebben gespeeld. De begraafplaats werd in 1748 opgericht om de veteranen van de Oostenrijkse Successieoorlog (1740-1748) een laatste rustplaats te geven. Het lag naast een militair ziekenhuis opgericht door koning Frederik de Grote. In een koninklijk besluit van 1824 werd vastgelegd dat het Invalidenfriedhof de begraafplaats moest worden voor alle vooraanstaande Pruisische militairen, waaronder Bogislav Friedrich Emanuel von Tauentzien. De begraafplaats was ook de rustplaats van de soldaten die omkwamen tijdens de revoluties van 1848-1849 in de staten van de Duitse Bond. In 1872 lagen er ongeveer 18.000 mensen op de begraafplaats. Talrijke commandanten en officieren uit de Eerste Wereldoorlog, zoals Helmuth von Moltke en Ludwig von Falkenhausen, werden hier ook begraven. Het lichaam van Manfred von Richthofen (de 'Rode Baron') werd in 1925 vanuit zijn oorspronkelijke graf in Frankrijk naar de begraafplaats overgebracht. Tijdens de Weimarrepubliek kreeg Hans von Seeckt hier nog een plek, maar de capaciteit van de begraafplaats werd gehalveerd in deze periode. Tijdens het naziregime volgden voormalig legeraanvoerder Werner von Fritsch, luchtaas Werner Mölders, Luftwaffe commandant Ernst Udet en minister van Munitie Fritz Todt. Na de oorlog gaven de geallieerden het bevel dat alle nazi-monumenten moesten worden verwijderd, maar hun lichamen werden niet opgegraven. In mei 1951 sloot de gemeenteraad van Oost-Berlijn de begraafplaats af voor het publiek. Het lag dicht bij de Berlijnse Muur. De begraafplaats moest deels plaats maken voor wachttorens, kazernes en wegen. In de volgende jaren werden grafmonumenten moedwillig vernietigd of gingen door gebrek aan onderhoud ten onder. Na de Duitse hereniging in 1990 viel de begraafplaats onder de monumentenzorg en begonnen de restauratiewerkzaamheden. Er is nu een gedenkteken voor Berlijners die zijn omgekomen bij het oversteken van de Berlijnse muur. Op de begraafplaats is ook een ongemarkeerd massagraf van Berlijners die zijn omgekomen bij geallieerde luchtaanvallen. De begraafplaats is zo'n 2,5 hectare groot en er zijn ongeveer 230 graven.

Het Haus der Kulturen der Welt in Berlijn is Duitslands nationale expositiecentrum voor moderne niet-Europese kunst. In de expositieruimte worden kunsttentoonstellingen, concerten, dans- en theatervoorstellingen en lezingen gehouden over niet-Europese kunst. Het is een van de weinige instituten dat, door zijn nationale en internationale aanzien en door de hoge kwaliteit van de exposities en voorstellingen, gefinancierd wordt door de federale overheid als een zogenaamd "lichtbaken van cultuur". Het gebouw is gelegen in het Großer Tiergarten-park direct naast het Carillon en de Bondskanselarij. De originele naam van het gebouw was de "Kongresshalle". Het was van oorsprong een congreshal, die geschonken was door de Verenigde Staten. Het gebouw werd ontworpen in 1957 door Hugh Stubbins Jr. (een leerling van Walter Gropius) als onderdeel van de Interbau-expositie. John F. Kennedy sprak hier gedurende zijn bezoek aan West-Berlijn in 1963. De Berlijners noemen dit gebouw "die schwangere Auster" (de zwangere oester).

Het Hamburger Bahnhof - Museum für Gegenwart is een museum voor hedendaagse kunst in Berlijn. Het museum is gevestigd in een voormalig spoorwegstation, het Hamburger Bahnhof, aan de Invalidenstraße in het stadsdeel Moabit, niet ver van Berlin Hauptbahnhof. De collectie van het Hamburger Bahnhof maakt deel uit van de collectie moderne kunst van de Nationalgalerie.

Hamburger Bahnhof (het Hamburgse station) is een voormalig spoorwegstation in Berlijn dat tegenwoordig is ingericht als museum voor hedendaagse kunst (Museum für Gegenwart). Het neoclassicistische gebouw uit 1846-47 is het enige Berlijnse kopstation dat behouden gebleven is en een van de oudste stationsgebouwen van Duitsland. Het Hamburger Bahnhof bevindt zich aan de Invalidenstraße in het stadsdeel Moabit, ten noorden van Berlin Hauptbahnhof en tegenover het ziekenhuis Charité.

De Stephankiez is een buurt in het Berlijnse stadsdeel Moabit in het district Mitte. De bebouwing stamt voornamelijk uit de Gründerzeit, in de 19e eeuw. Midden in de buurt ligt de Stephanplatz. Merkwaardig aan de buurt is het stervormig stratenpatroon. De kiez met de Stephanstraße als centrale as, wordt begrensd door de Quitzowstraße, Birkenstraße, Putlitzstraße, Perleberger Straße, Rathenower Straße en Kruppstraße. Belangrijke groene plek is het naar de vroegere districtsburgemeester genoemde Fritz-Schloß-Park.

De Bundeskanzleramt is een gebouw in de wijk Tiergarten in Berlijn (district Mitte) en de zetel van de gelijknamige Duitse federale overheid. Als onderdeel van de verhuizing van de Duitse federale regering van Bonn naar Berlijn, verhuisde het kantoor naar het nieuwe gebouw, ontworpen door de architecten Axel Schultes en Charlotte Frank. Het gebouw maakt deel uit van de bouwgroep "Band des Bundes" in de Spreebogen. Het huidige gebouw in Berlijn (geopend in het voorjaar van 2001) is gebouwd van glas en beton in een moderne stijl. Met een oppervlakte van 12.000 m² is het een van de grootste gebouwen van een regeringsleider in de wereld. Ter vergelijking: het gebouw is acht keer zo groot als het Witte Huis; wel horen bij het Witte Huis als kantoor van de president nog een aantal andere gebouwen. Wegens de ronde vorm binnen een witte kubus werd het gebouw door de Berlijners of een journalist Bundeswaschmaschine gedoopt. Het gebouw staat aan de Platz der Republik, direct tegenover een kantoorgebouw van het parlement, een beetje verder staat het hoofdgebouw van het parlement, het Rijksdaggebouw. Er is een klein gedeelte waarin de bondskanselier zou kunnen wonen, maar bondskanselier Angela Merkel is in haar oude Berlijnse woning gebleven.

Slot Bellevue is de officiële ambtswoning van de Duitse Bondspresident. Het slot ligt in Berlijn aan de westkant van het grote Tiergarten-park, direct aan de oever van de Spree. Het slot heeft zijn naam te danken aan het uitzicht over de rivier.