Tibereiland

De Pons Cestius (Italiaans: Ponte Cestio) is een brug in Rome, oorspronkelijk gebouwd rond 46 v.Chr. De brug verbindt het Tibereiland met de wijk Trastevere in het zuiden. Hij was oorspronkelijk ongeveer vijftig meter lang en had een grote doorgang in het midden en twee kleinere aan de zijkanten. De Pons Cestius werd bij de bouw van de Tiberkaden in de 19e eeuw geheel herbouwd. Een inscriptie ter herdenking van een herbouw in 370 na Christus onder keizer Valentinianus bevindt zich in het midden van een van de bruggenhoofden. Op een van de basissen van deze inscriptie staat nog een inscriptie, daterend uit 12e eeuw, ten tijde van de Romeinse Commune van 1143-1193. De inscriptie luidt: Benedictus, hoogste senator van de verlichte stad, heeft deze brug, die bijna verwoest was, laten restaureren. Wie deze Benedictus precies was is onbekend. Gezien zowel de periode waarin deze incriptie werd opgericht, toen de burgerij zich van de pauselijke heerschappij wilde losmaken en zich beriep op het republikeinse verleden van de stad, als ook de stijl van de inscriptie, die geënt is op klassieke inscripties en afwijkt van contemporarie middeleeuwse inscripties, kan het opschrift gezien worden als een uitdrukking van de nieuwe politieke macht die zich spiegelde aan de Romeinse Republiek van de Oudheid. Soorgelijke inscripties qua betekenis zijn te vinden op de Porta Metronia en het Casa dei Crescenzi. In het verlengde van de brug aan de noordzijde van het eiland vormt de Pons Fabricius de verbinding met het Marsveld.

De Pons Fabricius (Ital. Ponte Fabricio; Nederl. Brug van Fabricius) is de oudste brug in oorspronkelijke staat van Rome. Zij verbindt het Tibereiland in het noorden met het vasteland van Rome. Volgens Cassius Dio is hij gebouwd in 62 v.Chr.. Een inscriptie op een van de bogen vermeldt dat de brug is gebouwd door een zekere Lucius Fabricius: L(ucius) FABRICIVS C(ai) F(ilius) CVR(ator) VIAR(um) FACIVNDVM COERAVIT Lucius Fabricius, zoon van Gaius, opziener van de wegen, heeft hem laten maken. De brug is 62 meter lang, heeft twee grote bogen, die rusten op een middenpijler, waarin zich een kleine boog bevindt, die bij hoogwater de waterdruk kan verminderen. De brug verbindt het Tibereiland met het centrum van de stad, ter hoogte van de zuidpunt van het Marsveld. Hij is grotendeels gemaakt van tufsteen, maar is afgewerkt met baksteen en travertijn. Op het begin van de brugleuningen aan de stadskant staan twee vierhoofdige hermen met Januskoppen. Hiernaar heet de brug in het Italiaans ook wel Ponte dei Quattro Capi (Brug van de vier hoofden). De weg over de brug gaat aan de zuidzijde van het eiland over de Pons Cestius naar de rechteroever van de Tiber.

De Basilica San Bartolomeo all'Isola (Latijn: Basilica Sancti Bartholomaei in Insula; Nederlands: Sint Bartolomeüsbasiliek op het eiland) is een rooms-katholieke basiliek in Rome. De kerk bevindt zich op het Tibereiland. Aangenomen wordt dat de kerk op de plaats staat waar zich in het jaar 289 v.Chr. de tempel van Aesculapius bevond. In het jaar 1000 gaf keizer Otto III de opdracht tot de bouw van een klooster en een kerk die gewijd werd aan Adalbert van Praag. In 1113 werd de kerk in opdracht van paus Paschalis II gerestaureerd. De klokkentoren werd in 1118 gebouwd. In 1583 werd de kerk tijdens de Sixtijnse stadsuitbreiding gerestaureerd naar idee van Martino Longhi de Oudere. Van 1623 tot 1624 werd naar idee van Orazio Torriani of Martino Longhi de Jongere, de façade van de kerk aangepast tot het huidige aanzicht. Het interieur van de kerk werd van 1720 tot 1739 aangepast naar de stijl van de barok en tussen 1852 en 1865 naar de stijl van het historisme. Bezienswaardigheden in de kerk zijn het romaanse fresco van Maria en de marmeren bron uit het jaar 1000. De kerk is gewijd aan de apostel Bartolomeüs. Zijn gebeente werd in 983 door keizer Otto II naar Rome gebracht en wordt thans bewaard in de San Bartolomeo all'Isola. De schedel werd in de 13e eeuw overgebracht naar de eveneens aan Bartolomeüs gewijde Dom van Frankfurt. Sinds 1993 wordt de kerk geleid door de Gemeenschap Sant'Egidio. In 2002 werd de kerk door paus Johannes Paulus II gewijd aan de "nieuwe martelaren van de 19e en 20e eeuw". In zes zijkapellen zijn diverse relikwieën en herinneringen tentoongesteld. Onder andere een missaal van de vermoorde aartsbisschop Óscar Romero, een brief van de zalige Franz Jägerstätter aan zijn familie enkele dagen voor hij werd vermoord, een relikwie van de zalige kardinaal Clemens August von Galen en herinneringen aan de verzetsstrijders Joannes Baptista Sproll, Eugen Bolz en Maria Restituta Kafka.

De Tempel van Aesculapius (Latijn:Aedis Aesculapii), ook wel Tempel van Asclepius, was een tempel gewijd aan de god Aesculapius in het oude Rome.

San Gregorio della Divina Pietà (ook wel San Gregorio a Ponte Quattro Capi naar de brug waar ze bij staat) is een rooms-katholieke kerk in het Rome gelegen aan de Lungotevere Pierleoni 9. De eerste vermeldingen dateren uit de 12de eeuw. De kerk bezit het schilderij Madonna met kind van de Vlaming Gilles Hallet. Onder andere in deze kerk moesten de joodse inwoners van het ghetto van 1572 tot 1848 op zaterdag naar de predikingen komen luisteren die de bedoeling hadden hen tot het christendom te bekeren. Aan die verplichting refereert het opschrift op de gevel in het Hebreeuws en het Latijn (Isaïas 65:2-3). De Latijnse vertaling is die van de Vulgaat, en luidt: "Expandi manus meas tota die ad populum incredulum qui graditur in via non bona post cogitationes suas, populus qui ad iracundiam provocat me ante faciem meam semper. Congregatio Divinae Pietatis posuit.". Vertaling: "De hele dag heb ik mijn handen uitgestrekt naar het volk dat de slechte weg bewandelt naar eigen gedachte. Het volk dat steeds voor mijn aanschijn mijn toorn opwekt. De congregatie van de Divina Pietas (goddelijke liefde) heeft [dit opschrift] aangebracht.".

De Tempel van Castor en Pollux (Latijn:Aedes Castoris et Pollucis) was een tempel ter ere van de mythische tweeling Castor en Pollux op het Marsveld in het oude Rome. Deze tempel mag niet worden verward met de oudere Tempel van Castor en Pollux op het Forum Romanum.

Het Theater van Marcellus (Latijn:Theatrum Marcelli) is een antiek theater in Rome, dat dateert uit de eerste eeuw v.Chr.

De Pons Aemilius (Nederlands:Brug van Aemilius), tegenwoordig bekend als Ponte Rotto, is een brug uit de tweede eeuw v.Chr. in Rome.

De Ponte Palatino is een brug over de Tiber in Rome. De brug ligt net ten zuiden van het Tibereiland aan de voet van de Palatijn, vandaar de naam. De brug verbindt de wijk Trastevere met het Forum Boarium. De brug werd tussen 1886 en 1890 gebouwd ter vervanging van de bijna geheel verwoeste Ponte Rotto. Om plaats te maken voor de Ponte Palatino werden er zelfs nog twee bogen van de Ponte Rotto afgebroken, waardoor er tegenwoordig nog maar één boog van die brug overeind staat. Het ontwerp van de Ponte Palatino was afkomstig van architect Angelo Vescovali, die vier gemetselde pijlers tekende waarop het wegdek rust.

De San Nicola in Carcere (Sint Nicolaas in de kerker) is een basiliek in Rome, gelegen in de wijk Ripa, gewijd aan de Heilige Nicolaas van Myra. De kerk is gelegen aan de antieke groentemarkt Forum Holitorium en is gebouwd op de fundamenten van drie Romeinse tempels die zich op een rij aan dit plein bevonden. De precieze stichtingsdatum van de kerk is niet bekend. Vast staat dat het tempelcomplex in het Liber Pontificalis wordt genoemd als plaats waar zich een gevangenis bevond, op grond waarvan we de naam van de basiliek kunnen verklaren. Aangenomen wordt dat het gebouw vanaf het einde van de achtste eeuw een kerkelijke functie kreeg. In 1099 werd de kerk door paus Paschalis II verheven tot titeldiakonie. In 1128 werd de kerk door de Griekse gemeenschap in Rome gewijd aan Nicolaas. De eerste grondige verbouwing dateert uit de twaalfde eeuw, terwijl de basiliek aan het einde van de zestiende eeuw opnieuw werd verbouwd, waarbij de kerk haar huidige vorm en barokke voorgevel kreeg. De klokkentoren deed aanvankelijk dienst als verdedigingstoren van een fort van de Pierleone-familie. De kerk staat in zijn geheel over de middelste van de drie tempels heen, die waarschijnlijk gewijd was aan Juno Sospita. De zeven zuilen in de zuidelijke muur behoorden aan de Tempel van Spes en de acht zuilen in de noordelijke muur waren waarschijnlijk van de Tempel van Janus. De drie tempels werden in de 1e eeuw n.Chr. herbouwd, maar stammen oorspronkelijk uit de 3e en 2e eeuw v.Chr. De kerk doet dienst als de nationale kerk van de Apuliëers in Rome.

De Ponte Garibaldi is een brug over de Tiber in Rome die de wijk Regola op de linkeroever verbindt met de wijk Trastevere op de rechteroever. De 120,4 meter lange boogbrug is gebouwd tussen 1884 en 1888. Het ontwerp was afkomstig van architect Angelo Vescovali die een brug tekende met twee segmentbogen die rusten op een pijler die op het meest westelijke punt van het Tibereiland staat. In 1959 werd de brug verbreed vanwege het toenemende verkeer van en naar Trastevere. De brug is vernoemd naar Giuseppe Garibaldi, een van de hoofdrolspelers ten tijde van de Italiaanse eenwording.

De Tempel van Apollo Sosianus was een tempel in Rome op het Marsveld gewijd aan Apollo Medicus, die oorspronkelijk was ingewijd in 431 v.Chr., maar zijn naam dankt aan Gaius Sosius die de tempel in de 1e eeuw v.Chr. liet herbouwen.