Amsterdam Symphony

Bolenius is een restaurant aan de Zuidas in Amsterdam dat in 2010 geopend werd. Eigenaar en oprichter is chef-kok Luc Kusters. In 2017 kreeg het restaurant een Michelinster. In 2018 kende GaultMillau het restaurant 16 van de maximaal 20 punten toe, nadat Bolenius eerder met 16,5 punten gewaardeerd was. Het restaurant werd in 2015 door GaultMillau uitgeroepen tot "Beste Groenterestaurant van Nederland" en behoorde in 2018 tot de 15 beste groenterestaurants ter wereld in de Green Guide van We’re Smart.

De Lex van Deldenbrug (brug 808) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid. De brug is vernoemd naar de componist Lex van Delden, overige straten en pleinen in de buurt kregen ook namen die verwijzen naar componisten. De brug verbindt De Boelelaan met het George Gershwinplein. Ze overspant De Boelegracht, een gracht die noordelijk ligt van een deel van De Boelelaan. De brug werd geïnitieerd in het kader van de Zuidas en moet dienen als introductie van het deelgebied Gershwin binnen dat project. De brug is ontworpen door Liesbeth van der Pol van Dok-Architecten. Dura Vermeer bouwde de brug in 2012/2013 op een dam die in de gracht was gelegd. Ze kent een paalfundering van buispalen met groutinjectie. De architect liet zich inspireren door de Torensluis, die in het centrum van Amsterdam van ligt over de Singel. Ze wilde een brug maken die net als die Torensluis tevens moet dienen tot ontmoetingsplaats, de brug heeft bijvoorbeeld dermate lage en diepe leuningen, zodat die ook tot zitbank kunnen dienen. De brug ligt opvallend in de omgeving; ze ligt als een plein en rustpunt tussen de hoogbouw, die het omringen. Het geel kreeg een opvallende kleurvoering mee. De beide kades hebben antracietkleurige wegverharding, de brug is daartegen grotendeels bedekt met okergeelkleurig baksteen, dat aansluit in de bebouwing van de omgeving. Voor het roodoranje fietspad haalde de architect haar inspiratie uit het begrip Rode Loper. Die gele en oranjekleur wordt onderbroken door min of meer concentrisch lopende grijze natuurstenen cirkelsegmenten, waarvan het middelpunt tevens het middelpunt vormt van de brug. De brug is zo geconstrueerd dat ze uit het oppervlak van een bol lijkt te zijn gehaald; de brug heeft niet alleen een welving in de lengte, maar ook in de breedte. Die bolling wordt nog geaccentueerd door het lijnenspel in de bestrating. Overigens is niet alleen de bestrating van baksteen, ook de leuningen zijn dat. Er werd voor baksteen gekozen omdat dat materiaal makkelijk te bewerken is tot de gewenste vorm voor die dubbele bolling en de te vormen cirkels. Niet alleen het uiterlijk is afwijkend van andere bruggen van de stad. Ook de verlichting is afwijkend. De brug wordt verlicht door ledverlichting, die is opgenomen in de balustraden en klinkers van de brug. Door de verlichting in de klinkers wordt het fietspad in schemering en avond duidelijker zichtbaar.De brug is vernoemd naar Van Delden op initiatief van de hoboïst en radio presentator Peter Bree, wiens eerste plaatopname door Van Delden werd besproken in Het Parool. De brug werd op 8 juli 2014 overgedragen aan Stadsdeel Zuid. In de klinkers werd als gevolg van een misverstand tussen het stadsdeel en centrale stad het nummer 865 uitgespaard. Brug 865 ligt over dezelfde gracht bij de Tomasso Albinonistraat en is dieprood.

Het Gustav Mahlerplein is een plein annex voetgangersgebied in Amsterdam-Zuid. Het plein werd op 17 december 2002 vernoemd naar componist/dirigent Gustav Mahler. Alle straten en plein in de buurt zijn vernoemd naar componisten.

De Fietsenstalling Mahlerplein is een ondergrondse fietsenstalling in Amsterdam-Zuid. Met de bouw van fietsenstalling onder het Gustav Mahlerplein in het gebied van de Zuidas werd een voorschot genomen op de ontwikkeling van het gebied rondom Station Amsterdam Zuid tot een groter verkeersknooppunt. Om te voorkomen dat fietsen van forenzen etc. gestald werden in de openbare ruimte werden ondergrondse fietsenstallingen in de omgeving gebouwd. Met Fietsenstalling De Vijfhoek en Fietsenstalling Zuidplein (beide ten noorden van het station) vormt de zuidelijk gelegen Fietsenstalling Mahlerplein de gelegenheid die openbare ruimten vrij te houden van allerlei rijwielen en de veiligheid en beheermogelijkheden te vergroten. ZJA ontwierp in 2014 samen met Ballast Nedam een ondergrondse fietsenstalling voor 3000 fietsen. Het plan werd echter niet gerealiseerd. Het ontwerp van Paul van der Ree (specialist in stallingen) van StudioSK, onderdeel van Movares, werd in samenwerking met de Koninklijke BAM Groep wel uitgevoerd. Het werd uitgevoerd in het kader van het project Zuidasdok. De fietsenstalling kon op 11 juli 2016 in gebruik worden genomen. Een vrij ontwerp was het echter niet. Vanwege de projectstructuur van Zuidasdok lag de ruimte-indeling boven de grond al vast, net zoals de plekken waar in- en uitgangen moesten komen. In de ruimte onder het plein wisten de ontwerpers een langgerekte ruimte van 100 bij 30 meter te plaatsen. In eerste instantie dacht men aan een bibliotheekstructuur (centrale gang leiden naar de haaks daarop staande rekken), maar dat verhoogde de veiligheid en overzichtelijkheid niet. Daarop werd gekozen voor een vanuit de roltrottoirs te bereiken centraal gelegen landingsplatform met toezichtkantoortje, dat aangegeven is door een verlichte ring in het plafond en afbeeldingen van componisten op de zuilen. Om dat uitzicht te vergroten staan op dat platform alleen fietsrekken op de grond. Vanuit dat platform zijn dan de fietsenrekken te bereiken van twee verdiepingen hoog. Nadat de paalfundering geslagen was, werd eerst het dak gebouwd, zodat werkzaamheden boven de grond door konden gaan. Vervolgens werd de grond onder het dak afgegraven en de vrijgekomen volgebouwd. Tegelijkertijd werd er gebouwd aan een wateropvangreservoir van 750 m³ en een compleet leidingensysteem.

De Ito-toren is een honderd meter hoog gebouw in de Amsterdamse Zuidas. Het kantoorgebouw is onderdeel van het complex Mahler4 en draagt binnen het complex de code 1AH. De bouw was onderdeel van de eerste bouwfase van het complex en vond plaats tussen september 2002 en juni 2005. De top van het gebouw werd in juni 2004 bereikt. De ontwikkelaars van de Ito-toren waren G&S Vastgoed, Fortis Vastgoed Ontwikkeling en ING Real Estate. Toyo Ito, naar wie het gebouw vernoemd is, en zijn architectenfirma waren de architect, maar ook ZZDP Architecten was bij het ontwerp betrokken. Het bedrijf Van der Vorm werd als ingenieur ingeschakeld. In december 2002 verkocht ontwikkelaar G&S Vastgoed de Ito-toren voor ruim €133,5 miljoen aan Commerz Grundbesitz-Investmentgesellschaft (CGI), een onderdeel van Commerz Real. CGI kocht tegelijkertijd het kantoorgebouw SOM, dat ook deel uitmaakt van Mahler4, en de parkeergarage. CGI was als belegger net als de drie ontwikkelaars sinds 1999 bij de ontwikkeling van Mahler4 betrokken. Eind 2013 onderhandelde eigenaar Commerz Real met Tishman Speyer over de verkoop van het gebouw, maar het kwam niet tot een overeenkomst. Op 15 april 2014 kocht het Duitse bedrijf Union Investment de Ito-toren samen met het kantoorgebouw SOM. Commerz Real ontving €172,8 miljoen voor de verkoop van de Ito-toren, wat €200.000 meer was dan de door een taxateur ingeschatte waarde. De Ito-toren telt 25 bovengrondse en daarnaast twee ondergrondse verdiepingen. De oppervlakte van de afdruk van het kantoorgebouw bedraagt ongeveer 2.600 m². De dragende delen van de Ito-toren zijn van gewapend beton en het gebouw beschikt over een stalen skelet. Het exterieur van de Ito-toren is hoekig en bevat gaten. De gevel wordt gekenmerkt door horizontaal lopende ramen en door aluminium panelen, die zich tussen die rijen van ramen bevinden. Binnen het gebouw bevinden zich vier vides. De Ito-toren heeft een vloeroppervlakte van ruim 38.000 m². Een deel van de begane grond wordt in beslag genomen door het bedrijfsrestaurant. De belangrijkste huurder is advocatenkantoor Houthoff, dat eind november 2013 zijn huurcontract met tien jaar heeft verlengd. Het advocatenkantoor huurt een vloeroppervlakte van 12.500 m². Andere huurders omvatten ABN AMRO, Accenture, Vibe Group, BearingPoint, Edelman en Trafigura. Ook Icesave had een kantoor in de Ito-toren.

Het ABN AMRO-hoofdkantoor is te vinden in Amsterdam aan de Zuidas. Het behoort met een hoogte van 105 meter en 24 verdiepingen tot de 10 hoogste gebouwen van de hoofdstad. Het gebouw werd in 1999 opgeleverd en in gebruik genomen. Het is, zoals de naam al doet vermoeden, het hoofdkantoor van de Nederlandse bank ABN AMRO. In 2007 werd ABN AMRO overgenomen door een consortium van drie buitenlandse banken, waarna het Belgische Fortis Bank het Nederlandse deel van ABN AMRO in handen kreeg en ook het hoofdkantoor. Dit zat in de boedel van Fortis. De bekende groen-gele logo's verdwenen van het pand. Anderhalf jaar later bleken de overnamebanken in grote problemen te verkeren en nam de Nederlandse Staat ABN AMRO over. De logo's werden direct weer teruggeplaatst aan de bovenzijde van het gebouw. Eind november 2020 kondigde ABN-AMRO aan, dat de bank in 2024 grotendeels zal vertrekken uit het gebouw. De meeste afdelingen zullen worden verplaatst naar het oude ABN-hoofdkantoor aan de Foppingadreef in Amsterdamse Poort. Het gebouw aan de Zuidas zal worden verkocht, waarna een gedeelte wordt teruggehuurd om de hoofddirectie te huisvesten. Op 7 december 2021 werd bekendgemaakt dat het gebouw is verkocht voor € 765 miljoen aan de Victory Group.

Amsterdam EXPO was een tentoonstellingsruimte op de Zuidas in Amsterdam, in het stadsdeel Amsterdam-Zuid. In Amsterdam EXPO waren grote internationale reizende tentoonstellingen te zien. Naast de expositieruimte van ruim 3.000 m² bevatte Amsterdam EXPO ook een EXPO Café en EXPO Shop. In februari 2015 ging Amsterdam EXPO failliet. De EXPO was de enige publieke attractie op de Zuidas, die verder vooral banken en advocatenkantoren huisvest. De instelling bleef nog tot 1 maart dat jaar open.

Xavier is een appartementencomplex in Amsterdam-Zuid. Het complex is genoemd naar terrein X waarop gebouwd werd. Het complex van 159 appartementen bestaat uit een bouwvolume verdeeld over verschillende hoogten. De voorzijde staande aan de Gustav Mahlerlaan is hoogbouw met 21 verdiepingen. De achterzijde wordt gevormd door twee blokken (relatieve) laagbouw van zes etages hoog met een ingang aan de George Gershwinlaan. Het U-vormig complex bestaat uit een onderverdieping waarin commerciële ruimten gevestigd zijn met daaronder een parkeergarage. Boven de plint begint het woongedeelte met een combinatie van huur- en koopwoningen. Er werd gebouwd tussen 2016 en 2019. Binnen de grotendeels rechthoekige constructies in het kantorensegment langs de Zuidas valt dit complex op door haar robuuste balkonranden (voorzijde) en de verspringende balkons (achterzijde). Het ontwerp is afkomstig van Pim Köther van K en K Architecten.

De toren Viñoly aan het Gustav Mahlerplein maakt deel uit van het Mahler4-complex aan de Zuidas te Amsterdam. De toren was het eerste gerealiseerde ontwerp in Europa voor de Zuid-Amerikaanse architect Rafael Viñoly. De constructie van deze 95 meter hoge kantoortoren bestaat uit een staalskelet en een betonkern voor de stabiliteit. Kenmerkend voor het gebouw zijn de in de gevel 'gekerfde' vluchttrappen en de ver uitstekende verticale vliesgevelprofielen. Het is een van de hoogste gebouwen aan de Zuidas.

De Aaron Coplandstraat is een straat in Amsterdam-Zuid. De straat is per raadsbesluit op 17 december 2002 vernoemd naar componist Aaron Copland. Alle straten in de buurt zijn vernoemd naar componisten. De Aaron Coplandstraat werd aangelegd in het kader van het project Mahler4; een deelproject van het totaalproject Zuidas. Ze begint aan de Arnold Schönbergstraat, kruist de Claude Debussylaan en eindigt aan de Gustav Mahlerlaan. Opvallend is dat de muziekstijlen van de naamgevers Aaron Copland (Amerikaans), Arnold Schönberg (twaalftoonsmuziek), Claude Debussy (impressionisme) en Gustav Mahler (romantiek) nauwelijks iets gemeen hebben. De straat is geheel ingesloten door vier kantoorgebouwen uit de 21e eeuw. Ze kent in 2018 slechts 4 huisnummers, aan de even zijde 6, 8 en 10 en aan de oneven zijde 7.

Summertime is een appartementencomplex in Amsterdam-Zuid. Het complex bestaat uit twee bouwvolumes, die samen de vorm hebben van een zandloper. Het noordelijke deel staat tussen de Gustav Mahlerlaan (huisnummers 637-841) en de George Gershwinlaan. Het zuidelijke deel staat tussen de George Gershwinlaan (huisnummers 351-537) en De Boelegracht. De zijgevels staan langs de Benjamin Brittenstraat en Peter Schatstraat. Het geheel is vernoemd naar George Gershwins aria Summertime uit Porgy and Bess. Architectenbureau SeARCH ontwierp het bouwvolume, bestaande uit 197 appartementen in de vrije sector (middeldure huur). Onder de woningen zijn commerciële ruimten en parkeergarages gebouwd. De gebouwen vallen met hun verspringende gevels op tussen de veelal rechthoekig opgetrokken bebouwing in hun omgeving. Accenten worden gevormd door de kleurige balkonschermen (Mahlerlaan roze; Gershwinlaan groengeel). Beide gebouwen hebben hun korte gevel aan de Gershwinlaan, zodat alle appartementen zo optimaal mogelijk van daglicht gebruik kunnen maken. Het totale complex moest voldoen aan specifieke duurzaamheidseisen, zo zijn alternatieve energieopwekking en 'groene gevels' toegepast. Het project won in 2016 de AEC Excellence Award 2016 uitgegeven in het segment Bouwwerkinformatiemodel (BIM).

Mahler4, of Mahler, is een van de deelplannen van de Amsterdamse wijk Zuidas. Het project is gelegen tussen Gustav Mahlerlaan, Gustav Mahlerplein, Ringweg A10 en de Parnassusweg. Met Mahler4 werd begonnen in 2002 en daarmee was het een van de eerste projecten van de Zuidas. De kantoren in Mahler4 bieden plaats aan ruim 6.000 arbeidsplaatsen van gerenommeerde bedrijven in de zakelijke dienstverlening. Diagonaal door de rechthoekige bouwkavels loopt de voetgangersstraat Claude Debussylaan richting station Amsterdam Zuid.